beste mede forummers,
Bij mij is onlangs een kleine liesbreuk geconstateerd. Zijn er onder jullie mensen die hier ervaring mee hebben en dan vooral hoe lang je uit de running kan zijn met zoiets.. Over 2 weken moet ik naar een chirurg en die zal het e.e.a. uit de doeken doen maar voor die tijd kan ik misschien wat info hier vergaren. Ik ben 40 en rij eigenlijk alleen crit. in de B-klasse.. fiets ongeveer 8000 per jaar.
mvgr,
liesbreuk
Quoten: Origineel geplaatst door Jes65 op 17 December 2005
beste mede forummers,
Bij mij is onlangs een kleine liesbreuk geconstateerd. Zijn er onder jullie mensen die hier ervaring mee hebben en dan vooral hoe lang je uit de running kan zijn met zoiets.. Over 2 weken moet ik naar een chirurg en die zal het e.e.a. uit de doeken doen maar voor die tijd kan ik misschien wat info hier vergaren. Ik ben 40 en rij eigenlijk alleen crit. in de B-klasse.. fiets ongeveer 8000 per jaar.
mvgr,
Vlak voordat ik een wielrennersfiets ontdekte (17 jaar) kreeg ik ook een liesbreuk. Toen ik een derde bal constateerde wist ik dat er iets niet goed was. Direct naar de huisarts gegaan en die sprak uit een dubbele liesbreuk.In die tijd zat ik in de ''artsen crisis'', waardoor ik bijna een half jaar op de operatie heb moeten wachten. Ik was geen urgent geval, was maar een matige keeper, dus was zogenaamd geen haast bij. Ik heb een halfjaar niet mogen sporten. Niks mogen optillen, geen druk uitoefenen op de buikwand, etc. Vooral met de ontlasting was dit lastig. Daarbij kwam ook nog eens dat ik een dubbelzijdige liesbreuk had, daardoor kon ik aan beide zijden niks.
Uiteindelijk werd ik dan toch geopereerd; een poliklinische opname. Ik kreeg de opdracht 24 uur van te voren niks te eten en geen alcohol en cafeine te nuchtigen. Ik had de keuze tussen een ruggenprik of gehele narcose. Maar de operatie meemaken leek me wel tof, dus een ruggenprik. Toch heb ik er weinig van meegekregen, want na 10 min. viel ik in slaap .Er werden in de beide zaadleiders een draadje bevestigd, die gaan (als het goed is) nooit meer los.
De operatie verliep vrij vlot en is dan ook zo goed als risico loos. Ik kreeg 2 incisies in de maagwand, dat was beter dan in de lies zelf i.v.m. genezing. De wond hoefde zo niet gehecht te worden. In plaats daarvan kreeg ik 2 ''plakbandjes'' erop, zeg maar een soort doorzichtig super sterk ducktape.Na de operatie werd ik in de recoveryroom gezet. Toen ik weer redelijk wakker was kreeg ik een eigen kamer. Maar ik wilde zo snel mogelijk weg. Maar ja dat wilde niet echt, want mijn benen waren tijdelijk verlamd. Dus als iemand tegen me zegt dat ik niet kan weten hoe het voelt, wel dus!!!!.Langzamerhand kwam het gevoel weer terug, maar ik mocht pas weg als ik had geplast.
Ik probeerde toen ik weer een beetje gevoel had, om te gaan staan. En ja hoor bam zakte direct door de knie-en en viel op de grond. Wat een apart gevoel. Alsof er niks geen kracht in de benen zat.Bij poging nummer 2 ging het een stuk beter. Kon weer lopen. Maar nu het gevoel in de benen terug was, gold dat ook voor de wond. Wat deed dat pijn. Met de handen druk op de bui houden lukte het me om naar de wc te lopen. Ik probeerde te plassen, maar er kwam niks uit.
Toen kwam de zuster om te vragen hoe alles ging en of ik al had geprobeerd te lopen. Uiteraard zei ik ja. Toen vroeg ze of ik ook al geplast had. En uiteraard zei ik opnieuw ja (zo gelogen als maar kon ).dus mocht ik naar huis.
Me moeder en wat kameraden kwamen me ophalen. En uiteraard moesten ze me weer aan het lachen maken. En met 2 van die plekken op je buik is dat geen pretje (sarcasme noem ik zo iets).In een rolstoel ging ik het ziekenhuis uit. En de auto in stappen duurde ongeveer 5 min. Want probeer je benen maar eens te buigen. Gaat lastig als je de buikspieren niet kan aanspannen.
