Hoi coureurs,
Ik heb wel eens gelezen dat een alu frame maar een jaar of 5, 6 meegaat, daarna wordt ie slap en kunnen er scheurtjes ontstaan.
Bij staal en carbon zou dit niet het geval zijn.
Zijn de nieuwste alu-legeringen ondertussen niet sterker dan vroeger of is de levensduur van een alu frame nog steeds zo kort ?
Ik wil nl. een nieuwe (aluminium) racert gaan kopen en het is de bedoeling dat ie toch wel een jaar of 10, 15 meegaat. Ik heb geen zin om over 5 jaar weer op zoek te moeten voor weer een nieuwe.
Aangezien ik geen cyclo's rijd en maar 2 tot 5 uur per week fiets, wil ik niet zo'n peperduur fietsje aanschaffen.
Of is een carbon frame dan toch een betere keus voor de lange termijn ?
groeten.
levensduur alu frame
Heb je er weleens bij stilgestaan dat vliegtuigen ook van aluminum zijn gemaakt? En die gaan echt heel veel langer mee dan een jaar of 5. Denk dat het dus wel mee zal vallen als je er verder niet serieus mee gevallen bent of iets dergelijks. Dat zal meestal de reden zijn voor problemen. Maar dat is idem bij carbon.
Bij aluminium kun je soms aan een beginnent scheurtjes wel zien dat er iets aan de hand is. Bij carbon kan het zonder waarschuwing ineens afgelopen zijn omdat er interne schade is die niet is waar te nemen van buitenaf.
Meest taaie materiaal is titanium. Zie leuk testje.
http://www.youtube.com/watch?v=_0zj6CKYXUo
Bij aluminium kun je soms aan een beginnent scheurtjes wel zien dat er iets aan de hand is. Bij carbon kan het zonder waarschuwing ineens afgelopen zijn omdat er interne schade is die niet is waar te nemen van buitenaf.
Meest taaie materiaal is titanium. Zie leuk testje.
http://www.youtube.com/watch?v=_0zj6CKYXUo
-
campasuper
- Forum-lid
- Berichten: 1925
- Lid geworden op: 04 jun 2006 18:59
Ik denk dat framebuizen nog andere eigenschappen dienen te hebben dan alleen er overheen te kunnen rijden met een veredelde vrachtwagen.
Als je Campa hebt, wil je echt nooit meer iets anders
-
amclassic-fan
- Forum-lid HC
- Berichten: 24317
- Lid geworden op: 23 jun 2004 17:56
- Locatie: Leende
amclassic-fan
18 mar 2007 12:26
Dat testje hadden ze ook door kinderen van 8 kunnen laten doen, hoger is het niveau niet. De buizen zijn niet even dik, de diameter is niet hetzelfde, over het gewicht wordt geen woord gezegd en een frame wordt pas op deze manier ballast als je op een stoeprand gaat liggen.
‘Whatever you do, those other fuckers are doing more.’
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 18 Maart 2007
Dat testje hadden ze ook door kinderen van 8 kunnen laten doen, hoger is het niveau niet. De buizen zijn niet even dik, de diameter is niet hetzelfde, over het gewicht wordt geen woord gezegd en een frame wordt pas op deze manier ballast als je op een stoeprand gaat liggen.
En toch is het resultaat hetzelfde als al die tesen en grafiekjes, carbon breekt, alumium plooit en scheurt, en titanium is de max. nu alleen nog centers om een titanium frame te kunnen betalen.
Dat testje hadden ze ook door kinderen van 8 kunnen laten doen, hoger is het niveau niet. De buizen zijn niet even dik, de diameter is niet hetzelfde, over het gewicht wordt geen woord gezegd en een frame wordt pas op deze manier ballast als je op een stoeprand gaat liggen.
En toch is het resultaat hetzelfde als al die tesen en grafiekjes, carbon breekt, alumium plooit en scheurt, en titanium is de max. nu alleen nog centers om een titanium frame te kunnen betalen.
Quoten: Origineel geplaatst door Amclassic-fan op 18 Maart 2007
Dat testje hadden ze ook door kinderen van 8 kunnen laten doen, hoger is het niveau niet. De buizen zijn niet even dik, de diameter is niet hetzelfde, over het gewicht wordt geen woord gezegd en een frame wordt pas op deze manier ballast als je op een stoeprand gaat liggen.
