Verjaardagen, geen probleem. Een jarige op kantoor die trakteert, geen probleem. Vrijdagmiddagborrel geen probleem. Eigenlijk heb ik het maar in één situatie moeilijk en dat is op momenten dat er niemand in de buurt is. Blijkbaar kan ik heel goed aan anderen laten zien als ik iets weiger, maar is het vlees zwak op het moment dat er niemand in de buurt is. Dan kan ik alle kasten open trekken op zoek naar iets lekkers.  Om te voorkomen dat ik me vergrijp aan iets lekkers, is er dan ook vanaf oktober in huize Kruithof niks meer in huis. Alleen voor de kinderen is er af en toe iets. Zij hoeven niet te lijden onder pappa’s emo-vraatzucht.

In de hierboven geschetste situatie lijkt echter verandering te zijn gekomen. Sinds mijn sportvastenkuur heb ik niet of nauwelijks meer het gevoel gehad dat ik een zak chips open moest trekken en leeg moest eten. Het begint er zelfs op te lijken dat ik suikers niet meer lekker vind/in grote getalen nodig heb. Mijn ontstane antipathie tegenover Cola had ik jullie al gemeld, maar thee drink ik nu ook zonder zoetjes en zelfs groene thee is goed te drinken.

Dat mijn lichaamsenergiebehoefte echt verandert, merkte ik deze week. Mijn vrouw vroeg om een schaaltje kwark met een kiwi na het sporten, die ik liefdevol voor haar klaar maakte. Bij haar eerste hap schoten echter de trainen in haar ogen. “Gatver, dit is zuur! Heb je er geen zoetstof in gedaan?” was haar reactie. Zoetstof, ik had er niet eens aan gedacht. Sinds het begin van mijn sportvastenkuur, doe ik nergens meer suiker, zoetjes of zoetstof in. En een aantal keer per week eet ik ’s ochtends ook een heerlijke kwark met fruit. Maar zonder zoetstof. De reactie van mijn vrouw, deed mij wel denken aan hoe mij dit een paar maanden geleden zou hebben doen smaken. Mijn reactie was toen zeker weten exact hetzelfde geweest.

 Mijn suiker behoefte is dus getemperd. Dat maakt het onder controle houden van mijn energie inname een stuk gemakkelijker. Na de verjaardag van mijn zoon, zitten er na een week dus nog steeds koekjes in de trommel. ‘Vroeger’ waren die zeker weten al op geweest. Nu hoop ik dat we eindelijk de trommel kunnen testen om te kijken hoelang ze daadwerkelijk vers blijven.

Ook de Woudtse plak in koffiehuis ‘De Hooiberg’ in ‘t Woudt, waar de toerclub van GRTC Excelsior zijn koffiepauze hield tijdens de zaterdag rit was gemakkelijk af te slaan. Een lekkere bruine boterham met kipfilet levert veel meer juiste energie!

Niet alleen met de gewichtsvermindering gaat het goed, ook de training buiten is dus weer opgepakt. Naast de zaterdagrit heb ik dinsdag ook nog een mooi ritje gemaakt met Marmotte budy Remko. Hopelijk komen daar de komende weken nog veel ritjes bij. Van mij mag het voorjaar beginnen. Mijn sportvastencoach Allard van sportschool Den Edel in Gouda, is zelfs al met de zomer bezig. Hij stuurde mij deze wintersportfoto van de Alpe d’Huez, met de vraag of ik mezelf daar alweer zie fietsen! Nou Allard nog niet, maar dat gaat goed komen!