Fiets.nl

Sinds 2010 ga ik in de zomer op fietsvakantie en daarbij de bergen in. In de praktijk betekent dit een dag of 15 achter elkaar op-en-af. Ter voorbeeld, vorig jaar kwam ik in 15 dagen op 1800km en 45.000 hm.
Dit jaar staat er weer een mooie reis naar zuid Frankrijk op het programma, we vertrekken a.s. vrijdag Ik ben nu dus lekker aan het voorbereiden.

Ik zie ieder jaar dat de hartslag in de loop van de eerste week flink daalt. Dat is de vermoeidheid toe slaat, dat kan ook niet anders. Op gegeven moment stabiliseert zich dit wat.
Hier onder een voorbeeld van vorig jaar. Je zit hier in een overzicht van de dagen. De gekleurde blokken geven de hartslag zones aan volgens mijn standaard zones op basis van mijn omslagpunt bepaald tijdens een inspanningstest.

Blauw: Herstel
Groen: D1
Geel: D2
Oranje: D3
Rood: D4


(klik om te vergroten)

In de praktijk ga ik volgens mij niet eens zo veel langzamer klimmen, je went er immers ook aan en wordt sterker, maar de explosiviteit gaat er absoluut af.Het lichaam beschermt volgens mij de spieren door de maximum belasting bij te stellen.
Daarnaast is het mentale aspect volgens mij ook wel een factor. In 2014 reed ik op de een na laatste dag met moeite omhoog bij hartslag 135, om een dag later met een gemiddelde hartslag van 162 de Mnt Ventoux op te rijden binnen 1,5 uur...

Nu vroeg ik mij dus af of ik het omslagpunt voor het berekenen van mijn zones eigenlijk na een paar dagen naar beneden zou moeten bijstellen in de Garmin, waardoor de zones dus een stuk lager komen te liggen. Die laatste dagen rij ik volgens mijn standaard zones alleen in D1 en herstel zones. Wat doet die inspanning met je omslagpunt?

Tja lastig om te beantwoorden, want verschilt per persoon.
Maar ik merk dat als ik paar dagen achter elkaar flinke inspanning doe m'n hartslag zo 20 slagen lager kan liggen bij gelijke wattage.
Denk ook niet dat het te berekenen valt, gewoon powermeter kopen dus

Gewoon normaal dat de hartslag een stuk zakt, bij mij is het ook het geval.

Overigens kan je hartslag meestal nog wel een stuk hoger komen dan wat je op klimmen haalt. Diep in vlakke finales komt die hartslag toch nog wel boven m'n 'normale' omslagpunt uit als het echt moet.

Maximale hartslag zakt gedurende zo'n week, dat is geheel normaal. Sterker nog, na een paar dagen bereik ik niet eens meer mijn 'omslagpunt'. Hoe dat komt, is een stuk ingewikkelder.
Het is niet alleen vermoeidheid en verslechtering, sterker nog, gedeeltelijk is het een verbetering: door de zware inspanning vergroot je lichaam het bloedvolume (toename van plasma) en neemt het slagvolume van je hart toe. Vaak zal je dan ook zien dat je vermogen bij een bepaalde hartslag zelfs toeneemt.

Ik denk dat het sowieso fout is om te denken in een omslagpunt: als het al te vinden is, is het eerder een zone (van 5-10 slagen?) dan een exact getal, wat ook nog eens van dag tot dag kan wisselen.
Ook de definitie van omslagpunt is heel ingewikkeld, en bestaat eigenlijk niet, maar is eerder afhankelijk van meetmethode. Misschien dat een inspanningstest met lactaatmeting of NIRS nog het beste resultaat biedt, maar ook dat is toch echt een momentopname.
Omslagpunt heeft in ieder geval fysiologisch niets te maken met maximale hartslag over een uur of zo. Meetmethodes die gebaseerd zijn op een bepaalde tijd dat je iets kan volhouden, zijn wat mij betreft fysiologisch complete onzin.

Kortom, zoals DDX zegt, goede reden voor een vermogensmeter.. Overigens zal je daar na enkele dagen ook wel een verandering vinden..

Ik denk dat er niet echt een volledig antwoord op je vraag mogelijk is.

Ik zou het toch hoofdzakelijk zoeken in de opgestapelde vermoeidheid. Ik weet niet of het slagvolume en bloedvolume op een paar weken zo veel gaan toenemen dat je hartslagzones helemaal gaan veranderen ?

