Nieuw: Merida eONE-SIXTY

De meeste grote spelers op de markt waren er snel bij. E-bikes gaan inmiddels al een jaar of vier mee. En in vier jaar veranderd er een hele hoop. De huidige eONE-SIXTY is dan ook het schoolvoorbeeld van hoe een E-bike er in de tegenwoordige tijd niet meer uit hoort te zien. Korte zit, opvallende batterij op een aluminium chasis en om het af te maken een stel fleurige bliksemschichten op de fiets. Voor het geval dat het nog niet ‘so electric’ genoeg was.

Maar Merida is aan het veranderen. Het Taiwanese gevoel verandert langzaam maar zeker in een degelijk en luxe ogend product. De tijden van frames bespoten met vlammen en blauw met gele kleurstellingen lijken achterwege. Met de nieuwe eONE-SIXTY lijkt Merida namelijk een gooi te doen naar ‘beste E-bike op de markt’ We geven ze in ieder geval al een nominatie.

Met Kuifje naar de maan

Het is duidelijk dat Merida weer mee wil doen. Een korte blik op de ‘factsheet’ leert ons dat de nieuwe eONE-SIXTY in de verste verte niet op zijn voorganger lijkt. Gemixte wielmaat, integratie overal, moderne geometrie en een carbon frame. Ook het uiterlijk is een ware verademing. Een diepe blauw/groene kleur oogt luxe en verleidelijk. Klinkt goed hè! Op deze manier hoopt Merida weer voet aan wal te krijgen in de e-bike markt die momenteel overruled wordt met luxe producten. Fietsen van 10.000 euro of meer zijn inmiddels gemeengoed, hoe bizar dat ook is. En om op te vallen moet je niet enkel een spannend kleurtje hebben, je moet vooral een dijk van een fiets presenteren.

Design

Hoewel Merida van origine Taiwanees is, worden de e-bikes in Duitsland ontworpen en ontwikkeld. Die Deutsche gründlichheid geeft toch een beetje extra vertrouwen. Als we in eerste instantie naar het frame kijken, vallen een paar zaken direct op: De batterij is netjes verpakt in de vrij kleine onderbuis. De fiets oogt in de verste verte niet als een Merida en de geometrie is behoorlijk geupdate.

Waar het huidige model volledig van aluminium is gemaakt heeft Merida nu het hoofdframe uit carbon opgetrokken. Dit geeft de mogelijkheden alle vormen te creëren die je maar wenst. We zien dan ook redelijk wat fraaie hoeken en vormen. Zo is er de ‘Thermo gate’ Een soort koelvinnen op je fiets. De ontwerper van deze feature is vast een Ferrari (Testarossa) fan. Buiten dat dit de opening is voor de interne kabelgeleiding zorgt het er ook voor dat warme lucht die evt ontwikkelt nav de interne batterij makkelijk zijn weg naar buiten kan vinden.

Het frame heeft fraaie rechte lijnen. De staande achtervork sluit zo goed als aan op de bovenbuis en ook de onderbuis loopt zonder bochten vanaf het balhoofd richting de motor. Om de fiets geruisloos te maken is er op een aantal plaatsen rubber aangebracht. Kabels zitten stevig op zijn plaats en rondom de liggende achtervork is een flink verdikte ‘chainstay protector’ aangebracht. De afgelopen jaren is deze ontwikkeling vanuit de downhill (waar mechanics zelf hun dikke protectie maakten van oude binnenbanden of stukken rubber) doorgeschoven tot de consumentenproducten.

Wanneer je een batterij kwijt wil in de onderbuis dan wordt het hoe dan ook een flink ding. Om de nodige stijfheid te garanderen is het balhoofd in diameter meegegroeid. 1/5e boven en onder. Waarbij het bovenste lager een verloop heeft zodat normale vorken passen. Tussen de balhoofdlagers zit de ‘internal block’ Eigenlijk niets meer dan een ring die rondom de vorkpijp zit en voorkomt dat het stuur over de bovenbuis kan draaien. Zo blijft je dure fiets ook mooi na een flinke impact.

