Fiets.nl

Allen,

Ik heb dit jaar zowel The-Ride als The-Ride Pyrenees gereden en voor mijn fietsclub (en strava) heb ik een verslag geschreven. En dat wil ik jullie niet onthouden, ik heb het wel letterlijk overgenomen uit de versie voor ons clubblad.

Groet Laurens

aankomst en dagen voor de start:
Zoals sommige van jullie wel weten ben ik best wel een kilometer-vreter. Daarbij vind ik het ook heerlijk om hoogtemeters te maken. Nadat ik van 29 augustus tot en met 5 september The-ride had gereden van Saint-Remy-de-Maurienne naar Valkenburg had ik ook nog een tweede evenement gepland. De start was echter al op 12 september, de zondag na aankomst in Valkenburg al! En dan ook nog eens helemaal in de Pyreneeën, dus niet echt om de hoek!

Maar voor wie het niet kent, The-ride is een evenement waarbij je in 8 etappes vanuit de Alpen naar Nederland fietst, en dus elke dag een andere camping aandoet waar het kamp door vrijwilligers wordt opgebouwd (mijn vriendin Sigrid was 1 van de vrijwilligers). Elke etappe zijn er twee verzorgingsposten, voor post 2 kun je een tasje achterlaten wat je daar kunt pakken. Handig voor eten, maar ook voor kleding. Zeker als het weer slecht is, maar iets extra meenemen kan nooit kwaad en je kan er natuurlijk ook kleding achterlaten als het weer dit toelaat. Daarnaast hebben ze elke dag een challenge, een strava-segment, meestal een klim die als je zin hebt lekker hard op gereden kan worden en waar een klassement over gemaakt wordt. Het gaat nergens echt om, maar het kan motiverend zijn.

The-ride Pyrenees is een vergelijkbaar concept, echter hebben ze in 2020 geprobeerd dit evenement door te laten gaan en daar een keuze gemaakt om (vanwege 1 of ander virus) alle etappes te laten starten en finishen in Argeles-Gazost. Voor velen waarschijnlijk wel bekend, ongeveer 15km ten zuiden van Lourdes. Midden tussen vele bekende Col/klimmen uit de Tour en Vuelta, denk aan: Hautacam, Luz-Ardiden, Col d’Aubisque, Col de Tourmalet. En daarnaast nog een hele riedel aan minder bekende klimmen.

En omdat Sigrid dit vrijwilliger zijn leuk vind gaat ze ook mee naar de Pyreneeën! Ze is daar 1 van de vrijwilligers die verzorgingspost 1 bemant.
We hebben nog een carpooler dus we rijden met z’n drieën in de auto naar de Pyreneeën.
Het weerbericht is op donderdag nog niet heel best, zondag en maandag is het weer goed en daarna minder goed. Maar het wisselt wel en het blijven de bergen dus het kan allemaal wel meevallen.
Vertrekken op donderdag om 18:00 en om 22:30 zijn we Parijs voorbij en we hebben daar een simpel Formule 1 hotel. Vrijdag rijden we om 07:00 daar weg en om 16:00 zijn we in Argeles-Gazost (officieel Lau-Balagnas). We zetten onze tent op en ik ga een klein rondje fietsen (een uurtje door het dal, bijna vlak). Daarna gaan we lekker simpel maar goed uit eten. Op zaterdag rijdt ik heen en weer naar Luz-Ardiden, via een kleine zijweg (dorpje Viscos) waar ik werkelijk niemand tegenkom.

Etappe 1:
Hoofdgerecht : Col de Soulor, uitstapje buiten de route naar Col d’Aubisque
Nagerechten: Vallée d’Arrens, Col des Bordères
Kaasplankje : Pont d’Espagne.

