Edwin Driessen en Rodrick de Munnik volgden begin december een sportvastenkuur. In januari staat er in Fiets een groot artikel over deze trainingskuur. Edwin blogt regelmatig over het leven na het sportvasten.

Ik had het afgezworen. Maar de verleiding is soms te groot. ”Papa, ik ben zielig”, zegt mijn zoontje van vier. ”Dan mag ik snoepjes”. Ik lach erom. Hij heeft een oorontsteking en was zo ongeveer de hele nacht wakker. ”Je mag vijf snoepjes uitzoeken”, zeg ik. Ik vind hem inderdaad zielig.

”Papa vind jij snoepjes lekker?”, vraagt hij. Ik aarzel. ”Soms zijn ze lekker”, zeg ik. ”Vind jij de gekleurde snoepjes ook lekkerder dan de zwarte?”, is zijn vervolgvraag. Hij wacht het antwoord niet af. ”Jij mag ook snoepjes hoor”. Hij pakt een zakje om voor mij snoepjes uit te zoeken. Natuurlijk kiest hij voor de zoetigheid die hij zelf erg lekker vindt. ”OK”, zeg ik. ”Papa mag er ook vijf”. Ik vind mezelf ook een beetje zielig na dat genachtbraak.
Ik weet van mezelf dat het een gevaarlijke stap is. Ik ben qua eetgedrag redelijk zwart-wit ingesteld. Het is of niet snoepen, of wel snoepen. Door toe te geven, wordt het de volgende keer makkelijker om opnieuw te snoepen. Niet dat ik gewend was om dagelijks te snoepen. Maar als ik snoep, snoep ik meteen veel. Met een pak koekjes kan ik niet een week doen. Een pak gaat open en binnen een half uur zijn alle koekjes op.

Ik vrees vanmiddag opnieuw een vraag. ”Papa, ik ben zielig. Mag ik dan kiezen wat we gaan eten?”. Ik weet al wat hij zal kiezen: patat met mayonaise. Ik heb gelukkig een paar uur om me op mijn antwoord voor te bereiden.