Een van de opvallendste nieuwkomers in het damespeloton is Annika Langvad. Morgen maakt de Deense topmountainbikester haar debuut in Strade Bianche. ‘Het is alsof ik weer op nul begin’.

Tekst: Elias de Bruijne/ Beeld: Cor Vos, George Deswijzen

Vijfvoudig wereldkampioene MTB-marathon, wereldkampioene cross-country, viervoudig winnaar van de Cape Epic. De erelijst van Annika Langvad is indrukwekkend. De ervaren Deense (34) won de afgelopen jaren in het mountainbiken alles wat er te winnen valt en ook dit jaar focust ze ‘gewoon’ weer op die discipline. Maar er is een groot verschil met voorgaande jaren: voor het eerst werkt ze ook een serieus wegprogramma af, in de kleuren van de Nederlandse topformatie Boels-Dolmans om precies te zijn. Het is een sprong in het diepe voor Langvad, die overigens niet helemáál nieuw is in het wegwielrennen. Op haar palmares staan vier nationale titels (driemaal tijdrit, eenmaal weg) en ook reed ze al twee WK’s. In 2013 werd de renster uit Silkeborg knap zesde op het WK tijdrijden in Florence, afgelopen september eindigde ze bij het WK wegwielrennen in Innsbruck op de 37e plek. Frappant genoeg zijn dat niet alleen haar topresultaten, maar zo’n beetje ál haar resultaten in profkoersen op de weg.

De keuze voor Boels is niet toevallig. Langvad rijdt al jarenlang voor het mountainbiketeam van Specialized (XC Racing) en Specialized is fietsensponsor van Boels. Daarnaast is Boels het team van Anna van der Breggen. Langvad ontmoette de Nederlandse wereldkampioene vorig jaar bij de Sunshine Cup, een meerdaagse mountainbikewedstrijd op Cyprus die door de toppers wordt gebruikt om op stoom te komen voor de grote koersen. Kennelijk klikt het, want later deze maand vormen de twee een koppel tijdens de Cape Epic (17-24 maart). Twee wereldtoppers die momenteel dezelfde weg bewandelen, maar dan in tegenovergestelde richting, en elkaar ergens halverwege – op Cyprus dus – zijn tegengekomen. Van weg naar mountainbike, van mountainbike naar weg. Allebei absolute wereldtop in hun discipline, allebei in een aangrenzende discipline op zoek naar nieuwe impulsen. Voor Langvad liggen die dus op het asfalt.

Ik tegen de rest

Langvad rijdt geen volledig wegprogramma, maar zal vooral in het voorjaar een aantal koersen rijden. In die periode heeft ze er de tijd voor, want de MTB World Cup start dit jaar pas eind april. Mountainbiken blijft het belangrijkst, zegt ze. ‘Het is niet zo dat ik de mountainbike inruil voor de racefiets, ik zou het avontuur op de weg eerder omschrijven als een mooie aanvulling op het mountainbiken. Met Specialized had ik het al vaker gehad over de mogelijkheid om een aantal wegwedstrijden te rijden en vorig jaar ging dat idee leven. Op Cyprus ontmoette ik Anna en toen dacht ik: ‘Hmm, zoals zij erover vertelt klinkt racen op de weg heel leuk. Anna is een leuke meid, misschien kunnen we bekijken wat de mogelijkheden zijn’. Uiteindelijk heb ik in 2018 alleen de nationale kampioenschappen en het wereldkampioenschap op de weg gereden. Als mountainbiker heb je sowieso al een druk programma en daarnaast heb je een team nodig om deel te kunnen nemen aan wegwedstrijden. Voor de kampioenschappen kon ik door de Deense wielerbond worden geselecteerd voor de nationale selectie, maar bij andere wedstrijden werkt dat natuurlijk niet zo’.

Toen Specialized haar de kans bood om in 2019 bij Boels aan te sluiten, voelde dat als een natuurlijke volgende stap. ‘Ik rij al heel wat jaren voor Specialized, ken het bedrijf goed en ben daar erg tevreden over. Bovendien denk ik dat het heel motiverend werkt om iets nieuws te doen in plaats van elk jaar dezelfde races te rijden. Ik wil graag nieuwe inspiratie opdoen, racen met een ander perspectief. Op de mountainbike is het altijd ik tegen de rest, daar rijd je anderhalf uur volle bak in je eentje, een beetje zoals in een tijdrit. Op de weg opereer je als team en speelt tactiek ook een grote rol. Daarnaast rij je op de weg natuurlijk in een peloton, op volle snelheid heel dicht op elkaar. Dat is ook wat ik het spannendst vind: hoe zal ik me voelen in het peloton?’

