De grote winnaars en tegenvallers van de 104de Giro

De eerste grote ronde van het jaar zit er alweer op. De Giro d’Italia leverde mooie duels op en uiteindelijk ook een mooie winnaar. Wie zijn de grote winnaars van de 104de editie en wie vielen er eigenlijk tegen? Wij zetten de winnaars en verliezers op een rij.

Winnaar: Egan Bernal
Verscheen met veel twijfels aan de start, maar bleek na drie weken koers toch gewoon de beste te zijn. Verrassend? Mwah, een beetje. De ‘oude’ Bernal van 2019 hebben we afgelopen weken nog niet gezien, maar dat hij weer drie weken op topniveau kan koersen zonder al teveel rugklachten biedt hoop voor de toekomst. Of het genoeg is om Tadej Pogacar en Primoz Roglic bang te maken is overigens maar de vraag. Bernal sloeg in de eerste weken zijn slag, maar toonde in de slotweek toch wat scheurtjes. Maar ach, de Colombiaan zal er maling aan hebben. Hij heeft zijn tweede grote ronde gewonnen en is nog altijd maar 24 jaar oud.

Winnaar: Filippo Ganna
Ook hij verscheen met vraagtekens aan het vertrek. Ja, het parcours van de Giro was op maat geschreven van de wereldkampioen tijdrijden en ja, hij is simpelweg de allersnelste op een tijdritfiets. Maar toch: zijn voorbereiding op de Giro verliep verre van vlekkeloos. In Turijn liet Filippo Ganna zien dat hij op het juiste moment kan pieken. Gedurende de Giro liet hij zich veelal op kop van het peloton zien in dienst van Bernal en op de slotdag mocht hij weer voor eigen kansen rijden. Zelfs met lekke achterband en fietswissel won de Italiaan de afsluitende tijdrit in Milaan. Al vijf tijdritten in de Giro op rij is Ganna ongeslagen. Toch wel een indrukwekkend staartje.

Winnaar: Taco van der Hoorn
Voor Taco van der Hoorn kan het seizoen nu al niet meer stuk. Hij werd begin dit jaar op het allerlaatste moment aan de ploeg Intermarché-Wanty Gobert toegevoegd en was eigenlijk bijna profwielrenner-af. Nu, amper een half jaar later, heeft hij een etappe in een grote ronde gewonnen. Op dag drie van de Giro zegevierde de 27-jarige Rotterdammer in Canale. Het bleek achteraf de enige Nederlandse etappezege te zijn.

Winnaar: Koen Bouwman
George Bennett was de klassementsman en Koen Bouwman zou eigenlijk moeten knechten voor de Nieuw-Zeelander, maar al na een paar bergetappes kon het plannetje van Jumbo-Visma de prullenbak in. Bennett verloor in de koude etappes veel tijd en was kansloos voor een mooie topnotering. Bouwman mocht voor eigen kansen rijden en leek in de negende rit zelfs op weg te zijn naar een gigantische stunt, al had Egan Bernal op de slotklim Campo Felice andere plannen en zoefde hij de Achterhoeker voorbij. In de slotweek liet Bouwman zich vaker van voren zien. In het slotweekend kon hij zelfs de groep met klassementsmannen volgen en klom hij naar de twaalfde plek in het klassement. Daarmee is Bouwman de beste Nederlander. Een knappe prestatie voor iemand die eigenlijk anderhalve week heeft geknecht voor iemand anders.

Winnaar: Damiano Caruso
Mikel Landa was eigenlijk de kopman van Bahrain-Victorious, maar al op de vijfde dag zat zijn Giro er na een val op. Gelukkig beschikte de ploeg nog over een Plan B en Plan C met Pello Bilbao en Damiano Caruso, al had niemand verwacht dat Caruso dan naar voren zou worden geschoven. Dat gebeurde wel. De 33-jarige Italiaan verzamelde al veel ereplaatsen in de klassementen van grote rondes, maar meedoen om eindwinst deed hij nog nooit. Tot dit jaar. Op de voorlaatste dag waagde hij het zelfs om samen met Romain Bardet een sprong te maken in het klassement en Egan Bernal onder druk te zetten. Hij snoepte tijd af en won de rit, maar de achterstand van 1.59 minuut in de afsluitende tijdrit goedmaken zat er logischerwijs niet in. Toch zal niemand blijer zijn met een tweede plek dan hij. En terecht!