Heb jij andere testen die het tegendeel bewijzen ? Al dan niet uitgevoerd door minderjaren? Voorlopig heb je color=#c80303driebiebu denk ik nog niet echt verder geholpen met je antwoord.
Statement was dat titanium het meest taaie materiaal was. Niet meer maar ook niet minder. Volgens mij zijn de geleerden het daar ook zonder dit testje wel over eens. Dat wil overigens niet zeggen dat je daar de beste of lichtste frames van kunt maken want die zijn momenteel van carbon dat weet ik ook wel.
Dat testje hadden ze ook door kinderen van 8 kunnen laten doen, hoger is het niveau niet. De buizen zijn niet even dik, de diameter is niet hetzelfde, over het gewicht wordt geen woord gezegd en een frame wordt pas op deze manier ballast als je op een stoeprand gaat liggen.
Heb jij andere testen die het tegendeel bewijzen ? Al dan niet uitgevoerd door minderjaren? Voorlopig heb je color=#c80303driebiebu denk ik nog niet echt verder geholpen met je antwoord.
Statement was dat titanium het meest taaie materiaal was. Niet meer maar ook niet minder. Volgens mij zijn de geleerden het daar ook zonder dit testje wel over eens. Dat wil overigens niet zeggen dat je daar de beste of lichtste frames van kunt maken want die zijn momenteel van carbon dat weet ik ook wel.
Quoten: Origineel geplaatst door driebiebu op 17 Maart 2007
Hoi coureurs,
Ik heb wel eens gelezen dat een alu frame maar een jaar of 5, 6 meegaat, daarna wordt ie slap en kunnen er scheurtjes ontstaan.
Bij staal en carbon zou dit niet het geval zijn.
Zijn de nieuwste alu-legeringen ondertussen niet sterker dan vroeger of is de levensduur van een alu frame nog steeds zo kort ?
Ik wil nl. een nieuwe (aluminium) racert gaan kopen en het is de bedoeling dat ie toch wel een jaar of 10, 15 meegaat. Ik heb geen zin om over 5 jaar weer op zoek te moeten voor weer een nieuwe.
Aangezien ik geen cyclo's rijd en maar 2 tot 5 uur per week fiets, wil ik niet zo'n peperduur fietsje aanschaffen.
Of is een carbon frame dan toch een betere keus voor de lange termijn ?
groeten.
Hoi,
Als je 3 a 5 uur per week normaal fietst kan je rustig stellen dat een degelijk gemaakt alu frame je na 15 jaar nog steeds trouw zal dienen.
Met dat soort occasioneel en recreatief gebruik speelt de materiaalkeuze, staal, alu, scandium, ti of carbon om de voornaamste te noemen echt geen rol.
Ciao,
Hoi coureurs,
Ik heb wel eens gelezen dat een alu frame maar een jaar of 5, 6 meegaat, daarna wordt ie slap en kunnen er scheurtjes ontstaan.
Bij staal en carbon zou dit niet het geval zijn.
Zijn de nieuwste alu-legeringen ondertussen niet sterker dan vroeger of is de levensduur van een alu frame nog steeds zo kort ?
Ik wil nl. een nieuwe (aluminium) racert gaan kopen en het is de bedoeling dat ie toch wel een jaar of 10, 15 meegaat. Ik heb geen zin om over 5 jaar weer op zoek te moeten voor weer een nieuwe.
Aangezien ik geen cyclo's rijd en maar 2 tot 5 uur per week fiets, wil ik niet zo'n peperduur fietsje aanschaffen.
Of is een carbon frame dan toch een betere keus voor de lange termijn ?
groeten.
Hoi,
Als je 3 a 5 uur per week normaal fietst kan je rustig stellen dat een degelijk gemaakt alu frame je na 15 jaar nog steeds trouw zal dienen.
Met dat soort occasioneel en recreatief gebruik speelt de materiaalkeuze, staal, alu, scandium, ti of carbon om de voornaamste te noemen echt geen rol.
Ciao,
Snobisme is een dure hobby...
