Mijn kleinschalige fietsavonturen (blogjes uit eigen werk).
Chinees carbon houdertje... (
Vol verbazing zit ik te kijken naar mijn fiets... Niet dat het nou zo'n apart en uniek ding is want ik heb eigenlijk niets echt gecustummised, het zijn allemaal vrij gangbare merken, modellen en kleuren maar een ding is na vandaag anders en dat triggerd me...
Vanmorgen kreeg ik een pakketje aan uit mijn favoriete handelsland China, niets moet alles mag voor belachelijk lage prijzen en of dat het merkenrecht opgaat boeit geen hond het is gewoon cheap en goed zo ook mijn (overigens merknaamloze) carbonne bidon houder voor het monsterlijke bedrag van 8 euro en een beetje aan centen was tot aan mijn deur gekomen.
Wow dagt ik toen ik het ding vasthad, weegt echt niets (25gram zonder schroeven) en ongelooflijk toch dat ze het voor deze prijs vanuit de andere kant van de wereld hier kunnen laten geraken en ik was ook impressed bij de looks en de qualiteit nee dit was een zogenaamde wereldkoop van unieke eBay aard!
En nu sta ik dan te kijken... Ik heb net de oude allu bidonhouder opgeborgen en merkte dat deze eigenlijk ook helemaal niet zo erg zwaar was... sterker nog lichter dan ik verwachte... Ik heb er nog een onderweg naar hier want immers op 1 been kan een fietser niet fietsen (spreekwoordsgewijs natuurlijk) en het staat stoerder maar ja daar is eigenlijk wel alles mee gezegt, sneller fietsen zal ik er niet door....
Mijn blik schiet van allu naar carbon en terug.... Het is zo goed als even zwaar... wik weeg wik weeg ja voor mij zo in de hand nauwelijks merkbaar.... Zou het zo nu ook zijn met het stuur,stuurpen en zadelpen die ik eigenlijk nog op het oog had om chinezenland te verlaten richting het pitoreske Tilburg? waarschijnlijk wel. Zolang ik nog zelf zwaarder ben dan moet ga ik niet meer over grammen vallen want als ik zo naar mijn fiets kijk bekruipt er een gevoel wel... Hij is van mij, hij is qualitatief goed zo en hij heeft me nog nooit in de steek gelaten....
Toch jammer want het zag er wel stoer uit
Vol verbazing zit ik te kijken naar mijn fiets... Niet dat het nou zo'n apart en uniek ding is want ik heb eigenlijk niets echt gecustummised, het zijn allemaal vrij gangbare merken, modellen en kleuren maar een ding is na vandaag anders en dat triggerd me...
Vanmorgen kreeg ik een pakketje aan uit mijn favoriete handelsland China, niets moet alles mag voor belachelijk lage prijzen en of dat het merkenrecht opgaat boeit geen hond het is gewoon cheap en goed zo ook mijn (overigens merknaamloze) carbonne bidon houder voor het monsterlijke bedrag van 8 euro en een beetje aan centen was tot aan mijn deur gekomen.
Wow dagt ik toen ik het ding vasthad, weegt echt niets (25gram zonder schroeven) en ongelooflijk toch dat ze het voor deze prijs vanuit de andere kant van de wereld hier kunnen laten geraken en ik was ook impressed bij de looks en de qualiteit nee dit was een zogenaamde wereldkoop van unieke eBay aard!
En nu sta ik dan te kijken... Ik heb net de oude allu bidonhouder opgeborgen en merkte dat deze eigenlijk ook helemaal niet zo erg zwaar was... sterker nog lichter dan ik verwachte... Ik heb er nog een onderweg naar hier want immers op 1 been kan een fietser niet fietsen (spreekwoordsgewijs natuurlijk) en het staat stoerder maar ja daar is eigenlijk wel alles mee gezegt, sneller fietsen zal ik er niet door....
