Wat celeste voor Bianchi is, is de kleur ramato voor Wilier Triestina. Het is een visitekaartje dat hun fietsen een heel herkenbare look geeft, en een echt Italiaanse uitstraling. Ideaal als eyecatcher voor in de showroom.
Ramato, oftewel ‘koperachtig’: zo noemden ze bij Wilier Triestina de kleur van hun frame. Die bijna lichtgevende kopertint bracht het Italiaanse merk al in de jaren veertig van de vorige eeuw op de markt. Op een gegeven moment deemsterde de kleur wat weg, maar tegenwoordig grijpt Wilier steeds vaker terug op haar historie. Zo zagen we de kleur al terug op de Cento10 Air van Filippo Pozzato en de Cento10 Pro van Sylvain Chavanel. En de laatste tien jaar zijn laktechnieken zoveel beter geworden, dat ook een carbon kader deze ‘stalen uitstraling’ kan krijgen.
Wilier verkoopt nog steeds stalen Superleggera’s trouwens, onder het motto the past the future. Het model is verkrijgbaar vanaf 4500 euro – met Campagnolo uiteraard. Het stalen frame wordt nog altijd met lugs gemaakt, daarna volledig verchroomd en met een lichtdoorlatende lak afgewerkt. Cromovelato wordt dit genoemd, en het is een lust voor het oog. Ook andere merken uit Noord-Italië gebruiken deze techniek. Het toont aan dat de Italianen niet alleen oprechte aandacht voor het verleden hebben, maar ook weten hoe ze dit kunnen ‘vermarkten’ – een vreselijk woord, maar wel een die de lading dekt.
‘Very few used’
Het exemplaar dat je op de foto’s ziet, is wel echt op leeftijd: deze Superleggera komt uit 1987. In een iets andere uitvoering stond deze fiets ooit bij Wilier in de showroom. In ons land is dit model een zeldzaamheid, maar zo’n Superleggera is een soort Italiaanse Champion Mondial: knap gemaakt, maar er zijn er wel heel veel van in omloop gebracht. En internationaal worden deze fietsen in verschillende maten en uitvoeringen volop aangeboden.
Via de importeur in België ging er eind 2021 een Engelstalige mail rond naar Wilier-dealers. ‘I sell a Wilier Road bike from 1987. Very few used and in excellent condition. Frame size 51×51, serial 2035 tubes Columbus SL. Full groupset Campagnolo Super Record (last series pantographed Wilier), Mavic rims S.S.C., Selle San Marco Concor saddle, stem/handlebar 3T, freewheel Regina oro 6s, chain Sedis France, Vittoria tubulars. Delivered with Silca pump ramato color.’
Een koopje was het niet, maar je kunt nog zoveel ‘dikke’ carbon racers in je winkel hebben staan, zo’n glimmende klassieker springt er toch uit… En zo verhuisde de fiets van Rossano Veneto, de thuishaven van Wilier Triestina, naar Limbricht. Hij had ook daar zo de showroom in gekund, maar de nieuwe eigenaar had andere plannen.
Math en Tullio
Maak kennis met Ralph Salden. Zijn winkel, Math Salden Wielersport, bestaat dit jaar zestig jaar. Vader Math begon in 1963 vanuit huis met het repareren van fietsen en bromfietsen. In 1967 betrok hij een nieuw winkelpand aan de Provincialeweg in Limbricht. Daar zit de winkel nu nog steeds. Salden verkocht in het begin alle soorten fietsen, pas later ging hij zich specialiseren in sportieve modellen. In die jaren was het trouwens Campagnolo wat de klok sloeg. Math reisde in 1979 nog persoonlijk af naar Italië, waar hij oprichter Tullio Campagnolo ontmoette.
Toen het onderdelenmerk in 1983 vijftig jaar werd, vierden de Italianen dat met een jubileumuitvoering van de Super Record-groep. Aluminium onderdelen met gouden accenten, veel gravures, mooi in een doos inclusief pedalen, zadelpen en naven (tegenwoordig ‘doet’ zo’n doos rond de 3500 euro). Uiteraard bestelde Salden zo’n groep. Maar die bleef vervolgens jaren onaangeroerd liggen in het magazijn. Tot de Superleggera binnenkwam – daar zou de groep perfect bij passen. Ombouwen dus. Alleen bleek dat nog wel wat voeten in de aarde te hebben. Er moesten andere wielen in met de correcte naven. Die werden in Groot-Brittannië gevonden, maar als gevolg van de Brexit werd het versturen een slepende kwestie en moest er een flik bedrag aan invoerrechten betaald worden: zo’n 600 euro.
Kampioensfiets
Maar inmiddels, bijna twee jaar nadat de Superleggera in Limbricht aankwam, heeft Salden hem af: compleet met 53/42-crankstel, 6-speed 13-26, Mavic GP4-wielset met Challenge Criterium-tubes, Iscaselle Giro d’Italia-zadel, gestikt lederen stuurlint en een superexclusief Silca-pompje, en (uiteraard, zouden we bijna zeggen) uitgevoerd in de kleur ramato. In totaal is de fiets 9,68 kilo zwaar. Als je goed kijkt, zie je dat de koperen finish her en der wat dun is geworden – als je heel dichtbij komt, zie je zelfs wat craquelé.
En wat staat er nu op de decal? ‘Campione d’Italia prof 1985’. Dat blijkt te slaan op Claudio Corti. Zijn team, Supermercati Brianzoli, koerste dat seizoen deels op de stalen Superleggera. (In 1986 ging de ploeg trouwens over op Moser-fietsen – ook omdat Francesco dat jaar de nieuwe kopman was en toen al zijn eigen fietsen produceerde.) In 1985 boekte Corti het grootste succes uit zijn loopbaan, door kampioen van Italië te worden. Goud, met een koperachtig randje.