Geometrie

De eerste generatie eONE-SIXTY was vooral een ‘normale’ fiets met een batterij erop. Dat ging drie jaar geleden nog prima. Inmiddels zijn mountainbikes in zijn geheel flink gegroeid in maat en e-bikes doen daar nog een schepje bovenop. Merida is geen merk van uitersten en zal dan ook niet snel voorop lopen in bijvoorbeeld de geometrie zoals kleinere merken als Unno of Mondraker dat doen. De reach van 460mm in maat L is voor een enduro fiets met 160 millimeter veerweg dan ook niet meer echt ‘lang’ te noemen. Meer conform de marktnormen. Ter vergelijk, de huidige nieuwe XC race fully’s van Canyon, Santa Cruz of Pivot  hebben alle een reach van 455/460 in maat L, maar wel met 100 in plaats van 160 millimeter veerweg.

Is de eONE-SIXTY dan direct afgeschreven? Nee, want een ‘normale’ reach maakt een fiets niet direct slecht. De zitbuis is rechter geworden, de balhoofdhoek flink onderuit gezakt 65,5 ipv 66,5 graden en het belangrijkste, de fiets heeft een 29er voorwiel gekregen.

De staande en liggende achtervork zijn beide van aluminium en bewegen rondom 4 scharnierpunten. Wat dat betreft niets nieuws. Aangezien Merida dit systeem al tijden gebruikt. Wel is de kinematica herzien, waardoor de demping progressiever is geworden. De hele dikke Fox X2 achterdemper met specifieke tuning moet daaraan bijdragen. Let wel op dat je tijdens het instellen bij de les blijft. De X2 vereist een redelijke kennis van suspensie om fatsoenlijk op weg te kunnen.

Wanneer we voor het eerst naar de achterkant van de fiets kijken zien we dat de scharnierpunten met een enkele bevestiging vast zitten. Dit ziet er wat fragiel uit. De grote lagers en flinke bouten maken het echter tot een zeer stevig geheel. Sterker nog, juist de stijfheid maakt deze fiets zo lekker speels (daarover later meer).

Steps

Als het om e-bikes gaat is Merida volledig op de Shimano boot gestapt. En cruisen daar inmiddels ook al een flinke tijd op rond. Met het aanhouden van de Steps 8000 motor en nieuwe 504 WAH BT-E 8035 accu zullen ze ook nog wel even verder rond dobberen. Deze verse accu met dezelfde capaciteit als we gewend zijn is in formaat flink geslonken. Het gewicht bedraagt 2.9 kilo.

Bijpassend heeft Merida gekozen om een compacte ‘satellite shifter’ te monteren in plaats van de flink grotere en niet gebruiksvriendelijke Di2 shifter die we voorheen zagen. Een klein display welke rechts van de stuurpen bevestigd is, geeft snelheid, range, motorstand en mate van ondersteuning weer. Door het display met Bluetooth te connecten is de software eenvoudig te updaten.

Nog een vernieuwing van Shimano is de e-bike specifieke remschijf. In de schijf van het achterwiel zit een kleine magneet verstopt die werkt als indicator voor de motor. Weer een stapje richting totale integratie.

Eerste indruk

Onder leiding van een zooitje Spaanse mini coureurs als Purito Rodriguez en legende Hermida rollen we over de mooie trails rondom Gerona en omstreken. Rotsen voelen aan als schuurpapier terwijl het losse zand wat er bij ligt juist fungeert als een soort ultiem glijmiddel. Op een parcours vol steile klimmen, fraaie afdalingen en hier en daar een lekker pittig stukje techniek worden we op onze wenken bedient als het gaat om het testen van e-bikes.

Met zo’n motormuis wil je tenslotte niet enkel grip berg af. Zo’n apparaat moet ook als kauwgom fungeren wanneer je de steilst mogelijke klimmen voor je kiezen krijgt. Dat klimmen gaat behoorlijk goed. Het verschil in wielmaat is hier niet direct een nadeel. Het balhoofd had wat mij betreft hier wel iets meer mogen worden gecorrigeerd.

