Fiets.nl

Door een zwaar ongeval heb ik dond erdagoa een sleutelbeen gebroken. Dit is geen rechte breuk, en momenteel stijf van de morfine om het nog iets dragelijk te houden.

Vrijdag staat er een afspraak met de traumachirurg, is in in het kader van herstel beter om op een operatie te staan? (ik zwem ook gezien triathlon als sport) wil zo min mogelijk blijvende gevolgen van dit incident.

Alvast bedankt!

Ik heb afgelopen augustus ook mijn sleutelbeen gebroken door een val met de fiets. Mijn sleutelbeen was in drie stukken gebroken en het was gebroken in het buitenste derde van het sleutelbeen ( de criteria volgens mijn chirurg om te opreren). Ik ben geopereerd en er is een plaat opgezet. Ondanks goede fysiotherapie bij een sportmedisch centrum merk ik nu bij het zwemmen ( ik doe ook triathlon) dat die plaat voor belemmeringen zorgt. Ik heb aanstaande vrijdag weer een afspraak met de chirurg om te kijken of de plaat eruit moet/kan. Zou het inderdaad goed overleggen met je chirurg, opereren is ook niet alles.

Dat kunnen wij moeilijk voor jou bepalen. Ik liep in 2014 een half jaar met een gebroken sleutelbeen rond toen ze het eindelijk gingen opereren. Overleg het goed met je arts. Als je het laat opereren ben je bijna altijd terug sneller actief dan zonder, maar het zou kunnen dat je last met het plaatje houdt. Ik heb er relatief weinig last van, maar ik zwem niet....

Inderdaad lastig te zeggen, zoveel breuken, zoveel verhalen
Ik brak in 2012 m'n sleutelbeen, netjes in het midden, maar wel in drie stukken met wat losse scherven. Hebben ze toen geen plaatje op, maar een pin erin gezet, dus in holle deel over volle lengte. Is me heel best bevallen. Na een half jaar is die pin weer (operatief) verwijderd, dus ben nu weer als 'nieuw', zonder achterblijven metaal, dus ook geen last met rugtassen dragen bijvoorbeeld.

Duurde overigens wel een jaar voordat ik echt niks ongewoons meer voelde, zoals Michael ook zegt. Ik had eerst flink 'dikke' nieuwe botgroei, en alle spieren en aders liepen daar niet zo lekker onderdoor (tintelende handen). Tijd was het medicijn.

Vanuit mijn praktijk ervaring zou ik zeggen (ben werkzaam als gipsmeester en zie vanuit dat beroep heel erg veel breuken) Niet opereren zou ik zeggen. Een schuine breuk heeft een groot contactoppervlak en zal snel genezen. Het voordeel van opereren is dat het wel vast zit, met als nadeel dat het soms niet vast groeit. Ook kun je last van de plaat en schroeven krijgen (als de chirurg daarvoor kiest) .
Opereren is vaak alleen maar voor het cosmetische resultaat. Functioneel schiet je er niks mee op. Onderschat ook de risico's van een operatie niet.
En uiteindelijk moet je nog eens onder het mes voor het verwijderen van het osteosynthese materiaal. Uiteindelijk ben je na een week of 4 bijna genezen. De kunst is om even je leven wat aan te passen.

Marc

Ben ook geopereerd (anderhalf jaar geleden) aan mijn sleutelbeen. Schuine breuk en ook diverse losse stukjes. Trauma chirurg was vrij resoluut nl. operen en voorzien van een plaat. 2 oerwegingen is dat je last kan krijgen van de plaat en dat ze een groot deel van je zenuwen doorsnijden voor de operatie.
De plaat zit er bij mij nog steeds op. Goed voelbaar maar (nog) geen last. Het gevoel in mijn borst is (nog) niet terug en voelt nog steeds verdooft aan. Hiervoor overigens vooraf gewaarschuwd en zelf een verklaring voor moeten tekenen.
Succes en sterkte met je herstel.

Ik heb er bijna twee jaar geleden ook een plaat opgekregen en zit er nog steeds in. Toen ik van 't voorjaar vol op mn schouder landde bij een klassieker kon ik mn sleutelbeen goed voelen. Mijn idee was dat de plaat hem gered heeft, had hem anders wel gebroken. Kan natuurlijk lariekoek zijn maar mijn gevoel is dat de boel nu ook sterker is. Overigens ga ik ook weleens hiken, 20 kg in de backpack. Geen probleem met sleutelbeen. Wel merk ik nog steeds wat krachtsverlies in mn linkerschouder.

Mijn linker sleutelbeen is in juni gebroken. Bij mij ging 't alleen niet op de gebruikelijk manier, maar is het uiteinde in de lengte richting afgebroken. Ongeveer 1/3 van het bot aan de onderkant was eraf, daar zitten schijnbaar de pezen richting de schouder aan vast. Enige optie was opereren in mijn geval, want het was duidelijk dat anders nooit meer fatsoenlijk aan elkaar zou groeien.

Door een samenloop van omstandigheden pas na 8 dagen geopereerd. Daarna veel complicaties gehad in de vorm van kramp in een verscheidenheid aan spieren rondom m'n schouder. Door het lange wachten op de operatie is m'n schouder uitgezakt en stak 't overblijfsel van m'n sleutelbeen tegen m'n huid omhoog. Tijdens de operatie is de boel toen weer naar elkaar toe getrokken en dat konden mijn spieren schijnbaar niet waarderen. Goed 3 weken na de operatie werd de situatie pas wat beter en kon ik de mix van oxynorm, diclofenac en paracetamol afbouwen. 4 maanden na de operatie is de plaat, schroeven en 't draad weer uit m'n schouder gehaald. Het beperkte m'n bewegingsvrijheid en het zou op de langere termijn ook niet goed zijn om het te laten zitten. 2e operatie herstelde ik zo van, paar dagen later kon ik zonder problemen al weer fietsen.

Nu ben ik volledig hersteld, ik heb alleen litteken van 10 bij 2.5 cm overgehouden en soms is m'n huid er om heen nog wat gevoelig.

Dank voor alle replies. Lig nu in ziekenhuis , bij te komen van een operatie: plaat en 5 schroeven geplaatst om het jukbeen te repareren, erg meegevallen. Vanmiddag gesprek met andere chirurg ivm schouder , heel veel pijn in borst en trapeZius nl. Morfine kan het niet maskeren. ... Zal eens kijken wat hij adviseert, en of dat dove gevoel ook op mij van toepassing is.

Zwemmen doe ik er uiteraard ook bij....

Beterschap!

Beterschap! Herkenbaar en helaas ook meegemaakt.
Niet met fietsen alleen, maar met een lelijke val bij het voetbal.
Plaat er in en 9 maanden later plaat er weer uit. Tussentijds gewoon lekker wedstrijdjes gespeeld, alhoewel wel wat voorzichtiger dan anders

Nogmaals beterschap!

Nieuwe foto's gemaakt, chirurg is overtuigd, krijg urgentie en dus morgen weer onder volledige narcose .
De beide helften staan schuin over elkaar....