Vandaag was het zover, zoals dat hoort zal ik eens een verslagje tikken.
Vanochtend vroeg, de wekker om 5:50... Eigenlijk was het niet nodig, ik was al wakker. Zoals dat hoort slecht geslapen voor de cyclo. Maar goed, 1 slechte nacht heeft een relatief lage invloed op de prestatie. Dus er was nog genoeg hoop! Zeker omdat ik gisteren eindelijk een beetje lekker begon te klimmen. Dus lekker ontbijten, insmeren en om 6:40 op naar de start. Het was al 15 graden, en verwachtingen zagen er (misschien wel te) goed uit dus besloot zonder armstukken, windstopper of wat dan ook van start te gaan.
7:15 het moment van de start! Gaan! Gelijk volle bak en de eerste 23 gaan bijna allemaal vlak, vals plat of echt naar beneden. Alleen een klein klimmetje na ongeveer 3km zorgt dat het grote blad er even af moet. Het is af en toe best werken om de groep te blijven. Sommigen laten helaas veel gaten vallen, maar zonder echt energie te verspillen kom ik de eerste kilometers door. Het gaat soms echt hard, en als ik na 24 kilometer aan de Col de la morte (alpe de grande serre) begonnen ben druk ik op lap op de Garmin. Ik blijk de eerste 23,6km in iets minder dan 29 minuten af geraffeld te hebben... Wow! Dat is snel, sneller dan ik verwacht had en als ik had bedacht er ongeveer 8 uur over te doen heb ik nu al 15 minuten voorsprong op dat schema!
De klim naar de Alpe de grande Serre loopt heerlijk, 7-8% zonder ooit echt stijl te worden. De eerste kilometers zie ik verschillende mensen als gekken omhoog gaan. Ik weet dat eigen tempo hier de sleutel is en dat doe ik dan ook vanaf het begin. Sinds ik met een vermogensmeter rijd weet ik dat 260-280 watt met een goede hartslag als het goed is lang vol te houden. Dus dat doe ik, ik rij de col op met 277 watt gem, goede eerste klim! En aangezien ik had bedacht er 75 minuten over te doen, pak ik alweer bijna een kwartier op mijn schema. Boven stop ik om de eerste bidon te vullen, het wordt vandaag mega belangrijk, drinken, drinken en nog eens drinken! Ik stort mezelf vervolgens in de afdaling waar ik als het wat afvlakt gelukkig in een mooi groepje terecht komt. Van hier naar Entraigues (bevoorrading en begin col d'ornon) is het wat op en af, soms echt dalen soms echt klimmen maar de groep blijft fantastisch bij elkaar. Af en toe verricht ik wat kopwerk, want daar ben ik niet te beroerd voor. Maar het blijft toch veel sparen.
Bij de bevoorrading ben ik ongeveer 2,5 uur onderweg en bedenk dat ik dit voor mij helemaal prima is, die 8 uur ga ik wel redden! niet iedereen stopt, maar ik vul mijn lege bidon weer en ga vervolgens helaas alleen verder gelukkig zit er nog een klein stukje dalen en haal ik een fransman bij en samen rijden we door. Het groepje groeit van voor en achteraan naar 6 man en de vlakke aanloop tot de ornon echt begint op 6km voor de top fietsen we prima samen. Ik doe geen trap op kop, tot het wat steiler wordt. Ik ga brutaal op kop rijden en de heren vinden het wel best. Ze volgen een tijd lang, halen me als de 6-7% begint ook in. Maar uiteindelijk blijk ik toch een te hoog tempo te ontwikkelen, dus door! Na 3 uur en 15 minuten op de top bedenk ik dat ik lekker bezig ben vandaag! Ik vul mijn half lege bidon met water weer aan en stort mezelf in de geweldige technische afdaling. Ik haal hier wat mensen in, maar belangrijkste: het daalt zo lekker! Beneden haal ik een belg in die ik al eerder gezien heb. We overleggen kort en rijden samen naar de voet van de volgende klim! Col de Sarenne, verdeeld in drie delen: Villard Reculas/Pas de confession, Alpe d'huez en de sarenne. Vlak voor de bekende afslag naar Rochetaillee vliegt er een beest tegen mijn linker oor, zit even vast achter mijn helmband en ziet gelijk de mogelijkheid te steken, AU! Maar flink wrijven en het wordt minder, vlak na de splitsing 112/175km stop ik even om af te wateren. En ga vervolgens lekker verder waar ik de hele dag al mee bezig ben, lekker trappen! Ik stamp mezelf naar Villard Reculas en kan nog steeds lekker de 260 watt halen. Als ik net na het dorp weer water haal en naar het dorpje Huez rij voel ik mezelf even wat minder. Het gaat nog prima, dus niet gek laten maken!
