Even dacht Léon dat het einde van de aerobike nabij was. Niets is minder waar, weet hij nu, na zijn testavonturen met de snelle Orbea Orca Aero. En nee nee nee, dit is geen e-bike.
Aerofietsen hebben mij altijd al aangetrokken. Ik vind ze er stoer en machtig uitzien. Met de Orbea Orca Aero is dat niet anders, al heb ik wel een ‘maar’: die toolbox onder de schuine buis. Het ding oogt als de accu van een e-bike, maar hij is bedoeld om samen met de eigen bidon een aerodynamisch vlak rond het bracket te vormen. Ik ben niet direct fan, en de UCI ook niet. Bij wedstrijden is de toolbox verboden, dus het is maar goed dat je hem er gewoon af kunt halen.
Het frame schreeuwt in alles aerodynamica. Kijk naar die platte voorvork, het zandlopervormige balhoofd en de brede schuine buis, die vooraan rond het voorwiel gebogen is en aan de achterzijde afplat, om een geheel te vormen met de bidon en toolbox. De bovenste buis is strak horizontaal, de zitbuis volgt de lijnen van het achterwiel en de achtervork is laag aangezet. De voor- en achtervork hebben het zogenaamde OMX-systeem met één open pat: zo kun je sneller van wiel wisselen omdat de steekas er niet helemaal uit hoeft. De officiële naam van het model dat ik in de garage heb staan is M20iLTD. Hij heeft de nieuwste 12-speed Shimano Ultegra Di2-groep aan boord. Een 160 millimeter-schijf voor en 140 millimeter-schijf achter moeten genoeg remkracht bieden.
De Vision 40 SC Disc Carbon TLR CL-wielen zijn niet erg hoog en ook niet erg licht. Hier zou je de fiets een upgrade kunnen geven. En koop dan gelijk een setje snellere banden. Er past rubber tot 30 millimeter in, maar de beste aerodynamica haal je volgens Orbea met een 25 millimeter-band. Het zadel is van Prologo, zadelpen, stuurpen en stuur komen van Orbea. De kabels lopen door het stuur, waarna ze netjes onder de stuurpen langs richting het frame lopen. De rest van de kabels lopen allemaal binnendoor, zoals je tegenwoordig ook mag verwachten – en al helemaal bij een aerobike. Al met al ziet de fiets er prachtig uit – oké, op die toolbox na dan. Qua lak kun je je helemaal uitleven bij Orbea: het personaliseren van de fiets is bij de prijs inbegrepen. En er zitten heel wat mooie combinaties bij: van flitsend oranje met witte details tot het ingetogen lichtgroen met grijs van mijn testfiets. Wel jammer trouwens dat de lak al beschadigd is bij de steekas van het achterwiel.
Reactief en toch stabiel
De Orca komt in de grootste doos die ik ooit heb gezien. Voordeel is dat de fiets er vrijwel geheel gemonteerd in zit. Ik zet het zadel op de goede hoogte en het stuur zo laag mogelijk. Zo, klaar om te trappen. Om de fiets op snelheid te kunnen testen, verkies ik een vlakke ronde. De eerste indruk is erg prettig. De korte wielbasis maakt de fiets lekker reactief. Hij stuurt heel direct, terwijl hij op de rechte stukken juist lekker stabiel vooruit koerst. Ik pak een mooi rondje over fietspaden door België. Hier kan ik lekker doorrijden. Op een bochtig stuk leef ik me even uit. Ik sprint van bocht naar bocht en geniet. Dit is een fiets die bij mij past.
Wel vallen me een paar dingen op. Omdat de bovenbuis vrij breed is, raak ik hem soms met mijn benen. Het is niet overdreven vervelend, maar ik merk het wel. En als ik in de beugels rijd, kom ik met mijn onderarmen tegen de bovenkant van het stuur. De bocht had wat mij betreft iets eerder ingezet mogen worden, maar dat is natuurlijk erg persoonlijk. Na een rit van een kleine twee uur kan ik mijn eerste conclusies trekken: de Orca rijdt heerlijk, stuurt fijn en reageert goed. Maar het belangrijkste is toch wel dat hij snel voelt. Orbea claimt dat de je bij een snelheid van 40 kilometer per uur 15 watt minder verbruikt dan bij het oude model. Op 50 kilometer per uur loopt de winst al op tot 28 watt. Een aanzienlijk verschil dat bewijst dat het qua aerodynamica wel goed zit met de Orca. Tegelijk is de fiets prima handelbaar. Comfort? Daar heb ik eerlijk gezegd weinig van gemerkt. Als ik weet dat ik over mooie wegen ga rijden, pomp ik mijn banden stevig op: zo’n 7 bar. Met bredere banden en (dus) een lagere bandenspanning kun je wel wat meer comfort bereiken. Maar wees eerlijk: daar koop je deze fiets natuurlijk niet voor.