-
de zwarten
- Forum-lid HC
- Berichten: 4229
- Lid geworden op: 17 dec 2006 22:17
de zwarten
26 mar 2007 11:17
als één keer zwaar valt is het over and out met carbon. En als je als een goede huisvader fietst, dan rek je het inderdaad 15 jaar met welk framemateriaal dan ook, zelfs met bamboe.
maar de vraag was: gaat het minder lang mee? ja, aluminium gaat minder lang mee dan staal en titanium, omdat het sneller metaalmoe wordt. Het is nu wel zo dat de eerste alu frames aan de slappe kant waren (bvb alan), er is m.a.w. wel vooruitgang geboekt inzake de duurzaamheid van alu frames (je kan dus gerust een alu frame kopen, het gaat 'lang' mee), maar in de vergelijking met andere framematerialen haalt alu het nooit. Zoek eens bij materiaaleigenschappen (google!) en je vindt nog zoveel meer informatie.
Dat vliegtuigen van titanium of aluminium gemaakt zijn is appelen met citroenen vergelijken. Ik rijd momenteel met een stalen frame van ongeveer 30 jaar oud, helemaal mishandeld en af en toe opengeplooid, het is nog altijd een genot om op te rijden!
maar de vraag was: gaat het minder lang mee? ja, aluminium gaat minder lang mee dan staal en titanium, omdat het sneller metaalmoe wordt. Het is nu wel zo dat de eerste alu frames aan de slappe kant waren (bvb alan), er is m.a.w. wel vooruitgang geboekt inzake de duurzaamheid van alu frames (je kan dus gerust een alu frame kopen, het gaat 'lang' mee), maar in de vergelijking met andere framematerialen haalt alu het nooit. Zoek eens bij materiaaleigenschappen (google!) en je vindt nog zoveel meer informatie.
Dat vliegtuigen van titanium of aluminium gemaakt zijn is appelen met citroenen vergelijken. Ik rijd momenteel met een stalen frame van ongeveer 30 jaar oud, helemaal mishandeld en af en toe opengeplooid, het is nog altijd een genot om op te rijden!
Bianchi EV Titanium (koers), Pinarello Asolo (kasseien), Colnago Master (kafee).
©®
©®Alu is idd onderhevig aan metaalmoeheid, echter de kracht die op een fiets komen zijn zo gering voor het materiaal dat er te weinig plooi komt in het alu om te spreken van een snelle vermoeidheid, je ALU Frame zal eventueel slap kunenn worden in een loop van 50-100jaar .
Al de jongens die zeggen dat hun frame slap aan het worden is , 't zit hem tussen de oren, of al de rest dat begint te gaan (spaakspanning is niet meer optimaal, bracket versleten, kopserie moet bijgesteld worden, ....)
Al de jongens die zeggen dat hun frame slap aan het worden is , 't zit hem tussen de oren, of al de rest dat begint te gaan (spaakspanning is niet meer optimaal, bracket versleten, kopserie moet bijgesteld worden, ....)
-
de zwarten
- Forum-lid HC
- Berichten: 4229
- Lid geworden op: 17 dec 2006 22:17
de zwarten
26 mar 2007 12:27
Quoten: Origineel geplaatst door rombaft op 26 Maart 2007
Alu is idd onderhevig aan metaalmoeheid, echter de kracht die op een fiets komen zijn zo gering voor het materiaal dat er te weinig plooi komt in het alu om te spreken van een snelle vermoeidheid, je ALU Frame zal eventueel slap kunenn worden in een loop van 50-100jaar .
Al de jongens die zeggen dat hun frame slap aan het worden is , 't zit hem tussen de oren, of al de rest dat begint te gaan (spaakspanning is niet meer optimaal, bracket versleten, kopserie moet bijgesteld worden, ....)
Misschien wordt het dan idd niet zooo snel moe, maar als je spreekt van een versleten bracket/kopserie, dan impliceert dit ook grotere krachten op het frame...En je ziet die krachten op een frame misschien niet heel erg (zeker niet bij stijf aluminium), maar ze zijn er wel degelijk en ze zijn vrij groot!
Ik denk dat een goed onderhouden hedendaags alu frame waarbij alles mooi strak blijft zeker 10-15 jaar goed meekan (waarschijnlijk veel langer), maar het is materiaaltechnisch altijd kortlevender dan staal en titanium, en veel hangt af van hoe dikwijls je ermee valt, hoeveel kasseistroken je er mee neemt, hoe zwaar je weegt, hoe zeer je wielen schokken dempen, enzovoort...
Alu is idd onderhevig aan metaalmoeheid, echter de kracht die op een fiets komen zijn zo gering voor het materiaal dat er te weinig plooi komt in het alu om te spreken van een snelle vermoeidheid, je ALU Frame zal eventueel slap kunenn worden in een loop van 50-100jaar .
