Fiets.nl

Ondanks dat valpartijen meestal een combinatie van factoren is, denk ik dat door middel van aanpassingen van de huidige racefiets, het fietsen voornamelijk ik wedstrijdverband stukken veiliger kan.

Daarom open ik een topic om suggesties en opmerkingen te kunnen plaatsen omtrent het veiliger maken van onze sport.


Ik trap af:

- Schijfremmen op de racefiets, velgremmen remmen nauwelijks en wel erg primitive techniek op de fietsen waarbij bijna alles van carbon is.

- Minimale breedte van banden 25 mm, meer grip en betere remwerking.

- Maximale velghoogte 50 mm, geen windvangers en mogelijke valpartijen bij wat meer wind.

- Verhogen minimaal gewicht naar 7,5 kg, veel renners klagen over het te stijf, te licht worden van het materiaal, waardoor er minder controle is over de fiets.

Het materiaal is zeer zelden de schuldige..

En van de dingen die je specifiek aandraagt ook niet.

Kansloos topic dit.

Dat klinkt wat hard en ik begrijp je goede bedoeling maar ik vrees dat veiligheid niet in je materiaal zit. Dat is maar een minieme fractie van het totaal plaatje.

Veiliger autorijden zit in je rechtervoet. Veilig motorrijden zit in je rechterhand. En afstand houden. In dat laatste zit ook de veiligheid van het fietsen. Ruimte om om je heen om te kijkeen te manouvreren. Die net iets veiligere fiets is dan welliswaar net iets veiliger maar het is ook een valkuil. De omgekeerde gedachte gaat dan een rol spelen. "ik heb goede remmen bij me, dus ik durf iets meer risico te nemen". Uiteindelijke winst is dan alsnog nul; of vaak zelfs negatief.

Ik weet niet of dit de juiste plaats is, maar ik hoor nu steeds in niet-sportprogramma's de discussie over de onveiligheid van het parcours. Lijkt me toch kolder in de zin dat de rit van gisteren niet veiliger of onveiliger was dan de meeste andere ritten met een afdaling erin. Toch?

In de NRC maakt de columnist op de mediapagina het trouwens wel heel bont: 'En laten we eerlijk zijn: deel van de attractie van de Giro d'Italia schuilt in de talloze valpartijen, zoals veel kijkers bij de Formule 1 ook hopen een auto uit de bocht te zien vliegen.'

Begrijpt hij het nu niet helemaal of begrijp ik gewoon niet wat hij bedoelt?

Gisteren was een "normale pittige" afdaling idd.
Maar over sommige nog te komen stukken van de Giro kun je wel je bedenkingen hebben..


Denk dat "De Pers" het aardig samenvat:

De organisatie van de Giro d’Italia kiest er bewust voor om het parcours ieder jaar een stukje gevaarlijker en extremer te maken. Dat doen ze om zo veel mogelijk aandacht te genereren. Het peloton wordt over modderpaadjes en onverharde skipistes gestuurd. Sommige afdalingen lijken meer op een vrije val. En vrijwel iedere finale wordt zogenaamd opgeleukt met een paar haakse bochten.

De gevaarlijkste afdalingen moeten in deze editie van de Giro nog komen – zoals die van de Monte Crostis, waar vangnetten worden geplaatst om de schade te beperken. Maar ook de afdaling waarin Weylandt het leven liet stond in het rondeboek omgeschreven als ‘molto dificile’. Waarom moet zo’n afdaling per se in de nerveuze eerste week worden genomen? Met zo’n belachelijk groot peloton (207 renners – de Giro nodigde extra ploegen uit)?

rob74 schreef:Kansloos topic dit.

Dat klinkt wat hard en ik begrijp je goede bedoeling maar ik vrees dat veiligheid niet in je materiaal zit. Dat is maar een minieme fractie van het totaal plaatje.

Veiliger autorijden zit in je rechtervoet. Veilig motorrijden zit in je rechterhand. En afstand houden. In dat laatste zit ook de veiligheid van het fietsen. Ruimte om om je heen om te kijkeen te manouvreren. Die net iets veiligere fiets is dan welliswaar net iets veiliger maar het is ook een valkuil. De omgekeerde gedachte gaat dan een rol spelen. "ik heb goede remmen bij me, dus ik durf iets meer risico te nemen". Uiteindelijke winst is dan alsnog nul; of vaak zelfs negatief.

Als je wel alles leest wat er staat, kan je ook lezen dat ik aangeef dat het een combinatie van factoren is.

Al zou het inderdaad maar een fractie zijn die het veiliger zou maken dan zou dat de moeite waard zijn om het te onderzoeken, dan hebben we in ieder geval ons best gedaan.

Van een berg afrijden met 80+ met remmen die 100 jaar geleden zijn uitgevonden laat toch wel wat ruimte voor verbetering....

Bij je laatste opmerking verdring je maar even dat die remmen wel degelijk zijn doorontwikkeld en dus ook niet meer te vergelijken zijn met de remmen van toen?

Een fort-T had ook 4 wielen........

jaapieo schreef:Bij je laatste opmerking verdring je maar even dat die remmen wel degelijk zijn doorontwikkeld en dus ook niet meer te vergelijken zijn met de remmen van toen?

Een fort-T had ook 4 wielen........

Principe is hetzelfde. Het is gewoon achterhaalde techniek, heet worden van de velg, slechte remwerking, vooral bij slecht weer en al helemaal met carbon wielen.

Je accepteert het vallen als je gaat koersen. Dat het zou af heeft moeten lopen bij oa. Weylandt is gewoon erg spijtig..

Laat ze dan eens wat gaan doen aan het parcours, want die fietsen zijn echt wel prima in orde..

De huidige generatie velgremmen is uitstekend. Krachtig en goed te doseren. Die superlichtgewicht boetiekremmetjes even daargelaten...
Twee jaar geleden dreigde ik tijdens een koers op een valpartij in te rijden. Vol in de remmen, de fiets bleef min of meer recht op de weg, zonder veel wegglijden van het achterwiel en ik botste lichtjes zonder erg op de hoop renners die voor me op de weg lag..... Wel een stuk of wat spaken uit mijn achterwiel en allebei de velgen krom. Dus over remkracht niet te klagen...

Wat dacht je van zijwieltjes plaatsen ?

Zonder dollen, heb jaren aan MTB gedaan (ok, niet geheel in lijn met asfalt rijden...) en naast vermoeidheid of domme pech is het toch ook vooral hoeveel risico de berijder zelf neemt en aankan...

Nu lees ik weer in de NRC (ja ja, had 'm nog niet uit) dat jaarlijks 1 op de 4 wielrenners in het ziekenhuis belandt na een val (volgens Daniel Coyle). Dat kan toch nooit? Lijkt me een bizar hoog aantal.