Fiets.nl

Hallo allemaal, helaas weer een topic over D1 training.

De meeste topics gaan over dat mensen moeite hebben om in D1 te blijven fietsen omdat ze de neiging hebben te snel te gaan fietsen.

Bij mij is precies het omgekeerde het geval.
Ik moet moeite doen om in mijn D1 hartslagzone te blijven omdat ik anders terugval in een lagere zone.

Nu heb ik het laatste half jaar heel veel in de zone onder D1 gefietst, lekker rustig aan op het gemak.
Zelfs een keer met een hartslag van 100bpm om te zien hoe laag ik mijn hartslag kon krijgen tijdens het fietsen.
Maar veelal tussen de 110 en 130gem.

Zou dit de oorzaak zijn dat ik nu behoorlijk moet gaan trappen om in D1 te komen?
Voor mijn benen voelt het in ieder geval wel zo.

EVen wat stats:
Man, 36 jaar oud
1.68m 62 kilo

Max hartslag, om en nabij de 203 (praktijk)
Omslagpunt, 175-180 ergens (boven de 185 beginnen de benen wel te verzuren)

Stats berekend met omslagpunt 180:

Herstel: 108-135 bpm
D1: 135-153 bpm
D2: 153-171 bpm
D3: 171-180
Weerstand: 180 en hoger

Vandaag een ritje gemaakt met een gem hartslag van 144bpm, wind vlagerig WZW5:
https://www.strava.com/activities/873463408

Setup fiets:
Specialized Diverge op Challenge Almanzo bandjes, handen op de hoods

Ik ben dus benieuwd of als ik vaker in D1 ga fietsen deze ritten wat makkelijker gaan en dat dus eigenlijk mijn vele rustige herstelritjes het verpest hebben?

Waarom altijd die lage hartslagen zullen mensen zich misschien afvragen.
Omdat ik dan vaak en lang kan fietsen en niet veel herstel nodig heb.

Overigens ben ik niet van de gemiddeldes op de weg, ben meer van het mountainbiken.

Heel verhaal maar ben toch benieuwd.

Is het niet gewoon dat je veel fiets en je hartslag snel zakt ?
Ik fiets ook regelmatig ritjes met gemiddelde hartslag 110-120.
Als ik gemiddeld boven de 140 uitkom is het voor mij gewoon een pittige rit.
Zoals afgelopen zaterdag diep gegaan op alle klimmetjes, maar dan herstel je snel in afdalingen/vlakke stukjes.
(max hartslag 191, omslagpunt hr ergens rond de 170 afhankelijk van de dag)

Ik heb veel in heel lage HR gereden en had eigenlijk het omgekeerde, bij elke helling knalde de HR los de lucht in en de benen verzuurden meteen, Ben je voldoende uitgerust? Stress? Ziekte?

Ik zie het probleem niet zo, je kijkt op de meter en ziet toch wat je moet doen om in een (toch vrij ruime) zone te blijven...?

Je hebt nog zoveel "hartslag" over, nog zo'n 50 slagen, maar toch ervaar je dit soort ritjes als pittig?Hoe ervaar je dan een rit met een gemiddelde van 175? Temeer omdat je zegt dat 180 ongeveer je omslagpunt is. Ik ben 45 en heb een omslaghf van 182. Ritjes met een avgHf van 145 voelen bij mij nooit pittig. Apart verhaal dit.

Jep uitgerust en niet ziek.

Ritten die hoog intensief zijn zoals bijv. de marathons op MTB houd ik goed vol.

Het gaat me er meer om dat iedereen altijd zegt dat D1 geen moeite moet kosten.
Bij mij is dat dus wel zo, als ik een beetje verslap zakt de hartslag snel terug.

Nu is het wel zo dat als je conditie beter wordt dat je hartslag lager wordt, dat heb ik vooral het laatste jaar gemerkt.
Is het dan niet zo dat je steeds harder moet gaan fietsen om in D1 te komen?
En harder fietsen betekend dan meer spanning op de benen dus moeiere benen??

Overigens ben ik nooit een goede asfaltrijder geweest qua gemiddeldes, altijd laag.
Terwijl het mountainbiken wel goed gaat.
Mooie gemiddeldes en tijdens wedstrijden/marathons {funklasse} altijd middenmoot of eronder.

D1 tot hartslag 153? Bij mij stopt D1 bij 132 en ik heb nochtans een overslag van 176.

Bij mij hetzelfde verhaal rayb.
Zit meestal in D1 evengoed nog gang in.

Je gebruikt zelf al het goede woord, je verslapt tijdens een d1 training. Is het omdat je moe wordt, of omdat je gewend bent geraakt aan de lagere hf? Ook een d1 training moet geconcentreerd uitgevoerd worden omdat je anders of de neiging hebt hoger te gaan zitten, of zoals in jouw geval, je ongemerkt terugvalt in een lagere zone. Maar als je een ritje maakt met een gemiddelde hf van 144 heb je mijn inziens een prima d1 training gedaan, zolang je het maar niet bereikt door heel lage hf's te compenseren met bijv tussensprints en versnellingen....

Je begint al met geschatte waardes,dit lijkt mij geen goed uitgangspunt om serieus de zone's te hanteren.
Enige wat ik kan bedenken dat je veel hoge zone D3 rijdt en dan bijvoorbeeld een 3 uur D1 rit gaat rijden.

De vraag is of er een probleem is.
Als je vermogen trapt bij lage inspanning (lage hartslag), is dat toch prima.

Mensen met heel veel duursport ervaring zitten makkelijk laag in hartslag - kijk naar de ultrafietsers waar de top hard kan fietsen maar met een gemiddelde hartslag van rond de 100... Je kunt het een afwijking noemen door de jaren van arbeid. Maar het is eigenlijk net zoiets als wat DDX beschrijft over snelle hf daling in rust.

D1 kan overigens dodelijk vermoeiend aanvoelen. 3 of 4u in D1, doen de benen echt wel pijn. Maar de ervaring is wel compleet anders dan met een cyclo volle bak een paar uur, of tijdens een trainingskoers van net aan een uur.

Wat ik me nog wel kan bedenken, als het een doel op zich zou zijn om de hartslag hoog te leggen. En dat lukt wel met mountainbiken (veel interval ed.), en niet op de weg.. probeer eens met andere cadans te rijden, buiten je comfort zone. In de categorie "gewoon harder trappen" maar dan eventueel met een ander verzet. (kleiner/groter maakt mij niet uit). Dat houd je natuurlijk geen 3u vol de eerste keer. Maar probeer het eens uit in een paar korte blokjes. Kijken of dat werkt.

Mijn ervaring is precies hetzelfde als Rayb, ik fiets erg graag in de herstelzone of super laag in D1, daarboven voelt al aan als een inspanning. Het is vooral een mentale kwestie, afzien mag (van mijzelf) niet bij D1 waardoor het ongemak vergroot wordt. In D3 rijden is bijna makkelijker, want dan mag ik afzien.
Nu merk ik dat ik beter wordt als ik mijzelf dwing in D1 te blijven, die herstelritjes schiet ik weinig mee op behalve dat ze erg gezellig zijn.

Mijn duurtrainingen zijn nu echt duurtrainingen, vroeger reed ik nog 3 uur met avgHR 105 als 'duurtraining', nu alleen nog als herstelritjes na of een dag voor een koers.