Singlespeed: de voordelen van simplificatie
Geplaatst: 04 jul 2017 21:59
Dit is het vervolg van de draad "uit armoe naar singlespeed", afgeknipt wegens discussie-onderwerp geëvolueerd van de figuurlijke bal (singlespeed) naar persoon (ik).
Niet akkoord met het onderwerp?
Blijf er dan uit.
Ik ben wie ik ben.
Mijn motieven zijn wat ze zijn.
Kritiek op singlespeed gerelateerde stellingen?
Geen probleem.
Leg wel uit.
Een bewering is geen uitleg.
Het volgende is een recapitulatie en kan geskipt worden (dus direct naar post 2 hier) indien reeds gevolgd.
Situatie:
- Ik doe elke verplaatsing met de fiets. Auto heb ik niet meer, en dat is nu ongeveer 20 jaar.
- Ik gebruikte daartoe tot voor enkele jaren een "gewone" fiets.
- De afgelegde afstanden waren tot voor enkele jaren klein. 25 km heen en terug samen, zijnde woon-werk.
- Ik had 3 tandwielen voor en 7 achter. Schakelen vooraan deed ik nooit. Gewoon nooit nodig. Achteraan schakelde ik over de 3 kleinste.
Ervaren problemen:
- Na een maand ging de ketting soms vanzelf naar een kleiner tandwiel achteraan. Kort later lukt schakelen naar het 3de kleinste niet meer.
- Na nog 1 maand zelfde scenario voor het 2de.
- Na een paar maanden dus was ik zo genoopt om op het kleinste te blijven rijden.
- Na 3 maanden, tijdens duwen/trappen, kraaaak en trappers schieten een stuk door naar voren. Ketting slipt over tanden achteraan. Slijtage.
- Ook een 2de fenomeen "tussendoor": het begint te regenen, je trapt en plots geen weerstand meer. Je kunt vrij peddelen in voorwaartse richting terwijl je fiets uitbolt tot stilstand. Resterende optie: tevoet verder naar werk. Vreemd genoeg: op het einde van de werkdag blijkt het probleem totaal weg.
- Tussen de 3-6 maanden sukkel ik zo verder tot slijtage "koning" geworden is.
Ervaren hulp van fietsverkopers:
Een fietsverkoper zegt geen verklaring te kunnen bedenken. Voor het eerste scenario zegt hij me dat ik heel veel macht zet en dat ik vertrek als een pijl uit een boog. Als ik opmerk dat ik de enige niet ben en dat wielrenners heel wat meer macht zetten en dat zij dat probleem toch niet hebben is het antwoord dat ze beter materiaal hebben, dat zoveel meer kost enz.
Een tweede fietsverkoper, waar ik 2 latere fietsen kocht: zegt ook geen idee te hebben.
Ik sukkel zo 15 jaar, nieuwe fiets of herstelde, na een maand, na 2 maanden, enz.
De eerste keren na aanschaf nieuwe fiets: ik kan een herstelde fiets de volgende week al terug hebben. Of 2 weken.
Dan een maand.
Dan 3 maanden.
Dan een half jaar.
Uiteindelijk, 9 maanden.
Reserve fiets ook al in deze probleemfase, en oude nog niet hersteld. Blok.
En toen werd het (de slijtage) me grondig beu.
Ik ontdekte het bestaan van singlespeed fietsen.
Ik ging ermee terug naar de eerste fietsverkoper. Die wou er niet eens over spreken. Die tijd was zogezegd gepasseerd.
Toen poogde ik het bij de 2de fietsverkoper. Die had me al eens zo een tandwiel (voor achter) laten zien, dat hij achteraan had liggen. Maar toen ik hem daadwerkelijk vroeg naar een nieuwe fiets daarmee en duidelijk maakte dat ik ernstig was, werd hij plots erg afwijzend. Ik vroeg welke problemen hij erin zag. Hij zei dat hij voor zulke fietsen geen kader in mijn maat ging kunnen vinden. Ik vroeg of hij misschien al had gekeken. En toen werd hij even bot als de eerste fietsverkoper: hij zei er niet aan te willen beginnen.
En zo ging ik op zoek, en vond, een volgende fietsverkoper, die wèl bereid was.
Ik schetste de problemen en hij zei dat hij dat wel kon bouwen, vertrekkende van een binnenversnellingskader.
En inderdaad. Een paar maanden later reed ik met een eerste fiets zonder versnellingen.
Het was eigenlijk niks nieuws, ik was met versnellingen - nooit schakelen - toch al gewoon van met dezelfde tandwielen te rijden.
