Pagina 1 van 1

Welke Amerikaanse ex-prof heeft dit geschreven?

Geplaatst: 14 jun 2012 13:22
door Lady Aspin
Dit bericht vanochtend ook geplaatst in het doping topic, maar daar is het ondergesneeuwd onder de standaardreacties op dopingberichten en Lance Armstrong. Dus start ik maar een nieuw topic.

Het onderstaande bericht is van "Swan_502" op de website van de Washington Post (uit de commentaren op de berichten over de nieuwe beschuldigingen aan het adres van LA).

http://www.washingtonpost.com/sports/ot ... ctab=all_&

Ik ben het op een groot aantal punten eens met de schrijver:
  • Doping is altijd een onderdeel geweest van de wielersport.
    Dopingautoriteiten zijn niet altijd even proactief geweest bij de aanpak van doping.
    Ploegleiding, organisatoren en sponsoren zijn onderdeel van het probleem en mogen niet wegkomen met wijzen naar de renners.
    Er zijn aanwijzingen voor afname van het systematisch dopinggebruik.
Het beeld wat de schrijver oproept over angst op overlijden tijdens slaap, komt op mij authentiek over en dit is iets waar we van moeten leren.

Ik kan niet inschatten of de schrijver een punt heeft als hij schrijft over de Euros (Fransen).

Verder lijkt het stuk duidelijk geschreven door iemand met ervaring in het Europese profpeloton, wie zou dit geschreven hebben :?:

Dat laatste is natuurlijk eigenlijk de hamvraag :)
If we reach back into the history of cycling to strip titles from the admitted or not quite clean dopers of the sport, we are going to discover empty podiums. Gone will be Anquetil, Merckyx, Indurain, Delgado, Moser, Fignon, Thevenet, Riis, Zabel, Basso, Marteens, Bataglilin, Zootemelk, Coppi, any German cyclist, many Spaniards most of the Italians. The list is in the hundreds. Most of these guys admitted their doping within the eight year statute of limitations so forget that out. The French remain humiliated that their system has not generated a champion since 1986 and that winner is a known question because he reneged on a deal with Greg Lemond. The grand Tours beg for doping. The demands are beyond expression. The pain and suffering is intense on a minor climb, forget the grand climbs of the Tour. Perhaps this is one way Greg LeMond gets the recognition he truly deserves in the sport of kings – the rest of the heroes are simply gone, ghosts in the hall of fame.
Cyclists do not start out as dopers. The juice finds us in our darkest hours. Hours like a too young 17 year old trying to finish a 171 mile stage in a pro-am tour, you have to make the time limit or you are out. Dope finds us in disputes with sponsors over a racing schedule that makes no sense to an athlete. It finds us when we cannot just hang on or hang in but when we have nothing in the tank and we have to drive tempo for our leader at the front of the peleton. It finds us simply because unlike many other professional team sports there are no substitutions. Over 21-days in the Tour it is unacceptable to have an off day or a day off. And then when the Tour is over, the nightly criterium schedule ramps up.
This pursuit of Lance is a joke. It relies on the subtleties of the definition of modern doping - abnormal levels of x relative to y. X is okay below threshold z and only if q is not present at all. Simple things were completely ignored like the presences of plastic residue from transfusion bags – too easy. WADA has the legacy of Dick Pound to live down and the USADA has more than its share of problems like medical exemptions granted with nary a question. We were all asthmatics; the medical evidence was irrefutable as all of us had trouble breathing under sustained exertion. USADA tell the truth – How many exemptions for Clenbuterol did you grant for world class athletes? Hundreds? Thousands? Or you do not have records or the dog ate them on the way to school?
The real tragedy of doping was in the late '80's and early 90's when 25 or so young riders died in their sleep of apparent heart failure. Hearts gave out when EPO boosted blood took on the consistency of toothpaste could not deliver oxygen to the body while the heart was at rest. It was an era of a silent killer creeping through young pros. Everyone stood by knowing but not really knowing as only a refined lawyer preparing for a deposition understands. Riders were waking themselves at night to exercise and get their heart rates up in fear they would otherwise die in their sleep and that fear was justified. USADA and WADA were silent because going along was easier than doing their job.
The current action by USADA and WADA is all theater to continue and perhaps perversely atone for the fight they ignored. It reminds me of the accounting firms that missed Worldcom, Enron and the Banking crisis of 2008. The regulator’s of this world care more about their position in the economic food chain than doing their job. They play go along get along until the price of go along gets in the way of maintaining their position in the economic food chain.
I sense cycling is improving. The indicators are simple. Average speeds are no longer increasing; team tempo riding has diminished in both duration and intensity. The days of eight drones at the front of the peleton boiling off one hundred or more other athletes while protecting their leader appear on the wane. Only the organizers fail to get it. They keep creating ever more brutal and diabolical stages (Tour of Italy 2012).
I care for the future of the sport, not the past. The regulators knew what was happening and took the easy view at the time– he passed the test. Conveniently reacquired virtue does not create an excuse to destroy those that worked within the system WADA mis-managed in the past. They were happy with the standard then, they need to live with it now. WADA could have helped Pantani and so many, many others, but instead they played along because they perceived getting along was more important than looking out for the athlete.
I love the sport, nothing is more enjoyable than the relaxed hour or two deep in the peleton chatting it up at the beginning of a long stage, and nothing is more gratifying than any finish line intermediate, stage, mountain top or the Champs Elysee. I pray for the success of young Peter Stetina and Taylor Phinney and hope they are able to realize what their fathers could only dream. Lance did great things for this sport against insurmountable odds, let him go. Americans simply fail to understand how deeply affected the French are by the fact that their system has not produced a winner since 1986. USADA should be a pawn in the healing of their annual humiliation. French riders have never resisted doping in pursuit of a pure victory – just ask Anquetil, Virenque or Fignon. Let’s clear the path for a new generation and hold WADA and USADA accountable to that future and not the past that they both so clearly missed with eyes wide open.
This action and the recent DOJ action is so small and childish. It is time to balance the act. Keep an eye on the riders, but go after the sponsors for the insane schedules and go after the organizers for the sequential climbs and insane time trials.