Bergaf is een heel ander verhaal. Het carbon frame is stijf. Met stijf bedoel ik niet stug. Wel dat de fiets wendbaar is als een sportauto in ‘race mode’ In een wip rolt het ding op zijn achterwiel en even knijpen in de achterrem en je schuift door de bocht. Weinig bijgeluiden maken de beleving alleen maar beter.

Afmontage

Zodra het motorsysteem bij de Japanners weg komt dient de afmontage dat ook te zijn. Op ons geteste topmodel mag dan ook niets anders gemonteerd zijn dan XTR. De flinke range gebruiken we ondanks de hulp van de motor geregeld. Zolang je maar echt steile klimmetjes uitzoekt. De crankarmen zijn uit de XT familie. Dit is puur een kwestie van passing op de 8000 motor.

Ook de remmen zijn Shimano XTR. Een setje met dubbele zuigers en twee keer 203 millimeter schijven. De korte remhendels hebben maar een tikje nodig om het achterwiel te blokkeren. Merida zelf monteert een vernieuwde dropperpost die tot 170 millimeter verstelbaarheid heeft in maat L & XL. Een Shimano hendel is met I-Spec bevestiging aan de linker remhendel bevestigd om de zadelpen te bedienen.

Wielen & Banden

We noemden het al een paar keer. Qua wielmaat en bandbreedte is er lekker op los gegoocheld. Voorheen monteerde Merida 27.5×2.8 voor en achter. De dikke plus maat maakte dat de fiets bergaf zelf graag zijn weg zocht in plaats van te luisteren naar het baasje. De zoektocht naar ideale bandendruk blijft vaak ook een ellenlange zoektocht met de brede sloffen.

De nieuwe generatie eONE-SIXTY luistert naar de naam ‘Frankenstein’. 29er wiel voor met een machtige 2.5 Maxxis Assegai Exo+ variant en 27.5 achterwiel met Minion DHR. En natuurlijk, als Martin Maes er de EWS mee wint en meer en meer worldcup rijders er zich mee durven vertonen zal het wel goed zijn. Maar het is toch even wennen. Nieuw is het natuurlijk niet want de Canyon Spectral:On had het al. De gemixte wielmaat. Het voordeel van het grote wiel vooraan en de wendbaarheid achteraan is voelbaar. De fiets laat zich makkelijk ‘smijten’ en even het achterwieltje van links naar recht is geen probleem. Toch vraag ik me af of de fiets niet minstens net zo goed was geweest als er ‘gewoon’ twee 29er wielen in hadden gezeten. Makkelijk als je eens lek hebt en het scheelt een hoop scheve gezichten. Ook in Zwitserland hadden ze wat minder overuren hoeven maken want in de eONE-SIXTY zit een ram dure carbon DT Swiss XRC 1200 Hybrid wielset. Carbon enduro proof velgen gecombineerd met 240s naven. Let wel op. Max ‘systeem gewicht’ 120 kilo. Dat betekend dus fiets+accessoires+berijder. Zeg maar maximaal 90 kilo lichaamsgewicht. Zit je wat vaker bij de Febo, neem dan de 9000 uitvoering van de eONE-SIXTY.

Ow, nog even over de banden. De Assegai is nieuw in het assortiment bij Maxxis. En ontworpen samen met de ‘GOAT’, greatest of all time, Greg Minaar. De man die alles won heeft het voor het zeggen gehad en koos als uitgangspunt de Minion DHF, propte er een paar noppen tussen en maakte diezelfde noppen een stukje lager. Het resultaat: Bakken grip. Mooie ronde band en vooral ideaal als rubber rondom je voorwiel. Die gaan we binnenkort eens wat langer aan de tand voelen!

Integratie

De nieuwe batterij was vast niet ontschoten. Want hoewel je hem niet ziet is dit wel de eyecatcher van de eONE-SIXTY. De BT-E 8035 is perfect weggewerkt in het volledig carbon voorframe en makkelijk te verwijderen zonder sleutel. Vooral dat laatste is een grote plus. Want zeg nu eens eerlijk, wie wil er een 10.000 euro fiets waarbij er een smurf door het sleutelgat kan kruipen? De BT-E 8035 verwijder je simpel met een inbus 4 welke vast zit in de achteras van de eONE-SIXTY.
De harde cover omhult met stevig rubber beschermt de accu. Een ferme ruk aan het elastiek en daar is de accu. Eitje.