Alleen, het kader was (opnieuw) te klein voor me, en dus sukkelde ik nog steeds net als voorheen met mijn hielen tegen mijn tassen en mijn stuur te laag en mijn voeten bij maneuvreren in de weg van voorwiel. Alleen besefte ik op dat moment nog niet dat de reden een te klein kader was. Ik dacht dat de verkopers me een fiets op mijn maat hadden geleverd en dat die problemen aparte waren, op zichzelf stonden.
Tijdens die zoektocht naar die volgende fietsverkoper, ben ik nog een school-kennis van lang geleden tegengekomen, die "tussendoor" zelf sleutelde aan fietsen. Toen ik hem vertelde over dat plotse los trappen bij een regenbui en niet meer 's avonds, zei ie direct dat dat kwam door palletjes die blijven plakken door nat geworden vet in een slecht afgedicht vrijwielmechanisme.
En ik moest denken: als hij dat zo direct kan verklaren - waarom weten die fietsverkopers, voltijds bezig in dit vak, dat niet? En ik besefte toen dat ze dat gewoon moesten weten, alleen geen zin hadden me wijzer te maken, zodat ik hun kassa met grotere regelmaat zou passeren.
Nadien zette ik nog een verdere stap. Omdat dat vrijwielmechanisme me nog steeds parten speelde (palletjes bleken ook vast te kunnen komen in de winter bij nattigheid > vriezen) besloot ik om het te wagen zonder vrijwiel. Maar heb lang getreuzeld omdat dat toch risicovol leek zo overal mee rijden en je benen niet kunnen stilhouden. Uiteindelijk, begin 2016, zette ik ook die stap.
En, nooit spijt van gehad. Wel integendeel, ik was er direct mee weg, en doordat ik nu ook kan duwen met het andere been, los van pedaalstand, kan ik veel beter evenwicht houden / recht blijven. Ik was bang geweest voor in de winter, als het glad ligt, en je moet blijven ronddraaien / voet moeilijk dichtbij de grond te houden in geval slip, wegens de meedraaiende pedaal. Maar bleek bang voor niks. Er was gewoon veel minder noodzaak om voet op de grond te zetten, want ik kon zo evenwicht al veel beter handhaven.
And here I am, 1.5 jaar met doortrapper.
En ben ik gekomen aan mijn laatste resterende probleem: te klein kader.
Dat is voor de volgende post hier.
Niet akkoord met het onderwerp?
Blijf er dan uit.
Ik ben wie ik ben.
Mijn motieven zijn wat ze zijn.
Kritiek op singlespeed gerelateerde stellingen?
Geen probleem.
Leg wel uit.
Een bewering is geen uitleg.
Het volgende is een recapitulatie en kan geskipt worden (dus direct naar post 2 hier) indien reeds gevolgd.
Situatie:
- Ik doe elke verplaatsing met de fiets. Auto heb ik niet meer, en dat is nu ongeveer 20 jaar.
- Ik gebruikte daartoe tot voor enkele jaren een "gewone" fiets.
- De afgelegde afstanden waren tot voor enkele jaren klein. 25 km heen en terug samen, zijnde woon-werk.
- Ik had 3 tandwielen voor en 7 achter. Schakelen vooraan deed ik nooit. Gewoon nooit nodig. Achteraan schakelde ik over de 3 kleinste.
Ervaren problemen:
- Na een maand ging de ketting soms vanzelf naar een kleiner tandwiel achteraan. Kort later lukt schakelen naar het 3de kleinste niet meer.
- Na nog 1 maand zelfde scenario voor het 2de.
- Na een paar maanden dus was ik zo genoopt om op het kleinste te blijven rijden.
- Na 3 maanden, tijdens duwen/trappen, kraaaak en trappers schieten een stuk door naar voren. Ketting slipt over tanden achteraan. Slijtage.
- Ook een 2de fenomeen "tussendoor": het begint te regenen, je trapt en plots geen weerstand meer. Je kunt vrij peddelen in voorwaartse richting terwijl je fiets uitbolt tot stilstand. Resterende optie: tevoet verder naar werk. Vreemd genoeg: op het einde van de werkdag blijkt het probleem totaal weg.
- Tussen de 3-6 maanden sukkel ik zo verder tot slijtage "koning" geworden is.