Al de jongens die zeggen dat hun frame slap aan het worden is , 't zit hem tussen de oren, of al de rest dat begint te gaan (spaakspanning is niet meer optimaal, bracket versleten, kopserie moet bijgesteld worden, ....)
Misschien wordt het dan idd niet zooo snel moe, maar als je spreekt van een versleten bracket/kopserie, dan impliceert dit ook grotere krachten op het frame...En je ziet die krachten op een frame misschien niet heel erg (zeker niet bij stijf aluminium), maar ze zijn er wel degelijk en ze zijn vrij groot!
Ik denk dat een goed onderhouden hedendaags alu frame waarbij alles mooi strak blijft zeker 10-15 jaar goed meekan (waarschijnlijk veel langer), maar het is materiaaltechnisch altijd kortlevender dan staal en titanium, en veel hangt af van hoe dikwijls je ermee valt, hoeveel kasseistroken je er mee neemt, hoe zwaar je weegt, hoe zeer je wielen schokken dempen, enzovoort...
Bianchi EV Titanium (koers), Pinarello Asolo (kasseien), Colnago Master (kafee).
©®
©®-
filthyphil
- Forum-lid
- Berichten: 3
- Lid geworden op: 01 jun 2006 16:29
Slap worden van alu lijkt me onzin, heb wel meegemaakt dat er in mijn Van Tuyl een scheurtje ontstond in de schuine buis net onder de balhoofdbuis. Volgens de 'experts' van Van Tuyl was dat te wijten aan het feit dat het frame (een jaar of 6 oud) op was, alu van die generatie zou gewoon na een x-aantal jaren versleten zijn... terwijl ik jaren de meest gekke dingen heb gedaan op een 1e generatie alu Trek 8000 mtb en daar heb ik nooit, maar dan ook nooit enig probleem mee heb gehad (overigens wordt die fiets nog steeds volop bereden).
Dus voor mij noooooit meer een Van Tuyl (zeker niet met dat soort slappe kletspraat), maar als je een fiets van een bekend merk koopt kun je zeker 10, 15 jaar voort.
Dus voor mij noooooit meer een Van Tuyl (zeker niet met dat soort slappe kletspraat), maar als je een fiets van een bekend merk koopt kun je zeker 10, 15 jaar voort.
Heeft een frame een oneindige levensduur?
Ja en nee. neindig is wel erg lang! Maar als je van oneindig nu eens 'erg lang' maakt, dan is het antwoord JA. Als je op je achttiende uitgegroeid bent en je koopt een passend frame, dan kun je dat theoretisch meenemen in je graf en er tot de laatste dag op blijven rijden. Of je kunt het nalaten aan je kinderen en kleinkinderen en die kunnen er ook nog plezier van hebben. Dat geldt voor stalen frames, voor titanium en carbon modellen. Maar in theorie niet voor aluminium. Staal, titanium en carbon zijn materialen die een zeer hoge weerstand hebben tegen vermoeidheid. Zolang de belasting maar niet boven een bepaalde grens komt, zal het materiaal nooit breken. Denk maar aan stalen klepveren van een verbrandingsmotor: die worden 'oneindig' vaak ingedrukt maar breken niet. Fietsframes van staal, carbon en titanium materialen zijn zo gebouwd dat de maximale belastingen door het gewicht en de trapkrachten van de berijder, door stoten en trillingen, niet overschreden worden. Sumoworstelaars hebben natuurlijk een 'ietwat' versterkt frame nodig, en indertijd heeft Gazelle ook voor Anton Geesink een aangepaste fiets gebouwd.
Bij aluminium ligt dat anders. Ook al blijft de belasting nog zo klein, uiteindelijk zal het materiaal kapot gaan. Volgens de handboeken heeft aluminium een 'eindige' levensduur.Tot zover de theorie. In de praktijk is het bepaald niet zo dat aluminium frames onbetrouwbaar zijn en de andere het eeuwige leven hebben. Wetenschappelijk uitgevoerde vermoeidheidsproeven van voorvorken hebben meer dan eens aangetoond dat aluminium vorken de tests met glans doorstonden terwijl de even zwaar belaste stalen vorken allang de geest gegeven hadden. Belangrijk is wel om te vermelden dat deze vorken allemaal verlijmd waren en niet gelast zoals een frame. Titanium heeft net als carbonvezel de naam een zeer hoge weerstand tegen vermoeidheid te hebben. Toch breekt er wel eens een rotorblad van een helikopter van dit materiaal tengevolge van metaalmoeheid, en bij carbon tennisrackets is wel degelijk vermoeidheid geconstateerd. Maar aluminium sturen zijn zowel in de harde praktijk als in gecontroleerde laboratoriumtests nogal eens gebroken! Het is dus kennelijk een zaak van vakmanschap: aluminium onderdelen en frames kunnen heel goed, maar ook gewoon slecht zijn.
