Er speelt namelijk al een paar weken weer iets door mijn hoofd. Met het gewichtsverlies (zie foto) en het toenemen van de conditie, geniet ik niet alleen veel meer op de fiets, maar vind ik het ‘spelletje’ zelf ook steeds leuker. Het gewoon mee kunnen sprinten voor een plaatsnaambordje, het counteren van een ‘demarrage’, het linkeballen in een groep, ik doe weer overal aan mee. Zoals vandaag, toen ik in Loenersloot werd ingehaald door de TC Abcoude. Zij waren ‘in volle finale’ voor de eindsprint bij het bordje Baambrugge. Als passant werd ik meegesleept en passeerde zo het plaatsnaambord als tweede. Dat is een lekker gevoel.

Met het bereiken van mijn doel en het naderen van het einde van deze blog, weet ik ook dat het stellen van een nieuw doel steeds dichterbij komt. Natuurlijk gaat na 7 juli de broekriem even wat minder strak. Maar helemaal los zal ik tijdens deze vakantiewaarschijnlijk ook niet gaan. Dat zou ik zonde vinden van alle inspanningen die ik gedaan heb om  op 97,4 kg te komen. Het voor 7 juli hebben van een nieuw doel is daarom ook voor mij van belang. Natuurlijk kan dit opnieuw een gewichtsdoel zijn, maar ik zit te denken aan iets anders.

Rond Hemelvaart zei ik al voor de gein tegen mijn vrouw Ellen, dat ik misschien wel weer wat wedstrijdjes wilde gaan rijden. Gewoon op de club en misschien zelfs wel een paar echte criteriums in de buurt. In de afgelopen weken is dat idee alleen maar sterker geworden. Het lijkt me gewoon weer gaaf om echt tussen de wielen te zitten. Het spelletje heb ik namelijk altijd leuk gevonden, maar wel alleen als ik echt mee kon doen. Met de progressie die ik het afgelopen jaar heb gemaakt, denk ik dat deze stap er ook in zit. Van toerder terug naar coureur. Het zou mijn verhaal compleet kunnen maken.

Voordeel voor mij is dat ik, mocht ik hieraan beginnen, minder kans heb om terug te vallen in mijn oude patroon. Dat is namelijk waar ik, ondanks hoe goed het nu gaat, nog steeds angst voor heb. De drijfveer die ik zou hebben als ik bijvoorbeeld het rijden van de Ronde van Waddinxveen als nieuw doel zou kiezen, stelt deze angst zeker weer voor een half jaar uit. Hopelijk heb ik dan mijn levensstijl zo aangepast dat ik minder angst heb om terug te vallen in mijn oude patroon. Om mijn doel kracht bij te zetten, wil ik opnieuw een blog bij kunnen houden op fiets.nl. Het wekelijks schrijven is in het afgelopen half jaar een belangrijke ondersteuning geweest in het proces van de Extreme Makeover 2.0. Mensen in mijn omgeving weten waar ik mee bezig ben, maar ook onbekende spreken me er op aan. Het is een prettige steun in de rug. Ik hoop dat niet alleen mijn vrouw, maar ook Fiets iets ziet in mijn nieuwe plan. En natuurlijk geldt ook voor ‘Van toerder terug naar coureur’ dat het plezier voorop staat. Ik heb er nu al zin in!