Winnaar: de aanvallers
De aanval loonde in deze Giro. Van der Hoorn schreef als eerste aanvaller een rit op zijn naam en werd daarna gevolgd door Joe Dombrowski, Gino Mäder, Victor Lafay, Mauro Schmid, Andrea Vendrame, Lorenzo Fortunato, Victor Campenaerts en Alberto Bettiol.

Winnaar: Alpecin-Fenix
Hier kon net zo goed EOLO-Kometa staan, want ook de ploeg van Alberto Contador en Ivan Basso verdient een compliment. Voor het eerst deden ze mee aan een grote ronde en dagelijks lieten ze zich wel zien, met als hoogtepunt de ritzege van Fortunato. Maar ook Alpecin-Fenix maakte haar debuut in een grote ronde. Dries De Bondt zat bijna dagelijks wel mee in een vlucht, Tim Merlier won de eerste sprintetappe en Oscar Riesebeek was ook een keer dicht bij ritwinst. Kortom: een geslaagde Giro, en dat zonder boegbeeld Mathieu van der Poel.

Verliezer: Movistar
Reden ze mee dan? Ja, schijnbaar wel. Marc Soler was de kopman van Movistar maar na zijn val in de twaalfde rit konden de klassementsambities de ijskast in. Af en toe zagen we nog een renner als Dario Cataldo of Antonio Pedrero in de aanval rijden, maar ritwinst leverde het niet op. Volgend jaar zullen we wel van binnenuit zien hoe de Spanjaarden de Giro hebben beleefd als deel 3 van de Netflix-serie online staat…

Verliezer: Jumbo-Visma
Oké, Jumbo-Visma eindigt als derde in het ploegenklassement en bezet ook de negende, elfde en twaalfde plaats in het algemeen klassement, maar is dat iets waard? George Bennett stelde teleur, Dylan Groenewegen bleek bij zijn rentree nog niet mee te kunnen sprinten om de knikkers en David Dekker moest in de schaduw van Groenewegen de sprint voorbereiden. Alleen Tobias Foss en Koen Bouwman maakten indruk. Het verschil tussen de Tourploeg en de rest is groot, erg groot. Misschien dat daarom de verwachtingen ook (te) hooggespannen zijn. Maar vergeet niet: het betreft veelal jonge gasten die nog flink kunnen groeien. Even geduld, a.u.b…

Verliezer: Trek-Segafredo
Wanneer is een grote ronde geslaagd? Bij ritwinst of een mooie eindklassering. Trek-Segafredo liet zich vaak zien, maar staat na drie weken koers met lege handen. Bauke Mollema en Giulio Ciccone kleurden voor de Amerikaanse ploeg met Italiaanse sponsor de Giro. Mollema zat vaak mee, maar kwam op de lange beklimmingen vaak tekort. Dat kwam omdat hij zich vooral had voorbereid op de klassiekers en daardoor meer op korte, venijnige klimmetjes had getraind. Ciccone nestelde zich ondertussen in een mooie positie in het klassement, maar kwam ongelukkig ten val en moest de ronde verlaten (ook door ziekte). En Nibali? Die verscheen al niet fit aan de start en eindigt uiteindelijk als beste Trek-renner op de 18de plek. Met een beetje meer geluk had het een mooie ronde kunnen worden voor Trek-Segafredo, maar daar koop je niks voor.

Verliezer: Remco Evenepoel
Is het eerlijk om iemand die terugkomt van een zware val tot ‘verliezer’ te bestempelen? Eigenlijk niet, want Remco Evenepoel reed best een prima Giro. De verwachtingen waren misschien wel te hooggespannen bij de Belg, die altijd nog maar 21 jaar oud is. Vooraf gaf Evenepoel al aan dat ze bij Deceuninck-Quick Step voor Joâo Almeida zouden rijden, maar op het moment dat Evenepoel in de problemen kwam moest juist de Portugees wachten en werd de pikorde echt duidelijk. Met de kennis van nu een foute inschatting, want Almeida eindigde als zesde in het klassement op meer dan zeven minuten van Bernal. Herstellen van zijn val en toewerken naar de Olympische Spelen, dat is het devies voor Evenepoel die weer even met beide benen op de grond is gezet.

Verliezer: Jai Hindley
Deed vorig jaar nog tot het allerlaatste moment in Milaan mee om de eindzege, maar kwam er afgelopen weken geen moment aan te pas. Jai Hindley reed een onzichtbare Giro. Romain Bardet redde nog de eer van DSM door als zevende te eindigen, maar dat was het dan wel voor de Duitse ploeg.