Fiets.nl

Al over 3 weken gaat deze grote cyclo van start, en er is nog geen apart topic over.

Op cycloworld een leuke podcast over dit onderwerp:

https://www.cycloworld.cc/nieuwsartikel ... -live/1595

Ik ga hem dit jaar voor het eerst rijden, ben heel benieuwd!

Grtz

Ik hoop voor je dat je in startvak 1 of 2 mag starten.

Je kunt ook als 10.000 ste mogen starten. Een keer zelfs in file de Pordoi opgefietst!

walters schreef: ↑17 jun 2021 07:02 Je kunt ook als 10.000 ste mogen starten. Een keer zelfs in file de Pordoi opgefietst!

Ik sta vooraan, dus dat zal gelukkig meevallen. Op oude youtube filmpjes is het altijd schitterend weer, maar de voorspellingen nu zijn (natuurlijk onbetrouwbaar, maar) nog een beetje matig. Ik heb al wel de bekende spanning en twijfels vooraf: welke kleding, welke voeding, waar de bidons wisselen, hoeveel nu nog trainen, welke buitenbandjes, pitstop of binnenbandjes mee... the list goes on and on...

Als ervaren cyclorijder zou je niet hoeven te twijfelen Erik, dat komt best goed. Succes en we kijken uit naar je verslag.

De Maratona brengt je dichterbij het profwielrennen dan welke cyclo ter wereld ook. Geniet ervan!

Erik1.0 schreef: ↑17 jun 2021 09:36

walters schreef: ↑17 jun 2021 07:02 Je kunt ook als 10.000 ste mogen starten. Een keer zelfs in file de Pordoi opgefietst!

Ik sta vooraan, dus dat zal gelukkig meevallen. Op oude youtube filmpjes is het altijd schitterend weer, maar de voorspellingen nu zijn (natuurlijk onbetrouwbaar, maar) nog een beetje matig. Ik heb al wel de bekende spanning en twijfels vooraf: welke kleding, welke voeding, waar de bidons wisselen, hoeveel nu nog trainen, welke buitenbandjes, pitstop of binnenbandjes mee... the list goes on and on...

Ha, ik dacht dat jij dat inmiddels al zou weten . Ga je je weer meten met de top 10?

Veel plezier!

Vanochtend hard onderuit gegaan op een nat wildrooster... maar vooral asfalt-eczeem en wat kneuzingen (rib en heup); denk dat allemaal wel weer in orde is over 2 weken. Top 10 zou geweldig zijn, maar daar durf ik nog niet van te dromen. Alles moet die dag meezitten (geen pech en overeind blijven ) en de vorm van de dag is belangrijk. Er doen ook dit jaar een paar Belgische toppers mee die in het algemeen boven mij finishen; daarbij zeker 30 Italianen die dit parcours onder de 5 uur kunnen doen. En ik word ook een dagje ouder, haha. Zo, genoeg ingedekt! We gaan het zien.

Grtz

Dat medische certificaat wat je moet kunnen aantonen, hoe regel je dat in Nederland?

Huisarts of sportkeuring.

Zelf maken is het snelste.

