Hoi allemaal,
Na zo ongeveer de grootste schrik in mijn leven tot nu toe (sinds vrijdag 4 februari ben ik van het ene op het andere moment hartpatiënt) ben ik, nu het allemaal weer een stuk beter gaat, een zoektocht gestart naar ervaringen van andere (recreatieve) fietsers die ook met deze situatie geconfronteerd zijn.
Een kort persoonlijk profiel voor de beeldvorming:
- Recreatieve fietser 49 jaar oud, niet roker/drinker.
- Redelijk sportief. Sporten: hardlopen, fietsen, schaatsen
- Afgelopen jaar ruim 4000km op de racefiets gezeten (incl. de Stelvio, zei het op de mountainbike)
- Mijn hart is op 1 plaats, onderste deel van de linkerkamer, een flink tijdje (>6 uur) niet voorzien van bloed waardoor een deel van de spier helaas zijn werk niet meer kan doen. Deze zijtak van de kransslagader is voorzien van een stent om toch nog zoveel mogelijk doorbloeding te laten plaatsvinden. Een "tak" die voor 50% dichtzat is ook voorzien van een stent. Kortom, de "reparaties" zijn succesvol geweest. De belastingtest, fietsen t/m 165 watt, ging prima. Behalve een flinke deuk in mijn vertrouwen en een berg medicijnen, gaat het weer een heel stuk beter.
Energie steken in de waarom (ik) vraag wil ik niet. Ik wil naar voren kijken en zien wat er allemaal wel weer kan. Binnenkort start een revalidatieprogramma waar alle zaken ook wel aan bod zullen komen schat ik zo in, maar wellicht vindt ik hier ook nog extra informatie.
Ik snap dat ik wellicht wel erg snel gestart ben met mijn zoektocht, maar ja je zit thuis en wil wat doen aan de ontstane situatie. Verder denk ik dat het me help als ik een realistisch doel kan kan stellen om naar toe te werken. Dit natuurlijk in overleg met mijn behandelende artsen.
Zoals de toon van de mail al aangeeft (tenminste dat hoop ik) ben ik niet op zoek naar aandacht maar oprecht op zoek naar, noem het houvast, voor de periode die nu gestart is.
Heb je zelf, of heeft iemand in jouw directe omgeving iets soortgelijks meegemaakt, en wil je daar iets over vertellen dan alvast bedankt.
Gezien het persoonlijke karakter zijn PM'etjes natuurlijk ook prima.
Gr. Jan
Fietsen na hartinfarct
-
marcvmegroot
- Forum-lid
- Berichten: 1399
- Lid geworden op: 11 feb 2007 11:36
- Locatie: Arnemuiden
Beste Jan,
In november 1999 heb ik een dreigend infarct gehad. Daarvoor ben ik gestent. Tijdens het stenten is een infart gemaakt (een regelmatig voorkomende complicatie).
Dus sinds die dag ben ik ook hartpatient.
Tijdens het hartrevalidatie programma kom je erachter wat je nog allemaal kunt en niet meer kunt. Bij mij bleek het gelukkig allemaal mee te vallen. Fietsen ging beter, lopen ging beter, kortom ik voelde me beter dan daarvoor.
Mijn grootste struikelblok is en blijven de betablokkers die ik moet slikken (selokeen) en een bloeddrukverlager en natuurlijk de onvermijdelijke ascal.
Die Selokeen is echt niet goed voor je prestatievermogen. Ik heb in 2008 de Stelvio nog gereden in krap 3 uur. Ik was niet moe, maar het gaat gewoon niet beter. Die betablokker zorgt ervoor dat je hartslag niet naar boven gaat, en je lichaam vraagt het wel op dat moment.
Dus je gaat gewoon wat langzamer. Verder ben ik ook volgens de dietiste door dit medicament de nodige kilo's aangekomen. Ik rook niet, drink matig, en eet volgens zeggen niet erg veel voor datgene wat ik doe.
Het enige wat ik kan zeggen is: LUISTER NAAR JE LICHAAM EN JE KUNT BLIJVEN SPORTEN
In november 1999 heb ik een dreigend infarct gehad. Daarvoor ben ik gestent. Tijdens het stenten is een infart gemaakt (een regelmatig voorkomende complicatie).
Dus sinds die dag ben ik ook hartpatient.
