Fiets.nl

Zoals elk jaar, ga ik ook dit jaar weer een cyclo rijden. Na de Oetztaler en alpenchallenge dacht ik eraan om dit jaar de "alpenbrevet" te gaan rijden (zie www.alpenbrevet.ch). Vorig jaar voor het eerst in Zwitserland gefietst, en ik moet zeggen dat het een fantastische omgeving is om te fietsen!
Zijn er forumleden die deze cyclo gereden hebben en iets over deze cyclo kunnen vertellen? (deelnemers aantal, organisatie, bevoorrading, parcour).
 

Ja, ik in 2004
Heb toendertijd een verslag voor ons clubblad geschreven en dit geeft een goede indruk van deze tocht!
ALPENBREVET, Challenge 2004
 
Een nieuwe uitdaging.
 
Na vorig jaar de Otztaler Radmarathon gereden te hebben, met een lengte van 235 km en een hoogteverschil van 5500 meter moest er voor dit jaar een nieuwe uitdaging op fietsgebied gevonden worden. Toen ik een overzicht van de cyclosportieve voor 2004 onder ogen kreeg, zag ik dat er vanuit Andermatt in Zwitserland op 14 augustus nog een tocht van 260 km met een hoogteverschil van 6619 meter verreden wordt, het Alpenbrevet de Challenge. Dat moest hem dan maar worden, mijn nieuwe uitdaging!                                                                                                                                                     Na weer een seizoen van voorbereiding met vele tochten in Nederland en Belgie het liefst met zoveel mogelijk hoogtemeters, sta ik met met ruim 8000 km in de benen op 14 augustus om kwart over zes klaar voor het vertrek.
Het weer werkt ook dit jaar niet mee, toch niet weer zo’n tocht als de Otztaler van vorig jaar?
De thermometer stopt bij 8ºC en de lucht zit compleet dicht en er valt wat lichte regen.
 
De start.
 
Om half zeven klinkt het startschot en vertrekt een ieder voor de Classic of de Challenge, eerst wordt er 10 km afgedaald naar Wassen van 1436 meter naar 916 meter. In Wassen begint de eerste klim van de dag de Sustenpass de top ligt op 2224 meter en wordt bereikt na ruim 16 kilometer klimmen.
Ik kom in een groepje terecht van een man of 25, dat rijdt altijd wat prettiger dan alleen in zo’n klim.
Het is een vrij zware klim met stijgingspercentage constant zo rond de 8%, halverwege de klim begint het harder te regenen en te waaien. Als de ravitaillering op de top bereikt wordt is het ronduit guur.
Snel wat eten en drinken regenjack aan en weg van hier, ik begin aan de afdaling, het is weer koud en nat, de eerste kilometers is het zicht ook nog slecht door de regenwolken. Halverwege de afdaling begint het droger en wat warmer te worden, na zo’n 28 km van afdalen kom ik dan aan in Innertkirchen. Hier begint vrijwel direct weer de volgende klim de Grimselpass, het gaat hier van 625 meter weer omhoog naar 2165 meter over een lengte van ruim 26 kilometer. Deze klim loopt een stuk beter tot aan de tunnel is het goed te doen, fietsers worden om de tunnel geleid en kunnen genieten van een prachtig stuk natuurschoon. Na de tunnel komt de stuwdam van de Grimselsee inzicht, hierna volgt een vlak stuk langs het stuwmeer en begint het laatste zware gedeelte van de klim.
Op de top is weer een ravitaillering, ook hier is het nog guur, ik eet weer wat drink wat warme thee en begin aan de afdaling naar Gletsch, hier is ook een eerste splitsing hier gaat de Junior  links af om via de Furkapass terug te keren in Andermatt. De Classic en de Challenge gaan hier rechts om verder af te dalen naar Ulrichen om te beginnen aan de derde klim van de dag de Nufenenpass.
 
Wat wordt het Classic of Challenge?
 
