Fiets.nl

Hallo allemaal

Sinds ik mijn jongere broer heb verloren, (aan een vreselijke ziekte) heb ik bijna geen motivatie meer om te fietsen. Als het droog is in het weekend dan duw ik mij zelf op de fiets en ga dan voor 1 a 2 uurtjes fietsen. Ben dan weer blij als ik thuis kom.

Ik heb ook overwogen om een fietstrainer aan te schaffen om de conditie weer om hoog te krijgen maar heb nog mijn twijfels of ik er ook gebruik van ga maken.
Corona en de weersomstandigheden werken natuurlijk ook niet mee in deze tijd.

Misschien helpt dit topic om weer gemotiveerd te worden.
Alvast bedankt.

De volgende topics staan tot jouw dienst om door te lezen.!

Veel sterkte met het verwerken van het vreselijke verlies.

Hallo,

Allereerst veel sterkte in deze moeilijke tijden en welgemeend gecondoleerd.

Tja, ik ben zelf net aan het herstellen van acute leukemie maar ik ben juist erg gemotiveerd om te revalideren zodat ik in de zomer weer mooie tochten kan maken. Maar dat is natuurlijk totaal anders.

Wel heb ik eerder in mijn leven gemerkt dat ik vlak na een heftige, emotionele gebeurtenis moeilijk kon fietsen. Je hebt tijd genoeg, veel te veel tijd om te denken, als de benen malen malen de gedachten dan ook, en ik ging toen vaak maar snel weer naar huis. Pas toen de emotie enigszins verdween ging het fietsen weer lekker, toen werd het wat therapeutisch. Maar toen waren de verdrietige scherpste kantjes er al wel vanaf.

Ik kan je geen echte goede raad geven. Neem de tijd, zoek wat afleiding met andere mensen omdat je in je eentje natuurlijk sneller gaat piekeren. Maar corona..maakt het niet makkelijk. Het weer helpt zeker niet.

Hopelijk slijt het een beetje met de tijd. Als fietsen echt in je bloed zit, dan komt het vanzelf wel terug. Niet forceren. Het moet leuk zijn en goed voelen, dus tegen heug en meug rondfietsen werkt eerder averechts, denk ik.

Veel sterkte toegewenst.

Heel heel veel sterkte. Helaas geen tips, maar vind het een onroerend verhaal.
Zou bijna zeggen, in deze moeilijke periode dat je moet doen waarin je zin hebt. Geen zin in fietsen, niet doen dan. Maar ik kan natuurlijk totaal niet voelen wat jij voelt.

Gecondoleerd in sterkte!

Mijn deelneming.

Ik ben een beetje in dezelfde situatie maar toch net anders. Mijn jongere broer is rond Kerstmis gestorven in een ongeval, op zijn racefiets, in een frontale botsing met een wagen.

Ik heb nog wel zin in sport, maar niet zozeer in fietsen outdoor. De combinatie van het noodlottige ongeval en de (natte en vuile) staat van de wegen alhier maken dat ik gewoon angst heb... schrik van het verkeer, de snelheid, de grip in bochtjes.

Ik heb voor mezelf uitgemaakt dat ik nog wel af en toe ga outdoor fietsen in goeie omstandigheden, maar wacht gewoon beter weer af om terug in mijn normale ritme te komen. Ondertussen wandel ik gewoon wat meer, en rijd op de rollen (wat ik dus graag doe).

Ik zou zeggen dat dit niet het moment is om iets te forceren. Maar aan de andere kant zou fietsen je kunnen helpen om het verlies te verwerken en een plaats te geven. Misschien kan je proberen met een andere persoon samen te fietsen? Misschien kan je eens ergens heen rijden ipv een rondje...

Jullie berichten doen mij veel goeds. Het verwerken heeft inderdaad tijd nodig. De laatste 2 weken heb ik hem ook mogen verzorgen in een hospice waar ik dankbaar voor ben.

Dit topic geeft mij een goed gevoel. Dank hiervoor.