Mijn blik schiet van allu naar carbon en terug.... Het is zo goed als even zwaar... wik weeg wik weeg ja voor mij zo in de hand nauwelijks merkbaar.... Zou het zo nu ook zijn met het stuur,stuurpen en zadelpen die ik eigenlijk nog op het oog had om chinezenland te verlaten richting het pitoreske Tilburg? waarschijnlijk wel. Zolang ik nog zelf zwaarder ben dan moet ga ik niet meer over grammen vallen want als ik zo naar mijn fiets kijk bekruipt er een gevoel wel... Hij is van mij, hij is qualitatief goed zo en hij heeft me nog nooit in de steek gelaten....
Toch jammer want het zag er wel stoer uit
Na jaren van afwezigheid weer sporadisch op \'s heerenswegen te spotten... Onhandig en langzaam? 99% kans dat ik het ben!
"Talent is ook een vorm van heel graag willen". Huub van der Lubbe
"Talent is ook een vorm van heel graag willen". Huub van der Lubbe
- Supergrover
- Forum-lid HC
- Berichten: 4468
- Lid geworden op: 14 feb 2007 22:10
[quote="Kees0251"]Laat ik het eens iets beknopter zeggen:Het zit tussen de oren.[/quote]
+1
voor de start van je trainingsrit of toertochtje 2 slokken water nemen en je kan die waandenkbeelden over die dure grammen die je bespaart met je nog (belachelijk) duurdere bidonhouders weer overboord gooien...
allemaal tussen de oren.....
en thumbs up voor de alu!!
+1
voor de start van je trainingsrit of toertochtje 2 slokken water nemen en je kan die waandenkbeelden over die dure grammen die je bespaart met je nog (belachelijk) duurdere bidonhouders weer overboord gooien...
allemaal tussen de oren.....
en thumbs up voor de alu!!
Bike SnobIf youve ever removed a sterling silver Tiffany letter opener from a velvet pouch, withdrawn a handmade sword from its jeweled scabbard, or taken a bottle of Chateaux Margaux from its rack in a musty wine cellar in Provence, you can begin to appreciate what its like to pull a plastic bidon from an Elite Custom Carbon cage and take a swig of cleverly-marketed sugar water. And putting the bottle back in was no less sublime. Its probably not necessary for me to make any obvious comparisons to putting something hard in something soft, but lets just say that with the Elite it was impossible not to think about it, and as I rode my carbon fiber frame was not the only thing that was stiff yet compliant.
"Shirtje korte mouwen € 200, c'est pas normal!"
- jeroenkuiper
- Forum-lid
- Berichten: 1090
- Lid geworden op: 31 mei 2010 00:20
- Locatie: wolvega
ziet er toch mooi uit voor een paar eurootjes... belangrijker is inderdaad blijft de bidon ook goed zitten en heb je geen koevoet nodig om hem eruit te wippen...
winst behaal je er inderdaad niet mee, maar goed voor 8 euro verzonden vanuit china naar nederland is er ook geen verliezer te bekennen lijkt mij..
winst behaal je er inderdaad niet mee, maar goed voor 8 euro verzonden vanuit china naar nederland is er ook geen verliezer te bekennen lijkt mij..
2 vrije dagen en de laatste dagen zonder enge weersverwachtingen dus een dezer dagen wilde ik mezelf dan toch weer eens naar het Limburgse heuvelland verplaatsen om die triple groep dan eindelijk uit te proberen, voor niet fiets liefhebbers en anderen die niet weten wat ik daarmee bedoel; triple staat voor 3 tandwielen voor in plaats van 2 waardoor je dus makkelijker omhoog komt. Aangezien mij fiets maten wel op gewone tijden aan het merk moeten was ik dus alleen voor deze barre tocht want ondanks dat het dan inderdaad wel droog was was het ook behoorlijk koud te noemen en oogde het weer somber... Maar hier stond ik dan...