Ervaren hulp van fietsverkopers:
Een fietsverkoper zegt geen verklaring te kunnen bedenken. Voor het eerste scenario zegt hij me dat ik heel veel macht zet en dat ik vertrek als een pijl uit een boog. Als ik opmerk dat ik de enige niet ben en dat wielrenners heel wat meer macht zetten en dat zij dat probleem toch niet hebben is het antwoord dat ze beter materiaal hebben, dat zoveel meer kost enz.
Een tweede fietsverkoper, waar ik 2 latere fietsen kocht: zegt ook geen idee te hebben.
Ik sukkel zo 15 jaar, nieuwe fiets of herstelde, na een maand, na 2 maanden, enz.
De eerste keren na aanschaf nieuwe fiets: ik kan een herstelde fiets de volgende week al terug hebben. Of 2 weken.
Dan een maand.
Dan 3 maanden.
Dan een half jaar.
Uiteindelijk, 9 maanden.
Reserve fiets ook al in deze probleemfase, en oude nog niet hersteld. Blok.
En toen werd het (de slijtage) me grondig beu.
Ik ontdekte het bestaan van singlespeed fietsen.
Ik ging ermee terug naar de eerste fietsverkoper. Die wou er niet eens over spreken. Die tijd was zogezegd gepasseerd.
Toen poogde ik het bij de 2de fietsverkoper. Die had me al eens zo een tandwiel (voor achter) laten zien, dat hij achteraan had liggen. Maar toen ik hem daadwerkelijk vroeg naar een nieuwe fiets daarmee en duidelijk maakte dat ik ernstig was, werd hij plots erg afwijzend. Ik vroeg welke problemen hij erin zag. Hij zei dat hij voor zulke fietsen geen kader in mijn maat ging kunnen vinden. Ik vroeg of hij misschien al had gekeken. En toen werd hij even bot als de eerste fietsverkoper: hij zei er niet aan te willen beginnen.
En zo ging ik op zoek, en vond, een volgende fietsverkoper, die wèl bereid was.
Ik schetste de problemen en hij zei dat hij dat wel kon bouwen, vertrekkende van een binnenversnellingskader.
En inderdaad. Een paar maanden later reed ik met een eerste fiets zonder versnellingen.
Het was eigenlijk niks nieuws, ik was met versnellingen - nooit schakelen - toch al gewoon van met dezelfde tandwielen te rijden.
Alleen, het kader was (opnieuw) te klein voor me, en dus sukkelde ik nog steeds net als voorheen met mijn hielen tegen mijn tassen en mijn stuur te laag en mijn voeten bij maneuvreren in de weg van voorwiel. Alleen besefte ik op dat moment nog niet dat de reden een te klein kader was. Ik dacht dat de verkopers me een fiets op mijn maat hadden geleverd en dat die problemen aparte waren, op zichzelf stonden.
Tijdens die zoektocht naar die volgende fietsverkoper, ben ik nog een school-kennis van lang geleden tegengekomen, die "tussendoor" zelf sleutelde aan fietsen. Toen ik hem vertelde over dat plotse los trappen bij een regenbui en niet meer 's avonds, zei ie direct dat dat kwam door palletjes die blijven plakken door nat geworden vet in een slecht afgedicht vrijwielmechanisme.
En ik moest denken: als hij dat zo direct kan verklaren - waarom weten die fietsverkopers, voltijds bezig in dit vak, dat niet? En ik besefte toen dat ze dat gewoon moesten weten, alleen geen zin hadden me wijzer te maken, zodat ik hun kassa met grotere regelmaat zou passeren.
Nadien zette ik nog een verdere stap. Omdat dat vrijwielmechanisme me nog steeds parten speelde (palletjes bleken ook vast te kunnen komen in de winter bij nattigheid > vriezen) besloot ik om het te wagen zonder vrijwiel. Maar heb lang getreuzeld omdat dat toch risicovol leek zo overal mee rijden en je benen niet kunnen stilhouden. Uiteindelijk, begin 2016, zette ik ook die stap.
En, nooit spijt van gehad. Wel integendeel, ik was er direct mee weg, en doordat ik nu ook kan duwen met het andere been, los van pedaalstand, kan ik veel beter evenwicht houden / recht blijven. Ik was bang geweest voor in de winter, als het glad ligt, en je moet blijven ronddraaien / voet moeilijk dichtbij de grond te houden in geval slip, wegens de meedraaiende pedaal. Maar bleek bang voor niks. Er was gewoon veel minder noodzaak om voet op de grond te zetten, want ik kon zo evenwicht al veel beter handhaven.
And here I am, 1.5 jaar met doortrapper.
En ben ik gekomen aan mijn laatste resterende probleem: te klein kader.
Dat is voor de volgende post hier.
