Krijg je kortsluiting in je hoofd als er een flinke drop voor je opdoemt? En baal je dan ook van jezelf als je de chicken run kiest? Je bent niet de enige. Fiets-reporter Eveline besloot haar demonen te lijf te gaan met een effectief wapen: een mental MTB-coach.
Tuf je lekker op je mountainbike door het bos, ligt daar een steen, een boomstronk of een complete stam op het pad. Kun je eromheen, dan haal je opgelucht adem. Maar soms heeft de routebouwer bewust een onontkoombaar obstakel in de route opgenomen. Je kent het wel, zo’n eng smal bruggetje, een rockgarden of een drop. Dan is er altijd wel een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: ‘Help, dat kan ik niet!’ Ik blokkeer, doe het niet en geef het stemmetje gelijk. Gaat er iets mis in mijn leven als ik afstap of de chicken run neem? Niet echt, maar eigenlijk wil ik het gewoon wél kunnen. Blokkeren is niet leuk en waarschijnlijk ook niet nodig. Dus toen ik MTB-coach Geert Kamps tegen het lijf liep, heb ik hem gevraagd: hoe kan ik op de fiets mijn comfortzone vergroten?
Ga de uitdaging aan
Geert is naast fanatiek wedstrijdrijder met meer dan prima technische skills ook al ruim twintig jaar mental coach, voor fietsers en niet-fietsers. Binnen zijn bedrijf i-Ken past hij een strategie toe voor individuen en teams om in een veilige context het lef te hebben om een uitdaging aan te gaan. Precies wat ik nodig heb! En zo treffen we elkaar op een grijze januaridag bij restaurant Wielens in Noord-Sleen. Het is een ideale plek om je fietstocht te beginnen en te eindigen, want het is naast pleisterplaats ook een ‘MTB-trailcenter’. Hier kun je je auto of camper veilig parkeren, je fiets schoonmaken en repareren en er zijn schone douches en wc’s. Je rijdt er zo de MTB-route van Sleen op, onze speeltuin voor vandaag. De route kent diverse technische uitdagingen, ontworpen en uitstekend onderhouden door Bushbikers.
Check je materiaal
In al mijn enthousiasme zou ik direct op mijn fiets het bos inschieten, maar zo werkt het niet, legt Geert uit: “Het is belangrijk om eerst je materiaal te checken. Je moet zeker weten dat je spullen in orde zijn, vooral ook als je een keer niet op je eigen fiets rijdt. Dan sta je direct al even stil bij je veiligheid. Zit je helm goed? Is je fiets correct afgesteld? Schakelt en veert hij zoals het hoort? Doen beide remmen het? En zijn de banden op de juiste spanning?”
Verken de situatie
Alle vinkjes zijn gezet en we gaan op pad. Onze eerste stop is bij een drop, wat MTBjargon is voor een (al dan niet kunstmatig aangebracht) plotseling hoogteverschil. Deze is gemaakt van planken en doet me denken aan een skischans. Je hebt zelfs de keuze tussen de hoge en de lage schans. Slik. We rijden naar boven en van bovenaf gezien vind ik de ‘lage’ drop niet eens zo heel hoog lijken. Als ik weet hoe het moet, durf ik die wel af, denk ik. Da’s mooi, maar hier komt les 1 om de hoek kijken: verken de situatie.
Geert: “Als je op de fiets in een situatie komt die je niet voldoende kunt overzien, stop dan. Stap af en kijk goed hoe de route loopt. We hebben vaak te veel in ons hoofd dat we alsmaar door moeten rijden. En dan neem je óf onnodige risico’s óf je vermijdt een hindernis die je mogelijk prima had kunnen nemen. Deze drop is zo aangelegd dat je hem precies met de juiste snelheid kunt aanrijden. Maar kijk eens waar je landt. Het pad loopt in een bocht en met een hobbel verder. Ingrediënten waardoor het na het nemen van de drop mis kan gaan. Hoe uitdagend ook, deze laten we links liggen.”
Weet wat je moet doen
Goed, door naar de volgende drop dan maar. Ook deze wordt door de routebouwer keurig aangekondigd met een bordje. Vlak ervoor geven pijlen je de keuze om de drop te nemen of te vermijden. In mijn vorige leven, tot vandaag dus, zou ik de routebouwer op mijn blote knieën bedanken voor het droploze alternatief. We stappen wederom af en brengen les 1 in de praktijk. De aanloop is fijn en na de drop loopt het pad mooi vlak en rechtdoor. Er liggen geen takken, stenen of andere verstorende elementen. Check, geschikt dus. Geert wijst nog op het houten balkje dat als rand van de drop fungeert: “Voor zo’n balkje kan een kuiltje ontstaan. Een fully vangt dat wel op, maar bij jouw hardtail kan het achterwiel net een tikje krijgen. Als je dat vooraf weet, schrik je niet als het gebeurt.”
In theorie
Oké, we hebben de situatie verkend en de drop goedgekeurd. Tijd voor actie. Maar hoe neem je nou zo’n drop? Geert doorloopt in alle rust les 2, een helder stappenplan.
- Bepaal de juiste snelheid. Dit is persoonlijk. Op lage snelheid rol je met je fiets over de drop. Uiteraard kan dit alleen als het pad doorloopt na de drop en je banden het pad blijven volgen. Is de drop in de vorm van een schans dan neem je deze met meer snelheid en zul je met je wielen van de
grond komen. Elke drop kun je ‘droppend’ nemen als je maar snel genoeg gaat. - Ontspan, adem via je buik en glimlach. Dat ontspant namelijk, echt waar.