Vandaag de eerste Etappe van The-ride Pyrenees. Sigrid moet als vrijwilliger vroeg op, want die vertrekken rond 07:30 naar de eerste verzorgingspost. Daarom ben ik ook om 07:45 klaar voor vertrek. Om 08:00 het eerste vertreksignaal, we vertrekken elke 1,5 minuut met een groep van 10.
Hoofdgerecht:
In de tweede groep van 10 ga ik op pad. De eerste 3 km zijn vlak door het dorp van Argeles-Gazost, die gaan dus rustig voorbij. Dan begint het klimmen, een paar kilometer 7 a 8% omhoog maar hier hoeft het allemaal niet zo snel dus klimmen rustig door naar het minder steile en deels zelf vlakke stuk naar het dorpje Arrens. Dit is de start van het langere en steilere stuk naar de Col de Soulor. Dit is vandaag ook de challenge, 7km tegen 8,2% gemiddeld. Het is wel een typische Pyreneeën klim, dus 8,2% gemiddeld zegt niks. Want het varieert tussen de 0 en 14%. Op deze challenge over een goede weg die lekker langs de berg slingert doe ik wel mijn best, maar echt voluit ga ik niet. Daarmee wordt ik 9e maar slecht op 1 minuut van nummer 3.

Op de top van de Col de Soulor is de eerste verzorgingspost, daar ben ik vroeg om kwart over 9. Leuk dat Sigrid hier boven was! Daarna is het eigenlijk terug afdalen, maar het is vandaag in hoogtemeter pittig in kilometers valt het wel mee. Ik wil eigenlijk door naar de Col d’Aubisque. Dit is namelijk 1 van de mooiste stukken hier in de omgeving en nu is het zeker mooi weer! Ik besluit boven iemand te vragen of hij mee wil, en Jeroen uit Delft zegt dat hij het een leuk idee vindt. Het is ongeveer 20km retour met 400hm, we gaan snel ervandoor en na ongeveer 6km komt een motorrijden van de organisatie vertellen dat we verkeerd rijden. Als we uitleggen wat we doen draait hij om en rijden wij door! De fantastische klim op, uitzichten op de Cirque du Litor, bergtoppen, genieten! De gieren draaien hoog boven een bergtop op de termiek en maken optimaal gebruik van de warmte. Mooi om te zien!

Het nagerecht:
We kunnen na de foto’s terug naar beneden en moeten ook nog het kleine klimmetje van de Col de Soulor op. Daar staat de verzorgingspost nog, de laatste mensen komen er net boven. Ik neem nog een verse bidon water mee en duik de afdaling van de Soulor in. 7km met 8,2% naar beneden gaat best makkelijk! Vervolgens start in Arrens de volgende klim, de Vallée d’Arrens. Een 10km lange heen en weer in een mooi dal. Maar geen makkie, want 5% gemiddeld valt mee. Maar de Pyreneeën en zijn percentages doen hun reputatie eer aan. Een zeer onregelmatige klim met vervelend steile stroken. Een mooi dal om doorheen te fietsen en het eind ervan is weinig enerverend, geen mooi fotomoment. De afdaling is wel aardig en bij het stuwmeer nog wel een aardig fotomoment.