Ik denk dat het al wel weer 20 jaar geleden was dat ik op dezelfde plek stond met een totaal andere fiets, een andere instelling en zeker te weten een andere blik op de wereld maar wel hetzelfde doel; het klimmen want dat heeft toch iets magisch voor me ook al is dit geen hoog gebergte, voor een slecht klimmer als ik is dit ook waanzinnig mooi.
Het parkeren van de auto was al een avontuur genoeg en toen we dan eindelijk een plek net buiten het centrum hadden gevonden kon ik mijn fiets in elkaar zetten en me gereed maken voor de tocht terwijl mijn vrouw en zoontje op sint-inkoop tocht in het sfeervolle centrum gingen.
Dan ben je er zo lang niet gezien maar als je dan het centrum uit draait en afslaat de Cauberg op is het alsof je hier gisteren nog reed zo bekent allemaal uit mijn herinneringen en van TV voor ik het wist reed ik al een heel stuk stijl omhoog. Mijn hartslag steeg als een razende en ik kreeg het eigenlijk al meteen zwaar. Tja die paar 100 meter naar de voet zijn natuurlijk ook geen optimale voorbereiding om dan meteen met zo'n loodzware beklimming van 900 meter te beginnen... Maar het was nu eenmaal niet anders dus kleiner schakelen en door klimmen. Terwijl ik de schoolkinderen nog maar NET voor kon blijven (okay wel lagere school kinderen maar toch) voelde ik hoe ik al behoorlijk in het rood reed en dat al binnen de kilometer van de start dat kon nooit een heel goed lichamelijk teken zijn. Ik haalde de top toch nog verbazingwekkend makkelijk nadat ik de laatste 150 meter wat herstelde.
Ik was eigenlijk wel bijzonder in mijn nopjes toen ik na de echte klim nog een paar 100 meter lichtjes door klom en afsloeg het achterland in. Hier bleef het gelukkig een ruime kilometer vlak waardoor ik me ook weer goed kon oriënteren. Ik had van tevoren een lijstje gemaakt met wat ik wilde gaan fietsen vandaag. Cauberg (gedaan), Keutenberg (vlak bij Valkenburg) en eigenlijk ook Camerig (terugweg uit Vaals) en daarvoor het Drielandenpunt in Vaals maar eerst en vooral de Keutenberg.
Ik kwam na een mooie langere afdaling gelukkig dan klim weer terug in Valkenburg alwaar ik de weg insloeg naar 'Schin op Geul' alwaar de Keutenberg ligt. Als je over deze rijksweg rijd ben je al op zoek naar de bult die Keutenberg heet want met een stijgingspercentage van tweeëntwintig procent in 300 meter is dat een heuvel die je niet of nauwelijks over het hoofd kunt zien. Maar wat is oriënteren in de heuvels toch een raar gegeven, je kijkt rond en denkt dat MOET hem zijn maar nog loopt de weg niet daarheen en dan denk je nee die is niet zo erg als die van net en dan ineens WEL de afslag... Je draait dan rechts het weggetje in en dan herken je het weer.... Het bochtje weer naar rechts bij de witte huisjes, het fiets monument als bescherming voor de klimmers en dan weer links terwijl door mijn hoofd weer schiet hoe pijn dit deed toen ik er die ene keer ervoor overheen reed... De eerste 10 meter's vallen mee maar dan zie ik na de bocht dat het rustige stuk rechtdoor niet de klim is maar de muur die voor mijn wielen komt als ik links het weggetje op draai WOW!