Eenmaal thuis heb ik 3 dagen op de bank doorgebracht. Een tripje naar de wc duurde 30 min. Ik had lichte koorts, en de wonden begonnen licht te infecteren. Bij de eerste controle (na 6 dagen geloof ik) was ik er al een stuk beter aan toe. Kon weer redelijk lopen. Alleen de wond was idd. licht geinfecteerd, daar moest ik wat pillen voor slikken. Nieuwe pleisters erop en verder geen last meer van gehad.
Geloof dat ik na 2 weken alles weer kon doen. Ik kreeg het advies weer lichtjes te mogen gaan fietsen, andere sporten werden afgeraden. Dus ik klom op de fiets.Een halfjaar later werd ik verslaafd en ben ik gestopt met voetbal en werd partime wielrenner.
Wel moet ik erbij vertellen dat mijn genezing vele malen sneller ging dan normaal. Zal eraan hebben gelegen dat ik zo jong was. Normaal gesproken krijgen namelijk mensen op leeftijd een liesbreuk. Echter tijdens mijn geboorte werd al vastgesteld dat ik een liesbreuk zou krijgen. De vraag was wanneer.Ik hoop dat je hier wat mee kan.
beste mede forummers,
Bij mij is onlangs een kleine liesbreuk geconstateerd. Zijn er onder jullie mensen die hier ervaring mee hebben en dan vooral hoe lang je uit de running kan zijn met zoiets.. Over 2 weken moet ik naar een chirurg en die zal het e.e.a. uit de doeken doen maar voor die tijd kan ik misschien wat info hier vergaren. Ik ben 40 en rij eigenlijk alleen crit. in de B-klasse.. fiets ongeveer 8000 per jaar.
mvgr,
Vlak voordat ik een wielrennersfiets ontdekte (17 jaar) kreeg ik ook een liesbreuk. Toen ik een derde bal constateerde wist ik dat er iets niet goed was. Direct naar de huisarts gegaan en die sprak uit een dubbele liesbreuk.In die tijd zat ik in de ''artsen crisis'', waardoor ik bijna een half jaar op de operatie heb moeten wachten. Ik was geen urgent geval, was maar een matige keeper, dus was zogenaamd geen haast bij. Ik heb een halfjaar niet mogen sporten. Niks mogen optillen, geen druk uitoefenen op de buikwand, etc. Vooral met de ontlasting was dit lastig. Daarbij kwam ook nog eens dat ik een dubbelzijdige liesbreuk had, daardoor kon ik aan beide zijden niks.
Uiteindelijk werd ik dan toch geopereerd; een poliklinische opname. Ik kreeg de opdracht 24 uur van te voren niks te eten en geen alcohol en cafeine te nuchtigen. Ik had de keuze tussen een ruggenprik of gehele narcose. Maar de operatie meemaken leek me wel tof, dus een ruggenprik. Toch heb ik er weinig van meegekregen, want na 10 min. viel ik in slaap .Er werden in de beide zaadleiders een draadje bevestigd, die gaan (als het goed is) nooit meer los.
De operatie verliep vrij vlot en is dan ook zo goed als risico loos. Ik kreeg 2 incisies in de maagwand, dat was beter dan in de lies zelf i.v.m. genezing. De wond hoefde zo niet gehecht te worden. In plaats daarvan kreeg ik 2 ''plakbandjes'' erop, zeg maar een soort doorzichtig super sterk ducktape.Na de operatie werd ik in de recoveryroom gezet. Toen ik weer redelijk wakker was kreeg ik een eigen kamer. Maar ik wilde zo snel mogelijk weg. Maar ja dat wilde niet echt, want mijn benen waren tijdelijk verlamd. Dus als iemand tegen me zegt dat ik niet kan weten hoe het voelt, wel dus!!!!.Langzamerhand kwam het gevoel weer terug, maar ik mocht pas weg als ik had geplast.
Ik probeerde toen ik weer een beetje gevoel had, om te gaan staan. En ja hoor bam zakte direct door de knie-en en viel op de grond. Wat een apart gevoel. Alsof er niks geen kracht in de benen zat.Bij poging nummer 2 ging het een stuk beter. Kon weer lopen. Maar nu het gevoel in de benen terug was, gold dat ook voor de wond. Wat deed dat pijn. Met de handen druk op de bui houden lukte het me om naar de wc te lopen. Ik probeerde te plassen, maar er kwam niks uit.
