Rodrick de Munnik en Edwin Driessen van Fiets volgen een Sportvastenkuur. Edwin blogt dagelijks over zijn ervaringen.

Ik beken. Ik zondig. De nacht is vreselijk. Honger giert door mijn lijf, handen en benen trillen. Ik draai en woel een uur door mijn bed, zonder dat ik de slaap kan vatten. Coach Mark heeft gezegd dat ik bij dit gevoel een glas extra sap mag nemen. Eigenlijk moet dat dan bij het ontbijt, diner of de lunch. Ga ik het nu doen, of wacht ik tot de ochtend? Ik hak de knoop door. Om drie uur ’s nachts sluip ik mijn bed uit, en loop ik zachtjes de trap af. Ik pak twee sinaasappels, snij ze met een mesje doormidden en plaats ze op de citruspers. Het sap glijdt als goud door mijn keel. Ik voel me beter. Terug in bed val ik in slaap.

Om acht uur sta ik op. Opnieuw drink ik één glas vers uitgeperste sinaasappelsap. Ik voel me beter dan gisteren. Maar leuk is het niet. Voordat ik aan de kuur begon hoorde ik verhalen over hoe goed je je gaat voelen. Onzin. Mijn schoonmoeder vraagt of ik ziek ben als ze binnenkomt. Ik geef toe. Het voel best een beetje als ziek zijn.

 89 kilo weeg ik vandaag. Dat is vijf kilo minder dan toen ik begon. Het half uurtje trainen op de hometrainer gaat beter dan vrijdag. De douche na afloop is een heerlijke beloning. Ik tel af. Nog 40 uur, en dan mag ik weer wat eten.