Daarna door naar beneden voor de vrij korte beklimming van de Col des Bordères. Een klim van ongeveer 4km en vrij steil. En vooral vervelend, veel grint. De eerste 3km zijn helemaal gestrooid met grint, en best vers dus het is soms ook echt een paar centimeter diep. De top is vrij simpel, bordje voor een foto en daarna lekker door voor een afdaling die leuk lijkt… Maar al vrij snel vervelend wordt vanwege grint. Stomme Fransen weer, gelukkig veilig beneden en daarna door naar de tweede verzorgingspost. Even bidons vullen, een pannekoek, bouillon en door naar het toetje voor vandaag.
Het nagerecht:
Pont d’Espagne is het nagerecht een weg door een zijdal eindigend bij een saaie parkeerplaats. Deze is eigenlijk in tweeën te splitsen. De klim naar het dorp Cautarets over een vrij brede weg die over het algemeen goed te rijden is want weinig steil en een deel over een smallere weg met eerst veel haarspelden. Gevolgd door een langere strook die een langs de bergwand loopt zonder al te veel echte bochten.
Vanaf de verzorgingspost is het nog een klein stukje afdalen alvorens het rechtsaf is om naar Pont d’Espagne te gaan. We gaan het eerste kleine stukje niet over de hoofdweg maar dwars door het dorpje. En dat is een stuk dat oploopt tot 16%, niet echt lekker! Daarna loopt het beter met stroken tot 8%. Tot het eerste stuk klimmen bijna afgelopen is, dan zitten er 6 haarspelden vlak achter elkaar. En deze liggen echt heel dicht op elkaar! Maar hier zitten stroken van 14% tussen. Even daardoorheen worstelen en dan gaat het vlakker richting het dorp Cautarets. Ik zie hier aan het eind van het dorp wat mensen een colatje nuttigen en fiets rustig naar de eerste haarspelden die het begin van het tweede deel markeren. Een aantal haarspelden volgen elkaar snel op en daarna komt er wat meer ruimte tussen. Dan vlakt het daarna niet af, maar volgen 1,5 tot 2 km die boven de 10% zijn. Doorworstelen naar de top, een enorme parkeerplaats vanaf waar je door kunt wandelen naar de Pont d’Espagne die helemaal niet echt heel dicht tegen Spanje aanligt! Boven wel een fototje en daarna afdalen, het eerste steile deel is natuurlijk heel snel en de haarspelden zijn ook niet heel moeilijk. Door Cautarets is het even oppassen ook vanwege de klinkers die er liggen. Het vlakke stuk gaat lekker rustig en ik vul nog wel even een bidon bij een watertap want die zijn beide leeg! Daarna een klein hobbeltje waar een groepje me inhaalt. Daarna volgt echter een heerlijk afdaling, eerst de haarspelden die dicht op elkaar liggen en daarna een eind waar heerlijk bijgetrapt kan worden. Fantastisch, weinig stukken waar echt hard geremd hoeft te worden, het groepje daalt lekker af maar ik vind ze te langzaam gaan. En aangezien de voorste meer links dan rechts op de weg rijdt moet ik even wachten. Tot ik een gaatje zie en er voorbij zoef, hij geeft later aan dat hij het niet heel netjes vond. Ik vind dat hij dan beter rechts had moeten rijden, maar goed iedereen zijn kijk erop! Beneden is het nog 3km naar de camping en dan zit deze mooie dag er alweer op!
https://www.strava.com/activities/5948046905

Etappe 2:
Voorgerecht : Col de Croix Blanche, Col des Palomières, Coulet d’Asque en Col de Coupe.
Hoofdgerecht : Col d’Aspin (challenge)
Toetje : Afdaling en leuke terugreis naar de camping

Na de nacht lekker geslapen te hebben stond ik weer redelijk fris en fruitig aan de start op de camping.Vertrek om stipt 8 uur, want ik was er toch al klaar voor weersverwachting voor de dag: warm en vanaf 2 a 3 uur kans op onweer en regen. Dus vroeg vertrekken is een grotere kans op droog terugkeren!
Het begin is ongeveer 11km over een fietspad in dalende richting Lourdes, ik zet me op kop en rijdt voor mij een rustig tempo de groep van 10 naar de start van de eerste klim. Die begint heel even steil, maar loopt heel snel met lekkere percentages door. 3-5% is lekker inkomen! In de klim worden we getrakteerd op mooie uitzichten de Pyreneeën uit, de relatieve vlaktes tussen Lourdes en Tarbes. Er volgt een aardige afdaling, waarbij de Fransen natuurlijk weer hun gravel gestrooid hebben. Ze leren het nooit, klootzakken... Vanuit Bagnères-de-Bigorre begint de klim naar VP1, Col des Palomières. Die zou volgens het profiel vrij steile stroken hebben, niks is minder waar het is een lekker lopende klim. Als eerste boven met Jeroen. Sigrid is er natuurlijk weer aanwezig, de temperatuur is inmiddels goed opgelopen dus armstukken en mijn ondershirt laat ik bij Sigrid. Ideaal zo'n extra plek wat spullen te kunnen droppen

Vanaf VP1 (waar ik bijna mijn bidons vergeet) gaat het op en af naar een aantal kleine klimmen. Die lopen bijna allemaal lekker, op de klim naar Couret d'Asque spot ik nog een paar reeën, foto maken lukte helaas niet echt goed. Het kleine klimmetje wat volgt is kort en wordt gevolgd door de Col de Coupe. Al deze klimmen hebben 1 ding gemeen, ze zijn rustig in een supergroen gebied dus mooi fietsen onder de bakkende zon er volgt nu een rustig stuk op weg naar het hoofdgerecht, een vrij drukke weg maar ook prima te doen. Met Jan in het wiel trap ik de 13km rustig verder.

