De aanwijzingen dat SRAM aan een draadloze elektronische groep werkt zijn namelijk talrijk. Onze argumenten hiervoor zijn zowel gebaseerd op de patentaanvragen van SRAM als het nader bestuderen van de ‘gelekte’ foto’s.
Eerst maar eens de foto’s. De contactpunten op de derailleurs zitten op een vreemde plaats. Bovendien zijn deze contactpunten niet mooi vormgegeven.Ook het doosje onder de stuurpen ziet er raar uit. Dit doosje is groter dan vergelijkbare producten van Shimano en Campagnolo. Met de voortgang van de techniek zou je verwachten dat dit doosje juist kleiner zou zijn. Dan zijn er nog de draden die de groep zouden moeten aansturen. Ze zijn nogal amateuristisch in elkaar gedraaid. De draden die in het frame gaan, zijn vastgeplakt met tape. Het is toch raar dat zowel de schakelgreep als de derailleurs er netjes uitzien, maar de draden niet.
Ook in de patentaanvraag van SRAM voor hun elektronische groep komen we geen draden tegen. Volgens deze documenten hebben de schakelgrepen en beide derailleurs allemaal hun eigen heroplaadbare batterij, zender en ontvanger. Ook is duidelijk dat SRAM bij de nieuwe groep afstand doet van het zogeheten ‘Double Tap’ systeem: met een korte klik beweegt de derailleur de ene kant op, met een langere klik beweegt de derailleur de andere kant op.Het draadloze schakelsysteem is beveiligd om te voorkomen dat bij het aanraken van de schakelgreep de ketting van een andere renner verspringt. Zowel in de schakelgrepen als in de derailleurs zitten geheugenchips ingebouwd met een uniek identificatienummer. De deraillieur verspringt alleen als het een opdracht krijgt van de juiste schakelgreep. Ook doordacht is het zendsysteem. De zender staat in principe altijd in de slaapstand. Pas als de schakelgreep wordt aangeraakt gaat de zender aan. Hiermee wordt stroom bespaard en kunnen batterijen kleiner zijn. Dit scheelt weer gewicht. Vandaar dat we denken dat de nieuwe groep van SRAM lichter zal zijn dan die van Shimano en Campagnolo. (auteur: James Huang/Future)
