Ken je dat nog dat je iets wilde wat eigenlijk niet kon, fietsen moest aanpassen en met wat kunst en vliegwerk je perfecte plaatje samenstellen. Grof cross-country, light enduro. Whatever. Tegenwoordig is er voor alles en iedereen een passende fiets uit de doos. Bij Canyon heet-ie Spectral. En jij een Spectral, en jij een Spectral, en jij een Spectral.
De Spectral was tot nog niet zo lang geleden het speelse broertje van de Strive, 27,5 inch wielmaat. Geen overdreven zware afmontage en degelijk carbon frame. We deden er ruim ervaring mee op door heel Europa. In de tussentijd is de Spectral van één fiets omgetoverd tot een volledige familie. Het zou een merk op zich kunnen zijn. De fiets is er in aluminium en carbon. In 29er of 27,5. Maar ook in partylap mullet setup. Buiten deze brede line-up is er ook nog een gedownsizede mini-Spectral. Minder veerweg, net zo enduro. Dat belooft wat.
Canyon Spectral 125
Spectral 125 heet de miniversie officieel. Refererend aan de hoeveelheid veerweg aan de achterzijde. Geen 150 maar 125 millimeter veerweg. Ook aan de voorkant is er minder veiligheidsmarge bergaf, 140 in plaats van 160 millimeter. Op papier een enduro fiets met minder veerweg. Volgens Canyon geschikt voor het groepje rijders dat zich beter thuis voelt op een fiets die niet ‘overbuild’ is. Of degene die zich graag uitdaagt of in terrein wonen waar je 160 millimeter niet per se nodig hebt. Daar zit wat in. Ik zou best een meer trail georiënteerde fiets bezitten. Maar 160 millimeter is voor ‘hier’ gewoonweg wat te veel, én ik kan niet goed genoeg fietsen om echt meer dan 140 millimeter nodig te hebben.
De Canyon Spectral 125 in cijfertjes
Het frame is in basis hetzelfde als de 29er versie, althans de voorzijde. Dit zien we dan ook terug aan de maatvoering. Reach, balhoofdhoek en zitbuishoek zijn gelijk. De fiets voelt dan ook gelijk aan in de praktijk (komen we op terug). De achterkant is wel anders. Hoewel de lengte van de achtervork gelijk is zijn de links aangepast zodat een kortere demper in het frame past. In ons testmodel zit een mooie nieuwe Float X gemonteerd. Vinden we leuk!
De categorie trailbikes bestaat uit een nogal uiteenlopende hoeveelheid fietsen. Van cross-country fietsen met nét dat beetje meer grip en veerweg tot maxi endurobikes met een tekort aan veerweg. Allen met een eigen insteek en gedachte. De basisgedachte van een trailfiets blijft echter gelijk voor het grootste deel van de tijd. Een fiets waarmee je ook zonder lift jezelf kunt vermaken. Dagen in de bergen moet kunnen rijden. Maar waar je ook dichter bij huis plezier mee kan maken. Plaatsen we de Spectral 125 in het trailspectrum dan komt hij duidelijk aan de rechterkant. Ruig en rowdy. Geen lichte elegante klimmer. De communicatie van Canyon maakt duidelijk dat dit ook niet de basisvoorwaarde was voor het merk uit Koblenz. Een speels fietsje dat makkelijk van de grond komt, massa’s feedback geeft en rijdt alsof je net een piñata aan gort hebt lopen meppen op een kinderfeestje. Plezier boven snelheid. De afmontage is nagenoeg identiek aan de 150 millimeter versie van de Spectral en sluit in die zin goed aan bij deze gedachte.
Poppy-kast
Vooruit met de geit. Onze Spectral 125 testfiets mag mee naar Zuid-Frankrijk. Steile paden, jumptrails, van alles wat. Geen shuttle, gewoon trappen. Na een heel seizoen op de 150 millimeter versie en onlangs een periode op de Mullet-setup testfiets voel ik me direct thuis op de 125. Vooral ook omdat ik graag op pad ben met trailbikes. Ze zijn vaak wat lichter, wat rapper. Je maakt in dezelfde tijd een run extra dan wanneer je op een full-on enduro fiets zit.
Dat is dan ook meteen één van de weinige nadelen van deze fiets. Hij is niet licht, en ook niet rap. Althans niet bergop. De zware wielen, stevige banden, grote schijven en ook ietwat overdreven Fox 36 voorvork maken het nu echt tot dezelfde fiets als de ‘150’ millimeter fiets. Maar dan met minder veerweg. Wat is dan het voordeel om met minder in de rondte te rijden?