Vanaf Huez is het een klein stukje de traditionele klim naar alpe d'huez doen en vervolgens niet door het dorp maar er rechts "langs". Dit stuk wel eens naar beneden gefietst en het loopt echt minder lekker, ik trap ook niet zo lekker meer. Blijkt ook wel, ik zat hier nog op 223 watt gemiddeld. In Alpe d'huez bij de bevoorrading stop ik echt even, drink voor het eerst in 10 jaar een cola en eet een brie, gedroogde vruchten en tucjes. Ik trek ook mijn zweetshirt uit, die heb ik voor de hitte niet meer nodig! Daarnaast ook prima sportvoedsel, maar geen zin in! Het stuk naar de Sarenne volgt, kort samengevat, slecht wegdek, warm en steile laatste kilometers. En stiekem zitten er tot de top meer negatieve hoogtemeters in dan prettig... Maar je moet aan het eind wel 4000m geklommen hebben! Op de top zie ik drie Nederlanders die ik de hele dag er regelmatig zie. Ik besluit even met ze te ouwehoeren en rij met ze mee naar beneden. De afdaling is slecht, eerste deel veel gravel en veel kuilen (of juist bulten). Gelukkig zijn de laatste paar km van vers asfalt voorzien, top! Veilig komen we allemaal bij de dam en we rijden rustig verder. Het vals platte stuk (eigenlijk klim) kan ik met moeite hun wiel houden maar dat wil ik graag! Er komen nog 10 vlakke kilometers!
De eerste 6 van die 10 rijden de vier man op kop, ze zijn duidelijk sterk. Eentje besluit kramp te krijgen en omdat ze als groep rijden gaan ze helaas van kop af. Gelukkig is de man die direct in hun wiel zat niet te beroerd om de overige kilometers bijna helemaal op kop te rijden. Als het begint op te lopen is het weer eigen tempo pakken, bij de fontein in La Voute pak ik nog een keer een bidon met lekker koud water. Vervolgens rij ik door en met een kleine afdaling trap ik volle bak langs het meer, zo lang mogelijk de snelheid van de afdaling meenemend! Als het bij Verney weer op begint te lopen trap ik rustig het deze hoogtemeters weg. Deze zijn niet zo steil dus ik doe het nog rustig aan dadelijk begint het... de bakoven waar ik de hele dag van wist dat deze kwam en er eigenlijk de hele dag al tegenop zag... Maar goed, we moeten nog 5km en die gaan er ook aan! Maar wat een hel is het... gevoelstemperatuur ongeveer 38-40 graden en steeds die 9, 10, 11% ik wil niet meer! Eindelijk zit km 1 erop, dit was voor mijn gevoel de langste. Ik probeer zoveel mogelijk schaduw te pakken, mijn hartslag is hoog maar de wattages niet meer. 210, 220 soms een uitschietertje naar 240. Ik voel mezelf gekookt (denk ik)... Na ongeveer 2km een extra waterpost, nee niet stoppen dan moet je daarna weer op gang komen. Dus door! Ik sproei af en toe wat van mijn water op benen om ze af te koelen, het helpt maar ik ga er helaas niet harder van! nog 2km... Het is niet ver mee, nog maximaal 15 minuten pijn, blijven trappen. Ik haal mensen in, dus de moraal blijft er toch wel. Met nog meer dan een km het dorp Vaujany, het is nog even dat halve dorp door... En het blijft stijl. Een paar keer vlakt het af, ik ben de enige die dan ook aanzet. Ik haal nog 2 mensen in, ik ga een haarspeld in linksaf, het blijkt de laatste, de finish! Yes! Hebben!!! Ik ben gaar en blij dat ik er ben, ik zet de fiets weg en feliciteer een paar van de Nederlanders waarmee ik deze dag heb mogen delen. Ik spoel de armen af onder de waterkraan en ouwehoer nog even met ze, vervolgens de simpele lunch naar binnen werkend, heerlijk in de schaduw! Na ook de belg waarmee ik na de ornon een paar km reed bedankt te hebben vind ik het eigenlijk wel mooi. Tijd om terug naar Allemond te rijden. Lekker afdalen en vervolgens wind tegen 6km lang... Oef, niet ideaal! Wel te doen gelukkig! Ongeveer 9 uur na vertrek ben ik weer in mijn appartement! lekker herstellen, volgende week Marmotte!
Samenvattend:
Mooie cyclo, weinig vrouwen, veel schijfremmen, warm... prima gedaan door de organisatie, vooral de 4 extra waterpunten die niet gepland waren!
https://www.strava.com/activities/1674098989
