Anne Terpstra en haar Ghost Lector, waarop ze zondag geschiedenis kan schrijven

Zondag kan Anne Terpstra geschiedenis schrijven door als eerste Nederlandse vrouw de wereldbeker te winnen. Voor Fiets 07 gingen wij bij haar langs om de Ghost Lector van dichtbij te bekijken en om uit te zoeken waarom ze nu behoort tot de absolute wereldtop.

Anne Terpstra groeide op in Zeeland en begon op elfjarige leeftijd te fietsen. “Ik heb de kunst af kunnen kijken bij mijn broer Rien. Dat was wel leuk”, vertelt Terpstra, terwijl we bij ondergaande zon op het terras in haar tuin een wijntje drinken. In een rustweek kan dat. De routinier weet perfect wat ze moet doen om in goeden doen aan de start te verschijnen. Zo nu en dan een weekje chillen hoort daar bij.

Terpstra mag dan al van jongs af aan mountainbiken, een geboren winnares is ze zeker niet. In de landelijke jeugdcompetitie, de NRW en Beneluxcup was winnen er nog nauwelijks bij. Pas bij de Junioren en de beloftewereldbekers ging ze voor het eerst met de handjes in de lucht over de streep. Een mooi carrière lonkte, maar Anne wilde ook studeren. Na het afronden van haar gymnasium startte ze met een studie geneeskunde. “Die moet ik nog steeds afronden”, lacht ze. Want het mountainbiken bleek haar toch beter af te gaan dan ze zelf had gedacht.

Dat terras waar we op zitten, bevindt zich trouwens in het oosten van Duitsland. Waldsassen is slechts een klein intervalblokje verwijderd van de Tsjechische grens en omgeven door prachtige ruige bosgebieden met ontelbaar veel schitterende trails. Maar dat is niet de enige reden voor deze uitvalsbasis. In Waldsassen bevindt zich ook de fabriek van haar teamsponsor Ghost, midden in het dorpje, ingepropt tussen twee supermarkten. In 2015 klopte ze zelf aan bij het team. “Zo van: ja heb je, nee kun je krijgen. Waarom? Ze maken dikke fietsen en het leken me leuke mensen.” Tot haar eigen verbazing zei Ghost ‘ja’. Inmiddels voelt ze zich helemaal thuis bij de Duitse ploeg. In de fabriek van Ghost worden alle fietsen grotendeels met de hand geassembleerd. Dat gaat er nog redelijk ouderwets aan toe. Maar het werkt. Ruim 180 werknemers heeft Ghost in dienst en die sleutelen samen zo’n 120.000 fietsen per jaar in elkaar. Een daarvan is de Lector FS, het paradepaardje uit de collectie en de go to-fiets van Anne. Het is niet geheel toevallig ook de fiets waarmee ik de komende dagen op pad mag. De Lector is een aparte verschijning, met een eigen veerconcept, een eigenzinnige geometrie en oplossingen voor problemen waar andere merken blijkbaar nog niet op gekomen zijn.

Anne laat mij samen met ploeggenoot Caroline Bohé en teammanager Tom Wickles de omgeving zien. Allemaal op de Ghost Lector; gelijke wapens en zo. Anne Terpstra behoort inmiddels tot de top-10 van de wereld, en nee: dat had ze zelf nooit verwacht. Wat was de ommekeer? “Ik denk het moment waarop ik me besefte dat de druk die ik mezelf oplegde bij wedstrijden vooral in mijn nadeel werkte.” En ook belangrijk: ze zag in dat de crew altijd het beste met haar voor heeft, ongeacht de uitslag. “Dat vertrouwen is zo belangrijk, het gevoel dat winst niet het enige is dat telt.”

Als een van de oudere rensters in de ploeg hecht ze er nu veel waarde aan om haar ervaring en kunde over te brengen op de jongere garde. “Vroeger werd mij niets verteld”, vertelt ze. “Als fietser word je geacht om zelf telkens het wiel opnieuw uit te vinden. En dat is best raar eigenlijk.” De teamspirit is enorm bij Ghost, constateert Anne tevreden. Ze beleven de wedstrijden samen en leren van elkaar. En dat zorgt ervoor dat het nu ook met de moraal van Terpstra wel goed zit. Dat blijkt ook als er niet echt een antwoord komt op de vraag hoelang ze dit nog gaat vol houden. De komende tijd kunnen we dus zeker nog genieten van haar fietskunsten. Misschien wel tot aan de Olympische Spelen van Parijs.

Wat is-ie lang hè?

