De regenboogtrui zat drie jaar lang als een tatoeage om het bovenlijf van Peter Sagan (28). In die periode groeide hij uit tot de grootste ster van het wielerheelal. Nu is hij wereldkampioen af en begint hij aan een nieuwe fase in zijn loopbaan. Maar ook in 2019 zal de excentrieke Slowaak aan aandacht geen gebrek hebben. Er is immers maar één Peter Sagan. Hij blijkt op al na te denken over zijn pensioen, dat niet te lang op zich laat wachten.

Door Sam Dansie & Sven Roggeveen /// Fotografie Andrea Pozzobon

Het begon met een splijtende demarrage op de met kasseitjes bezaaide 23rd Street in het Amerikaanse Richmond in 2015 en eindigde met een knuffel met zijn opvolger in hartje Innsbruck afgelopen september. De hegemonie van wereldkampioen Peter Sagan duurde liefst 157 (!) weken. De regenboogtrui hing om precies te zijn 1.098 dagen om zijn sterke schouders. Voor de internationale uitstraling van het wielrennen was de Slowaakse superster drie jaar lang het perfecte uithangbord. Er is geen coureur in het peloton bij wie topprestaties en charisma zo goed samengaan als bij Sagan.

De veelgehoorde vloek van de regenboogtrui kreeg nooit vat op hem. Alleen al om de simpele reden dat de vaandeldrager van Bora-Hansgrohe zich nooit een moment iets heeft aangetrokken van dergelijke verhalen. De ongecompliceerde Sagan liet zoals altijd zijn benen spreken. Gedurende zijn drie seizoenen in de regenboogtrui boekte hij 32 zeges – zijn twee prolongaties van de wereldtitel niet meegerekend – met de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Gent-Wevelgem (tweemaal) en zeven ritzeges en twee puntentruien in de Tour de France als hoogtepunten.

‘De regenboogtrui gaf me een hoop extra werk. Je moet je voorstellen dat je altijd als laatste aan het ontbijt zit en als laatste aanschuift voor het diner’

“Alle drie de wereldtitels waren bijzonder”, vertelt Sagan. “Ik kan niet zeggen welke ik het mooist vond. De weg ernaartoe, het gevoel na afloop… Klassiekers, de Tour; het is allemaal groots. Maar het winnen van het WK geeft je een jaar lang elke dag weer voldoening.”

Maar aan al het moois komt een einde, ook aan het tijdperk van Sagan in de regenboogkleuren. Het klimparcours in het Oostenrijkse Innsbruck was eind september te hoog gegrepen voor de über-allrounder. Op negentig kilometer van de finish kon Sagan het tempo niet meer volgen en verdween hij uit beeld. Toch verliet hij het WK niet als een dief in de nacht. Want wie verscheen er tijdens de huldigingsceremonie ineens op het podium om de kersverse wereldkampioen Alejandro Valverde zijn gouden medaille uit te reiken? Jawel, Peter Sagan. Met een innige omhelzing bezegelden de twee kampioenen de definitieve wisseling van de macht.

“Het was een spontane actie. Ik heb enorm veel passie voor het wielrennen, daarom vond ik het mooi om dit gebaar te maken. Ik gun het Alejandro. Hij is een groot renner en dat juist hij mijn opvolger is, doet de trui nog meer eer aan.”


Dit artikel is Powered by Procycling, en lees je in zijn geheel in Fiets Magazine 12. Het magazine is te bestellen in onze shop. In dezelfde uitgave vind je ook interviews met carbonspecialist Edwin van Vugt, met Niki Terpstra over zijn 6-daagse deelname, transfers in het wielerpeloton, voedingstips, trainingstips, geteste racefietsen en mountainbikes en prachtige reisverhalen.