Het hoofdgerecht: De Col d'Aspin heb ik besloten mijn best te doen en ik ga dan ook hard van start. Mijn tijd tijdens de Marmotte van 2019 was iets meer dan 53 minuten dus doel was lekker strak weggezet op onder de 45 minuten. De eerste twee kilometer zijn niet heel steil, dus hier moet je flink gas geven om een snelle tijd neer te zetten. Aan het eind van deze kilometers haal ik Jeroen in die wat verder voorreed. Hierna is het ongeveer 10km 8%. De klim is vanaf hier wel helemaal open dus het is genieten van de zon en rond de 25 graden is het niet heel warm. Maar er is geen wind, dus voelt het bloedheet aan, het zweet gutst van mijn armen. Gelukkig loopt de klim nergens echt steil dus doorstampen wil ondanks de hitte prima. Ik merk dat ik iets sneller rij dan ik hoopte te doen en dat motiveert om flink door te rijden. Als eerste op VP2 boven op de Col d’ASpin! Eindtijd 42:44, eigen doel behaald. Vandaag 4e in de Challenge en daarmee 4 plekken in het klassement gestegen.

Het toetje:
Een heerlijke eerste 7 steile kilometers, in het begin opletten voor wat koeien maar daarna is het een mooie technische afdaling. Daarna even wachten op Jan en Jeroen, dit rustig verder fietsend richting Bagnères-de-Bigorre. De weg loopt af, het is windstil dus we gaan als de brandweer. Voordeel van de snelheid is dat de drukke weg minder druk voelt bij Bagnères-de-Bigorre kruisen we de route van vanochtend, Jan zijn navigatie geeft wat gekke ideeën. Dus toen waren er nog 2.. en rijden we door om richting Lourdes af te slaan. Het gaat een beetje op en af maar vooral soort van vlak. Op deze weg zien we in de buurt van onze camping de buien hangen. We rijden vanaf Lourdes weer over het fietspad door het dal naar de camping. Jeroen geeft er de brui aan terwijl ik zeker wil weten dat ik voor de regen binnen ben (de 1e druppels vallen) hij zegt ga maar en ik vlieg nog even door tot de camping. Nog steeds droog draai ik als eerste de camping op en hoef de fiets niet te poetsen! Binnen korte tijd echter kort onweer een vrij hevige bui en daarna weer droog tijdens de hevige bui even lekker de benen gestrekt op bed, ideaal!
https://www.strava.com/activities/5953240470

Etappe 3: vandaag eigenlijk geen voorgerecht maar een heel groot hoofdgerecht gevolgd door een mooi toetje en een kaasplankje na dat toetje
Hoofdgerecht: Col de Tourmalet
Toetje: de afdaling
Kaasplankje: Le Chiroulet, Col de Croix Blanche, bonus stukje klim naar Salles

Hoofdgerecht:
De aanloop naar het hoofdgerecht begon stipt om 8 uur, via Lourdes naar en een kleine col naar Bagnères-de-Bigorre waar de Tourmalet al soort van begint. Het is nu nog 300hm in ongeveer 11km. 200 ervan zitten echter in de 5km voor het echte begin van de klim. Die begint in Saint-Marie-de-Campan, we hebben er dan al 49km op zitten dus het is fijn dat er aan de voet een fontein staat om de bidons te vullen want VP1 is pas op de top. De eerste 4km zijn nog niet heel steil dus hier probeer ik het tempo er lekker in de houden. Wat tegenwind maakt het al lastig maar dat stopt gelukkig vrij snel. Als het met 8 a 9% omhoog begint te lopen. Eerst een paar kilometer dan volgen twee haarspelden wat wel lekker is. Nu volgt een heel lang stuk met wel wat bochten maar eigenlijk gaat het doorlopend met 8, 9 of 10% omhoog. Vlak voor het verschrikkelijk lelijke skidorp la-Mongie loopt het even 11, 12% op waarna de weg door het dorp gewoon doorloopt en geen moment rust geeft. Er volgen nog 4km met een aantal haarspelden wat lekkerder klimt, voor de percentages maakt het weinig uit. De laatste haarspeld doorkomend zie ik Sigrid al staan en die probeert een foto te maken. (Beetje wazig bleek). De Verzorgingspost staat hier links maar het segment van de Challenge loopt echt tot de top dus sprint ik daar maar heen. Even foto nemen en dan wat te eten halen bij de dames van VP1 (aangevuld met vrijwilligers van de camping). Het duurt even voor nummer 2 boven is maar ik besluit niet te wachten maar lekker naar beneden te gaan, op 2100 meter hoog is het prima toeven maar niet optimaal.

