Ik moet toegeven: er waren de afgelopen weken al een paar momenten om het te doen. De beenstukken konden uit om te genieten van de zon. Ik deed het niet. Fietsen met haar op benen kan nu eenmaal niet.

Redacteur Edwin Driessen ziet zichzelf als het prototype van een anti-klimmer. Toch probeert hij met coach Adrie van Diemen van webtrainer.com zijn klimmerscapaciteiten te verbeteren. In januari tikte hij op de weegschaal 95,5 kilo aan. In september en oktober waagt hij zich aan twee cyclo’s in de Alpen. Hij blogt over zijn ervaringen in Van Bakbeest tot Klimgeit.

Volgens kenners is het scheren van de benen nuttig als wielrenner. Het is handig bij het masseren en voorkomt haarwortel onsteking. Ook het insmeren van de benen voor de koers zou makkelijker zijn, net zoals het pijn voorkomt als je de pleisters van je benen trekt die nodig waren na een valpartij. Voor mij gaan die argumenten allemaal niet op. Ik ga niet naar de masseur, ik vet mijn benen nooit in en die schaafwonden: daar wil liever niet aan denken. foto scherenEigenlijk is er voor mij maar één reden om de benen te scheren: de erecode. Zeg nu zelf: of het nu tijdens een tochtje is met je vrienden, of in een echte koers. Als je met de wind op de kant rijdt, dan laat je die gozer met haar op zijn poten toch nooit tussen? Voor je het weet moet je weer een gaatje dicht rijden. Daarom hield ik de afgelopen weken steevast de beenstukken aan. Niemand mocht die bakken shag zien op mijn witte pootjes. Afgelopen zaterdag kon ik het moment niet langer uitstellen. Met twee dagen zon en een temperatuur van 20 graden in het vooruitzicht, trok ik me met een scheermes terug in de badkamer. Kaal die benen!

Volg Edwin via Fiets.nl, Strava of Twitter: @edwindriessen.