- Neem je de drop rollend, dan ga je net voor de drop met je billen iets achter je zadel hangen. Kies je voor droppen op een hogere snelheid, dan zit dit ingebakken bij stap 5.
- Kijk vooruit waar je naartoe gaat en niet naar de drop zelf. Je weet immers al hoe die eruitziet, want die heb je goed bekeken. Door te kijken naar waar je heen wilt, stuur je je fiets ook die kant op.
- Strek je armen. Hierdoor houd je je fiets mooi horizontaal.
En dan de praktijk
Het stappenplan is duidelijk en best simpel. Het zijn ook allemaal dingen die ik kan en dat geeft vertrouwen. Als ik dit doe, dan kan ik dus deze, voor mijn doen, best hoge drop rijden
Ik rijd terug naar het begin van de heuvel om vervolgens boven de juiste snelheid te kunnen kiezen. De lach heb ik al op mijn gezicht omdat ik het gaaf vind wat ik ga doen. Ik nader de drop en hoor Geert ‘stop’ zeggen. Ik stop en kijk hem vragend aan. “Je snelheid was goed, maar je hing niet achter je zadel. Je hing erboven.” Zo fijn dat iemand meekijkt, want dit had ik echt niet door. Poging twee duw ik me achter mijn zadel, kijk vooruit, strek mijn armen en geheel ontspannen ben ik ineens meters verder en rijd ik lekker door op het pad. I did it! Heerlijk om dit kunstje nog een paar keer te herhalen voordat we verder gaan.
Nieuw stappenplan
Op de heenweg waren we er al langsgekomen: The Wallride. In een bocht van ongeveer 180
graden is langs de buitenbocht een bijna verticale houten muur gebouwd. Je kunt ook onderlangs het pad volgen en denken: mooi kunstwerk. Het gevaarte is ook na een grondige bestudering echt flink buiten mijn comfortzone. Maar hé, ik had een missie en nu we hier toch zijn… Ik vraag Geert wat
hier het stappenplan is. Uiteraard begint het wederom met ontspannen. Voor de bocht daal je eerst af zodat je snelheid kunt maken. Je stuurt de muur op, kijkt vooruit door de bocht heen en eigenlijk bepaalt je snelheid hoe ver je komt. Valt je snelheid terug dan stuur je naar beneden en rijd je daar verder.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik kom net over de helft en ben trots dat ik er überhaupt op gereden heb.
Vallen en nee zeggen
Nu wil ik kijken of ik meer snelheid durf te maken en verder kan komen. Bij poging drie maak ik een fout. Ik vergeet te trappen en ga te langzaam. Toch rijd ik de muur op om er halverwege genadeloos af te donderen. Het dragen van een helm bewijst maar weer eens zijn nut. En dus ook de check die Geert me
vooraf heeft laten doen. Mijn eerste natuur is opspringen en doorgaan. Voor de tweede keer vandaag zegt Geert stop: “Als je valt, dan zit je direct vol adrenaline. Je zit niet in koers, dus we checken eerst rustig of alles oké is. Dan zakt de adrenaline en weet je beter of je je echt goed voelt. Daarnaast analyseren we wat er mis ging en wat je een volgende keer anders moet doen.”
Links en rechts zijn er blauwe plekken in wording, maar verder voel ik me goed. Mijn fiets mankeert niks. De analyse levert les 3 op, namelijk dat ik met een te lage snelheid de muur niet op had moeten rijden. Ik waag nog een laatste poging, maar besluit al aan het begin van de muur de wijze les in de praktijk te brengen. Ik laat hem voor wat hij is. Bij deze reken ik af met het beeld dat bestaat van de chicken run. Men heeft mij wijsgemaakt dat dit de laffe optie is. Het tegendeel is waar, het is de route die je kiest als je het lef hebt om ‘nee’ te zeggen.
Nooit meer chicken
Mijn doel is bereikt en meer dan dat. Ik wilde graag buiten mijn comfortzone komen, maar door de coaching van Geert en de veilige setting die hij creëerde, heeft het geen moment oncomfortabel gevoeld. Sterker nog, hij heeft mij laten ervaren dat blokkeren juist functioneel is. Je brein vertelt je dan dat je iets beter niet kunt doen, omdat je de situatie onvoldoende kent, en stuurt je lichaam zo aan dat je het ook daadwerkelijk niet doet. De kunst is om dan een volgende stap te zetten, en te weten te komen of het veilig is en hoe je een handeling precies moet uitvoeren. Neem daar vooral ook de tijd voor. Ik kan iedereen die dit herkent aanraden om ook met een trainer of coach op pad te gaan en dit te leren. Daarna is het een kwestie van oefenen en blijven oefenen. Het geeft echt een kick om meer te kunnen dan je denkt!
LEZERSAANBIEDING
Wil je zelf een keer met Geert op pad voor de MTB Persoonlijk Leiderschapclinic? Lezers van Fiets betalen 49 euro (i.p.v. 83,50 euro), dat is inclusief koffie, thee, water, energybar en fruit. Je moet je eigen mountainbike meenemen.
KORTINGSCODE FIETSMGZ0223
- Vrijdagochtend 26 mei
Locatie is De Zeegsterhoeve in Zeegse.
Meer informatie: i-ken.nl/vrijdagclinics