Review: BMC Roadmachine AMP One, altijd wind mee

In De renner vertelt auteur Tim Krabbé over Spanjaarden die iedere ochtend de trein nemen om enkel maar met wind mee te hoeven trainen. De BMC Roadmachine AMP was iets voor hen geweest. Die bolt namelijk als een trein met wind mee. Hoe dat kan? Vroem vroem…het is een racefiets met elektrische ondersteuning.

Of ik even op bezoek wilde komen in Grenchen. Thuisbasis van BMC, naast het velodroom waar Ellen van Dijk het werelduurrecord aanscherpte, en toevallig ook aankomstplaats in de Ronde van Zwitserland. Wist ik veel dat ze me gingen verleiden met een e-racefiets. Zo’n ding waarvan je direct denkt: wat moet ik er mee? Kom ik nog op terug. De Roadmachine AMP One is in feite niets meer of minder dan de normale Roadmachine die we uit het peloton kennen, maar dan met een dikke motor en een batterij. De geometrie is hetzelfde. En op 150 gram na is het framegewicht ook identiek. De externe krachtbron is een Mahle X20-naafmotor in het achterwiel. De accu zit intern weggewerkt in de onderbuis en is – voer voor sceptici – amper op te merken. De fiets ziet er echt uit als een racefiets. Dat was een jaar of drie geleden nog wel anders.

Zwaargewicht

12,5 kilo weegt mijn testfiets in zijn geheel. Dat is even slikken voor een carbon racefiets met zoveel luxe onderdelen. Toch voel je het gewicht niet direct als je ermee op pad gaat. Het eerste deel van de testrit rijd ik nog zonder ondersteuning. Gewoon zoals het hoort, volgens de meeste. Zowel op het vlakke als bergop gaat dat goed. Zeer goed.

De fiets lijkt niet alleen op de Roadmachine, zo fietst-ie ook. Oké, die fijne zwieper als je uit het zadel komt tijdens
een acceleratie ontbreekt. Daarvoor is de fiets te zwaar. Aan de andere kant daalt hij door dat extra (laag liggende) gewicht wel als een trein. Ja, het gaat op rolletjes hier in Zwitserland. Als ik de motor inschakel, lijkt er aanvankelijk niks te gebeuren. Dat klopt ook. Ik rijd op het vlakke al boven de 25 kilometer per uur. En dan doet-ie het niet.

Bergop zakt de snelheid terug en begint het systeem in werking te treden. De motor heeft 22Nm koppel, een fractie van wat ik van mijn e-MTB gewend ben. Maar doordat de motor in het achterwiel zit (in plaats van in het bracket) worden de krachten directer overgebracht en voelt de motor wel degelijk zeer krachtig. Komt natuurlijk ook omdat de fiets de helft weegt van een e-MTB, en geasfalteerde beklimmingen lang zo steil niet zijn als een echte singletrail.

Het systeem kent drie standen: Eco, Trail en Turbo. Of liever, groen, oranje en paars – want Trail-mode op een racefiets is wat gek natuurlijk. In de praktijk blijkt de groene stand al meer dan voldoende om ‘wind in de rug’ te krijgen. 300 watt bergop wordt ineens 220 watt, een duidelijk verschil. Schakelen we de ondersteuning op, dan hoeven we amper nog te trappen. Of beter, we leveren nog steeds deels dezelfde input, maar gaan simpelweg veel harder.

De nieuwe Mahle-motor en zijn 360Wh-accu kunnen uitgebreid worden met een range extender van nog eens 170Wh. Tijdens een van mijn testritten klokte ik 2400 hoogtemeters in ruim 100 kilometer en rolde ik de kroeg binnen met nog zo’n 35 procent aan batterij-inhoud. Met de actieradius zit het dus wel goed. Net als met de bruikbaarheid van de fiets. Een wiel wisselen is net zo makkelijk als bij een ‘normale’ racefiets. Dat was voorheen wel anders. En de bediening werkt met één knop. Easy. Geen grote display of groot bracket nodig.

Voor wie?

Blijft de vraag: wie zit er te wachten op zo’n ding? Twee soorten mensen. Tijdens onze rit fietste ik in een groep waarbij het niveauverschil behoorlijk groot was. Te groot om met een normale fiets bij elkaar te blijven. Met zo’n e-racer valt dat verschil voor een groot deel weg. Zelf fietste ik in Eco-stand, waar sommige anderen in Turbo reden. Geeft niks, zo hebben we beiden plezier, en we kunnen nog een beetje met elkaar kletsen ook. Op het vlakke is de limiet van 25 kilometer per uur geen belemmering, want de ondersteuning vloeit langzaam weg zonder dat je dit echt opmerkt. Het is al met al een fiets waarmee rijders van verschillende niveaus en fietsculturen kunnen samensmelten.

Verder is het een racer voor doorgewinterde wielertoeristen met een tegensputterende leeftijdsmeter. Deze groep kan weer gewoon als vanouds Alpencols beklimmen, zonder eindeloos lang onderweg te zijn. Die motor gaat ook niet ten koste van het wielergevoel. Als je hard trapt, dan ga je ook gewoon hard. Simpel zat. Enige kanttekening bij dit verhaal is dat je bergen nodig hebt om het motorvoordeel volledig te benutten. En laten we die nu net niet hebben in Nederland. Dat maakt de RoadMachine AMP voor de Nederlandse markt bijna kansloos. De fiets ondersteunt tenslotte maar tot 25 kilometer per uur en dat is voor veel mensen geen enorme opgave om te halen op onze wegen. En stel dat je dat nu niet haalt en wel lekker fietst. Waarom zou je dan nu ineens wel harder willen?

Echte racefiets

Dat wij op een pannenkoek met drooggelegde meren leven, daar kunnen ze bij BMC niets aan doen. De RoadMachine AMP is gewoon een hartstikke goed rijdende racefiets die echt het racegevoel geeft. Al heeft de fiets, en dan vooral het Mahle-systeem, nog wel wat praktische problemen. Doordat er maar één knop is, valt de motor kort uit als je van Turbo naar Eco wilt terugschakelen. Niet onoverkomelijk, wel irritant.

Verder maak ik me zorgen over de servicekosten. De powermeter die bijhoudt hoeveel kracht de motor kan geven, zit verwerkt in een plastic bottombracket. Dat gaat vroeg of laat slijten – de lagers sowieso. Volgens Mahle zijn de lagers los vervangbaar, maar hoe zit het met de tolerantie en stevigheid van de plastic behuizing als je de lagers al meerdere keren hebt gedemonteerd? De tijd zal het leren.

Conclusie

Ben je vaak in de heuvels, dan kan de BMC Roadmachine AMP een echte aanwinst zijn. Natuurlijk voldoet een normale fiets prima, maar zijn je fietsmaten te snel, wil je meer genieten en minder afzien, of beginnen de jaren te tellen, dan is het echt het overwegen waard. Met de gekozen componenten, stuureigenschappen en stijfheidswaarden is het buiten een e-bike ook vooral een heel goede racefiets.

De specificaties

Meer info: bmc-switzerland.com