Toetje:
Eigenlijk is er weinig over te zeggen, het was lekker, heel lekker. 17km met weinig bochten over een droog wegdek, need I say more?

Kaasplankje:
Nog een stukje afdalen over de hoofdweg en dan de afslag naar Le Chiroulet. Een klein dal, mooie weg ongeveer 10km klimmen. Met aan het eind een paar steile kilometers en verder wisselende percentages. Boven is VP2 al, terwijl ik net een uur weg ben van VP1.

Maar goed, een pannekoek en bouillon zijn altijd te versmaden de afdaling loopt lekker, vrij recht ideaal. Daarna naar Bagnères-de-Bigorre, waar de klim naar col de Croix Blanche begint. Van de andere kant dan gisteren. Eigenlijk een saaie klim. Niks te zien behalve veel bomen. Stuk grind maar gelukkig omhoog. Daarna een lange afdaling die niet heel steil is maar wel lekker loopt.
Beneden begint het fietspad, maar ik besluit van de route af te wijken en volg de D921B naar Argeles-Gazost. Ik neem het kleine klimmetje naar Salles mee en heb nog een leuk stukje afdalen. Mooi voor 3uur op de camping en voor de buien (hoewel het uiteindelijk meevalt).

Genieten vandaag! 
https://www.strava.com/activities/5958626347

Etappe 4 in de Pyreneeën.
Voorgerecht: Lourdes en klim naar Le-Croix-des-Hautiers
Hoofdgerecht: Col des Spandelles, tevens Challenge
Toetje: Lac d'Estaing

Voorgerecht:
Vandaag geen lange dag (best kort eigenlijk) en die begint eens niet van de voorste startrij. Iets langer in bed gelegen en ik vertrek 10 minuten later.
7 start van etappe 4!
Prima eigenlijk, leuk wat mensen inhalen onderweg samen met Jan rijdt ik naar Lourdes, waar we natuurlijk een beetje de toerist uithangen en paar foto's van de kerken nemen. Via een lekker lopende weg gaan we naar het westen. Beetje op, beetje af de kilometers rollen makkelijk weg. Paar leuke wegen, onder andere fietspad met links en rechts een stenen muur en het daaropvolgende dorp vervolgt dat. Vanaf Lestelle-Bétharam gaat het weer eens de hoogte in. Twee haarspelden en dan is het al bijna op, maar de snelheid gaat er goed uit. Boven een fantastisch uitzicht, mede door de wolken en de zon dus paar foto's. Er volgt wat op en af waar de snelheid er soms uitgaat en soms makkelijk in blijft. We draaien nu de D126 op richting de Col dus Soulor en Col de Spandelles. Ik rij rustig verder, niet te veel energie verspillen op dit stuk en sluit nog kort aan bij een groepje dat voorbij komt. Maar een kilometer voor de klim laat ik ze gaan. Na ongeveer een 2 uur voorgerecht start het hoofdgerecht.

Het hoofdgerecht Col des Spandelles:
10,2 km aan 8,3% geen kattenpis! En de Challenge vandaag, ik besluit mijn best te doen en ga langzaamaan mensen die voor me rijden oprapen. De percentages wisselen doorlopend, tussen de 0 en 13% maar door de vele bochten loopt het heerlijk. Gewoon blijven stampen, soms op een zwaarder verzet soms op het kleinste. Ik haal Jeroen in, hij zegt: nog 1 iemand voor je. Goed voor de motivatie, ik probeer nog wat sneller te rijden. Na ongeveer 7km wordt het opener, de laatste heb ik dan ingehaald. Nu wordt het uitzicht ook super, onder andere richting de Col d'Aubisque. Tijdens het hard fietsen proberen ook te genieten. Als ik bovenkom is Sigrid daar ook, VP1. Ik pers een flinke sprint uit en moet boven echt even uithijgen. Tijd blijkt bij terugkeer net onder de 44 minuten te zijn. (2e tijd), best tevreden over!