Het kleinste verzet (althans dat dacht ik maar ik kon achteraf nog VEEL kleiner) kreeg ik al nauwelijks rond en meerdere malen als ik ging staan slipte mijn achterwiel weg van de kracht die ik erop zette. Het was bar en boos en na een meter of 50 en meerdere malen overslaan van de ketting schoot ik voor het eerst uit mijn rechter pedaal. Ik was echter nog op het steile stuk en moest na een poging er weer in te komen en er weer uit te schieten niet dom doen en gewoon 15 meter lopen om daar op een iets minder stijl stuk wel weer in te clicken. Ik schoot er nog een aantal keer uit en was meteen blij met mijn nieuwe aankoop (er is een setje Time RXS Carbon pedalen op weg naar me) dit hield me ook rustig want ik was zienend... Was mijn voortandwiel niet goed? Mijn band te glad? (gebruikt aantal uren op mijn Tacx) of het wegdek vandaag ook minder geschikt? (nat/modderig)? Ik weet het niet maar alles leek me tegen te zitten en spookte keer op keer in mijn hoofd. Ook het losschieten uit mijn Shimano pedalen zat me erg dwars, achteraf waren de opvolgende keren na de eerste keer ook wel te verantwoorden immers daarna zat er modder tussen het plaatje en mijn schoen maar ok dat moment had ik het er even helemaal mee gehad...
Gelukkig geraakte ik toch boven en mijn hartslag kwam weer snel terug naar aanvaardbare gehaltes gelukkig en ik kon weer genieten van het wonderlijk mooie landschap van het diepe zuiden en van de toch waanzinnige klim. Het blijft mooi om naar boven te rijden en de namen op de weg te lezen en niet te vergeten de aanmoedigingen voor de liefhebbers die proberen deze helling zo goed mogelijk over te komen, het geeft de burger absoluut moed! Zelfs als Ambtenaar. Bovenop rij ik lekker door tot de weg ophoud en zich afsplitst. Ondertussen was mijn GPS tracker via mijn GSM weer contactloos dus ik besloot deze uit te zetten omdat hij toch alleen maar ontmoedigende getallen in mijn oor sprak die door het wegvallen van de verbinding steeds slechter werden. Ik besloot linksaf te slaan en naar het zuiden aan te houden immers daar lag Vaals... Wat een waanzinnig mooie afdaling volgde van naar mijn gevoel wel een kilometer of 3 maar ja, kapotte computer en geen gps dus ik moest het doen met mijn gevoel en vooral met het genieten van de omgeving en de vele wandelaars.
Onderaan aangekomen zat ik bij Gulpen althans Wijlen of iets dergelijks en verkoos de weg naar links. Ik wist niet welke kant het op zou gaan maar naar mijn gevoel kon het allemaal niet echt ver meer zijn. Ik kwam na een korte afdaling in Gulpen aan en daar stond dat Valkenburg nog 7 kilometer terug was, de weg volgen dus... Hummm ik moet eigenlijk de andere kant op dagt ik nog maar het begon wat donkerder te worden door het toch steeds later worden en de bewolking die dikker en dreigender werd... Nee terug dan maar het stukje Keutenberg had me teveel tijd en irritatie gekost maar ik voelde aan het hoesten wel dat ik al behoorlijk diep was gegaan... Wow wat ben ik snel achteruit gegaan qua inhoud voor mijn gevoel. Ik heb dan misschien 4 weken niet meer gefietst maar wel gewoon nog 5 keer op het ijs gestaan om volle bak te ijshockeyen wat apart dan toch...
De terugrit voerde me langs de Brand brouwerij terug naar Schin op Geul waar ik nu van de andere kant zag wat de bult toch eenzaam eruit zag zo... Raar want ik heb voor mijn gevoel toch echt kilometers afgedaald hoe is dat dan gegaan? Ben ik niet helemaal bovenop gegaan? Loopt hij van achter langzamer af? Ik weet het niet en eigenlijk maakt het me ook niets uit want ondertussen was mijn rust en genietzucht terug en keek ik weer vol liefde naar de bult die me net nog zoveel pijn deed... Valkenburg bleef natuurlijk ook niet lang weg en ik begon te merken dat de kou toch ook zijn intocht in mijn lichaam aan het voorbereiden was, gelukkig nu pas want mijn auto stond nog lekker geparkeerd en klaar voor ontvangst van de verloren fietser...
