Uit armoe naar single speed.
Geplaatst: 25 feb 2017 12:21
Een verhaal en een vraag.
Lang, maar nodig om situatie direct klaar te maken.
Voor diegenen die enkel de vraag willen, ik heb daarom deze apart als tweede post geplaatst.
Ik pendel sinds enkele decennia, door alle weer en veel km en moet mijn plan trekken bij pech.
Begon, en hou daartoe 2 fietsen aan, idee was 1 in onderhoud, en 2de om intussen verder te kunnen.
Dat bleek echter buiten de realiteit te zijn.
Want die fietsenwinkels/herstellers, ik ben er intussen al 5 beu geraakt.
Ik koop er een nieuwe fiets. Eerste keer onderhoud is het volgende week hersteld.
Dan 2 weken. Dan een maand. Enz. Om te eindigen in het voor mij doem-scenario: terwijl de ene nog in onderhoud zit (accuraat lin deaatste keer: staat al 8 maanden op herstelling te wachten in het kot van de fietshersteller), raakt mijn tweede in dezelfde herstellingsnood.
Op een bepaald moment (intussen een 5-6 tal jaar geleden) besloot ik dat het zo niet verder kon. Na 3 maand al problemen, toen reed ik nog minder km (25 dagelijks), een toen typerende situatie: ik rij naar werk, kom in een regenbui terecht, en plots schiet mijn ketting om de haverklap door, tot (bij goed nat) ik gewoon voorwaarts kon kolibrieen zonder weerstand.
Uitleg van mijn toenmalige "velomaker": slijtage.
Ik vragen: hoe komt het dat ik, na te voet verder naar werk, en na fiets 's avonds droog, het probleem "verdwenen" is?
Meneer zegt geen idee te hebben. Volgens meneer zijn de tanden van de cassette versleten en vervanging nodig, en meneer zegt dat ik veel macht zet.
En ook dat ik altijd op mijn grootste verzet rij.
Dat laatste, was eigenlijk zelf al een "uit armoe", want, nieuwe fiets, of net onderhoud gehad - ik kan schakelen over alle tandwielen achteraan.
Enkele weken later: de grootste (meeste tanden / kleinste verzet), ging al niet meer. En een 2 maand later kon ik nog kiezen tussen de twee kleinste van de 7.
Schakelkabel uitgerokken? Slijtage? Beide? Geen idee. Ik kende geen zak van fietstechniek, zo zijn er veel, geen schande of zo, gewoon net zoals velen/meesten niet mijn gekozen plaats niet in de werkspecialisaties / arbeidsdeling. Daarvoor bestaat "fietsenmaker".
Versnellingen, waren voor mij zo nutteloos, en toen ontdekte ik het bestaan van singlespeed. Eigenlijk een terug in de tijd. Byebye een moderner comfort.
Ik daarmee naar mijn (toenmalig laatste) fietsenmaker.
Oeioei. Het was alsof ik had gevloekt. Meneer stond negatief, en zei dat ie dat niet ging vinden in mijn maat (ben een groot... nou 193 cm lijkt me zo 'erg' niet.. persoon). Nog een tweede keer pogen een week later, bleef een nee.
Toen ging ik er, met gedachte hier kom ik niet meer binnen, weg.
Ging op zoek naar een... volgende fietsenmaker, vond er 1, legde mijn probleem met versnellingen, en nog enkele andere kleinere andere praktische problemen, uit.
En, de "nieuwe meneer" ging kijken voor een "kader voor een binnenversnellingsfiets".
Intussen (ik bezocht toen verschillende) kreeg ik van een andere een verklaring voor dat "doorschieten bij regenweer": de vrijwiel, palletjes die in vet zitten dat plakkerig wordt bij nat worden, en niet meer terugkeren. Intussen blijkende een "common" probleem te zijn, alleen had die eerdere fietsenmaker blijkbaar geen zin om mij dat te zeggen. Dit terzijde.