Door de wolf geverfd
Ik woon nu een jaartje in Maastricht en ben op zoek naar een leuke trainingsgroep. Vandaag rijd ik voor het eerst mee met de veteranenclub WVM. Met de benaming ‘veteranen’ moet je altijd maar afwachten. Betekent dit dat ze door de wol geverfd zijn, of dat ze het rustig aan doen? Als ik om 9 uur met de Orbea Orca op de afgesproken plaats aankom staat er al een aardige groep. Ik vermoed dat ze de heuvels in gaan, dus heb ik de fiets toch maar even gewogen voor vertrek. Met een lege bidon, een toolbox en pedalen weegt de fiets ruim 8,8 kilo. Er zijn aerobikes die met een soortgelijke afmontage heel wat lichter zijn. Ik word vriendelijk ontvangen. Een van de eerste vragen die ik krijg is of ik al op een e-bike rijd. Ja, die had ik natuurlijk kunnen verwachten. Ik zou hetzelfde gedacht hebben, met die rare toolbox onder de schuine buis.
Oud-prof Fred Rompelberg rijdt ook mee. Hij heeft wél een echt motortje onder zijn fiets, maar dat mag ook best, met 76 jaar. Al snel wordt duidelijk dat deze groep lekker doorrijdt. We rijden richting Luik en duiken daar de heuvels in. Het tempo is precies goed. De beentjes doen flink zeer, maar ik hoef niet te lossen. De hele groep is ook vrij gelijk qua niveau, wat altijd prettig is. De Orbea? Die doet het prima. De fiets is stijf en stabiel. In een afdaling duik ik vol naar beneden, dat voelt ook prima. Hij stuurt me lekker door de haarspeldbochten en reageert vlot op mijn aanzet. Het tweede deel van de rit gaat steeds sneller, maar ik voel me goed. We rijden kop over kop en ik voel me superaerodynamisch: een prettig gevoel. In de licht dalende stukken trek ik extra door. Handjes onderin, ellebogen naar binnen, hoofd tussen de schouders en trappen. Hard trappen. Genieten. De racegeometrie van deze fiets past me goed, en hoewel écht comfort ontbreekt, zit ik er lekker op. En de veteranengroep is perfect voor mij. Toch mooi dat ik me bij deze mannen kan aansluiten. Over 116 kilometer rijden we gemiddeld 31,1 kilometer per uur, met 1500 hoogtemeters. Zeker niet slecht. Het gewicht van de fiets heeft me onderweg geen moment gestoord, ik heb er zelfs niet eens aan gedacht.
Een goede keuze
De Orbea Orca Aero is gewoon een prachtige fiets. Als je van een aeroracer houdt, dan is dit echt wel een goede keuze. Oké, een beetje aan de zware kant, maar met wat upgrades kun je het gewicht vrij snel wat laten zakken. Een set lichte hoge wielen zou hem helemaal afmaken. De fiets zoals ik hem getest heb is 5999 euro, precies de prijs die ik had ingeschat. Ik heb in ieder geval met volle teugen genoten van deze prachtige fiets. En mmm, nu ik twee weken naar de Orca heb zitten kijken, kom ik ineens tot een onverwachte, opvallende conclusie: die toolbox valt eigenlijk best wel mee.
Specificaties Orbea Orca Aero M20ILTD:
Pluspunten: snel, stuurt heerlijk
Minpunten: mag op dieet
Prijs: € 5999,-
Frame/voorvork: carbon/carbon
Gewicht: 8,5kg (excl.pedalen)
Groep: Shimano Ultegra Di2 R8150 12-speed, 52/36, 11-30, 160/140mm
Wielen: Vision 40 SC Disc Carbon TLR CL
Banden: Vittoria Rubino Pro IV 25mm
Zadel/zadelpen: Prologo Dimension T4.0/Orbea Orca
Stuur/stuurpen: OC RA10 Road Aero Carbon/OC RP10
Maten: 47, 49, 51, 53, 55, 57, 60
Meer informatie over Orbea vind je hier.