Als je een model nodig hebt, stuur je maar een PB. Inclusief stempel van Google

Poh… 1 van de zwaarste Granfondo’s die ik ooit gereden heb. Ben echt he-le-maal gesloopt. Stefan (mijn Transalp maat) en ik stonden goed vooraan in het eerste startvak waar het eigenlijk best gezellig was. We hadden de dagen ervoor al een bondje gesloten met onze Belgische vrienden om de soigneurs te delen zodat we goed bevoorraad zouden zijn. Start was klokslag 06:30 en in vliegende vaart naar de Campolongo. Deze ging zo hard dat de groep meteen nog maar uit een man of 50 bestond. Heb de eerste keer Tom (onze verzorger) niet eens gezien om dat het tempo zo hoog lag dat we voor ik het wist alweer aan de afdaling konden beginnen. Pordoi werd hard maar gelijkmatig opgereden en ik voelde me nog echt goed. Ik voelde dat er wat stond te gebeuren vlak voor de top dus ben naar voren gereden om bij de eerste 5 aan de afdaling te kunnen beginnen en deze ging inderdaad met het mes tussen tanden en het scheurde een paar plekken achter mij. Je draait meteen de Sella op, de steilste van het Sella rondje en ik was blij dat ik daar nog goed zat want de groep achter ons moest veel moeite doen om weer aan te haken. Voor mij werd ook versneld en halverwege de Sella ik voelde dat ik boven mijn kunnen moest gaan. Geen schande, er waren misschien nog 20 renners en ik besloot eigen tempo te gaan rijden. Daardoor de afdaling Sella en de Gardena solo gereden maar de kop van de wedstrijd was nooit ver weg. In de afdaling van de Gardena kwam een Portugees mij voorbij gevlogen die duidelijk meer skills op dit gebied had. Ik raapte hem wel weer op op de Campolongo die je voor de 2e keer doet en daar een bidonneke aangepakt van Tom. Met de Portugees afgesproken het tussenstuk naar de Giau samen te doen maar dan moest hij wel de afdaling iets rustiger doen zodat ik hem bij kon houden. No problem, stay in my wheel and relax, everything will be fine… zei hij. In de eerste bocht vloog hij er half uit, met 2 geblokkeerde wielen in een side slip kwam hij tot stilstand tegen de vangrail… rest van de afdaling heb ik toch maar op kop gedaan.
Enfin, we werkten goed samen maar werden 2 km voor de Giau opgeraapt door een groep van 5 man die op de Sella eraf gereden was. Prima, ons tempo was goed en de heli’s kwamen weer dichter en dichter. Aan de voet van de Giau sloten wij weer aan bij de kop van de wedstrijd! Maar zoals vaak, als je eerst al niet kon volgen dan worden de volgende tempowisselingen weer killing. Het ging helemaal los en alles spatte uit elkaar… voor mij dan want ik bungelde al weer aan het elastiek. De Giau deed inderdaad auw en daar zag al af als een beest en met veel pijn en moeite kon nog wel een redelijk tempo houden. Passeerde nog wat renners maar het beste was er al lang van af. Oude kwaaltjes speelden ook weer op, vooral krampen aan het begin van de klim. Dat begon al op de Sella maar toen duurde dat een halve minuut. Hoe verder in de wedstrijd hoe erger en langer… na de Giau wilde ik naar huis. De kortste weg was toch via de Valparola maar daar storte ik mentaal ook redelijk in. Fysiek was het al niet veel meer. Aan de voet een laatste bidon aangenomen van onze Belgische verzorger. Op mijn Wahoo zag ik wel berichten voorbij komen dat ik qua positie wel nog goed zat dus dat hielp me er doorheen. Wattages proberen op de 240 te houden was eigenlijk al niet meer te doen. Krampen zeker de eerste 2 km trekken je helemaal leeg. Ik kwam boven en Stefan had gezegd dat eigenlijk hier de finish lag. Daar hield ik me aan vast maar wist dat de Mur van Giat nog moest komen, vlak na de afdaling. Daar begon ik met kramp aan en wist een nieuwe wereld van pijn aan te boren door ook mijn hamstrings mee te laten doen met het feest. Er stonden daar 1000 man langs de kant waardoor het te gênant zou zijn om af te stappen. Op de een of andere manier zigzaggend boven geraakt en laatste stuk naar de finish in de beugels afgewerkt met mijn neus op het stuur (als je geen power meer hebt, dan maar in ieder geval Aero zitten). Op de finish werd ik er nog vanaf gesprint door Martinelli, die in de uitslag wel achter mij staat! Lang leve zuivere tijd registratie… anyways dik tevreden met de 13e plaats in 4 uur 46 minuten. Geweldig mooi hier maar daar zie je tijdens de race niks van . Stefan reed overigens 7 minuten van zijn pr af naar een straffe 29ste plaats in 5 uur en 1 minuut!

Grtz

Complimenten! Leuk om te lezen.

Mooi verslag Erik,proficiat met de 13de plaats.