Bij mijn "nieuwe meneer", had ik volgende wensen overgemaakt:
1) geen versnellingen, dus vast verzet, opgegeven als huidig kettingblad + de 2de kleinste van mijn versnellingscassette achteraan.
2) een bagagerek dat maakt dat mijn dubbele fietstassen niet meer achteraan kapotgeschuurd worden door mijn band.
3) een stuur dat niet almaar ambetant kraakt / minder speling heeft.
4) mijn schoentippen niet meer in de weg zitten van mijn voorwiel bij draaien / maneuvreren.
5) ik niet meer met mijn hielen tegen mijn fietstassen zit, waardoor ik genoopt ben aan mijn bagagerek te bricoleren om de tassen meer naar achter te krijgen (en mijn achterlicht als het ware in een onzichtbaar hokje komt te zitten).
Na een maand of zo: de nieuwe fiets was gearriveerd.
Ik ga kijken. Een fiets zonder versnellingen yippie. Ik vergat mijn andere wensen.
Later bleken die compleet genegeerd te zijn geweest. 1 voor 1 dejavu.
En (opnieuw zucht) ermee leren te leven.
De belangrijkste (geen doorschieten meer) was echter van de baan, en dat was de belangrijkste.
Enige maanden later besloot ik (zoals hem toen ook gezegd) de 2de fiets te kopen (en dus van 2 versnellingsfietsen naar 2 singlespeeds te hebben gegaan).
En zei dat die wèl volledig aan mijn wensen zou moeten beantwoorden. Hij ging ervoor zorgen.
Niet dus.
De enige "vooruitgang" was dat hij had zitten lassen aan het bagagerek - hij had wat dun aluminium buiswerk er zo achteraan aan vast gemaakt.
Ik had toen moeten weigeren te betalen zolang niet zoals het gevraagd was. Maar ik ben een gemakkelijk persoon - stel me niet hard op.
Hij zei ook terloops dat, "zoals ik had gevraagd", er haakjes aan het kader waren voor een rekker (aan de as). Ik zei dat ik dat niet had gevraagd maar kom, en hechtte geen belang aan die "extra".
Bleek later echter een dikke vergissing, want de dure fietstassen leunen ertegen, en de haakjes krassen ze daar kapot.
Ook zijn aluminium buiswerk was prutswerk. De eerste keer dat ik met de fiets reed (om een 12 tal km te rijden) hoorde ik na 5 km iets vallen. Ik keerde terug en zag een achterlicht liggen. Bleek het mijne. Losgetrild. Moertjes zonder teflon, op een uitstekend-tweepunts gemonteerd buiswerk dat trillingen versterkt.
De 2 fiets kostte de helft meer. Frame zag er wat fraaier/dikker uit en trapas constructie leek steviger.
Na enkele jaren, en winters, bleek echter dat de vrijwielconstructie, de verende palletjes, naast nat worden/plakkerig vet, ook gewoon kan vastvriezen. Ik kwam 's avonds terug van een trip, geen regen, wel natte baan, en fiets nog wat nat van dag voordien, het was al af aan het koelen, en plots dat beruchte doorschieten. Gelukkig, was maar een halve km van huis.
Ik had eerder een reserve achterwiel gekocht, kon dus gewoon wiel vervangen en verder de volgende dag.
Ik vroeg de fietsenmaker hoe het kan dat er water inkomt, "waarschijnlijk slecht afgedicht". Ik vroeg of er iets beter bestond.
Hij zei dat er waren met meer palletjes / sterkere veertjes. Ik vroeg naar het prijsverschil. Hij zei dat ze "wat meer" kostten. Ik vroeg hoeveel - hij zei dat hij ging kijken. Ik zei dat dat vastvriezen / weerstandsloos trappen onaanvaardbaar is, zit blok, niemand om te bellen, enkel tevoet, en dat "wat meer" het waard was om van het probleem af te zijn. Ik zei dat hij er dan 5 mocht bestellen. Het tandwiel achter is toch het meest slijtende onderdeel en ik had er al 2 nodig simpel voor de stap vrijwiel > fixie van mijn 2 fietsen.