Het Toetje, Lac d'Estaing: eerst afdalen van de Spandelles, leuk maar niet fantastisch hoewel het wegdek gelukkig niet zo slecht is als 2 jaar geleden. Het hobbelt behoorlijk maar is veilig af te dalen. Beneden, eigenlijk nog koud van VP1 draaien we de weg op die naar de Col du Soulor loopt. 2km deze weg volgen en het stukje klimmen ja toch even pittig. In Arras-en-Lavedan draaien we links deze weg af op weg naar het dorpje Estaing met een aantal kilometer verder zijn meer. Het is lang een rustig omhoog lopende weg, niet heel steil. Soms procent of 8 maar Jeroen en ik ouwehoeren lekker verder op weg naar boven. Tot die strook, die loopt even op tot 16% en daarna wordt het gelukkig weer beschaafd. Het uitzicht is fantastisch en bij het meer helemaal echt top! VP2 is hierboven en terug naar de camping is een peulenschil. Bijna alleen naar beneden, over een goede weg. We zijn dan ook vroeg binnen. Kwart over 1 kunnen we ons gaan voorbereiden op etappe 5. 
https://www.strava.com/activities/5963659112

Etappe 5: vandaag eigenlijk 1 gerecht, de Col d'Aubisque. Echter werd dit menu danig veranderd, het werd 1 hoofdgerecht, namelijk de bui. Die duurde van kilometer 20 en was op de camping nog niet geëindigd. En die varieerde tussen een paar spetters en werkelijk hozen...

Dus... Het hoofdgerecht, de Bui:
Dresscode: armstukken, overschoenen en windstoppper mee.
Het vertrek weer om stipt 08:00 met onder andere Jeroen, Gino en ook Johri is geïnteresseerd om te kijken hoe lang hij mee kon. Via de dorpen van Argeles-Gazost en Agos-Vidalos rijden we net als gisteren naar Lourdes. Opnieuw langs de "heilige" plekken gaan we in westelijke richting. Eigenlijk gaan de eerste kilometers een beetje glooiend naar Asson waar VP1 al na 38km is. Na 20km is het gedaan met de droogte, het begint te druppelen. Het blijft eerst bij druppelen, ik besluit vrij snel de windstoppper aan te trekken. In een klein groepje jakkeren we over de vrij drukke en heel erg natte weg. VP1 is voor mij door Sigrid een bonus bevoorrading, ik wissel de windstoppper voor een regenjas en laat de armstukken voor wat ze zijn.

Na VP1 gaan we met 4 man door, dat worden er 3 (Jeroen en Danny) na een kleine klim ongeveer 15km na de VP. We rijden met 3 lekker door, niet overdreven hard maar wel genoeg om warm te blijven. Vanaf Louvie-Juvon gaat het langzaam omhoog richting Laruns en het begin van ons eigenlijk hoofdmenu. Het is een rustige zijweg, niet de hoofdweg door het dal. Ideaal door het dorp rijden we naar de klim, het klimmen begint net na het dorp maar het segment begint een paar 100 meter verder. Vanaf daar zeggen we elkaar gedag en wensen elkaar succes en veel plezier. Ruim 16km klimmen bijna 7% een goed recept om warm te blijven. Ik ga hard van start, de eerste kilometers zijn minder steil dus snelheid maken. Met ruim 20km per uur rijdt ik de eerste 4km weg. Daarna gaat het steiler en soms onregelmatiger omhoog. Na het dorpje Eaux-Bonnes is er een wegopbreking. Gelukkig kan ik gelijk door, helaas (voor mij) wordt hierdoor het Challenge segment ingekort. Na enigszins wat rotzooi op de weg is het verder lekker doortrappen. Met veel bochten en weinig zicht is het onregelmatig maar daardoor lekker trappen. Wat ook lastig is, is de afwezigheid van juiste informatie op de Sigma. Geen hoogtemeters, geen hellingspercentage, geen hartslag. Wel snelheid en dat gaat best goed. Door het dorp Gourette en vlak daarna wordt het even een stuk steiler. Met nog 3km te gaan af en toe wat wind, daardoor is het echt koud daar. Gelukkig kom ik vrij snel boven en daar wordt ik als eerste door alle vrijwilligers opgevangen en snel trek ik regenjas, shirt en ondershirt uit. Een vrijwilliger heeft mijn tasje tevoorschijn getoverd. Ik trek droge meuk aan en dat scheelt heel veel! Ik vraag een banaan en neem ook een warme bouillon.

