Gerco Meijer gaat London Edinburgh London 2013 fietsen. Hij is keihard aan het trainen voor dit ultra-event. Via een blog houdt de Utrechter ons op de hoogte van de voorbereidingen en het evenement. Deze aflevering: de nieuwe fiets.Dit wordt hem dan! Een echte Synus custom fiets voor het lange afstandswerk. Op de foto wordt eraan gelast. Daarna wordt hij voorzien van een Nu Vinci naaf met riemaandrijving en een bijzonder crankstel van Haberstock. Op de stuurpen een stopcontact van Supernova, voor het licht. Dit wordt een pracht van een fiets, onverwoestbaar, comfortabel en voorzien van alle zaken die je nodig hebt of zou wensen voor het fietsen van lange en nachtelijke tochten. De fiets wordt gebouwd door Chris van der Gaag van DMP, Dutch Made Precision bikes, uit Oisterwijk. Ik ken Chris als importeur van Rolf Prima wielen en hij heeft mij in het verleden goed geholpen bij een servicebeurt voor mijn Vigor RS wielset. Begin januari van dit jaar ontving ik van hem een berichtje dat zijn Synus NOVA in de Fiets beoordeeld werd als de ultieme fiets voor de lange afstanden…Paris Brest Paris..dat soort werk. Ik meldde Chris dat ik LEL ga rijden en dat ik dat best op zo´n mooie fiets van hem zou willen doen. Chris was ondertussen bezig, samen met Continental, een nieuw aandrijfconcept voor snelle fietsen te ontwikkelen. Het systeem is gebaseerd op de Nu Vinci versnellingsnaaf, een Continental aandrijfriem en een Haberstock speeddrive crank. Onderhoudsvrij, geruisloos en traploos regelbaar, met een enorm bereik. Een verzet in vergelijking met een standaard derailleur variërend tussen een 30/30 en een 60/11! Ik kom elke berg altijd omhoog en doordat je zelfs in een steile afdalingen kan bijtrappen maak je het tijdverlies in de klim door de zwaardere versnellingsnaaf zo  weer goed! Eén en één is twee, ik kan LEL gaan rijden op een ultieme fiets

Dutch Made Precision DMP bikes is een kleine onderneming die op maat stalen droomfietsen bouwt. Ik waardeer het zeer dat er mensen zijn die met hart en ziel ergens voor gaan. Die hun passie volgen en in weerwil van de omstandigheden hun eigen beleid bepalen. Chris lijkt mij zo’n persoon. Tijdens een slagende carrière gooit hij het over een andere boeg en begint een fietsen atelier! Vanuit zijn vakgebied heeft hij veel kennis die hij kan koppelen aan dat wat hem lief is: Eerlijke fietsen bouwen. Daarbij grijpt hij terug op klassieke thema’s als het gebruik van staal en een klassieke frame geometrie.  Maar dan toch in een moderne variant, het materiaal is Lytinox, een speciale roestvast staal soort en dat is net even wat doordachter. Zijn zoektocht naar een vernieuwend aandrijfsysteem spreekt voor mij boekdelen….. ´Never stop searching, never stop wondering…´

Staal? Mijn eerste PBP reed ik op een stalen ros. Het was een klassieke Colnago Master. Tweedehands, net even onder Brugge, voor een mooi bedrag op de kop getikt. Het was een heerlijke fiets, maar hij is overleden doordat de bovenbuis door roest bij het bevestigingspunt van het nummerplaatje kapot scheurde. Mijn huidige fiets is een carbon Isaac Meson. Dat is een fijne fiets. Hij is stijf en licht. Maar het blijft carbon en dat is gevoelig voor schade. Een keer een tik tegen het frame en je kan de fiets op steile afdalingen niet meer vertrouwen. Ook is de geometrie meer op het racen gericht en dus niet echt optimaal voor ritten langer dan een uur of tien. Staal, of titanium, is dan toch het betere alternatief. Ze vangen de schokken en trillinkjes vanuit het wegdek goed op en kunnen tegen een stootje. Staal heeft ten opzichte titanium de voorkeur omdat het stijver is. Met mijn bijna 100 kg en sterke benen geef ik de fiets er flink van langs en is een stijf frame een noodzakelijkheid!

Aandrijving? Dan de vraag waarom ik niet gewoon een derailleur systeem monteer. Dat scheelt toch bijna 2 kg aan gewicht? Het antwoord daarop is moeilijk en zal zich ook nog in de praktijk moeten bewijzen. Maar ik ga er wel degelijk voor! Waarom? Ten eerste het gewicht. Ik weeg op het moment van schrijven 97 kg, nog niet zo lang gelden was dat nog 103 kg! 2 kg meer of minder maakt voor mij eigenlijk niet uit. Slechts het accelereren zal langzamer gaan. Ik moet niet de illusie hebben dat ik met de Synus het wezenloze woensdagavondrondje bij kan houden. Na twee bochten is het peloton bij me weg! Ik heb dat voor LEL ook helemaal niet nodig, daar komt het neer op ‘steady going’. Het genot van het fietsen wordt voor een groot deel bepaald door het soepel rollen van de fiets onder mij. Ik vind het een sensationeel gevoel als ik onder invloed van mijn trapbewegingen de fiets soepel de weg over voel rollen, glijden als het ware. Hoe stiller hoe beter! Nog een argument voor de Nu Vinci.. Een volgend argument voor, is het enorme en traploze bereik. Met mijn gewicht ben ik bergop niet snel en vind een klein verzet prettig. Ik moet kunnen blijven draaien. Zodra het stoempen wordt haak ik af. Tevens is de mogelijkheid om altijd in een ideale cadans te kunnen fietsen geweldig. Regelmatig merk ik tijdens mijn fietstochten dat ik juiste verzet net niet bij me heb en trap je toch een tikkie te zwaar…. Het schakelen, beter gezegd het regelen, gebeurd met een draairing net naast de stuurpen. Met de handen bovenop het stuur kan ik met mijn duim gemakkelijk een tikkie bij of een tikkie af doen. De grote sprongen in het systeem worden gemaakt door de speed drive crankstel van Haberstok. Dat is een intern ‘gegearde’ crank die een krachtoverbrenging met 65% kan vergroten. Je 36 tands voorblad wordt door een tik met je hak tegen de crank vergroot tot een 60 tands voorblad! Geen shifters, geen kabels gewoon een dop die je met je hak indrukt. Als ik nu op de fiets zit probeer ik me steeds voor te stellen hoe het zal zijn op de nieuwe Nova……Ik kan niet wachten tot ik de fiets mag gaan uitproberen.