Als consument ben je afhankelijk van wat de fabrikant levert. Zelf kun je eigenlijk niets controleren. Gelukkig worden er al heel lang erg veel fietsenframes gebouwd, waardoor de grens van breken of niet breken proefondervindelijk bepaald is. Gelukkig ook bestaat er sinds enige jaren een wettelijke productaansprakelijkheid. Fabrikanten moeten hun producten aan zware tests (laten) onderwerpen, op straffe van hoge schadeclaims. Het resultaat is dat de consument met veel vertrouwen elk (merk)framemateriaal kan kopen. Levensduur is eigenlijk geen argument. Wel is het zo dat je van frames van een heel nieuw model of een ander materiaal in het begin nog niet zeker kunt zijn. De eerste verlijmde frames, de eerste gepopnagelde kabelstoppers, daar is best nog wel wat kapot gegaan. En ook daar waar het laatste grammetje gewonnen wordt door het dunste materiaal, de moeilijkste lastechnieken en de fraaiste afwerking (slijpen) is de kans wat groter dat de levensduur niet 'oneindig' is.
Het is een bijna niet uit te roeien indianenverhaal dat de stijfheid van een frame in de loop van de tijd afneemt, en dat het frame (de fiets) daarom vervangen moeten worden. Dat klopt niet: frames worden niet slapper. Technische instituten en vakbladen als Fiets en Tour hebben meerdere keren nieuwe frames vergeleken met exemplaren van bijvoorbeeld profwielrenners die er 50.000 of meer kilometers mee gereden hadden. Nooit werd verschil in stijfheid gemeten. Bij metalen (staal, aluminium, titanium, magnesium) is dat ook op theoretische gronden niet te verwachten. Bij carbon zou de stijfheid kunnen teruglopen als er haarscheurtjes ontstaan in de matrix; dat is de kunsthars (epoxy) die de vervlochten carbonvezels bij elkaar houdt. Van fietsenframes is dat echter nog niet bekend; het is wel aangetoond bij tennisrackets. Het al dan niet vernieuwen van een fietsframe wordt dus niet door de levensduur of de stijfheid bepaald. Het zijn de technische vernieuwingen die het op een gegeven moment aantrekkelijk maken om nieuw aan te schaffen: meer versnellingen (waarvoor een bredere achtervork nodig is, meer stijfheid (indien gewenst) door oversized buizen (maar dan ook van lichter materiaal), lager gewicht, minder luchtweerstand door aërodynamisch gevormde 'buizen', betere balhoofdlagering door geïntegreerde cartridge lagers, etc.Je kunt dus best 20 jaar of 200.000 km met hetzelfde frame doen en nog wel langer ook, maar of dat nog leuk is???
site : van Herwerden
Goede kost om maar (weer) eens te proberen wat hardnekkige misverstanden te verhelpen, of is ergens het tegendeel van aan te tonen?
Ja en nee. neindig is wel erg lang! Maar als je van oneindig nu eens 'erg lang' maakt, dan is het antwoord JA. Als je op je achttiende uitgegroeid bent en je koopt een passend frame, dan kun je dat theoretisch meenemen in je graf en er tot de laatste dag op blijven rijden. Of je kunt het nalaten aan je kinderen en kleinkinderen en die kunnen er ook nog plezier van hebben. Dat geldt voor stalen frames, voor titanium en carbon modellen. Maar in theorie niet voor aluminium. Staal, titanium en carbon zijn materialen die een zeer hoge weerstand hebben tegen vermoeidheid. Zolang de belasting maar niet boven een bepaalde grens komt, zal het materiaal nooit breken. Denk maar aan stalen klepveren van een verbrandingsmotor: die worden 'oneindig' vaak ingedrukt maar breken niet. Fietsframes van staal, carbon en titanium materialen zijn zo gebouwd dat de maximale belastingen door het gewicht en de trapkrachten van de berijder, door stoten en trillingen, niet overschreden worden. Sumoworstelaars hebben natuurlijk een 'ietwat' versterkt frame nodig, en indertijd heeft Gazelle ook voor Anton Geesink een aangepaste fiets gebouwd.