Vanaf VP2 is het vooral in dalende lijn naar de camping. Vlak voor ik wegga zie ik Danny nog bovenkomen. Het gaat vrij steil langs het ravijn. Weinig te zien in het begin en rustig aan gedaan. Gelukkig kan ik op naar de Col de Soulor nog even het lichaam warm trappen. Daarna 7km afdalen voor een vlakkere sectie waar ik flink doortrap, aan het begin kijk ik achterom en blijft Danny er ook al te zijn. Hij heeft letterlijk alleen een jasje aangedaan en de afdaling in gedoken. Korter is boven is minder afkoelen. Op de vlakke strook gaat het lekker door en worden de benen, handen en lijf langzaam warmer. Om daarna nog een keer af te koelen in het laatste stukje dalen. Dan paar simpele kilometers terug naar de camping om daar om half 1 al aan te komen mijn kortste etappe van The-ride ooit!
Owh en de Challenge vandaag? 3e over de hele klim maar door de wegwerkzaamheden is de Challenge iets ingekort en dus wordt ik 4e
Snel douchen en dan lekker wat eten als lunch en de middag wat spullen drogen en verhalen uitwisselen, niks doen en nog even een dorps bezoek. Op naar de laatste etappe! 
https://www.strava.com/activities/5968813245

Etappe 6:
Voorgerecht: rondje Lourdes
hoofdgerecht, Col de Tramassel (vooral bekend als de Hautacam)
Toetje: afdalen van de Col de Tramassel en het idee was om de Col de Couraduque mee te pakken.

Vanwege de laatste etappe was het verzoek pas rond 14:00 op de camping aan te komen voor een feestelijk ontvangst. En vertrek was voor een rit van 100km en 2000hm gewoon vanaf 08:00 (en voor 08:30) dus er was wel tijd over. Dus de optie Col de Couraduque was een reële!

Maar goed, het voorgerecht een rondje Lourdes:
Vanaf vertrek opnieuw langs de D921B naar Lourdes, maar door Lourdes hadden we al 2 keer gedaan dus voorgesteld aan het startgroepje om de D13 naar Aspin-en-Lavedan en Ségus te volgen om echt om Lourdes heen te rijden en de route gewoon op te pakken na ongeveer 20km. Wat een fantastisch idee! Een leuke vrij rustige weg die nergens echt steil loopt en ongeveer 100hm telt. En regelmatig fantastisch uitzicht dus echt de moeite waard. Met een grote glimlach komen we alle 5 op de route terug, waar er een groep is die zich afvraagt waar we vandaan komen vervolgens volgen we de weg weer naar Peyrouse waar we nu rechts afslaan om een klein klimmetje te pakken. Zo volgen er in een rondje om Lourdes nog een paar tot we na ongeveer 50km de stad weer inrijden om via het fietspad naar VP1 te rijden. Even wat eten, en de overbodige spullen bij Sigrid te laten. Zo licht mogelijk de Hautacam op! Nog 8km aanloop erheen, lekker rustig aan om vervolgens aan het hoofdgerecht te beginnen.