In Ulrichen na 100 km ligt het eerste controlepunt, ik passeer hier om tien voor half twaalf.
Ik begin aan de klim, weer een lange zware vervelende klim, vooral in het laatste gedeelte met stijgingspercentages van boven de 9%. De kilometers beginnen al door te wegen na zo veel klimwerk, ik bereik het dak van deze ronde op 2478 meter en heb er  dan 113 kilometer op zitten. Het is inmiddels al tegen de klok van één, ik begin aan de afdaling wetende dat ik voor half twee in Airolo moet zijn om nog door te kunnen gaan voor de Challenge, anders wordt ik door verwezen naar het Classic parcours.
De afdaling gaat hier echter razendsnel, veel rechte stukken mooi asfalt waar de teller steeds zo rond de 70 km/uur staat, de afdaling van 23 kilometer naar Airolo zit er in een kwartiertje op. Ik kom uit op de tweede splitsing, het is kwart over één, naar links de Classic om via de Gotthardpass in Andermatt terug te keren en naar rechts voor de Challenge waar de Lukmanier en de Oberalp nog wachten. Net voor mij kiezen 2 rijders gelukkig ook nog voor de Challenge, later sluiten er nog 4 rijders uit de achtergrond aan en zo ontstaat een leuk groepje. In het Italiaans-Zwitsers gedeelte is het een stuk warmer de zon schijnt volop en er waait een warme wind in de rug het is zo’n 25ºC. Het is een kleine 40 kilometer van Airolo naar Biasca en het gaat constant licht naar beneden, er wordt goed rondgedraaid en de mede door de wind komt de teller niet meer onder de 40 km/uur. Na Biasca is er weer een ravitaillering, ik vul mijn bidons en eet en drink nu vooral wat. Verschillende kleine groepjes komen nu nog aan, en trekken arm- en beenstukken of een onderlaag uit. De temperatuur schommelingen zijn echt extreem, het is hier echt meer dan 25ºC terwijl ik amper 2 uur geleden nog in een temperatuur van onder de 10ºC reed.
 
 
 
 
 
 
De Lukmanier, een lange vervelende klim.
 
Hierna begint de klim van de Lukmanierpass pas echt, hoewel het eigenlijk al vanaf Bascia omhoog loopt, vanaf Bascia is het 40 km klimmen naar de top van de Lukmanierpass. Variërend van 1,1% tot maximaal 7,2% loopt het omhoog, na wat er al in de benen zit een hele lange vervelende klim. Bovendien blaast de wind hier nu ook nog schuin tegen. De wolken hangen alweer dreigend boven de toppen, en als ik Olivone op 890 meter binnen rij zie ik die dag voor het laatst een glimp van de zon.
Iedereen zit er wel doorheen die hier nog rondrijdt, ik zie mensen stoppen en afstappen om even de benen en rug te strekken. Ik fiets maar door!
De temperatuur zakt weer in een rap tempo en boven op de Lukmanierpass op 2185 meter is de temperatuur weer onder de 10ºC gezakt. Het waait hard en voelt weer guur aan.
Hier is weer ravitaillering en drink maar weer warme thee, na vertrek passeer weer een tijdscontrole het is het is tien over zes, en zit inmiddels al 10 uur en 40 minuten op de fiets.
 
De laatste kilometers.
 