Ik ben er vrij zeker van dat wanneer steven250 een weekje rust neemt na zijn fietsvakantie alles wel weer min of meer normaal wordt.
Een vermogensmeter zal overigens enkel aantonen dat je wat minder vermogen kan trappen naarmate je minder fit wordt door de dagelijkse inspanningen.

Mijn ervaring is dezelfde als van dwangarbeider, dus +1

dwangarbeider schreef:Ik zou het toch hoofdzakelijk zoeken in de opgestapelde vermoeidheid. Ik weet niet of het slagvolume en bloedvolume op een paar weken zo veel gaan toenemen dat je hartslagzones helemaal gaan veranderen ?.

Maar wat is opgestapelde vermoeidheid? Dat is alleen maar een beschrijving. Ik wil juist benadrukken dat er vele dingen meespelen, waaronder ook gunstige adaptatie van je lichaam.
Die vermoeidheid bestaat uit vele fysiologische componenten, die heel moeilijk exact te onderscheiden zijn.

Ottorongo, bedankt voor je zinvolle bijdrage.

Hier had ik dus ook een discussie over met mijn zoon - aangezien mijn hartslag in de Alpen meestal ( zeker de eerste dagen ) iets hoger is.

Mijn zoon zegt dat dit dus komt door het feit dat de hoogte er voor zorgt dat de hartslag omhoog gaat. Minder zuurstof zorgt er inderdaad voor dat het hart harder moet werken om dezelfde hoeveelheid zuurstof te transporteren naar de spieren.

Hij verteld ook dat bij het klimmen de hartslag ook langer op een hoger nivo kan zijn dan op het vlakke. Zo kan ik bijvoorbeeld een klim doen van 16 kilometer met een gem. hartslag van 165 - zo rond mijn omslagpunt. Doe ik dit op het vlakke - dan is dit een stuk moeilijker en zwaarder. Afgelopen vrijdag nog een rit gedaan van 55km alleen - met een gem hartslag van 157 - en ik moet zeggen dat het best een pittig ritje was. ( wellicht ook gezien de wind hier aan de kust ).

Een lagere hartslag kan dus inderdaad een flinke vermoeidheid zijn - en ik ga dit jaar het zeker eens volgen en zelf beoordelen ( vanavond gaan we rijden naar de Alpen ) - in de komende 3 weken.

Dat je met klimmen makkelijker lang met een hogere hartslag kan rijden komt door de andere belasting. Doordat je als het ware steeds wordt terug getrokken door de zwaarte kracht kan je makkelijker over een groter stuk van de omwenteling kracht zetten.

Aanpassingen aan de hoogte duren enige tijd. Iedere dag zal het iets beter worden, maar verwacht geen grote verschillen na 2 dagen.

athhretjt schreef:

dwangarbeider schreef:Ik zou het toch hoofdzakelijk zoeken in de opgestapelde vermoeidheid. Ik weet niet of het slagvolume en bloedvolume op een paar weken zo veel gaan toenemen dat je hartslagzones helemaal gaan veranderen ?.

Maar wat is opgestapelde vermoeidheid? Dat is alleen maar een beschrijving. Ik wil juist benadrukken dat er vele dingen meespelen, waaronder ook gunstige adaptatie van je lichaam.
Die vermoeidheid bestaat uit vele fysiologische componenten, die heel moeilijk exact te onderscheiden zijn.

Ottorongo, bedankt voor je zinvolle bijdrage.

Opgestapelde vermoeidheid : je bent nog niet hersteld van de vorige dag en toch ga je vandaag weer trainen/fietsen. Morgen ben je dan zeker niet volledig gerecupereerd en toch ga je weer fietsen. Overmorgen opnieuw hetzelfde, enz...
Na enkele dagen heb je gewoon niet meer de frisheid om nog de hele hoge hartslagen te halen.

Ja dat is logisch, maar wat is het fysiologisch? Wat is frisheid? Wat is moeheid? Zit dit in de hersenen, in de spieren? In je hart? In de aansturing van je hart? Dat is veel interessanter!

Zeker interessant. Zie ook 'centrale vermoeidheid'

Vol gas gaan in een spannende afdaling helpt mij altijd wel om de hartslag weer omhoog te krijgen na een aantal dagen klimmen trouwens.