Fiets.nl

Tijdens de vele valpartijen in de Tour de France wordt geregeld als oorzaak de lichtgewicht carbon fietsen genoemd. Er wordt geopperd om carbon te verbieden en weer over te gaan op staal.

Zelf rijdt ik al wat jaartjes op een Look KG461 Carbon en heb geen enkele reden om te twijfelen over de stabiliteit. Comfort, stijfheid en stabiliteit komen overeen met mijn voorgaande fiets wat een stalen Pinarello Asolo was. Maar mijn Look frame weegt 1400 gram en dat is niet hetzelfde als de nieuwste frames die vaak de kilogram niet halen. De gemiddelde fiets in de Tour de France weegt tussen de 6.8 en 7.25 kg.

Ik vraag me dus af of jullie van mening zijn dat de vele valpartijen inderdaad veroorzaakt worden door de carbon frames of meer het gewicht of eventueel nog andere oorzaken.

Wat ik aan de franse kant begrepen heb is dat het met name om de carbon wielen zou gaan en dan vooral het verminderde remvermogen tov aluminium remranden.

Tja, dat zal ook wel een rol spelen, maar ik hoor ook verhalen van de slechte bestuurbaarheid van de frames door stijfeid en gewicht maar kan me dat zelf bijna niet voorstellen

Een verband met het gewicht van de frames zie ik niet. Renner en fiets vormen toch 1 systeem dat op de weg rijdt, en op het gewicht van een renner is het frame dan ondergeschikt.

Wel kan ik mij iets voorstellen bij een heel hoge stijfheid van een knalharde fiets. Zeker bij het zeer lage gewicht van de profs zelf zou de fiets oneffenheden in het wegdek slechter kunnen 'volgen', waardoor wellicht verminderde grip aanwezig is. Een slappere fiets zou dan vergelijkbaar zijn met de werking van een schokbreker, die zorgt dat de banden meer contact houden met het wegdek.

Kan hier eigenlijk weinig over zeggen, want heb nooit in zo'n peleton zo'n nerveuze koers gefietst. Maar het lijkt mij dat hoge carbon velgen inderdaad niet bevorderlijk zijn, ze kunnen onverwacht reageren op wind ook icm met al dat verkeer dat langs komt en remmen natuurlijk minder. Verder lijkt het mij dat koersfietsjes steeds nerveuzer worden. Elk hobbeltje in de weg wordt uitvergroot doorgegeven en als je toevallig je bidon pakt lig je (gechargeerd gezien) al op je plaat. Dit heeft volgens mij eerder met geometrie en stijfheid te maken, dan met het gebruikte materiaal en gewicht.

Heeft niets met carbon te maken. Het materiaal is zoveel beter geworden dat veel hogere snelheden gewoon geen probleem meer zijn maar als je het aantal renners verhoogd en zolang er mensen (en die maken gewoon fouten) op de fietsen zitten wordt de kans op fouten/ongelukken ook hoger.
Stap op een stalen fiets met remmen van voor 1985 en je snapt meteen waarom een renner daar liever een wat lagere topsnelheid mee rijdt. Het remmen op carbon is eigenlijk een factor die te verwaarlozen is (kort en hard remmen is prima mogelijk en voor een geoefend renner geen enkel probleem).
En wat betreft dat nerveuze: hoe meer info een fiets doorgeeft hoe beter het is en hoe eerder je een juiste beslissing kunt nemen (wederom het verhaal dat fietsen zo goed / strak reageren dat de renner bereid is om de limiet van wat haalbaar is een stuk hoger te leggen)

Dit fabeltje wordt ieder jaar weer door "materiaalexpert" Ducrot nieuw leven in geblazen. Het wordt tijd dat iemand deze nietsnut, die betaald wordt met belastinggeld, uit zijn functie zet. Hij begint namelijk ieder jaar grotere onzin uit te kramen. Twee jaar geleden riep hij ook al eens dat sloping frames de schuld waren van de vele partijen....

Toch zie je ook hier weer dat het fabeltje al weer netjes overgenomen is, waarschijnlijk al weer uitgebreid besproken op meerdere feestjes en hoppa, nog meer onzin de wereld in. Valpartijen zijn van alle tijden, soms is het parcours gevaarlijk (versmallingen, paaltjes, drempels, rotondes etc..), soms staat een toeschouwer niet op te letten, soms gaat het te langzaam en zit iedereen in het peloton te dromen en om het helemaal gek te maken kun je ook door officiele auto's van de weg worden gereden.

Ducrot was ook een verband aan het leggen tussen het lichte materiaal en de zwaarte van het letsel...Als je valt, ga je op je plaat, denk niet dat een lichte fiets je arm/heup/sleutelbeen eerder laat breken of je hoofdletsel geeft. Als Hoogerland niet het prikkeldraad in was gegaan, maar op de weg was beland had hij ongetwijfeld hoofdletsel opgelopen (face-first landing) Oh ja, die auto was natuurlijk zwaarder

Afgaande op de cover van zijn boek rijdt hij zelf op een sloping titanium frame en heb hem ook wel eens heel enthousiast gehoord over Specialized

Ik kan me van dit seizoen eigenlijk geen valpartij voor de geest halen die komt doordat ze met (te) hoge velgen reden. Alleen Terpstra is op z'n tijdritfiets in een windhoos weg geblazen. Als je met hoge velgen rijdt terwijl er een stevige wind staat moet je alleen een hand aan 't stuur houden en constant tegen sturen. Rustig en relaxt fietsen is het niet, maar dat was koersen toch al niet.

Tjah als dat klopt dan is het weer een pure titanium fan, die een beetje anti carbon is. Maar het ligt niet zozeer aan de frames, de wielen en vooral de bandenspanning waar ze mee rondrijden geeft het verschil. Er zijn renners die met veel te veel spanning rijden, dit zorgt wel voor minder grip in de bochten en het doorgeven van alle hobbels.

litespeed schreef:
Wel kan ik mij iets voorstellen bij een heel hoge stijfheid van een knalharde fiets. Zeker bij het zeer lage gewicht van de profs zelf zou de fiets oneffenheden in het wegdek slechter kunnen 'volgen', waardoor wellicht verminderde grip aanwezig is. Een slappere fiets zou dan vergelijkbaar zijn met de werking van een schokbreker, die zorgt dat de banden meer contact houden met het wegdek.

Dit is exact mijn gedachte.
Mede gevoed door mijn eigen ervaring dat ik op mijn Paris (is minder stijf) veel zekerder en sneller afdaal dan op mijn S-works en vroeger de Scott. De profs hebben vele malen betere controle over hun fiets dan ik, maar zij moeten dit ook merken.
En wat die schokbreker betreft in de overtreffende trap: een raceauto heeft toch ook minimale vering ivm grip? Anders hadden ze de wielen wel vastgelast