Er wachten nog 52 lange kilometers en de Oberalppass, maar eerst nog afdalen naar Disentis.
De afdaling naar Disentis is helaas minder lang dan de klim vanuit Biasca, de afdaling is maar zo’n 17 kilometer, de laatste kilometers naar Disentis gaan zelfs weer omhoog.
Ik passeer een bord waarop staat dat het nog 32 km naar Andermatt is, er staat alleen niet op vermeld dat de Oberalp er nog tussen ligt.
Ik begin aan de laatste klim van de dag, die brengt me weer naar 2044 meter. De klim is zo’n 20 kilometer en is niet echt zwaar, maar wat is niet echt zwaar na 235 kilometers?
Het maximale stijgingspercentage komt niet boven de 8%, als ik de top bereik staat nog een enkeling boven om nog een laatste aanmoediging te geven. Ik steek mijn vuist de lucht in als zege gebaar.
Ik krijg nog applaus, en een man zegt in het duits, “Jetz ist klär!”
Inderdaad alleen nog de afdaling naar Andermatt, 11 kilometer afdaling en het zit erop ik bel nog even dat ik er aankom, ik vraag om mijn warme vest en mijn slippers. Ik heb het koud en wil eigenlijk geen meter meer fietsen!
 
Het zit erop!
 
Na 12:55:15,1 uur rij ik over dezelfde mat, waarover ik ’s morgens vertrokken ben, het is vijf voor half acht. Het zit erop 267 kilometers en 6619 hoogtemeters met een gemiddelde van 21,99 km/uur.
Ik zit er aardig doorheen, maar ik ben blij dat ik het gered heb, met mij rijden nog 180 deelnemers de Challenge uit. De snelste doet het  in 10:41:31,8 “onwaarschijnlijk! “ en de laatste komt binnen na 13:48:24,4 verder moeten er nog 9 rijders de strijd staken op de Lukmanierpass.
Achteraf gezien ben ik blij dat ik de Challenge gereden heb, als je echt je grenzen wil verleggen is dit een aanrader!
De Classic met 160 km en 4970 hoogtemeters is echter een goed alternatief, en mocht dit je dit nog te zwaar lijken kan je altijd nog de de Junior rijden van 120 km met 3550 hoogtemeters.
Keuze genoeg dus met het Alpenbrevet, voor meer informatie over datum, inschrijvingen en routes van volgend jaar en uitslagen van dit jaar kan je terecht op wwww.alpenbrevet.ch
Ik kan inmiddels weer gaan verzinnen wat volgend jaar te doen, maar extremer dan dit hoeft van mij niet meer!
 

Leuk verhaal colnagofreak! Ik had nog niet eens gezien dat de challenge meer hoogtemeters heeft dan de classic. Ik denk dat ik die uitdaging toch wel aan ga. Het enige waar ik nog over twijfel is of het niet een te massaal gebeuren is. Kan je een inschatting maken hoeveel deelnemers dat er aan deze cyclo mee doen?

Quoten: Origineel geplaatst door Toni op 31 Januari 2007


Leuk verhaal colnagofreak! Ik had nog niet eens gezien dat de challenge meer hoogtemeters heeft dan de classic. Ik denk dat ik die uitdaging toch wel aan ga. Het enige waar ik nog over twijfel is of het niet een te massaal gebeuren is. Kan je een inschatting maken hoeveel deelnemers dat er aan deze cyclo mee doen?


Daar hoef je niet bang voor te zijn, dit is een relatief onbekende cyclo.In 2004 stonden er maar net 500 deelnemers aan het vertrek, waarvan het merendeel de classic reed. Na de splitsing was het zelfs even akelig stil, was blij dat er nog wat deelnemers voorbij kwamen. Nog geen 200 deelnemers reden de Challenge. De verzorging en de organisatie van deze cyclo was overigens perfect in orde.
Op de website kun je zien dat er vorig jaar nog geen 600 finishers zijn op de Classic. Dus massaal is deze cyclo zeker niet te noemen.

Nogmaals bedankt colanagofreak. Klinkt goed, ik ga me maar inschrijven voor deze cyclo. De Oetztaler heb ik zonder noemenswaardige problemen kunnen ronden dus kan ik mooi deze cyclo gebruiken om te onderzoeken waar voor mij de grens van het haalbare ligt.
Ik had al in de uitslagen lijst van vorig jaar gezien dat er relatief veel Nederlanders mee doen. Waarschijnlijk is deze cyclo opgenomen in het programma van een reis-organisatie, maar ik ga hem op eigen houtje bezoeken.

