Getest: American Eagle Atlanta 2.0
Rob Meeuwessen
18 juli 2019
Naarmate je ouder wordt krijg je meer heimwee naar ‘vroeger’. Want vroeger was alles beter. Zo ook in het mountainbiken. Toen waren fietsen namelijk nog van staal. Remde je op de velg op hoop van zegen waardoor iedere mogelijke afdaling automatisch een soort waaghalzerij werd. Ik ben zelf 10 jaar te laat geboren en heb maar korte tijd met cantilevers en v-brakes gefietst. Maar ow, wat moet dat mooi zijn geweest in Houffalize 25 jaar geleden.Om op de fiets redactie de nostalgische gevoelens wat op te rakelen testen we deze maand 3 oldskool mountainbikes. Inclusief zijn moderne evenbeeld. Één er van lichten we hier online uit. Het fietsmerk waar Nederland mountainbiken mee heeft leren kennen. American Eagle. De fiets van Mr mountainbike himself. Bart Brentjens.Het is 1996, De olympische spelen van Atlanta en voor de eerste maal staat mountainbiken als discipline op de agenda van het grootste sportspektakel ter wereld. De man van de grote versnelling en met steevast een staartje onder de helm is één van de grote favorieten die dag. Hij maakt zijn favorietenrol waar en ik zit als ieniemienie wielrenner in spé met lego blokken in de hand voor de TV. Ik word later net als Bart. (Spoiler Alert, ieder talent bleek te ontbreken dus ik ben uw stukjestyper van dienst geworden op deze website)De fiets waar Bart op rijdt is een speciaal geval. Geen ‘echte’ American Eagle maar een Storck, speciaal gebouwd en in de kleuren van het nationale team. De fiets die wij nog eens tussen de benen mochten hebben is er één uit een jaar eerder. In het seizoen van 95 is de American Eagle ploeg grotendeels Nederlands getint. Jonge talenten krijgen de kans en huidig bondscoach mountainbiken (en veldrijden) Gerben de Knegt krijg de kans zich te bewijzen in het internationale veld. Dat doet hij op deze stalen American Eagle. Columbus buizen. Een verende vork. Één van de eerste en eigenlijk een minimalistische kopie van een vork zoals we die uit de motorcross kennen. De White Power vork van Gerard Rond. Een Nederlander, is het begin van standaard voorvering in de mountainbikes.Als we de fiets van dichtbij bekijken zien we allerlei mooie details. Onderdelen waar je als mountainbike liefhebber altijd wel een verhaal bij hebt. Wat te denken van de fluo gele Magura raceline remmen. Die tot de dag van vandaag nog steeds dezelfde opvallende kleurstelling hebben. Of de handgespaakte 26 inch wielen waar de keuringsstickers van één van de gereden wereldbekers nog op zitten? Natuurlijk heeft de fiets bar-ends. De manier om in die tijd jezelf een berg op te sleuren. Bar-ends vast grijpen, het grote blad schakelen en duwen maar.
American Eagle sneuvelde in de strijd. Killed in action. Door gebrek aan innovatie en gerommel met de merknaam. Na het Faillissement van het Nederlandse Veltec komt de merknaam in handen van Henk Schipper. De man achter de bekende Fast Forward wielen en diverse andere zaken in de wielersport. Samen met Bart Brentjens besluit hij om het merk in 2016 nieuw leven in te blazen.Er wordt een fiets ontwikkeld. Of zeg liever een frame. Ooit had Bart Brentjens zijn eigen lijn mountainbikebanden. ‘Brentjens DNA’ heeft deze. Nou, het DNA van Brentjens zien we ook duidelijk terug in dit frame. Alle details ademen zijn rijstijl. Snel en zonder concessies.
Door het korte frame ben ik erop aangewezen een redelijk lange stuurpen te monteren. Dit maakt de fiets een beetje raar qua stuurgedrag. Met de origineel gemonteerde stuurpen van 100 millimeter gaat het insturen een stuk vlotter. Ik heb minder het gevoel voorover het stuur te duiken. De toevoeging van een XL zou voor de Nederlandse markt niet verkeerd zijn.
Rob Meeuwessen
18 juli 2019
Gerelateerd nieuws
KNWU gooit wedstrijd- en licentiestructuur op de schop: geen amateur- en sportklasse meer
24 oktober 2024 - Nieuws
Rob Meeuwessen
Rob heeft een grote voorliefde voor offroad rijden. Op zowel de mtb als op de crosser. Hij test bikes en spullen en loopt bij voorkeur zoveel mogelijk bijzondere evenementen af. Even op en neer naar Engeland voor 2,5 uur gravelrijden is voor Rob geen probleem....kijk, dan ben je een echte liefhebber.
Meer artikelen van Rob Meeuwessen