Toen kwam de zuster om te vragen hoe alles ging en of ik al had geprobeerd te lopen. Uiteraard zei ik ja. Toen vroeg ze of ik ook al geplast had. En uiteraard zei ik opnieuw ja (zo gelogen als maar kon ).dus mocht ik naar huis.
Me moeder en wat kameraden kwamen me ophalen. En uiteraard moesten ze me weer aan het lachen maken. En met 2 van die plekken op je buik is dat geen pretje (sarcasme noem ik zo iets).In een rolstoel ging ik het ziekenhuis uit. En de auto in stappen duurde ongeveer 5 min. Want probeer je benen maar eens te buigen. Gaat lastig als je de buikspieren niet kan aanspannen.
Eenmaal thuis heb ik 3 dagen op de bank doorgebracht. Een tripje naar de wc duurde 30 min. Ik had lichte koorts, en de wonden begonnen licht te infecteren. Bij de eerste controle (na 6 dagen geloof ik) was ik er al een stuk beter aan toe. Kon weer redelijk lopen. Alleen de wond was idd. licht geinfecteerd, daar moest ik wat pillen voor slikken. Nieuwe pleisters erop en verder geen last meer van gehad.
Geloof dat ik na 2 weken alles weer kon doen. Ik kreeg het advies weer lichtjes te mogen gaan fietsen, andere sporten werden afgeraden. Dus ik klom op de fiets.Een halfjaar later werd ik verslaafd en ben ik gestopt met voetbal en werd partime wielrenner.
Wel moet ik erbij vertellen dat mijn genezing vele malen sneller ging dan normaal. Zal eraan hebben gelegen dat ik zo jong was. Normaal gesproken krijgen namelijk mensen op leeftijd een liesbreuk. Echter tijdens mijn geboorte werd al vastgesteld dat ik een liesbreuk zou krijgen. De vraag was wanneer.Ik hoop dat je hier wat mee kan.
Trainen met je hoofd
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
Fietsen met je hart
Afzien met je ziel
Het is gebruikelijk een ruggenprik te krijgen met een middeltje wat zo'n 1,5 uur werkt. Het sneetje wordt iets boven de lies geplaatst en er wordt tegenwoordig (=meestal) een teflon matje geplaatst om de zwakke buikwand ter plaatse te verstevigen. Door dit teflon matje is de wand eigenlijk direct volledig belastbaar ware het niet dat de huid moet genezen en dat je pijn zal hebben bij te ruige belasting. Ik gok dat het er op neerkomt dat je de eerste week mag belasten tot de pijngrens. Je huidwond zit met 10-14 dagen dicht dus ik denk dat je na 14 dagen als je dat wilt de tour de france weer mag rijden. Dat wil zeggen als alles goed gaat (geen nabloedinkjes en geen ontsekingen) en....geen garantie van mij dus even de arts afwachten. En o ja niet de boel flessen over het plassen zoals de vorige schrijver....het komt voor dat je niet aanvoelt dat je moet piesen en de blaas vult zich maar door waardoor hij kan overrekken en dan kan je nooit meer een lekkere lange zorgeloze tocht fietsen!
thanks manne... Dat van dat matje had m'n huisarst ook al verteld.. Die zei tevens ook iets over een aangeboren afwijking, daar ik ook geen zwaar werk verricht (ja op de fiets dan)
We zullen zien, nogmaals bedankt voor jullie info..
mvgr
We zullen zien, nogmaals bedankt voor jullie info..
mvgr
Ik wilde net zelf een topic starten, maar na het lezen van dit topic hoeft dit niet meer. Ik heb op dit moment een liesbreuk aan de rechter kant. Het doet geen pijn, maar moet wel geopereerd worden. Volgende week vrijdag heb ik een afspraak met een chirurg om op gesprek te komen, daarna moet ik een afspraak maken voor de opereatie.
Ik dacht aanvankelijk dat het niet zoveel voorstelde, maar als ik dan lees dat je tijdelijk verlamt wordt schrik ik wel een beetje.
Ik zal er rekening mee moeten houden dat ik min 2 weken niet kan fietsen, maar dat valt uiteindelijk wel mee toch!
Gr. Diederik
Ik dacht aanvankelijk dat het niet zoveel voorstelde, maar als ik dan lees dat je tijdelijk verlamt wordt schrik ik wel een beetje.
Ik zal er rekening mee moeten houden dat ik min 2 weken niet kan fietsen, maar dat valt uiteindelijk wel mee toch!
Gr. Diederik
Verlamt is een groot woord, aangezien verlamt toch meestal voor de rest van je leven is.
