Fiets.nl

Wederom is er wat met de Alpenchallenge. Deze keer is de Splügenpass afgesloten. Er is bij Splügen door het zeer slechte weer een brug ingestort. Albula is gisteren pas opengesteld. Geloof dat het nog nooit zo laat is geweest. Rest wederom alleen het korte rondje.

Ondanks dat er slechts de korte route gedaan kon worden toch maar even kort mijn wedervaren delen.

De vele regen, sneeuw en andere vormen van slecht weer was voor de Splügenpass te veel. Het bleek dat deze daar niet tegen bestand was. Bij Splügen was de brug ingestort en aan de Italiaanse kant was er ook een stuk weg weggespoeld.
Wat rest is de korte versie mits de Albula op tijd geopend kon worden. Dat was ook nog spannend. Door de grote hoeveelheid sneeuw, regen en smeltwater was ook deze pas nog dicht. Maar op donderdag om 11:00 uur werd de Albula dan toch opengesteld. Volgens de organisatie was dit nog nooit zo laat in het jaar gebeurd.
Jammer dat de lange route niet door kon gaan en net als vorig jaar rest alleen de korte route.
Nu vind ik dat je hierover niet al te schamper kan doen immers met bijna 3000 hoogtemeters in slechts 118 km gepropt heb je toch een leuke tocht gekregen.
In de week voorafgaand een aantal mooie tochten kunnen maken vanuit Tiefencastel.
Door de mooie Via Mala naar Juf, her en der stond nog wat water op de weg.
Via Thusis naar Chur om daar de klim naar Arosa te doen en terug via Lenzerheide. Arosa is prachtig maar de Lenzerheide pas kon mij niet bekoren.
Weer via de Via Mala naar de San Bernardino. Laatste stuk nadat het autoverkeer de tunnel in is verdwenen is ruig en super mooi en nogmaals de Via Mala vind ook ik geen straf. Bij Splügen nog even naar de brug gaan kijken en inderdaad een groot stuk van de brug is weg, gewoon verdwenen door het natuurgeweld.
Zaterdag dan maar de startbescheiden opgehaald. We krijgen een soort gefiguurzaagd houten plankje waarop “Alpenchallenge” staat.
Zondag om 07:00 uur is de start, het is een graad of 8 en er volgt een massale afdaling. Deze zou geneutraliseerd zijn maar als je in startblok B staat merk je daar weinig van. Nu is een steile afdaling met zo’n 800 man tegelijk die nergens naar kijken niet helemaal mijn ding dus ik ben blij als ik beneden ben.
We beginnen aan de Albula. Deze ken ik, die zit immers ook in de Engadin. We klimmen in de nevel naar boven in een stevig tempo. Het niveau van de deelnemers is naar mijn mening dan ook best hoog. De Albula blijft één van mooiste bergen die er zijn. Boven fietsen we tussen sneeuwmuren, het vriest nog een beetje. In de afdaling is het even oppassen voor de Zwitserse “baustellen”. Er ontbreekt zelfs een stuk asfalt in een bocht. Daar was en werd overigens uitgebreid voor gewaarschuwd.
Dan gaat het via Sankt Moritz met zijn hoog gehalte Ferrari’s en Porches per inwoner naar Silvaplana. Voor de lange route had hier een limiet van 11:00 uur gestaan. Daar zou ik nog een 40 minuten speling op hebben gehad. De aankomst limiet voor de lange route stond voor mij toch wel erg scherp. De finish voor de lange route zou om 17:30 uur al dicht gaan. Als je dan ook nog af en toe moet stoppen, jasje aan, jasje uit, bidon vullen, worstelen met het openmaken van verpakkingen van gelletjes en reepjes etc., is dat voor mij toch wel een iets om goed rekening mee te houden.
Nu is dat allemaal niet meer van belang en dat werkt bij mij in ieder geval geruststellend en geeft motivatie. We gaan de Julier op om daarna een lange afdaling in te gaan. De Julier is een hoofdroute in de Alpen en daardoor is er best veel verkeer. Een Nederlandse camper rijd ergens slingerend vooraan in de file en gaat niet aan de kant. Ben blij als ik daar vanaf ben.
Nog een kort klimmetje naar Mon, afdalen naar Tiefencastel en dan nog 6 km met zo’n 9% naar de finish en rond 13:00 uur zit deze mooie tocht erop.
Natuurlijk is het jammer van de gesloten Splügenpass maar die blijft nog wel even liggen en gaat voorlopig niet weg. Maar ik heb een prima dag gehad met een top organisatie, overal verkeersregelaars die er echt werk van maakten, een mooie route door prachtige, deze keer op toppen witte landschappen. Bovendien met bijna 3000 hoogtemeter in 118 km is de inspanning toch wel geleverd en mag ook deze tocht met recht de naam Alpenchallenge dragen.

Mooi verslag en dito prestatie!