De laadpoort zit verstopt net voor de achterdemper. De accu hoeft dus niet verwijderd te worden om op te laden. Het kan wel. Aan en uit schakelen gaat met de centrale knop boven op de bovenbuis. Net als bijvoorbeeld bij de Specialized Levo. Lukt dit om welke reden dan ook niet, dan is de accu ook los te activeren via een klein gaatje in de onderbuis. Net onder de bidonhouder. Die bidonhouder kan trouwens op twee posities worden gemonteerd. ‘Hoog’ of ‘Laag’ Maar net wat voor grote drinkbus je wilt plaatsen.

Met de neus vooruit

De eONE-SIXTY is een serieuze E-bike. Niet zomaar een fiets die is gecreëerd om mee te kunnen varen op de hype der batterijen. De gemixte wielmaat lijkt te werken. De daal eigenschappen zijn écht goed. Grotendeels ook te danken aan de magistrale dempers van Fox, De factory versie van de F36 en X2 doen hun werk uitstekend. Zo goed zelfs dat ik bij een eerste rit twee KOM’s mag registreren op Strava. In de afdalingen natuurlijk! Ligt het aan mij of aan de velo tout terrain?

Minstens net zo belangrijk om te vermelden zijn de positieve eigenschappen van de banden. In het losse zand/gravel rondom Gerona is #herodirt (oneindige grip) minstens net zo vaak voorkomend als #antigrip (blij dat ik glij) oftewel, schuiven met die bende. De Assegai houdt me mooi op de rails terwijl ik van rots naar rots hup.

Momenteel is de ‘bike to beat’ de Specialized Levo. Licht, grote actieradius en vooral: Hij fietst als een mountainbike. De eONE-SIXTY komt hier heel dicht bij in de buurt. Niet alleen vanwege zijn rijeigenschappen maar ook zeker vanwege zijn looks. De geïntegreerde batterij maakt het direct een stuk minder e-bike. Het gewicht is met 21.3 kilo verre van hoog en redelijk ‘conform de markt’. Mooi zoals gewenst dus.

De speelse fiets die makkelijk van links naar rechts te trekken is, en binnen no-time scheef over het pad schuift blinkt uit in daalprestaties. Komt goed omhoog en ziet er niet meer uit als een E Bike uit de jaren 90. Het fraaie opgeruimde stuur draagt daar zeker aan bij.

Conclusie

Met de eONE-SIXTY maakt Merida een serieuze stap vooruit. Een e-bike waarmee ze de toekomst in kunnen. De fiets die wij getest hebben heet de ‘10k’ Niet voor niets dat deze bike €10.000 euro kost. Natuurlijk een belachelijk bedrag, maar dat schijnt erbij te horen tegenwoordig. Wel even een kleine nuance. Bij de 10k krijg je standaard een hele chique Evoc rugzak meegeleverd welke speciaal is geprepareerd voor E-bike gebruik en hier zit dan ook een 2e accu in!. Zo worden je fietsdagen ineens weer marathon waardig. Of zelfs in Turbo modus +2000 hoogtemeters. Voor wat het waard is, zo’n accu en rugzak samen kosten al gauw €1000,- De complete carbon e-bike met carbon DT wielen, XTR afmontage en Steps 8000 motor kost je dus eigenlijk ‘maar’ 9000 euro. En dat is dan bijvoorbeeld weer flink goedkoper dan een Specialized Levo Sworks.

De eONE-SIXTY is vanaf +/- september verkrijgbaar in vier afmontages. Te beginnen bij de €5199 kostende eONE-SIXTY 5000. Alle modellen hebben hetzelfde carbon frame met gelijke motor en accu. Enkel de afmontage is verschillend. De fietsen zijn verkrijgbaar in 5 maten. Van XS tm XL.

Prijzen:
E-One-Sixty 10k (inclusief rugzak, 2e batterij) €9999
E-One-Sixty 9000 €7499
E-One-Sixty 8000 €6299
E-One-Sixty 5000 €5199