Maand later telefoontje. Waren binnen. Prijs 350 euro. Ik sloeg figuurlijk achterover, en liet dat blijken. Meneer zei dat ie toen niet wist dat ze zoveel gingen kosten. Ik zei dat ie bij het bestellen aan zijn leverancier toch wel de prijs heeft gezien, en me toch even had kunnen informeren dat de prijs 5 keer zoveel was dan "wat meer". Geen antwoord. Ik had weinig keus, kon enkel zuchten. Hij zei dat ze steviger waren. Ik interpreteerde dat als langer meegaan en zwichtte in de gedachte dat ze misschien 5 keer zolang meegingen.
Niet dus.
Toen besloot ik om ook van vrijwiel af te stappen. Doortrapper dus. "Fixie".
Vast tandwiel. Hij had 1 liggen. 5 euro. Monteren.
En ik mijn eerste rit zonder vrijwiel. Ik had de moeilijkheid sterk overschat. Het ging vanzelf, en ik ontdekte dat ik ook kon remmen door tegen te duwen.
1 ding om in gedachten te houden: kom niet dichtbij zaken / drempels met je trappers. Met vrijwiel kun je als nood zich stelt je benen strilhouden en een trapper rechts of links hoger. Met fixie dus niet. In het beste geval heb je de afstand van 1 toer om te beseffen en te reageren door weg te wijken. Maar de nood is vaak net dat je wordt klemgereden door een voertuig, en niet kan weg wijken. Het volgende moment is het klap.
Intussen zijn mijn fietsen en reserve achterwielen allemaal met vast tandwiel, en wil ik nooit meer terug. Het is pezen op bruggen en tegenwind, en soms (zoals eergisteren bij 100 per uur - windstoten daar, of tussen enkele huizenrijen in centra als in een versnellende windtunnel) afstappen en met de fiets een minuut tevoet aan de hand ploeteren) maar de regelmatig terugkerende ellendes zijn weg.
Echter, is er nog veel ruimte voor verdere verbetering.
Lang, maar nodig om situatie direct klaar te maken.
Voor diegenen die enkel de vraag willen, ik heb daarom deze apart als tweede post geplaatst.
Ik pendel sinds enkele decennia, door alle weer en veel km en moet mijn plan trekken bij pech.
Begon, en hou daartoe 2 fietsen aan, idee was 1 in onderhoud, en 2de om intussen verder te kunnen.
Dat bleek echter buiten de realiteit te zijn.
Want die fietsenwinkels/herstellers, ik ben er intussen al 5 beu geraakt.
Ik koop er een nieuwe fiets. Eerste keer onderhoud is het volgende week hersteld.
Dan 2 weken. Dan een maand. Enz. Om te eindigen in het voor mij doem-scenario: terwijl de ene nog in onderhoud zit (accuraat lin deaatste keer: staat al 8 maanden op herstelling te wachten in het kot van de fietshersteller), raakt mijn tweede in dezelfde herstellingsnood.
Op een bepaald moment (intussen een 5-6 tal jaar geleden) besloot ik dat het zo niet verder kon. Na 3 maand al problemen, toen reed ik nog minder km (25 dagelijks), een toen typerende situatie: ik rij naar werk, kom in een regenbui terecht, en plots schiet mijn ketting om de haverklap door, tot (bij goed nat) ik gewoon voorwaarts kon kolibrieen zonder weerstand.
Uitleg van mijn toenmalige "velomaker": slijtage.
Ik vragen: hoe komt het dat ik, na te voet verder naar werk, en na fiets 's avonds droog, het probleem "verdwenen" is?
Meneer zegt geen idee te hebben. Volgens meneer zijn de tanden van de cassette versleten en vervanging nodig, en meneer zegt dat ik veel macht zet.
En ook dat ik altijd op mijn grootste verzet rij.
Dat laatste, was eigenlijk zelf al een "uit armoe", want, nieuwe fiets, of net onderhoud gehad - ik kan schakelen over alle tandwielen achteraan.
