Ghost Lector LC5
Het belangrijkste aan iedere fiets is de rijervaring, en fietsen is het eerste dat ik met iedere testbike doe. Na het afstellen dan, maar dat is met deze fiets niet zo’n klus want ik ken de banden en vering als mijn broekzak. Op de voorvork staat een tabel met de aanbevolen luchtdruk per gewicht, naar mijn smaak iets te hard voor een volgeveerde fiets maar op een hardtail als deze klopt het advies meestal aardig. Aangezien ik vandaag rijd op een parcours met veel remknippen en wasborden stel ik de uitgaande demping licht in, dan veert de vork snel uit na een klap zodat hij tijdig klaar is voor de volgende. De velgen zijn naar de huidige maatstaven aan de smalle kant, niet geschikt voor brede banden met echt lage druk. Lager dan 1,6 bar voor en 1,7 achter ga ik niet, anders zwikken de banden in lomp genomen bochten. Bovendien zitten er binnenbanden in en geen latex, en bij minder druk gaan ze zwaar rollen. De stuurpen keer ik om, omlaag maar met een spacer eronder want anders is de zit wel erg diep. Het stuur is breed maar de shifters kunnen ver naar binnen worden geschoven zodat iedereen met een ijzerzaag zijn favoriete breedte kan kiezen. Het zadel heeft een snelspanner dus er is geen gereedschap nodig om hem op hoogte af te stellen. Ok, afstellen klaar, we kunnen eindelijk rijden! Op de parkeerplaats probeer ik een wheelie, dat gaat makkelijk. Een stoppie op het voorwiel is nog eenvoudiger, de vierzuiger Avid’s zijn veel vinnigere remmen dan de Shimano’s op de andere bikes. Schakelen gaat met uitsluitend de rechter duim; op en af want het is een SRAM shifter en alleen rechts want het is een 1×11 groep met enkel voorblad. Dat voorblad telt maar 32 tandjes, en al op de verbindingsroute naar ons testrondje belandt de ketting op de 10. Het frame is stijf en het rauwe lopen van de ketting is duidelijk voelbaar op het zwaarste verzet. Voor efficiënt trapwerk zijn tien tandjes te weinig en bij het eerste zuchtje tegenwind gaat de ketting weer op de 12, dat trapt soepeler. Een snelle rechter bocht leidt het parcours op, en de Lector stuurt zo lekker dat ik nog plat in de bocht lig als het pad alweer rechtdoor gaat, wat een leuke fiets! Sturen gaat niet overdreven licht en aan het brede stuur kan je heerlijk de beest uithangen; voor, achter of naast het zadel. Erg vriendelijk is deze Ghost niet, hij voelt knalstijf. Daardoor reageert hij woest op alles wat je raakt maar hij stuurt ook lekker precies zodat je dicht bij de grens durft en kunt rijden. Een deel van het compliment is voor de voorvork, Rockshox heeft de Reba sterk verbeterd dit jaar en snelle klappen verteert hij nu gewoon goed. De grens ligt bij de grip van de voorband. Terwijl het achterwiel opspringt en weer grip vindt plakt het voorwiel aan de grond zodat je koers houdt en overeind blijft. Tot je te ver gaat en de voorband er ineens vandoor gaat, dan zijn bovenmenselijke reflexen nodig om de situatie te redden. Of een opstaand randje naast de bocht dat je opvangt, daar beland ik regelmatig. Met een paar lompe schakelacties ram ik door de versnellingen heen, raffel een singletrack af, wheelie over remknippen heen en later dan laat rem ik voor een haakse bocht. Direct om de hoek ligt een fikse klim. Die ken ik, ik kom hier vaker, en toch ben ik te laat klaar met terugschakelen. Verbaasd stoemp ik naar boven en ik bedenk me waaraan het ligt. SRAM’s nieuwe GX groep voelt hetzelfde aan als de dure 1×11 groepen, zolang je één versnelling per keer klikt en geen haast hebt. Maar als je snel doorschakelt, onder druk, dan duurt het allemaal lang. De shifter loopt wat zwaarder en de cassette pikt de ketting minder snel op. Nog steeds niet slecht, maar minder goed dan andere bikes die net zo flitsend rijden. Veel duurdere bikes, bedenk ik me als ik naar boven