Even snel aangekleed en met de bidon in mijn hand naar het centrum gelopen waar mijn vrouw en kleine man me opvingen en me deelgenoot maakten in hun prima gekozen Sint cadeautjes voor de rest van de familie. Op hun vraag of ik genoten had kon ik maar een goed antwoord geven; ABSOLUUT!
Ik denk dat het al wel weer 20 jaar geleden was dat ik op dezelfde plek stond met een totaal andere fiets, een andere instelling en zeker te weten een andere blik op de wereld maar wel hetzelfde doel; het klimmen want dat heeft toch iets magisch voor me ook al is dit geen hoog gebergte, voor een slecht klimmer als ik is dit ook waanzinnig mooi.
Het parkeren van de auto was al een avontuur genoeg en toen we dan eindelijk een plek net buiten het centrum hadden gevonden kon ik mijn fiets in elkaar zetten en me gereed maken voor de tocht terwijl mijn vrouw en zoontje op sint-inkoop tocht in het sfeervolle centrum gingen.
Dan ben je er zo lang niet gezien maar als je dan het centrum uit draait en afslaat de Cauberg op is het alsof je hier gisteren nog reed zo bekent allemaal uit mijn herinneringen en van TV voor ik het wist reed ik al een heel stuk stijl omhoog. Mijn hartslag steeg als een razende en ik kreeg het eigenlijk al meteen zwaar. Tja die paar 100 meter naar de voet zijn natuurlijk ook geen optimale voorbereiding om dan meteen met zo'n loodzware beklimming van 900 meter te beginnen... Maar het was nu eenmaal niet anders dus kleiner schakelen en door klimmen. Terwijl ik de schoolkinderen nog maar NET voor kon blijven (okay wel lagere school kinderen maar toch) voelde ik hoe ik al behoorlijk in het rood reed en dat al binnen de kilometer van de start dat kon nooit een heel goed lichamelijk teken zijn. Ik haalde de top toch nog verbazingwekkend makkelijk nadat ik de laatste 150 meter wat herstelde.
Ik was eigenlijk wel bijzonder in mijn nopjes toen ik na de echte klim nog een paar 100 meter lichtjes door klom en afsloeg het achterland in. Hier bleef het gelukkig een ruime kilometer vlak waardoor ik me ook weer goed kon oriënteren. Ik had van tevoren een lijstje gemaakt met wat ik wilde gaan fietsen vandaag. Cauberg (gedaan), Keutenberg (vlak bij Valkenburg) en eigenlijk ook Camerig (terugweg uit Vaals) en daarvoor het Drielandenpunt in Vaals maar eerst en vooral de Keutenberg.
Ik kwam na een mooie langere afdaling gelukkig dan klim weer terug in Valkenburg alwaar ik de weg insloeg naar 'Schin op Geul' alwaar de Keutenberg ligt. Als je over deze rijksweg rijd ben je al op zoek naar de bult die Keutenberg heet want met een stijgingspercentage van tweeëntwintig procent in 300 meter is dat een heuvel die je niet of nauwelijks over het hoofd kunt zien. Maar wat is oriënteren in de heuvels toch een raar gegeven, je kijkt rond en denkt dat MOET hem zijn maar nog loopt de weg niet daarheen en dan denk je nee die is niet zo erg als die van net en dan ineens WEL de afslag... Je draait dan rechts het weggetje in en dan herken je het weer.... Het bochtje weer naar rechts bij de witte huisjes, het fiets monument als bescherming voor de klimmers en dan weer links terwijl door mijn hoofd weer schiet hoe pijn dit deed toen ik er die ene keer ervoor overheen reed... De eerste 10 meter's vallen mee maar dan zie ik na de bocht dat het rustige stuk rechtdoor niet de klim is maar de muur die voor mijn wielen komt als ik links het weggetje op draai WOW!