Bij aluminium ligt dat anders. Ook al blijft de belasting nog zo klein, uiteindelijk zal het materiaal kapot gaan. Volgens de handboeken heeft aluminium een 'eindige' levensduur.Tot zover de theorie. In de praktijk is het bepaald niet zo dat aluminium frames onbetrouwbaar zijn en de andere het eeuwige leven hebben. Wetenschappelijk uitgevoerde vermoeidheidsproeven van voorvorken hebben meer dan eens aangetoond dat aluminium vorken de tests met glans doorstonden terwijl de even zwaar belaste stalen vorken allang de geest gegeven hadden. Belangrijk is wel om te vermelden dat deze vorken allemaal verlijmd waren en niet gelast zoals een frame. Titanium heeft net als carbonvezel de naam een zeer hoge weerstand tegen vermoeidheid te hebben. Toch breekt er wel eens een rotorblad van een helikopter van dit materiaal tengevolge van metaalmoeheid, en bij carbon tennisrackets is wel degelijk vermoeidheid geconstateerd. Maar aluminium sturen zijn zowel in de harde praktijk als in gecontroleerde laboratoriumtests nogal eens gebroken! Het is dus kennelijk een zaak van vakmanschap: aluminium onderdelen en frames kunnen heel goed, maar ook gewoon slecht zijn.
Als consument ben je afhankelijk van wat de fabrikant levert. Zelf kun je eigenlijk niets controleren. Gelukkig worden er al heel lang erg veel fietsenframes gebouwd, waardoor de grens van breken of niet breken proefondervindelijk bepaald is. Gelukkig ook bestaat er sinds enige jaren een wettelijke productaansprakelijkheid. Fabrikanten moeten hun producten aan zware tests (laten) onderwerpen, op straffe van hoge schadeclaims. Het resultaat is dat de consument met veel vertrouwen elk (merk)framemateriaal kan kopen. Levensduur is eigenlijk geen argument. Wel is het zo dat je van frames van een heel nieuw model of een ander materiaal in het begin nog niet zeker kunt zijn. De eerste verlijmde frames, de eerste gepopnagelde kabelstoppers, daar is best nog wel wat kapot gegaan. En ook daar waar het laatste grammetje gewonnen wordt door het dunste materiaal, de moeilijkste lastechnieken en de fraaiste afwerking (slijpen) is de kans wat groter dat de levensduur niet 'oneindig' is.
Het is een bijna niet uit te roeien indianenverhaal dat de stijfheid van een frame in de loop van de tijd afneemt, en dat het frame (de fiets) daarom vervangen moeten worden. Dat klopt niet: frames worden niet slapper. Technische instituten en vakbladen als Fiets en Tour hebben meerdere keren nieuwe frames vergeleken met exemplaren van bijvoorbeeld profwielrenners die er 50.000 of meer kilometers mee gereden hadden. Nooit werd verschil in stijfheid gemeten. Bij metalen (staal, aluminium, titanium, magnesium) is dat ook op theoretische gronden niet te verwachten. Bij carbon zou de stijfheid kunnen teruglopen als er haarscheurtjes ontstaan in de matrix; dat is de kunsthars (epoxy) die de vervlochten carbonvezels bij elkaar houdt. Van fietsenframes is dat echter nog niet bekend; het is wel aangetoond bij tennisrackets. Het al dan niet vernieuwen van een fietsframe wordt dus niet door de levensduur of de stijfheid bepaald. Het zijn de technische vernieuwingen die het op een gegeven moment aantrekkelijk maken om nieuw aan te schaffen: meer versnellingen (waarvoor een bredere achtervork nodig is, meer stijfheid (indien gewenst) door oversized buizen (maar dan ook van lichter materiaal), lager gewicht, minder luchtweerstand door aërodynamisch gevormde 'buizen', betere balhoofdlagering door geïntegreerde cartridge lagers, etc.Je kunt dus best 20 jaar of 200.000 km met hetzelfde frame doen en nog wel langer ook, maar of dat nog leuk is???
site : van Herwerden
Goede kost om maar (weer) eens te proberen wat hardnekkige misverstanden te verhelpen, of is ergens het tegendeel van aan te tonen?
Fiets... ook eens 11 speed!