w0uter schreef:Ad6 laat zich er op voorstaan dat 100% van het geld naar onderzoek gaat en niets aan de strijkstok blijft hangen. In dat opzicht was het dus heel erg fout om zich indirect te laten belonen door Ad6.
Dat vind ik nu ook het grootste punt, eerst zelf roepen dat 100% van het geld ten goede komt en dan via een achterdeur uit de ruif vreten, dat is gewoon hypocriet. Laten ze deze man maar zodanig onder druk zetten dat hij zijn geld terugstort in de pot.
In de afgelopen jaren is er, in mijn ogen, terecht veel verontwaardiging geweest over de vergoedingen die er aan bestuursleden van 'goede doelen' is uitbetaald. Mede daarom is AD6 zo'n succes geworden, zij waren immers de enige die zo duidelijk hun anti strijkstok beleid propageerden.
Dat de man nu aanvoert dat het ten koste ging van zijn eigen onderneming, dat is een keuze waar je nu eenmaal voor komt te staan als je 'goede doel' een succes word.
De man is bedrijfsadviseur, je zou juist van zo iemand verwachten dat hij of op tijd op de rem trapt zodat de werkzaamheden behapbaar blijven voor die mensen die vrijwillig bijdragen aan het organiseren van het event.
De volwassen manier was natuurlijk geweest dat er open en eerlijk gecommuniceerd zou worden over de vergoeding cq salarissen. Ik neem even aan dat AD6 een stichting is. HEt bestuur had er voor kunnen kiezen in het kader van de professionalisering een vast team van betaalde krachten aan te stellen om zo de toekomst van AD6 te kunnen garanderen (uitgaande van het grote event zoals dat er nu staat).
Als er open en eerlijk over gecommuniceerd was dan had niemand daar denk ik problemen mee gehad mits de beloning natuurlijk binnen het redelijke zou blijven.
Dat mensen de pleister gebruiken dat de man miljoenen op heeft gehaald, o ja?
Misschien dat hij in het begin zelf ook geld ophaalde middels sponsoring maar de grote bedragen zijn vooral door de deelnemers bij elkaar gefietst. AD6 faciliteert het sponsorproces.
Daarnaast zit er nog een heel ander facet aan dat opgaat voor alle goede doelen die bezig zijn onderzoek te steunen. Ik zeg op mijn beurt, welk onderzoek?
De afgelopen jaren heb ik mij veelvuldig verdiept in wetenschappelijkonderzoek in de healthcare sector.
Ook regelmatig gesproken met onderzoekers van Universiteiten over de hele wereld.
Kun je beter niet doen want dan kom je erachter dat onderzoekers nauwelijks van elkaar weten welke onderzoeken er op hun vakgebied worden gedaan. Ook worden onderzoeksresultaten, die bekostigd zijn door de gemeenschap, vaak niet gedeeld met diezelfde samenleving vanwege bijvoorbeeld het ego van de promovendi of professor.
Je kunt je daarom vast voorstellen dat er dus veel onderzoek dubbel of nog vaker is uitgevoerd. Belangrijk vervolgonderzoek blijft uit omdat men van elkaar niet weet wat men onderzoekt en wat de resultaten zijn.
En laten we eerlijk zijn, wie wil er nu niet de boeken ingaan als de man die het middel tegen kanker uitvond, en zie daar een hele goede reden om je resultaten vooral niet te delen maar lekker zelf door hobbyen.
En onderhand al die patiƫnten en nabestaanden van patiƫnten maar denken dat hun geld nuttig wordt besteed. Nou dat vraag ik mij dus af.
Persoonlijk vind ik dat er voorwaarden aan een toekenning gesteld moeten worden vergelijkbaar met een businessplan voor een onderneming. Laat de onderzoekers eerst zelf maar eens komen met ene helder plan wat ze willen gaan doen. Laat ze maar bewijzen dat hun onderzoek uniek is en echt van toegevoegde waarde is.
Klinkt als een open deur maar zo gaat het er nu niet aan toe. Vooral het stuk, wat is er al onderzocht en wat voegt jouw onderzoek toe, die vraag wordt te weinig gesteld.