3e bal
Geplaatst: 12 okt 2018 21:52
Zomer 2017, net voor evenement Alpe d'HuZes. Ik krijg zitvlak problemen. Er lijkt een puistje te zitten bij m'n rechterlies. Deelname lijkt gevaar te lopen dus laatste dag in NL nog snel langs huisarts. Zij kijkt en geeft me verdovingszalf (lidocaïne) en een soort antibiotica goedje (clindamycine).
Ik kom de zomer en de Alpe goed door. De zalf helpt goed (lange ritten af en toe bijsmeren) en het goedje kijkt het te temperen.
Uiteindelijk lijkt het zelfs helemaal over een gebruik ik niets meer.
Eind 2017 lijkt er toch weer iets de kop op te steken. Ik begin weer met het goedje, maar kijkt nu minder effect te hebben. Ik zet toch door en start ondertussen ook weer met lidocaïne voor onderweg.
Begin 2018 dusdanig vervelend en aanwijsbaar dat ik de huisarts weer eens bezoek. Dit keer ander vrouwtje en zij geeft me een hormonenzalf mee (cortisonen). Klinkt leuk, maar na een week was alles rood en gevoelig dus gauw mee gestopt. Terug naar de lidocaïne en clindamycine.
April 2018, het houdt niet over. Wegens omstandigheden ga ik nog meer fietsen en wordt het nog vervelender. Weer naar de huisarts. Dit keer een man en hij weet me te vertellen "Ja, da's echt een 3e bal. Die moet echter weggesneden worden".
Bekent wel een stevige wond en een paar weken niet fietsen.
Niet fietsen zat ik uiteraard midden in het seizoen ook niet op te wachten dus afgesproken dat ik kon bellen voor een doorverwijzing naar de chirurg wanneer ik wel 'tijd' had.
Heel de zomer geteerd op lidocaïne en clindamycine. Juli ongeveer nog een batterij zadels getest (is tegenwoordig gratis retour) en blijven hangen bij Sqlab.
September maar eens gebeld en de chirurg bezocht. Ik was er klaar voor. Stevig gepiekt nog even zodat ik klaar was voor 3 à 4 weken niet fietsen.
Chirurg (onbekend met 3e ballen, nooit gezien) zegt: "Dat ga ik niet wegsnijden. Is veel te klein, kans dat het terugkomt, je moet een ruggenprik, etc". Hij stelde voor om 3 maanden niet te fietsen. Hij verwees me door naar een sportarts, die wist wel hoe en wat.
Sportsart had volgens mij de indruk dat ik kwam voor m'n heup gezien z'n vragen en dingen die hij ging voelen. Uiteindelijk ook de broek laten zakken en laten zien. "Ah, dat zal best vervelend zijn met zitten ja. Ik laat een echo maken"
Begin november staat de echo gepland, half november uitslag.
Ik ben er ondertussen een beetje klaar mee. Loop al anderhalf jaar te prutten, dan ben ik eindelijk klaar voor de ingreep dan vertikken ze het, wordt van hot naar her gestuurd en straks zal je zien dat het seizoen weer begint en ik nog steeds iedere rit met een tube lidocaïne in m'n achterzakje op stap kan.
Ik heb bijna alle zadels van de wereld geprobeerd, het niet niet uit of ik MTB of wielren, ik heb allerlei broeken (assos, bioracer, Castelli, exteondo, sportful, allemaal 150,-), ik zit iedere avond minimaal 10 minuten in een sodabadje, ik scheer, ik heb niet geschoren, volgens mij is de rek er uit.
Toch maar weer de mallemolen door of heeft iemand hier de gouden tip of ervaring?
Ik kom de zomer en de Alpe goed door. De zalf helpt goed (lange ritten af en toe bijsmeren) en het goedje kijkt het te temperen.
Uiteindelijk lijkt het zelfs helemaal over een gebruik ik niets meer.
Eind 2017 lijkt er toch weer iets de kop op te steken. Ik begin weer met het goedje, maar kijkt nu minder effect te hebben. Ik zet toch door en start ondertussen ook weer met lidocaïne voor onderweg.
Begin 2018 dusdanig vervelend en aanwijsbaar dat ik de huisarts weer eens bezoek. Dit keer ander vrouwtje en zij geeft me een hormonenzalf mee (cortisonen). Klinkt leuk, maar na een week was alles rood en gevoelig dus gauw mee gestopt. Terug naar de lidocaïne en clindamycine.
April 2018, het houdt niet over. Wegens omstandigheden ga ik nog meer fietsen en wordt het nog vervelender. Weer naar de huisarts. Dit keer een man en hij weet me te vertellen "Ja, da's echt een 3e bal. Die moet echter weggesneden worden".
Bekent wel een stevige wond en een paar weken niet fietsen.
Niet fietsen zat ik uiteraard midden in het seizoen ook niet op te wachten dus afgesproken dat ik kon bellen voor een doorverwijzing naar de chirurg wanneer ik wel 'tijd' had.
Heel de zomer geteerd op lidocaïne en clindamycine. Juli ongeveer nog een batterij zadels getest (is tegenwoordig gratis retour) en blijven hangen bij Sqlab.
September maar eens gebeld en de chirurg bezocht. Ik was er klaar voor. Stevig gepiekt nog even zodat ik klaar was voor 3 à 4 weken niet fietsen.
Chirurg (onbekend met 3e ballen, nooit gezien) zegt: "Dat ga ik niet wegsnijden. Is veel te klein, kans dat het terugkomt, je moet een ruggenprik, etc". Hij stelde voor om 3 maanden niet te fietsen. Hij verwees me door naar een sportarts, die wist wel hoe en wat.
Sportsart had volgens mij de indruk dat ik kwam voor m'n heup gezien z'n vragen en dingen die hij ging voelen. Uiteindelijk ook de broek laten zakken en laten zien. "Ah, dat zal best vervelend zijn met zitten ja. Ik laat een echo maken"
Begin november staat de echo gepland, half november uitslag.
Ik ben er ondertussen een beetje klaar mee. Loop al anderhalf jaar te prutten, dan ben ik eindelijk klaar voor de ingreep dan vertikken ze het, wordt van hot naar her gestuurd en straks zal je zien dat het seizoen weer begint en ik nog steeds iedere rit met een tube lidocaïne in m'n achterzakje op stap kan.
Ik heb bijna alle zadels van de wereld geprobeerd, het niet niet uit of ik MTB of wielren, ik heb allerlei broeken (assos, bioracer, Castelli, exteondo, sportful, allemaal 150,-), ik zit iedere avond minimaal 10 minuten in een sodabadje, ik scheer, ik heb niet geschoren, volgens mij is de rek er uit.
Toch maar weer de mallemolen door of heeft iemand hier de gouden tip of ervaring?