Lege bladzijde

Zo ervaren als ze op de mtb is, zo onervaren is Langvad op de weg. ‘Super onervaren, een onbeschreven blad’, zegt ze, waarbij ze meteen opmerkt dat ze mazzel heeft met zulke ervaren ploeggenoten om zich heen. Maar ze vindt het juist ook prettig, dat ze weer helemaal onderaan begint en onbevangen kan koersen. Zo kan ze af en toe uit de favorietenrol treden die ze in het mountainbiken heeft. ‘Daar kijk ik echt naar uit. Ik probeer op een goede manier met druk en verwachtingen om te gaan, maar ik merkte dat ik dat steeds lastiger vond naarmate ik beter werd en betere resultaten haalde. In de laatste paar seizoenen heb ik veel gefocust op het mentale aspect van mijn werk. Het is superbelangrijk om met druk om te kunnen gaan, om er te staan op de momenten dat het moet, om focus te houden, maar zo gemakkelijk is dat niet. Dat is iets waar ik echt beter in probeer te worden. Bij Boels voelt het nu echt alsof ik weer op nul begin. Dat vind ik een fijn gevoel, dat ik daar niet die vastomlijnde rol met bijbehorende verwachtingen heb. Het idee van die lege bladzijde dus, klaar om gevuld te worden’.

 

Unpluggen

Het uitstapje naar de weg is voor Langvad dus een bewuste keuze die samenhangt met zelfreflectie op wat ze belangrijk vindt, waar ze energie van krijgt en hoe ze zich voelt. De Deense, die ook met een sportpsycholoog werkt, vind het mentale aspect sowieso interessant en belangrijk. ‘Ik denk dat goede mentale begeleiding cruciaal is voor topsporters. Misschien was het ooit taboe, maar nu niet meer, denk ik. Iedereen met wie ik het er over heb zegt: ‘ja, inderdaad, logisch dat je daarmee bezig bent’. Het is gewoon zo belangrijk, wij zijn ook maar normale mensen die met veel druk moeten omgaan’. Het vinden van de balans tussen topsporter en mens zijn is daarbij belangrijk, maar ook het lastigst, vindt Langvad. ‘Gewoon mens zijn, maar ook de topsporter die móet focussen en presteren, dat is een uitdaging. Ik probeer daar heel bewust mee bezig te zijn. Van mijn huis in Denemarken naar mijn familie is het met de auto drie à vier uur rijden. Dat betekent dat het lastig is om ze vaak te zien, maar ik weet ook dat het de moeite waard is om er af en toe een dagje heen te gaan omdat het me als mens veel brengt. Een ander voorbeeld: ik hou ervan om in Kopenhagen te zijn omdat ik daar anoniem kan zijn, kan shoppen en ronddwalen zonder dat iemand me herkent. In het fietswereldje is iedereen altijd aardig voor me, maar als ik in Kopenhagen in de weg loop schreeuwen mensen me ‘gewoon’ aan de kant, net als ieder ander. Dat werkt voor mij bevrijdend. Even ‘unpluggen’.

Ook op de racefiets gaat Langvad dus unpluggen. Andere rol, andere koersen, andere mensen, nieuwe motivatie, nieuwe ervaringen en nieuwe impulsen. Zo anoniem als in Kopenhagen zal ze op de koersfiets echter niet zijn, van ongezien ronddwalen door het peloton is geen sprake: bij haar debuut op de weg zal ze in de gaten worden gehouden door renners, fans en journalisten. Ze is en blijft per slot van rekening een wereldkampioen.

We houden haar dus in de gaten, bij haar debuut in Strade Bianche. Het is in ieder geval een mooie koers om mee te beginnen, met witte grindwegen als zachte overgang tussen donkere aarde en grijs asfalt.

Programma Annika Langvad 2019

– 9 maart: Strade Bianche
– 21 april: Amstel Gold Race
– 24 april: Waalse Pijl
– 28 april: Luik-Bastenaken-Luik
– 23 juli: La Course (onder voorbehoud)