buffel, lichter ook. Op het vlakke zou je zweren met hooguit 10 kilo onderweg te zijn maar de Lector weegt anderhalve bidon meer. Op een klim valt hij daardoor tegen. Onterecht en relatief want vergeleken met de Cube, Merida en Scott is hij nog steeds licht. Ik heb me net te veel laten opzwepen door dit zwarte monster en het zweet drupt van mijn neus. Boven gekomen onderwerp ik de Ghost aan een kritische blik. Klaagde ik in het papieren artikel over de zwarte Merida, de Ghost is pas echt compléét kleurloos. Frame, wielen, cassette, zadel, de logo’s op het frame zijn van glanzend zwart op mat. Door de afwezigheid aan kleur moet de Lector het van zijn vormen hebben, en die mogen er zijn. Scherpe randen en lijnen. Een onderbuis zo breed als de trapas, zo recht dat hij pas smaller wordt bij het balhoofd. Het ziet er niet alleen stijf uit, dat is het volgens onze meetbank ook met een torsiewaarde die nog hoger ligt dan die van de Cube. De ranke achtervorken zijn een stuk flexibeler en dat zorgt voor een klein beetje vrolijkheid in het frame, maar het is vooral het lichte, snelle gevoel wat hem zo leuk maakt. Ik stap weer op en geef gas richting de afdaling. Ècht gas, ik heb er zin in en ben benieuwd naar de grenzen van het materiaal. De haakse bochten bovenaan gaan goed, een tipje voorrem is genoeg om het achterwiel om te gooien en al voor de laatste bocht laat ik de hendels los en grijp het stuur stevig vast. Met de meeste hardtails gaat dat niet goed en ook nu moet ik alle zeilen bijzetten om op het pad te blijven maar het scheelt kilometers per uur op de volgende afdaling, een lange rechter bocht vol bulten en kuilen. De Lector stuitert woest onder me heen en weer, probeert me van zijn rug te smijten en stuitert langzaam naar links. Als een gorilla knijp ik in het stuur, als ik nu rem lig ik zeker tussen de struiken. Het buitenste randje van de kombocht onderaan redt me, en in een rustig tempo maak ik het rondje af.Daar heeft de Lector geen zin in. De versnellingen liggen ver uiteen, het stuur is lomp breed en het stijve frame geeft iedere trilling loepzuiver door om je aan te moedigen wat harder te trappen. Licht chagrijnig stap ik af, zet de Ghost voor het raam en bestel binnen een pannenkoek met appel en stroop. Ik haal mijn laptop uit de auto en probeer te formuleren waarom ik de Lector een rotfiets vindt maar typen lukt niet. Hij is stoer, uitdagend, eigenwijs en na de Cube, Merida en de Scott een meer dan welkome verrassing. Hij voelt duurder dan hij is, en daardoor valt hij af en toe ook flink tegen. Hij is verre van perfect maar dat is geen enkele bike van €2300,-. Hij is niet vriendelijk en wijst je hard op je eigen fouten. Het is geen toerbike, maar een gaaf ding dat je een betere rijder maakt. Mijn bord is leeg, ik berg mijn laptop weer op. Typen kan vanavond ook, ik rijd nog een rondje 😉Plussen en minnen
+ Zwarte geweldenaar
+ Hypnotiserende framevormen
– Niet voor toeristen
Conclusie
De februaritest had deze Ghost niet gewonnen. In de puntentelling zijn allerlei verantwoorde zaken erg belangrijk, zoals snel schakelen onder druk en een beschaafd stuurgedrag. Beiden gaan niet op voor deze Lector. Voor wie ermee om kan gaan is het een opzwepende, onverwacht snelle bike. En wie liever safe, verantwoord en comfortabel onderweg is kan beter kan beter het februarinummer van Fiets erbij pakken.Specs
prijs | 2299,- | |
frame | Carbon | |
voorvork | Rockshox Reba RL | |
demper | – | |
Shifters | SRAM GX 11sp | |
derailleurs | SRAM GX 11sp | |
Crankstel | SRAM GX 11sp 32T | |
ketting/cass. | SRAM GX 11sp | |
Remmen | Avid Guide RS 180/160 | |
Opbouw | Ghost | |
Wielen | Ghost SL/Ridiga Rival 21 | |
Banden | Schwalbe Rocket Ron Evo 2,25×29″ | |
gewicht | 10,74 kilo | |
maten | XS, S, M, L, XL | |
Webadres | www.ghost-bikes.com |