Geheim testagent Léon van Bon staat in de startblokken voor een gloednieuwe reeks reviews. Die gaat van start met de langverwachte nieuwe Canyon Ultimate, waarvan in september al dit stuk op onze site verscheen. Rapportage van een prettige kennismaking
De oplettende wielerfanaat heeft de nieuwe Canyon Ultimate wellicht al gespot tijdens de Tour de France Femmes. Winnares Annemiek van Vleuten heeft er volgens de geruchten toen al kilometers mee gemaakt. De nieuwe Ultimate moet volgens Canyon een perfecte balans bieden tussen aerodynamica, stijfheid, gewicht en comfort. Volgens ‘productmanager road’ Matthias Eurich lijkt het ontwikkelen van een perfect uitgebalanceerde racefiets op het zetten van een goede espresso: dat laatste gaat niet alleen om de koffiebonen, de temperatuur van het water, de extractietijd en de druk.
“Het gaat erom ze zo te combineren dat je er blij van wordt en verlangt naar de volgende slok. Door de pure elementen van een moderne racefiets uit te balanceren – aerodynamica, stijfheid, gewicht en comfort – zal je vanaf je eerste rit eenzelfde glimlach op je gezicht krijgen en verlangen naar je volgende rit.” Het zetten van een espresso lijkt me persoonlijk iets minder ingewikkeld, maar de vergelijking snap ik wel. Laten we eens kijken of-ie ook klopt.
Canyon Ultimate, wat is er nieuw?
Mijn paarse testfiets staat op me te wachten bij het Canyon Servicecentrum in Eindhoven. Het eerste dat me opvalt, zijn de geïntegreerde cockpit en weggewerkte kabels – dat laatste mocht ook wel een keer. De fiets ziet er prachtig uit. Deze iced berry-lak is prachtig: half mat, half glanzend, opvallend, maar niet schreeuwend. De lijnen kloppen en esthetisch gezien oogt de fiets mooi in balans. De fiets heeft een aantal aanpassingen ten opzichte van het vorige model. Zoals ik al aangaf, lopen de kabels nu ook door het balhoofd. Verder is er extra aandacht geschonken aan de aerodynamica.
Hoe gestroomlijnder de fiets is, hoe breder je hem in kunt zetten, zeker als je het gewicht gelijk houdt. Met dat doel heeft Canyon de vorm van de buizen op veel punten aangepast. Dat maakt de Ultimate nog niet gelijk een Aeroad, maar toch: het zal vast wat schelen. Ook zijn er kleine aanpassingen gedaan, zoals de plaats waar je de zadelpen vastzet. Die is nu niet meer aan de achterzijde, maar aan de voorkant van de zadelbuis. Het frame is nu geschikt voor banden tot 32 millimeter. Op mijn testfiets heb ik een 25 millimeter band voor en een 28 achter, maar mocht ik dat willen, dan zijn bredere banden een makkelijke en effectieve manier om meer comfort te realiseren.
Stijlvolle look
De afmontage is prima in orde. De nieuwe Canyon zadelpen heeft een offset, en dat biedt net iets meer comfort dan normaal omdat hij dan extra flext. De D-vorm is weer goed voor de aerodynamica. De eigen Canyon-cockpit kennen we van de Aeroad. Je kunt hem in drie delen uit elkaar halen: dat is makkelijk voor het vervoer en om de breedte van het stuur aan te passen. Als je dieper wilt zitten, dan kun je het stuur lager zetten zonder dat je de vork hoeft af te zagen, en zonder dat er een lelijk stuk buis boven de pen uittorent. Een mooi en ingenieus systeem. De carbon bidonhouders zijn ook van Canyon en ogen eenvoudig maar chique. De bijpassende bidons maken de stijlvolle look compleet.
De nieuwe Shimano Ultegra Di2 12-speed is een prachtige elektronische groep met schrijfremmen. Voor zijn 160 millimeter schijven gemonteerd, achter 140 millimeter. Dit moet de remkracht netjes verdelen. Dankzij de cassette met twaalf kransjes weet ik nu al dat ik genoeg schakelmogelijkheden heb voor de Limburgse wegen waarop ik de fiets ga testen. De DT Swiss ARC 1400 50/50-wielset is degelijk, en de hoge carbon velgen passen perfect bij de moderne look van de fiets. De Schwalbe Pro One-banden met blanke wangen zorgen weer voor een klassiek tintje. Het zadel is van Selle Italia. Het geheel weegt 7,14 kilogram zonder pedalen. Dat is heel erg netjes, zeker als je bedenkt dat dit nog niet eens de lichtste Ultimate van de familie is. De meest high-end afgemonteerde Ultimate weegt een illegale 6,2 kilogram. Die fiets is – niet geheel verrassend – ook een stukje duurder.
Twee blije gezichten
Genoeg gepraat en geloerd, hoog tijd om te gaan fietsen. Ik zet het zadel op de goede hoogte, het stuur staat gelijk al goed. Daarna werk ik mij in een bijpassend shirtje, dat staat wel zo gesoigneerd. Ik rijd vandaag een rondje met Jacek Karluk, die zelf een Canyon heeft. Als hij me komt ophalen, kijkt hij zijn ogen uit. “Ik zou hem gelijk al willen bestellen”, zegt-ie. Pas als we wegrijden, bedenk ik me dat er standaard een powermeter op dit model zit. Ik verbind de 4iiii snel met mijn computer en we vertrekken nogmaals. Al gauw blijkt dat de powermeter wat kalibratie nodig heeft, dat doe ik de volgende keer wel.
