Als fotograaf heeft Léon van Bon meer in zijn mars dan het testen van fietsen, wat hij overigens elke maand uitmuntend doet. Met zijn vriendin Eloise trekt hij dwars door Kenia, in het spoor van gravelraces. En hij valt van de ene verbazing in de andere. Een exclusief verslag in foto’s.
Deze maand test ik geen fiets, maar dat betekent niet dat ik stil heb gezeten. Uiteraard heb ik veel wielerkoersen fotografisch verslagen, maar interessanter is wellicht mijn trip naar Kenia. Daar ben ik naartoe gegaan met mijn vriendin, die ook een verdienstelijk fotografe is. We willen jullie graag meenemen op deze reis aan de hand van een serie foto’s. Het is een bijzonder land waar fietsen en zeker gravelen een groot avontuur is.
We volgden eerst de Safari Gravel Race in Naivasha, een koers over 100 kilometer door het Hell’s Gate National Park en onderdeel van de UCI-gravelseries, waarin de deelnemers zich kunnen kwalificeren voor het WK gravel. Na deze race was het tijd voor de Migration Gravel Race. Een semi-supported vierdaagse etappewedstrijd door het Masai Mara-gebied. De route voert in 650 kilometer door Masai-dorpjes, en de deelnemers krijgen op 1900 meter hoogte zware singletracks, gametrails en rode klei voorgeschoteld. Kijk, lees en geniet.
De Safari Gravel Race vindt plaats in het Hell’s Gate National Park, vlakbij het meer van Naivasha. Hier voert de race langs verbazingwekkende rotsformaties. Leuk weetje: deze rotsen vormden de inspiratie voor de belangrijkste scènes uit The Lion King, volgens de lokale bevolking..
Beeld op de top van de belangrijkste klim tijdens de tweede etappe van de Migration Gravel Race. Het hele event speelt zich af boven de 2.000 meter hoogte. Het is in Kenia gebruikelijk om je auto of motor vol te plakken met stickers van je idolen, van voetballers tot Jezus. Eloise moet wel glimlachen bij het nemen van de foto.
Hoewel je weinig mensen tegenkomt tijdens de ritten is iedereen blij om de deelnemers te verwelkomen. Deze enthousiaste schoolkinderen konden er geen genoeg van krijgen. De leraar vroeg mij op een gegeven moment om verder te gaan, zodat hij eindelijk zijn les kon vervolgen.
Door de vele regen is Kenia niet alleen heel groen maar zijn de rivieren heel breed. Een beeld dat ik nooit had verwacht in dit land.
Het landschap in Kenia is veel groener dan verwacht. Hier zie je een pittige klim met prachtige cactusbomen. Een plaatje waar Eloise direct voor valt.
De eerste avond worden we begroet door de Masai. Het gezang klinkt indringend en menige westerling laat een traantje. Het is emotioneel en indrukwekkend. En ja, hoog springen kunnen ze…
Ik denk dat ik gek word. We zijn nog niet eens zo lang onderweg en daar staat een giraf. Zomaar, rustig te eten. Ik stop en begin foto’s te maken. Hij kijkt me aan en gaat rustig verder met eten.
Een passage in een willekeurig dorp. Dit is een beeld dat we vaak zien. Op de achtergrond vullen de motards de boda boda’s (motoren) met benzine.
In de eerste etappe, na pas 7 kilometer, vallen onze monden open als we beseffen dat we midden in
het Masai Mara Natuurreservaat zijn. Ontmoetingen als deze hadden we niet verwacht, maar het is wel heel bijzonder als de giraffen voor al de renners uit beginnen te rennen.