Enkele weken later: de grootste (meeste tanden / kleinste verzet), ging al niet meer. En een 2 maand later kon ik nog kiezen tussen de twee kleinste van de 7.
Schakelkabel uitgerokken? Slijtage? Beide? Geen idee. Ik kende geen zak van fietstechniek, zo zijn er veel, geen schande of zo, gewoon net zoals velen/meesten niet mijn gekozen plaats niet in de werkspecialisaties / arbeidsdeling. Daarvoor bestaat "fietsenmaker".
Versnellingen, waren voor mij zo nutteloos, en toen ontdekte ik het bestaan van singlespeed. Eigenlijk een terug in de tijd. Byebye een moderner comfort.
Ik daarmee naar mijn (toenmalig laatste) fietsenmaker.
Oeioei. Het was alsof ik had gevloekt. Meneer stond negatief, en zei dat ie dat niet ging vinden in mijn maat (ben een groot... nou 193 cm lijkt me zo 'erg' niet.. persoon). Nog een tweede keer pogen een week later, bleef een nee.
Toen ging ik er, met gedachte hier kom ik niet meer binnen, weg.
Ging op zoek naar een... volgende fietsenmaker, vond er 1, legde mijn probleem met versnellingen, en nog enkele andere kleinere andere praktische problemen, uit.
En, de "nieuwe meneer" ging kijken voor een "kader voor een binnenversnellingsfiets".
Intussen (ik bezocht toen verschillende) kreeg ik van een andere een verklaring voor dat "doorschieten bij regenweer": de vrijwiel, palletjes die in vet zitten dat plakkerig wordt bij nat worden, en niet meer terugkeren. Intussen blijkende een "common" probleem te zijn, alleen had die eerdere fietsenmaker blijkbaar geen zin om mij dat te zeggen. Dit terzijde.
Bij mijn "nieuwe meneer", had ik volgende wensen overgemaakt:
1) geen versnellingen, dus vast verzet, opgegeven als huidig kettingblad + de 2de kleinste van mijn versnellingscassette achteraan.
2) een bagagerek dat maakt dat mijn dubbele fietstassen niet meer achteraan kapotgeschuurd worden door mijn band.
3) een stuur dat niet almaar ambetant kraakt / minder speling heeft.
4) mijn schoentippen niet meer in de weg zitten van mijn voorwiel bij draaien / maneuvreren.
5) ik niet meer met mijn hielen tegen mijn fietstassen zit, waardoor ik genoopt ben aan mijn bagagerek te bricoleren om de tassen meer naar achter te krijgen (en mijn achterlicht als het ware in een onzichtbaar hokje komt te zitten).
Na een maand of zo: de nieuwe fiets was gearriveerd.
Ik ga kijken. Een fiets zonder versnellingen yippie. Ik vergat mijn andere wensen.
Later bleken die compleet genegeerd te zijn geweest. 1 voor 1 dejavu.
En (opnieuw zucht) ermee leren te leven.
De belangrijkste (geen doorschieten meer) was echter van de baan, en dat was de belangrijkste.
Enige maanden later besloot ik (zoals hem toen ook gezegd) de 2de fiets te kopen (en dus van 2 versnellingsfietsen naar 2 singlespeeds te hebben gegaan).
En zei dat die wèl volledig aan mijn wensen zou moeten beantwoorden. Hij ging ervoor zorgen.
Niet dus.
De enige "vooruitgang" was dat hij had zitten lassen aan het bagagerek - hij had wat dun aluminium buiswerk er zo achteraan aan vast gemaakt.
Ik had toen moeten weigeren te betalen zolang niet zoals het gevraagd was. Maar ik ben een gemakkelijk persoon - stel me niet hard op.
Hij zei ook terloops dat, "zoals ik had gevraagd", er haakjes aan het kader waren voor een rekker (aan de as). Ik zei dat ik dat niet had gevraagd maar kom, en hechtte geen belang aan die "extra".