Bij een eerdere ontmoeting viel me op dat Anne Terpstra buitengewoon veel weet over haar fiets en ook goed aanvoelt en onder woorden kan brengen wat er met haar fiets gebeurt. Lang niet iedere prof heeft dat, maar voor een fabrikant als Ghost is dat wel zo handig bij het testen en ontwikkelen van nieuwe producten. Neem de Ghost Lector FS. Dat is een echte racebak, die ontwikkeld is voor het team, met de wereldbekerparcoursen in gedachten. Terpstra en co werden al in een vroeg stadium betrokken bij tests, met name als het gaat om de geometrie. Kijk je nu naar het voltooide product, dan valt direct op dat hij extreem lang is. Eerlijk gezegd is dat ook de voornaamste reden dat ik hier ben. Al sinds de introductie wil ik weten hoe een fiets met een wielbasis van 6 tot 10 centimeter langer dan gemiddeld toch goed kan sturen. De Lector heeft in feite de geometrie van een zeer moderne enduro fiets, maar dan met minder veerweg en een iets steilere balhoofdhoek. Dit houdt in dat de reach zo’n 4 tot 8 centimeter langer is dan gebruikelijk.

De stuurpen compenseert dit weer: dit is de kortste stuurpen die ik ooit op een XC-fiets gebruikt heb. Het eigen veersysteem is gebaseerd op een variant van het VPP-concept, en heeft een stijve constructie met zeer progressieve dempereigenschappen. De fiets heeft 120 millimeter veerweg voor en achter en is vooral gemaakt om op hoge snelheid te presteren. Dit houdt in dat de vering zeer responsief is aan het begin van de curve, maar dat het praktisch onmogelijk is om het einde te halen. Dit geeft veel vertrouwen en vooral het gevoel dat je veel meer aan kunt dan dat je gewend bent. En dat merk ik. Wiel aan wiel dalen Anne, Tom, Caroline en ik over eindeloze rockgardens en totaal onvoorspelbare worteltapijten. Het tempo is hoog en de fiets voelt ongelooflijk vertrouwd aan. Iets wat echt niet
zo vanzelfsprekend is, zeker niet als je voor het eerst op een fiets zit. Het systeem met dubbele link zorgt er tevens voor dat de fiets bij het inveren nog veel langer wordt. Rearward axlepath, heet dit: de vering zorgt ervoor dat het achterwiel heel soepel over obstakels rolt in plaats van er tegenaan botst. Dit voel je duidelijk.

Betoverend mooie wielen

Deze Lector komt uit de koker van Tina Kutschki. Ze is een van de weinige dames in de branche en heeft een zeer eigen kijk op de ontwikkelingen. Ze spoort haar ontwikkelingsteam aan om te denken in slimme, eenvoudige oplossingen. Zo is de complete frameset te monteren met een en dezelfde inbussleutel. Dat frame heeft afwateringsgootjes en een eenvoudige kabeldoorvoer. Deze Ghost Lector SF Universal is wat chiquer uitgerust dan normaal, met speciale teamonderdelen. Meest in het oog springen de 6-spaaks sterwielen van Bike Ahead. Die wegen net 1200 gram, zijn idioot stijf en lekker bombproof. Het kan me eigenlijk geen moer schelen hoe ze fietsen, met hun looks hebben ze me al lang betoverd.

Ik krijg nog wat tips van Tom en Anne voor we verder rijden. “De fiets is zo lang, je moet echt goed timen als je over een wortel hopt.” Ook is het enorm van belang om met een ‘moderne techniek’ te fietsen. Dus hup, naar voren met dat gewicht! “Hang je te ver naar achteren, dan gaat het voorwiel zoeken en ben je nergens.” Doe je dit goed, dan houd je de boel volledig onder controle. Ik ben het met Anne eens dat dit een van de allerbeste fullys is die je momenteel kunt kopen. Zeker. Maar hij heeft wel wat nadelen. Zo is de Lector zeker niet de lichtste. En je moet ook absoluut hard werken in heel krap bochtenwerk – al blijkt dit tijdens verdere testen in Nederland nog wel mee te vallen. Daar tegenover staat het gemak waarmee je overal overheen ramt, de doordachte constructie en de stijfheid.

Dit is een idioot strakke racer. Neem dat laatste goed in je op, want dit is geen allemansvriend waar je ongetraind en onervaren op wilt rijden. Het is een fiets om een stuurbord op te knopen, een kruisje te slaan en te hopen voor het beste. Ik ga er goed op, en Anne ook. Want na een weekje chillen staat ze weer helemaal op scherp. Ze gaat trainen op een van die verschrikkelijke intervalklimmetjes in de buurt, om klaar te zijn voor de volgende wereldbekerwedstrijd. “Zolang dit gevoel blijft, de wil om af te zien, blijf ik doorgaan”, zegt ze. Maar wel met haar eigen ‘spelregels’. “Plezier op de fiets moeten altijd de belangrijkste drijfveer blijven. Dus als ik even echt geen zin heb, dan ga ik ook even echt niet fietsen.” Samen met haar trainer Guido Vroemen heeft ze een plan gemaakt: Guido stuurt aan, Anne voelt aan en vult in. En die aanpak werkt: deze week kan ze in Val di Sole geschiedenis schrijven door als eerste Nederlandse vrouw de wereldbeker te winnen.