Tijdens het hartrevalidatie programma kom je erachter wat je nog allemaal kunt en niet meer kunt. Bij mij bleek het gelukkig allemaal mee te vallen. Fietsen ging beter, lopen ging beter, kortom ik voelde me beter dan daarvoor.
Mijn grootste struikelblok is en blijven de betablokkers die ik moet slikken (selokeen) en een bloeddrukverlager en natuurlijk de onvermijdelijke ascal.
Die Selokeen is echt niet goed voor je prestatievermogen. Ik heb in 2008 de Stelvio nog gereden in krap 3 uur. Ik was niet moe, maar het gaat gewoon niet beter. Die betablokker zorgt ervoor dat je hartslag niet naar boven gaat, en je lichaam vraagt het wel op dat moment.
Dus je gaat gewoon wat langzamer. Verder ben ik ook volgens de dietiste door dit medicament de nodige kilo's aangekomen. Ik rook niet, drink matig, en eet volgens zeggen niet erg veel voor datgene wat ik doe.
Het enige wat ik kan zeggen is: LUISTER NAAR JE LICHAAM EN JE KUNT BLIJVEN SPORTEN
people are strange when you\'re a stranger
http://www.marcvmegroot.com" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.marcvmegroot.com" onclick="window.open(this.href);return false;
ceon
12 feb 2011 22:22
Hallo Jada,
Recentelijk een dame begeleid die hetzelfde is overkomen. Ze had geen hartinfarct gehad ,maar bij een ondrzoek bleek er sprake van behoorlijke vernauwingingen wat heeft geleid tot 4 by-passen. Deze dame is ook een sportieveling die veel fietst. Zij heeft niet deelgenomen aan de hartrevalidatie in het ziekenhuis, maar gekozen voor begeleiding bij mij in de praktijk. Tijdens de sessies bleek ze over het algemeen heel erg goed belastbaar. Iets waar ze zelf ook over verbaasd was. Immers bij haar geen infarct en eigenlijk weinig klachten voor de operatie. Wat haar tegen viel was dat ze eigenlijk niet veel progressie maakte, wat ze wel verwacht had. Immers je hartspier krijgt tijdens inspanning minder zuurstof. Ook hierover heb ik me enigsinds verbaasd. Blijkbaar, mede omdat ze voor de operatie ook niet veel klachten had, waren de effecten op voorhand niet van grote invloed. Belangrijk is om weer vertrouwen in je hart te krijgen. Vaak schiet begeleiding bij een hartrevalidatieprogramma te kort bij mensen die een sportieve inslag hebben. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Succes.
Recentelijk een dame begeleid die hetzelfde is overkomen. Ze had geen hartinfarct gehad ,maar bij een ondrzoek bleek er sprake van behoorlijke vernauwingingen wat heeft geleid tot 4 by-passen. Deze dame is ook een sportieveling die veel fietst. Zij heeft niet deelgenomen aan de hartrevalidatie in het ziekenhuis, maar gekozen voor begeleiding bij mij in de praktijk. Tijdens de sessies bleek ze over het algemeen heel erg goed belastbaar. Iets waar ze zelf ook over verbaasd was. Immers bij haar geen infarct en eigenlijk weinig klachten voor de operatie. Wat haar tegen viel was dat ze eigenlijk niet veel progressie maakte, wat ze wel verwacht had. Immers je hartspier krijgt tijdens inspanning minder zuurstof. Ook hierover heb ik me enigsinds verbaasd. Blijkbaar, mede omdat ze voor de operatie ook niet veel klachten had, waren de effecten op voorhand niet van grote invloed. Belangrijk is om weer vertrouwen in je hart te krijgen. Vaak schiet begeleiding bij een hartrevalidatieprogramma te kort bij mensen die een sportieve inslag hebben. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Succes.
Geef graag toe als ik ongelijk heb, maar dat komt eigenlijk nooit voor. 
Een echte vent heeft een stent!! (ik heb er vier)
Als je cardiorevalidatie hebt gehad weet je tot hoever je kunt belasten. Ook ik had tijdens mijn revalidatie, vorig jaar last van de bètablokker. Het was niet zo zeer dat mijn ritme niet omhoog ging, maar ik had wel veel last van niet goed meewerkende spieren.
Nu behandelen cardiologen toch vooral statistiek. Als je een infarct hebt gehad en gestent/gebypassed bent, dan slik je 'bloedverdunners', bètablokkers, aceremmers en lipidenverlagende middelen. Sec. Hoe de patient zich voelt is minder belangrijk.