Hij zit inderdaad in een rondreis van En-Route, een voorbereidingsweek met daaraan vastgekoppeld de cyclo. Zij bieden ook individuele accomodatie aan en kunnen ook de inschrijving voor je verzorgen.Ik heb alleen ingeschreven via En-Route en zelf accomodatie gezocht in Andermatt, en gevonden, bij een boer in een appartement aan de voet van de Oberalp.

Heb het alpenbrevet in 2005 gefiets, de classic.  Ik vond het een hele mooie tocht, verdient veel meer deelnemers. Het is inderdaad zo dat het aantal deelnemers zo klein is dat je je op sommige stukken afvraagt of je nog wel op het parcours zit. Heeft ook z'n voordelen natuurlijk, je kunt goed doorrijden en er is altijd voldoende te krijgen bij de bevoorrading. Ik vond hem overigens iets zwaarder dan de Marmotte. Met name de Gotthard als laatste pass met zijn slechte oppervlak was een beproeving. Absoluut een aanrader als je het mij vraagt.

Mooi verhaal!

Hij zit erop! Afgelopen zaterdag, 11 Augustus heb ik het Alpenbrevet challenge cyclo gereden. Ik deed er 12:01.49 uur over om na 266 km en 6600 hoogtemeters weer terug te keren in Andermatt. Veel wat colnagofreak al schreef in zijn reactie kan ik nu ook onderschrijven.

De temperatuur was erg laag, en ik heb me dus goed aangekleed om -voral in de afdalingen- warm te blijven. De eerste afdaling van Andermat naar de voet van de Susten pas ging erg beroerd. Doordat ik koud begon, bracht ik door te bibberen mijn fiets aan het "shimieen". Geen fijn gevoel met een snelheid van 50 km/uur! Gelukkig kon ik ongeschonden mijn fiets tot stilstand brengen en heb ik de rest van de afdaling als een dwijl gereden. Ook de afdaling van de Susten pas heb ik bij koude en nat wegdek erg rustig aan gedaan in de afdaling.

Het 35 km "vals-plat" naar beneden rijden tussen de Grimsel pas en de voet van de Lucomagno is een aangenaam stuk om een beetje te herstellen van de drie beklimmingen die je dan al achter de rug hebt. Met een groepje van ongeveer 15 man hebben we er hier de snelheid lekker in gehouden. Dat je hier tegen de Italiaanse grens zit is ook aan de temperatuur te merken: met dik 25 graden was alle kleding die ik aan had een beetje teveel van het goede. Lekker opgewarmd kon ik daardoor redelijk fris aan de twee laatste beklimmingen beginnen.

Dat deze cyclo beduidend zwaarder is dan alles wat ik tot nog toe gereden heb bleek wel uit het feit dat ik de nacht na de cyclo niet heb kunnen slapen. Ook het eten na deze cyclo viel niet mee omdat je van al dat zoete "krachtvoer" aan het eind van de dag geen smaak papillen meer over hebt!

Deze cyclo is een absolute aanrader voor diegenen die graag de grenzen van hun kunnen opzoeken. Ik heb er geen spijt van. Een volgende keer dat ik hem weer zou rijden monteer ik echter wel een knipper achterlichtje om in de vele donkere tunnels en lawine gallerijen ook zichtbaar te zijn voor het overige verkeer.

Petje af, wat een prestatie. Dat zie ik mezelf zo snel nog niet doen!

Chapeau!

zijn er nog leden die op 9 augustus het alpenbrevet gaan rijden (276 km - 7031 hm !!!!!) wij gaan met z'n 5 en vertrekken a.s. zondag, weekje trainen/aclimatiseren.

Succes
Het start in Meiringen begreep ik uit de krant daar.
Dat scheelt een koude afdaling in het begin zoals uit bovenstaande blijkt.