Re: Welke Amerikaanse ex-prof heeft dit geschreven?

Geplaatst: 14 jun 2012 15:13
door ponsteen
Ik had al gezocht op de teambaas van een van die jonge renners (Stetina en Phinney). Dan kom je uit bij Jonathan Vaughters. Heeft zelf gereden, ook bij US Postal en Motorola, ongetwijfeld ook met Lance en consorten; reed later in Franse dienst. Maar of hij het is?

Bekend verhaal over EPO begin jaren negentig. Je hoort oud renners er vaker over, die nachtelijke hometrainer sessies om het bloed maar rond te krijgen. Verhaal komt niet uit de lucht vallen.

Re: Welke Amerikaanse ex-prof heeft dit geschreven?

Geplaatst: 14 jun 2012 16:26
door havana
Wat bedoelt hij precies met dat stuk over die Fransen?

Re: Welke Amerikaanse ex-prof heeft dit geschreven?

Geplaatst: 14 jun 2012 16:43
door wezenloze
Ik leg het zo uit: de Fransen, de Franse anti-doping autoriteit en de sportbond, laten de doping gebeuren, ze houden geen streng toezicht. Maar ze zijn teleurgesteld dat ondanks dat er geen nieuw groot Frans kampioen is opgestaand; er is geen recente Franse tourwinst (1985 was de laatste).

Re: Welke Amerikaanse ex-prof heeft dit geschreven?

Geplaatst: 17 jun 2012 12:27
door dc
Allemaal goed en aardig van Jonathan, maar om Lance nou neer te zetten als slachtoffer is redelijk bizar.

Je kan Pantani, Hamilton op zich zo nog wel zien, maar de beschuldigingen tegen Lance wijzen naar crimineel gedrag (omkoping, witwassen). Dat is echt andere boterkoek. Lance was een fantastische atleet, maar zijn gedrag tegen een Simeoni, een Bassons, zijn "giften" aan de Uci, dat verdient in mijn ogen een veroordeling,

Daarnaast vind ik de stelling dat er een hetze is tegen Lance vanwege de Franse pijn ridicuul. Alsof ik pijn zou hebben omdat er geen Nederlander heeft gewonnen sinds Joop en daarom iedereen maar beschuldig. Lance heeft zich in mijn ogen gewoon weg misdragen op een schaal die ongehoord is.

Johan is overigens blijkbaar zelf ook niet vies van nationalisme en lijstes maken, want hoewel hij impliciet toegeeft dat Hinault nooit is verbonden aan Dope vind hij blijkbaar dat hij toch besmet is door een niet nagekomen herenakkoord in 1986. Johan vergeet eventjes dat meneer Hinault's erelijst voor 1985 ook al Lemonds erelijstje wegblaast....

Tot slot, hoewel ik best wil geloven dat Greg schoon was, is het enige bewijs.. het gebrek aan bewijs. Dat zelfde gebrek was er in feite ook tegen een Miguel indurain, die door Johan zomaar even in het vuile lijstje wordt gezet. Ik snap wel waarom... maar iemand in zijn plaats zou dat nou net niet moeten doen. Allereerst was en is hij zelf ook speler, daarnaast is het respectloos en, voor zijn betoog het belangrijkst, is het goed en wel beschouwd nergens op gebaseerd (behalve de Lemond-Mythe).