Ron en Anita Smits zijn de prijswinnaars van de Vaude TransSchwarzwald-prijsvraag. Hun prijs: deelname aan de meerdaagse MTB-tocht en een kledingpakket van Vaude. In Fiets 9-2009 staat een ingekort verslag, hier hun volledige relaas.

Foto’s: Ron en Anita, www.sportograf.de

Wat bezielt fietsers om op een dag met windkracht 8, stromende regen of 5 graden onder nul toch op de fiets te springen en de elementen te trotseren? Volgens mij kent geen enkele andere sporter een dergelijke massale drang. Waarom kunnen fietsers uren in een catalogus staren naar frames en onderdelen of samen voelen aan een frame op een beurs? De fiets kent een bijzondere kracht. Een kracht die positieve uitstraling heeft. Het versterkt de groepsvorming binnen de fietserfamilie, het maakt mensen individueel fysiek sterker en het maakt je hoofd leeg na een drukke werkdag. Zelfs al ben je niet top geweest tijdens een fietstocht, achteraf ben je toch blij dat je gegaan bent. Met name als het mentaal of fysiek een periode minder is gegaan, hebben veel fietsers baat bij de mysterieuze aantrekkingskracht van de fiets. In tijd van ziekte hunkeren patiënten er naar om weer tochten te maken op hun stalen ros. Niet zelden prijkt een foto van het Italiaanse raspaardje of Duitse techniek boven hun bed, als herinnering aan het doel dat ze nastreven: weer opnieuw van de fiets en het fietsen genieten. En hopelijk daarna de lijn der uitdagingen weer oppakken. Want dat is de kracht van de fietser, om zichzelf te blijven pijnigen, de grenzen te verleggen en niet op te geven.

Waar gaan we in Godsnaam aan beginnen?

Voor ons zou de deelname aan de VAUDE Trans-Schwarzwald 2009 (VTS) een volgende uitdaging betekenen op mountainbikegebied. Als je de lat hoog legt, dan zul je ook hard moeten aanlopen en hoog moeten springen. Maar zonder eigen ervaring, moesten we eerst eens zien uit te vinden hoe hoog de lat eigenlijk ligt. In het huidige tijdperk is de eerste gedachte: www.internet! De VTS heeft een eigen site waarop al heel veel te vinden is over de etappes en het parkoers, de organisatie, inschrijven en deelnemers. Daarnaast geven diverse videoclips een impressie van de vorige editie. Via Youtube zijn filmpjes te vinden die deelnemers zelf hebben gemaakt met bijvoorbeeld een helmcamera. Op materiaalgebied hebben we veel navraag gedaan bij mensen die eerder in het Zwarte Woud hebben gereden en bij mensen met ruime ervaring in de ATB-(meerdaagse) marathonwereld. De organisatie heeft een aantal herstelteams die je fiets repareren indien nodig. Ze hebben ook een kleine voorraad reserveonderdelen bij zich. Heb je wat speciaals aan je fiets zitten, dan is het raadzaam om daarvoor zelf onderdelen mee te nemen. Wij hebben zelf als reparatievoorraad meegenomen o.a. een reparatieset bestaande uit een aantal binnenbanden, een CO2-pomp en een normaal pompje en de bekende multitool. Verder een aantal reservespaken per ATB (verbazingwekkend dat vandaag de dag geen ATB meer hetzelfde type spaak heeft!), twee setjes schijfremblokjes per ATB, een reserve buitenblad en een ketting.