De fiets voelt in ieder geval gelijk goed. Het zadel is wat smal voor mijn goesting, maar voor de rest geen klachten. We rijden een eenvoudig rondje door de bossen om de brandende zon zo veel mogelijk te vermijden – de thermometer schiet vandaag dik boven de dertig graden. De schaduw zorgt voor een beetje verkoeling, en zelf doen we ook niet te gek. Af en toe zet ik even fel aan na een bocht. De fiets reageert enthousiast, precies zoals je dat zou willen. Tegelijk geniet ik van zijn comfort. Zo verloopt de eerste rit naar tevredenheid. En ik ben blij dat ook de Canyon-lover zijn goedkeuring heeft gegeven.
Limburgse heuvels
De volgende rit brengt me naar de heuvels. De Bemelerberg, Gulperberg, Kruisberg, Eyserbosweg en Fromberg, dan een of ander nieuw weggetje met een steil klimmetje en dan de Cauberg. Een kleine twee uur door de heuvels gaat me veel vertellen over deze fiets. Ik stap op en ik merk dat ik nog wat moet wennen aan het zadel. Het gaat al beter, maar het is niet helemaal mijn ding. Dat zegt voor jullie verder niets, want een zadel is waarschijnlijk het meest persoonlijke onderdeel van een fiets, het moet echt bij je passen. Desalniettemin weet ik nu al dat ik ga genieten.
De benen zijn niet geweldig, maar wie maalt daar om? Ik rijd wat sneller dan tijdens de vorige rit, en voel al snel hoe lekker deze fiets stuurt. Ik zigzag door Maastricht richting het eerste klimmetje. Ondertussen heb ik mijn powermeter gekalibreerd en probeer ik bergop 300 watt aan te houden. Dat gaat redelijk goed. Ik schakel een tandje bij en ga op de pedalen staan. Ja, mijn eerste gevoel wordt nu meer en meer bevestigd. Eenmaal boven op het vlakke gedeelte plaats ik mijn handen in de beugel, en versnel ik langzaam richting de ‘Mathieu van der Poel Allee’. Als ik hier rijd, moet ik altijd even denken aan hoe de andere renners hier hebben moeten afzien om Mathieus wiel te houden tijdens Amstel Gold Race 2019. Vandaag vraag ik me af of hij zijn Canyon Aeroad zou laten staan voor deze nieuwe Ultimate. We zullen het zien in de toekomst.
Bijna een Kommetje
Ik kan op dit moment eigenlijk maar één punt van kritiek bedenken en dat betreft de stuurhouder. Mooi dat er naast mijn Wahoo ook een Garmin op past, maar ik wil hem graag mooi vlak uiteglijnd hebben met de stuurpen, dat is in mijn gedachte nu eenmaal meer aero. Nu torent een Wahoo-fietscomputer er best wat bovenuit. Niet echt een ramp – en voor het lezen van het scherm misschien wel beter – maar kan Canyon wellicht ook een houder speciaal voor Wahoo-bezitters maken? Ik rijd de Gulperberg op via de niet lastige kant, die onderaan stiekem toch nog verdomde lastig is. Eenmaal boven duik ik links weer naar beneden. Ik zet aan en ga plat op mijn fiets liggen. Hij voelt stabiel, precies wat je op dit soort momenten hoopt. Onderaan doen de schrijfremmen wat ze moeten doen. Ik houd de boel prima onder controle. Dit is genieten, hoor. Toch fijn om mijn wat mindere conditie te kunnen verbloemen met een topfiets. Kijk nou, aan het eind van de rit haal ik zelf nog bijna een kommetje.
En de prijs is…
Deze Ultimate is duidelijk een fiets voor de fanatici. Voor profrenners is er de lichte CFR. Voor de verstokte liefhebbers is deze CF SLX een prachtige fiets. Het is een strakke, goed sturende bolide die ook nog eens prima comfort biedt. Ik houd het meest van aerofietsen, maar als ik dan toch een nieuwe fiets moet aanschaffen komende tijd, dan staat de Ultimate zeker op de lijst. 6499 euro is een stevig prijskaartje, maar je hebt dan ook wel echt een prachtige fiets. Zijn lichtste broertje van 6,2 kilo kost overigens 10.499 euro. Zo bekeken valt de prijs van mijn testfiets nog mee.
Specificaties Canyon Ultimate CF SLX 8 Di2
Pluspunten: aero én licht, prachtige lak
Minpunten: minder aero met Wahoo-fietscomputer
Prijs: € 6499,-
Frame/voorvork: carbon/carbon
Gewicht: 7,14 kilo
Groep: Shimano Ultegra Di2 12p, 52/36, 11-30, 160/140mm, 4iiii Precision Powermeter
Wielen: DT Swiss ARC 1400 50/50mm
Banden: Schwalbe Pro One Skin
Zadel/zadelpen: Selle Italia SLR Boost Superflow/Canyon SP0055
Stuur/stuurpen: Canyon CP0018
Maten: 3XS, 2XS, XS, S, M, L, XL, 2XL
Eindcijfer: 8,1