Ik ben gestopt met de bètablokkers. Ik had in rust een hartfrequentie van 50 x/min. Tien minder en ik zou in aanmerking komen voor een pacemaker...
Nu werk ik 30 jaar in de gezondheidszorg dus kan ik één en ander onderbouwen. Ik ben dus in overleg gestopt. Daarbij is de restschade aan mijn hartspier minimaal.
Ik fiets nu met een hartslagmeter en dat bevalt me goed. Ik hou de frequentie in de gaten en luister naar mijn lichaamssignalen.
Mensen die een infarct hebben doorgemaakt zijn in principe niet invalide. Wel vaak beperkt; luister naar je lichaam en probeer rustig uit te breiden.
Mijn infarct was de reden dat ik ben gaan fietsen.
Als je cardiorevalidatie hebt gehad weet je tot hoever je kunt belasten. Ook ik had tijdens mijn revalidatie, vorig jaar last van de bètablokker. Het was niet zo zeer dat mijn ritme niet omhoog ging, maar ik had wel veel last van niet goed meewerkende spieren.
Nu behandelen cardiologen toch vooral statistiek. Als je een infarct hebt gehad en gestent/gebypassed bent, dan slik je 'bloedverdunners', bètablokkers, aceremmers en lipidenverlagende middelen. Sec. Hoe de patient zich voelt is minder belangrijk.
Ik ben gestopt met de bètablokkers. Ik had in rust een hartfrequentie van 50 x/min. Tien minder en ik zou in aanmerking komen voor een pacemaker...
Nu werk ik 30 jaar in de gezondheidszorg dus kan ik één en ander onderbouwen. Ik ben dus in overleg gestopt. Daarbij is de restschade aan mijn hartspier minimaal.
Ik fiets nu met een hartslagmeter en dat bevalt me goed. Ik hou de frequentie in de gaten en luister naar mijn lichaamssignalen.
Mensen die een infarct hebben doorgemaakt zijn in principe niet invalide. Wel vaak beperkt; luister naar je lichaam en probeer rustig uit te breiden.
Mijn infarct was de reden dat ik ben gaan fietsen.
Beste Marc, Ceon en Arjan, bedankt voor jullie reactie.
Ik ben blij dat de her er der beschreven theorie ook in de praktijk heel vaak uitkomt. Heel fijn dat het jullie ook weer goed gaat.
De komende weken zullen uitwijzen hoe groot de beschadiging en de beperking is. Ik hoop dat het revalidatieprogramma ruimte biedt om op niet al te lange termijn weer lekker een rondje te kunnen rijden op de racefiets.
Met de medicijnen zal ik moeten leren omgaan. Ik hoop dat de doseringen gaandeweg de tijd wat verminderd zullen worden. De tijd zal me dat leren. In ieder geval vandaag weer voor het eerst zelfstandig een wandeling gemaakt van een half uurtje.
De kop is eraf
Gr. Jan
Ik ben blij dat de her er der beschreven theorie ook in de praktijk heel vaak uitkomt. Heel fijn dat het jullie ook weer goed gaat.
De komende weken zullen uitwijzen hoe groot de beschadiging en de beperking is. Ik hoop dat het revalidatieprogramma ruimte biedt om op niet al te lange termijn weer lekker een rondje te kunnen rijden op de racefiets.
Met de medicijnen zal ik moeten leren omgaan. Ik hoop dat de doseringen gaandeweg de tijd wat verminderd zullen worden. De tijd zal me dat leren. In ieder geval vandaag weer voor het eerst zelfstandig een wandeling gemaakt van een half uurtje.
De kop is eraf
Gr. Jan
hallo Jan,
ik (49 jr) heb aafgelopen oktober 2010 een hartinfarct gehad. Uiteindelijk bleek de schade mee te vallen. Geen schade aan de hartspier en geen vernauwingen. De fietstest kwam ik glansrijk door en sport inmiddels weer volop (4x pw spinning) en ben vast v plan om ook weer lekker buiten te fietsen. Heb soms last van de betablokkers maar over het algemeen niet. met de medicijnen is goed te levem. Bij de revalidatie zal je snel weer merken wat je kan en zal het vertrouwen in je lichaam weer groeien. Ik sta eer bijna ooit bij stil dat ik een hartinfarct heb gehad. Veek sterkte en laat horen hoe het gaat.