Bleek later echter een dikke vergissing, want de dure fietstassen leunen ertegen, en de haakjes krassen ze daar kapot.
Ook zijn aluminium buiswerk was prutswerk. De eerste keer dat ik met de fiets reed (om een 12 tal km te rijden) hoorde ik na 5 km iets vallen. Ik keerde terug en zag een achterlicht liggen. Bleek het mijne. Losgetrild. Moertjes zonder teflon, op een uitstekend-tweepunts gemonteerd buiswerk dat trillingen versterkt.
De 2 fiets kostte de helft meer. Frame zag er wat fraaier/dikker uit en trapas constructie leek steviger.
Na enkele jaren, en winters, bleek echter dat de vrijwielconstructie, de verende palletjes, naast nat worden/plakkerig vet, ook gewoon kan vastvriezen. Ik kwam 's avonds terug van een trip, geen regen, wel natte baan, en fiets nog wat nat van dag voordien, het was al af aan het koelen, en plots dat beruchte doorschieten. Gelukkig, was maar een halve km van huis.
Ik had eerder een reserve achterwiel gekocht, kon dus gewoon wiel vervangen en verder de volgende dag.
Ik vroeg de fietsenmaker hoe het kan dat er water inkomt, "waarschijnlijk slecht afgedicht". Ik vroeg of er iets beter bestond.
Hij zei dat er waren met meer palletjes / sterkere veertjes. Ik vroeg naar het prijsverschil. Hij zei dat ze "wat meer" kostten. Ik vroeg hoeveel - hij zei dat hij ging kijken. Ik zei dat dat vastvriezen / weerstandsloos trappen onaanvaardbaar is, zit blok, niemand om te bellen, enkel tevoet, en dat "wat meer" het waard was om van het probleem af te zijn. Ik zei dat hij er dan 5 mocht bestellen. Het tandwiel achter is toch het meest slijtende onderdeel en ik had er al 2 nodig simpel voor de stap vrijwiel > fixie van mijn 2 fietsen.
Maand later telefoontje. Waren binnen. Prijs 350 euro. Ik sloeg figuurlijk achterover, en liet dat blijken. Meneer zei dat ie toen niet wist dat ze zoveel gingen kosten. Ik zei dat ie bij het bestellen aan zijn leverancier toch wel de prijs heeft gezien, en me toch even had kunnen informeren dat de prijs 5 keer zoveel was dan "wat meer". Geen antwoord. Ik had weinig keus, kon enkel zuchten. Hij zei dat ze steviger waren. Ik interpreteerde dat als langer meegaan en zwichtte in de gedachte dat ze misschien 5 keer zolang meegingen.
Niet dus.
Toen besloot ik om ook van vrijwiel af te stappen. Doortrapper dus. "Fixie".
Vast tandwiel. Hij had 1 liggen. 5 euro. Monteren.
En ik mijn eerste rit zonder vrijwiel. Ik had de moeilijkheid sterk overschat. Het ging vanzelf, en ik ontdekte dat ik ook kon remmen door tegen te duwen.
1 ding om in gedachten te houden: kom niet dichtbij zaken / drempels met je trappers. Met vrijwiel kun je als nood zich stelt je benen strilhouden en een trapper rechts of links hoger. Met fixie dus niet. In het beste geval heb je de afstand van 1 toer om te beseffen en te reageren door weg te wijken. Maar de nood is vaak net dat je wordt klemgereden door een voertuig, en niet kan weg wijken. Het volgende moment is het klap.
Intussen zijn mijn fietsen en reserve achterwielen allemaal met vast tandwiel, en wil ik nooit meer terug. Het is pezen op bruggen en tegenwind, en soms (zoals eergisteren bij 100 per uur - windstoten daar, of tussen enkele huizenrijen in centra als in een versnellende windtunnel) afstappen en met de fiets een minuut tevoet aan de hand ploeteren) maar de regelmatig terugkerende ellendes zijn weg.
Echter, is er nog veel ruimte voor verdere verbetering.
