Het is druk in het bos. Erg druk. Wandelaars, fietsers, bootcampers en noem maar op. Daar tussendoor leeft er ook nog wild en andere beestjes die het bos hun huis(je) mogen noemen. Als mens zijn we daar te gast. Momenteel zijn we alleen wat vaak op bezoek. Iets té vaak als we de Vereniging Nederlands Cultuurlandschap moeten geloven. Het zit zo…Om ervoor te zorgen dat de steeds groter wordende groep mountainbikers overige recreanten (lees wandelaars) zo min mogelijk tot last zijn, is er jaren gewerkt om in de bossen rondom Nijmegen en Groesbeek een routenetwerk aan te leggen. Hierdoor ontstaan er paden, specifiek voor fietsers waar wandelaars niet gewenst zijn zodat fietsers niet op de wandelpaden hoeven te rijden. Prima oplossing. Nu zijn die routes nogal goed uit de verf gekomen en daardoor razend populair. Tel daar bij op dat door de pandemie geen enkele toertocht of wedstrijd doorgaat waardoor fietsers massaal lokaal de bossen induiken. Als extra druppel die de emmer doet overlopen is er nog de enorme groep nieuwe starters. Teamsporters, sportschool-junkies die hun geliefde sport momenteel niet kunnen uitvoeren en hun heil zoeken op de lokale mountainbikeroute. Al met al: druk, heel druk. En dat is te merken.
Over en weer ontstaan hierdoor irritaties tussen fietsers en wandelaars, want natuurlijk zijn ook die laatste massaal het bos in gedoken. Een ander alternatief is momenteel niet mogelijk. Nu is dat niet het grootste probleem volgens de Vereniging Nederlands Cultuurlandschap en kartrekker Jaap Dirkmaat. Volgens hem zijn de fietsers een bedreiging voor het vliegend hert. Die heeft zijn leefgebied namelijk op dezelfde plaats als waar een deel van de rode mountainbikeroute loopt. Eenvoudigste oplossing: route sluiten. Dat kan nooit de bedoeling zijn.
Na een voorbereidingstijd van bijna vijf jaar. Diverse onderzoeken van onafhankelijke ecologen en de kennis en kunde van (ecoloog en fervent biker) Patrick Jansen van
Tracks&trails zijn er door de diverse gemeente vergunningen afgegeven om een route aan te leggen die zo min mogelijk schade aan de natuur toebrengt en fietser en wandelaar zo veel mogelijk onafhankelijk van elkaar laat recreëren.Volgen Dirkmaat is er ‘gewoon niet over nagedacht’ en horen mountainbikers sowieso niet thuis in het bos. Wij als fietsers zijn natuurlijk wat bevooroordeeld, maar de naam mountainbike zegt al genoeg lijkt me. Het sluiten van de route gaat waarschijnlijk meer problemen veroorzaken dan oplossen. Gefietst blijft er toch. Momenteel loopt er een petitie om aan te tonen hoe groot de vraag is naar een dergelijke route. En vooral om te laten zien dat de aangevoerde argumenten niet altijd even juist zijn.Lees en teken de petitie
hier. Meer informatie lees je
hier,
hier,
hier en
hiero.
