Wielen
Over de keuze van de velgen kunnen we kort zijn. Bijpassend bij het frame heb ik gekozen voor de Santa Cruz wielen. Deze hebben we inmiddels uitgebreid getest zoals je hier kunt lezen. De reserve wielen zijn beschikbaar in talloze maten. In 650B en 700c voor de gravelbike in onder andere 22 millimeter. Maar ook in 29er versie in 25, 27 & 30 millimeter binnenbreedte. Mijn setje is de 29er, 27 millimeter variant. Niet overdreven breed zodat bandenmaten van 2.3 tot 2.5 nog voldoende ‘ballon’ blijven maar breed genoeg om onnodig burpen van de band te voorkomen.
De carbon wielen met fantastische crash policy (als je ze sloopt krijg je nieuwe) zijn hookless, niet superlicht en behoorlijk stug. Daardoor zijn ze direct geschikt voor het ruigere werk en juist daarom heb ik niet verder gezocht dan het einde van mijn slaapkamer voor dit project. De standaard DT-Swiss spaken en bijhorende naven maken het geheel lekker betrouwbaar.
Santa Cruz levert stickervellen met daarop decals bijpassend bij alle beschikbare framekleuren die ze in het gamma hebben.
Even plakken dus!
Banden
Wanneer je een ervaringsdeskundige vraagt om tips met betrekking tot de Mega krijg je steevast hetzelfde antwoord: Neem stevige banden. De keuze is reuze. En wanneer Specialized met de nieuwe Eliminator op de proppen komt lijkt me dat een mooi bandje voor dit project. De Eliminator is de gulden middenweg tussen de brute Butcher en een gematigde Purgatory. De Eliminator is er in standaard Grid casing of in luxe en extra verstevigde Black Diamond versie. Ik monteer de grid variant met 60 TPI in 2.6 inch voor en 2.3 inch achter.
De voor en achterband hebben dus hetzelfde profiel. De 2.6 variant echter wel met wat grotere noppen. De band rolt voor een enduro profiel behoorlijk licht. Voor de mega niet zo belangrijk maar tijdens trainingsritten en voorbereidingswedstrijden als de Epic Enduro niet verkeerd.Montage
Natuurlijk worden beide banden tubeless gemonteerd. Hiervoor gebruik ik Peaty’s vloeistof. De met parels gevulde vloeistof kwam onlangs als beste uit de latex test in fiets nummer 04. Een vrij dikke substantie met hoge dichtheidsfactor. Ook droogt de vloeistof maar traag in waardoor het lang in de band blijft zitten.
Voor is het bevestigen van de band een fluitje van een cent. Het ondiepe velgbed van de Santa Cruz velg draagt daaraan bij. Net als de vrij stugge band die daardoor makkelijk zijn plek op de velg vindt. Even schudden, klaar.Achter is het een heel ander verhaal. Om stootlek te voorkomen monteer ik een ‘tyre insert’ Of in koers termen ‘een worst’. Niet eentje van de slager maar een gifgroene variant van Vittoria. Die inserts zijn al een tijdje in opmars. Eerst met Schwalbe Procore. Daarna onder andere Huck Norris en een legio andere merken. Inmiddels zien we de inserts ook doorsijpelen vanuit de downhill richting cross-country. Vooral de dunne en lichte ‘Pepi’s tire noodles’ zijn hier populair.Een worst in je band? Even wat uitleg. Zo’n tyre insert bevestig je strak om de velg in de band. Het voorkomt onder andere stootlek op de velgen. Je band kan namelijk de velg niet meer raken wanneer deze inveert. Hij raakt enkel de insert. Ook voorkomt het dat de band van de velg loopt of lucht verliest bij extreme manoeuvres of spielerij in de bochten. Als laatste maakt de insert het mogelijk om bij een lekke band door te fietsen richting de materiaalzone of einde van de special stage.
Als een insert enkel voordelen heeft, waarom rijden we er dan niet allemaal mee? Ten eerste omdat zo’n stuk schuimrubber niet bepaald goedkoop is. Je betaald als snel 70 euro per stuk. Verder weegt het natuurlijk wat. Onze uitvoering in 29×2.2/2.5 weegt 185 gram. En als laatste: De montage. Overweeg je zo’n insert in je band, vraag dan vooral je lokale fietsenmaker of hij deze ‘even’ wil installeren. Vind ‘ie vast fijn.Dat monteren is dus nog niet zo gemakkelijk. Waar je normaal de band even samendrukt om hem om de velg te krijgen moet je nu de band stukje bij beetje rondom de velgrand krijgen. Een hoop zeepsop en wat instructiefilmpjes helpen een hoop. Maar even snel een bandje wisselen voor andere weersomstandigheden is er niet meer bij.
Getest en gecrasht
Tussen montage en dit schrijven zit een aantal maanden. Gevuld met lokale rondjes, uitstapjes naar het buitenland en talloze runs in het bikepark. Dat de wielen zich moeiteloos staande houden komt niet als een verrassing. Zo’n ‘maak ze maar kapot’ policy heb je natuurlijk niet voor niets. De banden kregen het ook flink voor de kiezen. In droog en in nat weer. Op diverse ondergronden.
Wanneer het lekker stoffig is rollen ze ondanks het flinke profiel behoorlijk goed. En zijn ze zelfs helemaal niet zo slecht om ook in Nederland mee te rijden. Wel wat aan de zware kant natuurlijk maar aan grip geen gebrek. De Grid casing maakt lek rijden haast onmogelijk. Tijdens diverse dagen in het buitenland op rotsige ondergrond en ook meer dan eens bij slechte weersomstandigheden is de grip plots een stuk minder goed. De achterband hobbelt, mits de juiste druk (komen we zo op terug) prima achter je aan en laat zich lekker sturen. De voorband loopt snel vol, lost niet gemakkelijk zijn modder en heeft als grootste nadeel dat hij slecht vervormd. De band is redelijk ‘hoog’ zie het als een omgekeerde U ipv een O en heeft daardoor moeite om met de zijnoppen grip in de ondergrond te vinden.Ondanks beperkte grip tijdens diverse ritten lieten we beide banden toch zitten. We willen namelijk ook weten wat er met de nieuwe compound gebeurt als ze het wat moeilijker krijgen tijdens een dagje bikepark bijvoorbeeld. De Vittoria airliner doet zijn werk. Wel moeten we vermelden dat zo’n insert de gehele rijeigenschappen van de band beïnvloed. De band voel je absoluut werken ‘rondom’ de insert en kan minder zijn vrije weg zoeken zoals je gewend bent. Je bent daardoor geneigt de band wat harder op te pompen. Een prima concept om te gebruiken in de achterband. Zeker omdat je in flinke kuipbochten de fiets nog veel meer kan pushen zonder de band extreem hard op te pompen. In de voorband zou ik het niet aanraden.
Na ongeveer 20.000 daal meters met de Eliminators kunnen we stellen dat de banden nog in redelijke staat zijn. Er missen geen noppen al kan de achterband inmiddels wel in het hokje van semislick gestopt worden. De peaty’s doet zijn werk goed want de Grid casing begint inmiddels te zweten aan alle kanten. Dikke druppels latex kruipen via de zijwangen naar buiten om de band op druk te houden. Die heeft zijn beste tijd inmiddels wel gehad. Komt er een setje Eliminators 2.0 dan zouden we graag een wat rondere band zien, de noppen ff een tikkie verder uit elkaar en de zijnop wat verder naar buiten. De komende tijd wisselen we de Specialized banden voor een setje Maxxis banden en zoeken we verder naar de ideale Megavalanche Setup.