Zo'n ruggeprik valt de meeste mensen echt mee hoor, je bent voor 1,5 uur verdooft en kan inderdaad je benen niet bewegen. Ik zou er niet te zwaar over denken.
En niet in elk ziekenhuis doen ze deze ingreep scopisch.
Zo'n ruggeprik valt de meeste mensen echt mee hoor, je bent voor 1,5 uur verdooft en kan inderdaad je benen niet bewegen. Ik zou er niet te zwaar over denken.
En niet in elk ziekenhuis doen ze deze ingreep scopisch.
Ik ben afgelopen maandag geholpen aan een liesbreuk. De operatie is me 100% mee gevallen. Ik heb ook een ruggeprik gehad. Doordat je door het fietsen best sterke rugspieren hebt, ging de eerste prik niet goed. Ik was niet volledig ontspannen met als gevolg dat de naald krom krom gebogen werd op mijn spieren. Dit deed wel flink pijn. De verdoving duurde wel wat langer dan 1,5 uur; de operatie vond rond 1300 uur plaats. Ik kon mijn benen rond 1700 uur weer volledig bewegen.
Het is nu vrijdag en het gaat al een stuk beter. De wond (snee van ca 10cm) is mooi gehecht en ziet er goed uit. Gisteravond heb ik de pleister eraf gehaald en ben voor het eerst onder de douche geweest.
Ik kan me al een stuk beter bewegen, maar fietsen zit er voorlopig echt niet in. Dat realiseer ik me wel. Gelukkig heb ik geen problemen met naar de wc gaan. Ik heb tot nu toe alleen op bed gelegen en op de bank gezeten. Wat langer staan kan ik nog niet, want dat gaat naar verloop van tijd pijn doen. Met lopen het zelfde verhaal. Morgen ga ik proberen een klein stukje buiten te lopen, de frisse lucht zal me goed doen.
Gr. Diederik
Het is nu vrijdag en het gaat al een stuk beter. De wond (snee van ca 10cm) is mooi gehecht en ziet er goed uit. Gisteravond heb ik de pleister eraf gehaald en ben voor het eerst onder de douche geweest.
Ik kan me al een stuk beter bewegen, maar fietsen zit er voorlopig echt niet in. Dat realiseer ik me wel. Gelukkig heb ik geen problemen met naar de wc gaan. Ik heb tot nu toe alleen op bed gelegen en op de bank gezeten. Wat langer staan kan ik nog niet, want dat gaat naar verloop van tijd pijn doen. Met lopen het zelfde verhaal. Morgen ga ik proberen een klein stukje buiten te lopen, de frisse lucht zal me goed doen.
Gr. Diederik
Twee jaar geleden eind april geholpen aan een liesbreuk. Dacht ook dat het seizoen al voorbij was voordat het begon. Viel allemaal 100% mee. De eerste week echt rust gehouden in de zin van niet sporten en wond ontzien. Daarna 2 weken lekker achter in de groep met een klein verzet mee gepeddeld. Daarna weer vol inzetbaar. Probleemloos Marmotte uitgefietst 2 maanden later.
Gun met name de eerste week de lies goed rust zodat het een en ander kan genezen.
Gun met name de eerste week de lies goed rust zodat het een en ander kan genezen.
Ik ben inmiddels volledig hersteld van de operatie. Heb 2 weken thuis gezeten; vooral de eerste week niet veel gedaan. De tweede week zo af en toe (wanneer het weer het toeliet) naar buiten geweest voor een kleine wandeling. Na twee weken ben ik weer begonnen met werken, ik werk op kantoor dus dat ging wel. Na 4 weken ben ik weer begonnen met sporten. Het was november-december dus ik ging naar de sportschool. Nu is het eind jan en heb ik weer op de weg gefietst en fiets weer op volle kracht.
Gr. Diederik
Gr. Diederik
voor mij alweer 2 jaar geleden. Had links een bobbeltje zitten om de schaamstreek die verdween als ik hem naar binnen duwde. Rechts bleek er ook eentje te zitten. ER zijn matjes op gelegd. Het voordeel is dat je buik niet open gesneden wordt en daardoor minder zenuwen geraakt kunnen worden. Wat ik wel een tijdlang had was zo nu en dan een pijnlijk scrotum. Inmiddels is dat verdwenen, maar toch hield dat een tijdje aan. Verder is het een ingreep van niks, kun je vrij snel alles weer doen, maar voordat je weer goed en wel fietst ben je wel maanden verder.