ik (49 jr) heb aafgelopen oktober 2010 een hartinfarct gehad. Uiteindelijk bleek de schade mee te vallen. Geen schade aan de hartspier en geen vernauwingen. De fietstest kwam ik glansrijk door en sport inmiddels weer volop (4x pw spinning) en ben vast v plan om ook weer lekker buiten te fietsen. Heb soms last van de betablokkers maar over het algemeen niet. met de medicijnen is goed te levem. Bij de revalidatie zal je snel weer merken wat je kan en zal het vertrouwen in je lichaam weer groeien. Ik sta eer bijna ooit bij stil dat ik een hartinfarct heb gehad. Veek sterkte en laat horen hoe het gaat.
Tijd voor een korte update.
Allereerst fantastisch om te lezen dat het met de mensen die gereageerd hebben allemaal weer heel goed gaat.
Ik ben eind vorige week gestart met het revalidatieprogramma. Fysiek gaat eigenlijk best wel goed. De eerste voorzichtige ritjes op de Tacx trainer hebben ook al plaats gevonden.
Het blijft wel vreemd om te zien dat de hartslag een stuk lager is bij inspanning als gevolg van de medicijnen. Maar gelukkig heb ik bij het revalidatie programma begeleiders die samen met mij op zoek willen gaan naar de nieuwe fysieke mogelijkheden en grenzen en het programma daarop willen aanpassen.
Het ontwikkelen van het "vertrouwen in het eigen lichaam" lijkt wat meer tijd te gaan kosten. Het kost veel moeite om weer alleen op pad te gaan en dan ook wat verder van huis. Geduld lijkt hier de sleutel te zijn.
Dat was even voor nu. Ik meld me over een paar weken nog wel eens even voor, ik hoop, een afsluitend bericht.
Allereerst fantastisch om te lezen dat het met de mensen die gereageerd hebben allemaal weer heel goed gaat.
Ik ben eind vorige week gestart met het revalidatieprogramma. Fysiek gaat eigenlijk best wel goed. De eerste voorzichtige ritjes op de Tacx trainer hebben ook al plaats gevonden.
Het blijft wel vreemd om te zien dat de hartslag een stuk lager is bij inspanning als gevolg van de medicijnen. Maar gelukkig heb ik bij het revalidatie programma begeleiders die samen met mij op zoek willen gaan naar de nieuwe fysieke mogelijkheden en grenzen en het programma daarop willen aanpassen.
Het ontwikkelen van het "vertrouwen in het eigen lichaam" lijkt wat meer tijd te gaan kosten. Het kost veel moeite om weer alleen op pad te gaan en dan ook wat verder van huis. Geduld lijkt hier de sleutel te zijn.
Dat was even voor nu. Ik meld me over een paar weken nog wel eens even voor, ik hoop, een afsluitend bericht.
-
marcvmegroot
- Forum-lid
- Berichten: 1399
- Lid geworden op: 11 feb 2007 11:36
- Locatie: Arnemuiden
DAt klinkt goed. Gewoon vertrouwen hebben in je eigen kunnen is even moeilijk.
Dat gaat komen, zelfs zodanig dat je zoveel vertrouwen krijgt dat je ook de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold race, de STelvio, Alpe 'd Huez etc kunt oprijden.
Althans, dat is bij het geval geweest. Je zet geen toptijden neer ( daar gaat het ook niet meer om) maar je hebt wel veel plezier in je eigen prestatie.
We horen je wel weer.
Dat gaat komen, zelfs zodanig dat je zoveel vertrouwen krijgt dat je ook de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold race, de STelvio, Alpe 'd Huez etc kunt oprijden.
Althans, dat is bij het geval geweest. Je zet geen toptijden neer ( daar gaat het ook niet meer om) maar je hebt wel veel plezier in je eigen prestatie.
We horen je wel weer.
people are strange when you\'re a stranger
http://www.marcvmegroot.com" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.marcvmegroot.com" onclick="window.open(this.href);return false;
goed nieuws Jada. Gun je zelf de tijd om het vertrouwen terug te krijgen. Komt vanzelf. Thuis blijven zitten en niks doe geeft ook geen garanties. Gewoon beginnen met je km maken. begin is op je gemak met 15 min en probeer dit uit te bouwen. Veel succes en hou je vast aan de andere fietsende hartpatienten.