De ruim 14 kilo en lekker relaxte zithouding moedigt niet echt aan om er nog een trail extra aan vast te plakken. Na een aantal ritten in standaard configuratie verbouw ik de fiets met onderdelen die voorhanden zijn. Lichtere carbon wielset, Downcountry banden, 180 millimeter schijf achter. Ook de vork wordt ingewisseld voor een exemplaar van DT-Swiss. Zelfde veerweg, minder gewicht. Al met al ruim anderhalve kilo winst en flink minder rolweerstand. Ook wisselen we de flip-chip van laag naar hoog. Steilere hoek, hoger bracket. Kijk, nu wordt het leuk. Ben ik trager bergaf dan voorheen? Niet bepaald. Moet ik beter opletten? Zeker. Banden werken simpel, meer nop is meer grip. Ik weet wat ik kan, en de gekozen Vittoria Syerra banden voldoen prima. De kans op een lekke band is natuurlijk wel degelijk groter en je zult wat preciezer moeten sturen. De foutmarge wordt kleiner. De ritten daarentegen langer. ‘Even’ terug omhoog fietsen wordt nu niet direct een opgave. Na deze Big-diet ervaring krijgt de 125 ineens meerwaarde. Het is nu niet meer dezelfde zware fiets met minder veerweg maar een meer agressieve Neuron. En dat staat ons wel aan.
Nog even terug naar de fiets in originele staat. Grote Shimano XT remset, Fox vork en demper, DT-Swiss wielset; allemaal degelijk en bewezen goed. Je kunt dan ook heerlijk gooien en smijten met de 125. De fiets is daadwerkelijk ‘poppy’, hippe turbotaal om uit te leggen dat je hem makkelijk over een boomstam of schans de lucht in gooit. De luie balhoofdhoek en lange reach zorgt voor voldoende controle bergaf. De vork mag dan zwaar zijn, hij is wel perfect in te stellen. Ditzelfde geldt voor de achterdemper. Klein nadeeltje nog voor langere rijders. Canyon houdt de zitbuis behoorlijk kort zodat kleinere fietsers kunnen kiezen voor een groter (langer) frame met behoud van een dropperpost met ruime verstelbaarheid. Andersom is een frame voor iemand met langere benen dan al snel redelijk krap. Niet in lengte, wel in hoogte.
Zo’n 125 klinkt als een niche van een niche. En in feite is dat ook zo. Want wat kun je met deze fiets wat je niet met de ‘normale’ Spectral kan? In feite niets. Toch zou ik zelf ook eerder voor dit model dan de full-on enduro fiets kiezen. De overdosis veerweg heb ik met mijn rij-style niet perse nodig. Met iets lichtere componenten kun je er prima rondjes Amerongen mee brommeren en een dagje bikepark Mook of Winterberg gaat super zijn met de 125. By far de prettigste Spectral die ik tot nu toe heb mogen testen.
Conclusie
De 125 is een mooie toevoeging aan de collectie. Het kleine broertje van leunt erg dicht aan bij de ook nog bestaande Neuron. Deze meer ‘rechtop’ fiets voor de doorgedreven recreant is beduidend minder agressief dan de 125. Met de Spectral wil je springen, stofwolken blazen in de bochten en whips gooien (al is het maar in gedachten). In die zin een totaal andere fiets dan de Neuron die wel gelijke waardes heeft als het om veerweg gaat. Qua stuurgedrag valt de 125 perfect in mijn straatje, lang en lui genoeg om hard mee naar beneden te denderen. Speels genoeg om plezier mee te maken. De vering geeft veel feedback en dat wekt vertrouwen. Een ideale fiets voor korte rondjes, om mee te spelen in lokale bikeparkjes of een trailcenter. Zou Canyon net als de Neuron SLX een lichte afgeslankte versie van de 125 brengen dan hebben ze een ideale fiets voor de Nederlander met Strava-stress. Vlot omhoog, net zo hard berg af.
De Spectral 125 is vanaf nu online te bestellen op canyon.com. Prijzen beginnen bij €2499 voor de aluminium versies. Een carbon fiets koop je vanaf €3499. Het topmodel, afgemonteerd met Factory vering en GX Eagle hengel je voor €5799 binnen.