Phoeh wat een heftig verhaal. Ik kan me heel goed voorstellen dat je hoofd op dit moment niet naar fietsen staat.

De vraag is: is dat erg?

Vraag eens 5 dierbaren in je omgeving wat ze in jou waarderen. Ik ben er zeker van dat niemand van hen fietsen zal noemen.

Je bent, net als ik, ook geen professioneel wielrenner. Je doet het dus niet voor anderen, en ook niet voor een baas. Fietsen doe je voor jezelf. Als je geen motivatie hebt, waarom zou je het dan toch doen? Mijn ervaring is dat het eventuele geluksgevoel na afloop van korte duur is.

Het kan heel bevrijdend werken eens je zinnen te verzetten met een andere vorm van sport, of door lange wandelingen te maken. De honger naar de fiets komt vanzelf wel weer. En zodra je die honger weer voelt, wordt het ook veel makkelijker de boel weer snel op te pakken. Een indoor trainer gaat niet helpen, daar moet je mentaal toch behoorlijk sterk voor zijn. Een doel stellen kan helpen, maar doelen stellen in coronatijd is ook niet evident.

Sterkte met alles. Fietsen is maar bijzaak, andere dingen zijn véééél belangrijker....

havana schreef: ↑28 jan 2021 19:33 Phoeh wat een heftig verhaal. Ik kan me heel goed voorstellen dat je hoofd op dit moment niet naar fietsen staat.

De vraag is: is dat erg?

Vraag eens 5 dierbaren in je omgeving wat ze in jou waarderen. Ik ben er zeker van dat niemand van hen fietsen zal noemen.

Je bent, net als ik, ook geen professioneel wielrenner. Je doet het dus niet voor anderen, en ook niet voor een baas. Fietsen doe je voor jezelf. Als je geen motivatie hebt, waarom zou je het dan toch doen? Mijn ervaring is dat het eventuele geluksgevoel na afloop van korte duur is.

Het kan heel bevrijdend werken eens je zinnen te verzetten met een andere vorm van sport, of door lange wandelingen te maken. De honger naar de fiets komt vanzelf wel weer. En zodra je die honger weer voelt, wordt het ook veel makkelijker de boel weer snel op te pakken. Een indoor trainer gaat niet helpen, daar moet je mentaal toch behoorlijk sterk voor zijn. Een doel stellen kan helpen, maar doelen stellen in coronatijd is ook niet evident.

Sterkte met alles. Fietsen is maar bijzaak, andere dingen zijn véééél belangrijker....

Heel veel dank

Soms zijn er belangrijker dingen dan fietsen. Zoals nu het verlies een plaats geven.
Niets forceren en als je geen zin hebt om te fietsen, dan fiets je niet.
Er zijn andere dingen genoeg om te doen en vooral niet in een hoekje gaan zitten.
Sterkte.

Veel sterkte om de weg omhoog weer te vinden.

Gecondoleerd.
Wacht lekker tot het mooier weer wordt en ga het dan opnieuw proberen. Voor nu zou ik zeggen: leef bij de dag, maak een plan voor vandaag. Morgen zorgt voor zichzelf en dat zie je dan wel weer.
Zoek zonodig hulp om van je af te praten. Coronabeperkingen plus een naaste verloren, dat hoef je niet allemaal in je eentje te verteren.

Je mag fietsen/wandelen/doen waar je zin in hebt in een duo. Is er een kameraad met wie je graag op pad gaat? Maak hem dan deel van de oplossing en vraag hem om jou even op sleeptouw te nemen tot je weer op eigen kracht initiatief kunt nemen.

Poeh heftig zeg. Doe voor al waar je zin in hebt. Soms duurt het iets langer voor dat de motivatie weer terug is.
Bij mij heeft het ook een tijdje geduurd en dan moest ik mijn lieve kat in laten slapen vanwege een onherstelbare leverziekte en daar ging mijn motivatie weer bergafwaarts.
Op dit moment doe ik aan hardlopen en af en toe op mijn spinningfiets trainen.

Heel veel sterkte met het verlies.