Voor het derde jaar op rij stond de Oosterscheldekering vol met mannen en vrouwen die op een normale Gazelle-herenfiets de zuidwestenwind wilden trotseren op het Eneco NK Tegenwindfietsen. Als de windverwachting rept van windkracht zes of harder uit het zuidwesten, opent de organisatie onder de kreet ‘We kriehen sturm’ de inschrijving voor de wedstrijd. Alle 200 startplaatsen voor individuele renners en 20 ploegen voor de tegenwindrit op de Oosterscheldekering waren binnen 24 uur gevuld.

Het evenement houdt het midden tussen een echte tijdrit en een goede grap. Er is een startpodium, er wordt met chips heel secuur de tijd opgenomen, maar tegelijkertijd rijden de deelnemers met tasjes op de bagagedrager en jasbeschermers die klepperen in de wind. Er wordt door de snelste rijders stevig doorgereden en de meesten maken door het jaar heen voldoende kilometers op de racefiets, maar tijdens een dag in de winter plooien ze zich over een normaal fietsstuur.

De houding is een van de grootste uitdagingen bij dit wonderlijke NK. De wetten van de aerodynamica gelden evengoed als op de racefiets, maar het is lastig om een goede positie te vinden. De beste optie is om zo ver mogelijk naar voren te hangen, de kin voor het stuur, de handen, onder- en bovenarmen zo dicht mogelijk bij de borst. Tijdens de 8,5 kilometer lange tijdrit zijn het in deze opgevouwen houding het eerste de armen die pijn gaan doen.

Daarnaast blijkt elk jaar opnieuw dat het niet draait om de rijder die het best een zwaar verzet weg kan trappen, want zelfs met windkracht zes tegen is er af en toe wat luwte bij werkeiland Neeltje Jans of bij de pijlers die de stormschuiven bedienen. En dan is het vooral tollen geblazen op het stadsfietsje. En voor wie gewend is om te schakelen op zijn racekarretje is dat moeilijk, zeker omdat er geen klikpedalen of toeclips worden gebruikt, maar doodnormale trappers.

8,5 kilometer tijdrijden in de oncomfortabelste houding denkbaar werd dit jaar het best gedaan door Pico de Jager. Hij legde de afstand af in een tijd van 19.15, een gemiddelde van bijna 26,5 kilometer per uur. Bij de dames won Mathilde Mathijsse in 21.23. Er werd ook gereden in ploegverband. Hierbij was ‘Wind in de rug’ het snelst.

Foto’s

Foto’s: Arie Kievit