Schwalbe was als sponsor aanwezig en ter plaatse kon je alle typen buitenbanden en binnenbanden kopen. De organisatie verplicht het meenemen van een gsm voor noodgevallen en het beschikken over een kilometerteller (handig om het aantal gereden kilometers te melden aan de Bergwacht bij een noodgeval, dan weten ze tenminste waar je ongeveer op het parkoers ligt). Voor voeding onderweg zou men worden voorzien van diverse repen, gelletjes en hartigheden. Al je bagage, inclusief reservekleding en in ons geval, slaapzak, luchtbed etc. moet in één tas verpakt worden. Dat was een uitdaging! De organisatie vervoert de tassen naar de volgende finishplaats. De tas krijg je overigens van de organisatie. De grootste uitdaging vormt voor ons de training. Naast het aantal kilometers dat je dagelijks rijdt, maak je ook gemiddeld een 2000-2500 hoogtemeters. Het aantal uren op de fiets varieert van gemiddeld vier to zes uur per dag. De klimmen zijn gemiddeld 10% steil maar in het begin neigt het eerder naar 20% en bij het naderen van de top vlakt het af. Gemiddelde lengte van de klimmen is 7 kilometer. Per dag doe je dus ongeveer twee keer de Alpe d’Huez maar dan over een hobbelpad. Helaas zijn dat soort klimmen in Nederland niet te vinden en moet je voor een goede stage bijvoorbeeld naar de Ardennen (vergelijkbaar gebied). Wij hebben er voor gekozen om eerder naar het Zwarte Woud af te reizen en daar nog specifiek in het gebied te trainen.

Midden tussen de wereldtop

De VTS bestaat uit zeven etappes. Dagelijks start het pak renners van ongeveer 450 mannen en vrouwen tegelijkertijd vanuit een aantal startvakken. Het klassement bepaalt in welk startvak je staat en de eerstaankomende wint. Er zijn zowel individuele deelnemers als koppels en voor alle categorieën zijn leiderstruien, dagelijkse prijzen en eindprijzen. Op de site heeft men het over Hobby-Fahrer en Jedermann die naast de Profi’s meedoen. Dat klinkt alsof er een heel veld staat van de ons bekende toerfietser, maar dat is niet het geval. Zo stonden we de eerste dag in het startvak met o.a. Daphny van den Brand en stonden de huidige nationale kampioenen ATB dames van Nederland en Zwitserland direct achter ons. Nederlandse toppers als Bekkenk en Pieters en topteams van BULLS, Rotschild en Merida stonden op de eerste startrij. Je moet dus echt een stukje kunnen fietsen. Voor iedere dag geldt een minimumtijd. Overschrijding levert straftijd op maar het betekent ook dat de verzorgingsposten dan zijn gesloten. Het aantal verzorgingsposten varieert van drie tot vier en voorziet in ruime mate in eten en drinken. De route loopt overwegend over de voor het Zwarte Woud typerende Schrott-paden; grove grind. 10% Gaat over asfaltwegen en er zijn diverse passages als single-track waarvan sommige in een bike-park liggen. Dat maakt de toch al snelle afdalingen extra uitdagend.

Een sfeerrijk evenement
Wat waren onze algemene ervaringen? Laten we met enkele zaken beginnen om rekening mee te houden. We hadden verwacht onderweg wat foto’s van parkoers, omgeving en renners te kunnen maken. Gezien de wedstrijdaard van het evenement en de tijdsdruk is dit vrijwel onmogelijk. Wel maken professionele fotografen dagelijks foto’s maar dat levert een enkele foto van jezelf op. Het is al klasse dat men al die renners en organisatie in iedere etappeplaats op een dergelijke wijze weet te verzorgen. Goed nadenken en slim plannen voorkomt dus het maken van extra (wandel)meters. Alle andere ervaringen zijn uitsluitend positief. Een goede organisatie, behulpzame vrijwilligers en uitstekende verzorging vormen de basis voor een schitterend evenement. Alles straalt “ATB” uit waardoor je met elkaar toch een soort familie gaat vormen. Dat alles op uitdagende routes in het decor van het Zwarte Woud maakt deze meerdaagse marathon tot een unieke ervaring.

Naar de Feldberg!
Ron en Anita hebben het zwaar gehad in de VTS. Volgend jaar wordt het parcours voor het eerst sinds 2007 veranderd en nog een tikje lastiger. Dan is er namelijk een aankomst op de Feldberg gepland. Gelukkig op de laatste dag, zodat je de volgende dag niets meer hoeft. De VTS start in 2010 op zondag 15 augustus en eindigt op zaterdag 21. Zie voor meer informatie, foto’s en inschrijvingen www.sauser.de. 
 
090986