Het hoofdgerecht, Hautacam (Col de Tramassel):
Laatste Challenge deze week, dus nog 1 keer een tijd neerzetten. Van de marmotte van 2019 ken ik deze nog, toen als slotklim van een lange tocht. Nu aan het eind van een mooie week fietsen. Er moet dus een snellere tijd mogelijk zijn. Ik ga er dan ook vol voor, deze week heb ik gemerkt dat onregelmatig klimmen met best aardig af gaat. En dus kijk ik er niet tegen op (letterlijk wel).
Vanaf het begin ga ik er dus vol voor, trappen, blijven trappen en alle mogelijkheden benutten om te versnellen. Dus vlakkere secties opschakelen, steile stukken soms op sprinten om op een vlakkere sectie te komen. De eerste kilometers zijn gemiddeld niet steil, maar zoals de Pyreneeën gewoon wel onregelmatig. Na 5km een bordje langs de kant: 11% gemiddeld, oef dat kon ik me niet herinneren (gelukkig maar). Ik kom de kilometer goed door en blijf op de pedalen stampen, ik weet dat er nog een paar voor me rijden. Misschien kan ik ze inhalen dat geeft natuurlijk motivatie! Kilometer na kilometer kom ik dichterbij de top, met 3km te gaan een km van 10% dat herinner ik me ook niet. Maar verklaard misschien wel waarom het in de marmotte toen wel klaar was. Nu stug trappen en niet opgeven. Ik heb 1 man nu ingehaald en zie een 2e voor me. Daarnaast een Fransman, motivatie! De man van The-ride haal ik in en ik ga op jacht naar de Fransman. Die haal ik in met nog 2 bochten te gaan. De schapen jaagt hij opzij zodat ik de binnenbocht kan nemen hierna gaat hij in mijn wiel zitten en de weg valt nu wat af. Omdat de finish van de Challenge na de bocht zit sprint ik de beste man uit mijn wiel. Na de finish nog 1,3km naar boven, de echte snelheid is niet meer nodig dus rustig aan. Bijna boven komt de Fransman weer langszij, we komen samen boven. Daar VP2 ik neem zoals gebruikelijk bouillon, een pannekoek en uit mijn tasje neem ik wat te eten, vul de bidons zodat ik nog een lusje kan doen. Danny komt even later ook boven, ik vertel wat ik wil doen en hij gaat graag mee.

Toetje:afdaling en Col de Couraduque: eerst de fantastische afdaling, de eerste kilometers opletten voor schapen, koeien en paarden ga ik behoedzaam naar beneden. Daarna, de remmen los! De baksteen in mij heeft er zeker nog zin in. Mooie overzichtelijke lange stukken wisselen af met bochten, sommige het remmen waard en andere heerlijk laten lopen. Klein kwartier later ben ik beneden, heb een paar auto's ingehaald en zag Sigrid met de auto omhoog rijden. Beneden even wachten op Danny en samen rijden we rustig door Argeles-Gazost om te beginnen met klimmen. Paar km over de hoofdweg, hier is het warm en doen we rustig aan. Bij het begin van de klim wacht ik zodat we samen beginnen, in het dorp Aucun is dit. Er staat een bordje 6,5km. Ik weet dat we een typische Pyreneeën klim kunnen verwachten. Gemiddeld valt het mee, maar steile stukken en vlakke en licht dalend wisselen elkaar af. De km bordjes zijn dus niet helemaal representatief. We rijden lang samen tot ik even vooruit rij, een paar foto's maak van omgeving en Danny. Daarna rij ik naar boven waar ik een kleine minuut eerder ben dan Danny. Boven natuurlijk een paar foto's, en vervolgens naar beneden en naar de camping.

Wat een feest, rustige weg met goed asfalt ben ik zo beneden in Aucun, samen trappen we de vlakke secties weg en het laatste stuk afdalen. Paar kilometer vlak, even beetje uittrappen en op naar de "huldiging".
Vandaag 4e in de Challenge, nummer 2t/m5 binnen 30 seconden op een klim van 13km
https://www.strava.com/activities/5974391658

Samenvattend, een week fietsen in de Pyreneeën zit erop, heerlijk! 2 rides in 1 jaar (3 weken) misschien wel beetje te. Maar de benen (en de geest) wilden wel. Ik ben er zeker niet slechter van geworden.

Ik zou iedereen die van langere tochten en klimmen houdt the-ride of the-ride Pyrenees aanraden. Niet gelijk bang zijn met een dat kan ik niet, er zijn genoeg echt niet alleen maar lichte klimmertjes, maar genoeg gezonde mannen en vrouwen die niet omhoog vliegen, die er vooral zijn om de afstanden te rijden zonder daarbij een challenge te doen! Als je vragen hebt kunnen jullie me altijd bereiken!

Na 6 Challenges vooral 4e plekken, een uitschieter omhoog naar 2, omlaag naar 9 maar overal dus ook 4. Niet slecht al zeg ik het zelf!