Het kleinste verzet (althans dat dacht ik maar ik kon achteraf nog VEEL kleiner) kreeg ik al nauwelijks rond en meerdere malen als ik ging staan slipte mijn achterwiel weg van de kracht die ik erop zette. Het was bar en boos en na een meter of 50 en meerdere malen overslaan van de ketting schoot ik voor het eerst uit mijn rechter pedaal. Ik was echter nog op het steile stuk en moest na een poging er weer in te komen en er weer uit te schieten niet dom doen en gewoon 15 meter lopen om daar op een iets minder stijl stuk wel weer in te clicken. Ik schoot er nog een aantal keer uit en was meteen blij met mijn nieuwe aankoop (er is een setje Time RXS Carbon pedalen op weg naar me) dit hield me ook rustig want ik was zienend... Was mijn voortandwiel niet goed? Mijn band te glad? (gebruikt aantal uren op mijn Tacx) of het wegdek vandaag ook minder geschikt? (nat/modderig)? Ik weet het niet maar alles leek me tegen te zitten en spookte keer op keer in mijn hoofd. Ook het losschieten uit mijn Shimano pedalen zat me erg dwars, achteraf waren de opvolgende keren na de eerste keer ook wel te verantwoorden immers daarna zat er modder tussen het plaatje en mijn schoen maar ok dat moment had ik het er even helemaal mee gehad...
Gelukkig geraakte ik toch boven en mijn hartslag kwam weer snel terug naar aanvaardbare gehaltes gelukkig en ik kon weer genieten van het wonderlijk mooie landschap van het diepe zuiden en van de toch waanzinnige klim. Het blijft mooi om naar boven te rijden en de namen op de weg te lezen en niet te vergeten de aanmoedigingen voor de liefhebbers die proberen deze helling zo goed mogelijk over te komen, het geeft de burger absoluut moed! Zelfs als Ambtenaar. Bovenop rij ik lekker door tot de weg ophoud en zich afsplitst. Ondertussen was mijn GPS tracker via mijn GSM weer contactloos dus ik besloot deze uit te zetten omdat hij toch alleen maar ontmoedigende getallen in mijn oor sprak die door het wegvallen van de verbinding steeds slechter werden. Ik besloot linksaf te slaan en naar het zuiden aan te houden immers daar lag Vaals... Wat een waanzinnig mooie afdaling volgde van naar mijn gevoel wel een kilometer of 3 maar ja, kapotte computer en geen gps dus ik moest het doen met mijn gevoel en vooral met het genieten van de omgeving en de vele wandelaars.
Onderaan aangekomen zat ik bij Gulpen althans Wijlen of iets dergelijks en verkoos de weg naar links. Ik wist niet welke kant het op zou gaan maar naar mijn gevoel kon het allemaal niet echt ver meer zijn. Ik kwam na een korte afdaling in Gulpen aan en daar stond dat Valkenburg nog 7 kilometer terug was, de weg volgen dus... Hummm ik moet eigenlijk de andere kant op dagt ik nog maar het begon wat donkerder te worden door het toch steeds later worden en de bewolking die dikker en dreigender werd... Nee terug dan maar het stukje Keutenberg had me teveel tijd en irritatie gekost maar ik voelde aan het hoesten wel dat ik al behoorlijk diep was gegaan... Wow wat ben ik snel achteruit gegaan qua inhoud voor mijn gevoel. Ik heb dan misschien 4 weken niet meer gefietst maar wel gewoon nog 5 keer op het ijs gestaan om volle bak te ijshockeyen wat apart dan toch...
De terugrit voerde me langs de Brand brouwerij terug naar Schin op Geul waar ik nu van de andere kant zag wat de bult toch eenzaam eruit zag zo... Raar want ik heb voor mijn gevoel toch echt kilometers afgedaald hoe is dat dan gegaan? Ben ik niet helemaal bovenop gegaan? Loopt hij van achter langzamer af? Ik weet het niet en eigenlijk maakt het me ook niets uit want ondertussen was mijn rust en genietzucht terug en keek ik weer vol liefde naar de bult die me net nog zoveel pijn deed... Valkenburg bleef natuurlijk ook niet lang weg en ik begon te merken dat de kou toch ook zijn intocht in mijn lichaam aan het voorbereiden was, gelukkig nu pas want mijn auto stond nog lekker geparkeerd en klaar voor ontvangst van de verloren fietser...
Even snel aangekleed en met de bidon in mijn hand naar het centrum gelopen waar mijn vrouw en kleine man me opvingen en me deelgenoot maakten in hun prima gekozen Sint cadeautjes voor de rest van de familie. Op hun vraag of ik genoten had kon ik maar een goed antwoord geven; ABSOLUUT!
Na jaren van afwezigheid weer sporadisch op \'s heerenswegen te spotten... Onhandig en langzaam? 99% kans dat ik het ben!
"Talent is ook een vorm van heel graag willen". Huub van der Lubbe
"Talent is ook een vorm van heel graag willen". Huub van der Lubbe
-
- Forum-lid
- Berichten: 3564
- Lid geworden op: 03 nov 2009 01:25
Ik neem aan dat je deze tekst ook nog ergens anders op een blog plaats???
Tel daarbij nog op de matige zinsconstructies (veel bijzinnen) en slecht gebruik van interpunctie...
Al met al een stuk tekst dat niet echt lekker leest. En volgens mij is dat wél de bedoeling van een Blog.
En als je een 'blog' schrijft is taal je enige middel van communicatie. Dus in stuk proza als dit, storen me de spelfouten toch wel...Dave73nl schreef:voor niet fiets liefhebbers en anderen die niet weten wat ik daarmee bedoel; triple staat voor 3 tandwielen voor
mij fiets maten wel op gewone tijden aan het merk moeten
zo bekent allemaal
Als je over deze rijksweg rijd
dit hield me ook rustig want ik was zienend...
maar ok dat moment had ik het er even helemaal mee gehad...
tot de weg ophoud en zich afsplitst.
dagt ik nog
Tel daarbij nog op de matige zinsconstructies (veel bijzinnen) en slecht gebruik van interpunctie...
Al met al een stuk tekst dat niet echt lekker leest. En volgens mij is dat wél de bedoeling van een Blog.
De bedoeling is dat ik plezier erin heb en met deze op en aanmerkingen kan ik het nog plezieriger maken om te lezen ook dus dank U
ps tja spelling zal altijd wel mijn probleem blijven helaas
ps tja spelling zal altijd wel mijn probleem blijven helaas
Na jaren van afwezigheid weer sporadisch op \'s heerenswegen te spotten... Onhandig en langzaam? 99% kans dat ik het ben!
"Talent is ook een vorm van heel graag willen". Huub van der Lubbe
"Talent is ook een vorm van heel graag willen". Huub van der Lubbe
Afrit13 schreef:Ik neem aan dat je deze tekst ook nog ergens anders op een blog plaats???
En als je een 'blog' schrijft is taal je enige middel van communicatie. Dus in stuk proza als dit, storen me de spelfouten toch wel...Dave73nl schreef:voor niet fiets liefhebbers en anderen die niet weten wat ik daarmee bedoel; triple staat voor 3 tandwielen voor
mij fiets maten wel op gewone tijden aan het merk moeten
zo bekent allemaal
Als je over deze rijksweg rijd
dit hield me ook rustig want ik was zienend...
maar ok dat moment had ik het er even helemaal mee gehad...
tot de weg ophoud en zich afsplitst.
dagt ik nog
Tel daarbij nog op de matige zinsconstructies (veel bijzinnen) en slecht gebruik van interpunctie...
Al met al een stuk tekst dat niet echt lekker leest. En volgens mij is dat wél de bedoeling van een Blog.
Je hebt stijl i.p.v. steil nog over het hoofd gezien....
Cheap light strong, choose two