Onze MTB-redacteur Hans Raven vond de S-Works Epic 8 ronduit geweldig, maar ook heel erg prijzig. Hij vroeg zich af: is de minder dure Specialized Epic 8 Pro niet een waardig betaalbaar alternatief?
Begin 2024 introduceerde Specialized twee nieuwe Epic 8-fietsen: de Epic 8 EVO voor het ruigere downcountrywerk en de ‘gewone’ Epic 8 (onderverdeeld in de types S-Works, Pro, Expert en Comp) voor XC- en marathongebruik, waarmee de gewone Epic de logische keus zou zijn voor de Nederlandse markt. De S-Works-versie heeft Flight Attendant aan boord, SRAM’s slimme veersysteem dat al het denk- en regelwerk van de vering tijdens het rijden voor zijn rekening neemt. Dat trok flink wat aandacht: eindelijk een S-Works die zich naast de afmontage, een wat lichter frame en die voor velen magische belettering en bijzondere kleurstelling echt onderscheidde van de andere modellen.
De Epic 8 Pro, Expert en Comp lijken daardoor wat in de schaduw te zijn beland. Terecht? Precies dat wil ik weten. De S-Works Epic 8 maakte met al zijn hightech snufjes, capaciteiten en toch lage gewicht al diepe indruk op mij, maar dat gold ook voor de prijs van 14.500 euro waarmee het topmodel een ‘prijsgat’ van 5.000 euro slaat met de Pro. Rij dat maar eens dicht. In hoeverre slaagt de Pro daarin?
Alle kanten op
Op de Pro vinden we dus geen Flight Attendant, maar… ook geen Brain. Wél zien we kabeltjes en een draaishifter om de vering te bedienen. Brain-liefhebbers zullen er misschien van gruwelen, maar of die nu massaal ruim veertienduizend euro (kunnen) neerleggen om kabelloos rond te fietsen? Oké, de Epic World Cup is een alternatief, maar dat is een heel andere fiets – die je heel bewust kiest en waar we hier niet dieper op ingaan. De Brain-loosheid is dan weer goed nieuws voor de Brain-‘haters’ waarvan er volgens mij minstens net zoveel zijn: zij kunnen nu ook Specialized op hun wensenlijstje zetten, voor zover ze niet worden afgeschrikt door de prijs. In ruil voor die prijs mag je dan weer wel het nodige verwachten.
De Epic 8 Pro heeft net als veel andere moderne XC-fietsen een lange, slacke voordriehoek en een steile zitbuishoek. Met mijn 1 meter 77 kies ik voor een M, die is uitgerust met 170 millimeter korte cranks. Extra kudo’s! De steile zitbuis helpt bij het klimmen en versnellen, houdt de druk op de voorkant maar maakt ook de kniehoek scherp: je bent gewaarschuwd. Doordat het zwaartepunt (door de steile zitbuis) meer naar voren komt te liggen, zou je ook meer druk op je handen en schouders kunnen ervaren, maar door de wat hogere voorkant (stack) en de instelbaarheid van de tweedelige cockpit kun je alle kanten op.
De voor mij te korte 60 millimeter stuurpen kan snel en goedkoop worden vervangen door een 80 millimeter exemplaar, wat een pluspunt is ten opzichte van veel andere highend XC-fietsen in dit prijssegment die met geïntegreerde cockpits komen. Het zou allemaal wat strakker sturen en minder wegen, maar dat weegt niet op tegen het eenvoudig kunnen finetunen van je zitpositie. Met die 60 millimeter stuurpen had ik lang niet dezelfde rijervaring en -beleving gehad.
Gulden middenweg
Specialized heeft de kabels mooi kort gehouden en zo ervaar je geen drukte bij het stuur. Dat heb ik bij de concurrentie wel eens anders gezien. Met de TwistLoc die hier opvallend soepel loopt, bedien je de drie modi van de vering. Naast de standen Wide Open en Sprint-On-Lock is er ook de Magic Middle positie – de gulden middenweg volgens Specialized en speciaal getuned voor de Epic. Set It And Forget It, zo prijzen de marketeers deze optie aan. Interessant, want dat is stiekem een heel andere insteek dan bij de Flight Attendant, die (belooft) constant op zoek te zijn naar de meest optimale setting en daar erg druk mee is. Als dat dan in tachtig procent van de gevallen die magische middenstand is, dan heb je de Flight Attendant misschien minder nodig dan je zou denken. Althans, gedacht als niet-prof die níet op zoek is naar een honderd procent score…
Een makkelijk aan te passen cockpit.Het ‘magische midden’ heeft een degressief veerkarakter, wat inhoudt dat de vering stabiel is tijdens het trappen, soepeler wordt wanneer hij klappen krijgt vanuit het terrein en vervolgens weer naar de stabiele standaardstand terugkeert. Hoe groter of harder de klap, hoe soepeler de vering. Zo blijft de fiets én stabiel tijdens het trappen én zit je ten opzichte van progressieve veersystemen minder diep in de sag, wat een directer rijgevoel geeft en ervoor zorgt dat je beter voelt waar de fiets is en wat hij doet. Kleine oneffenheden komen wel wat directer door.
Gemakkelijk rap
Dat klinkt allemaal mooi in theorie, maar hoe werkt dat in de praktijk – waar je van alles tegenkomt? Nou, heel goed. Ik test de Epic 8 Pro zoals gewoonlijk op mijn lokale MTBpaden en -routes, rijd er een honderd kilometer lange ‘Kris Kras Veluwe Marathon’ mee op duurtempo én neem hem mee naar de nieuwe MTB route Schoorl 2.0, die een waar trailparadijs blijkt te zijn (niet(s) voor beginners overigens).
Zo test ik de fiets op een breed en voor Nederland representatief scala aan paden, hoewel Schoorl 2.0 bijna on-Nederlands aandoet met zijn steile, bochtige, smalle en ruige afdalingen vol drops die je op hoge snelheid kunt aanvallen. Zonder dropper doe je jezelf hier echt tekort. De stukken omhoog zijn vaak loeisteil en langer dan je verwacht, de bochten afwisselend flowy en dan weer scherp, de ondergrond is nonstop afwisselend. Even helemaal het hoofd leegrijden kan hier perfect – net als de benen.
De Epic 8 Pro geeft er geen krimp, en hoe meer ik aan het onverwacht ruige parcours gewend raak en opga in de battle met een local, hoe meer ik ervaar dat de fiets mij simpelweg een betere fietser maakt. Het compliment van de local dat ik hem kan bijhouden op dit lastige parcours waar ik voor het eerst ben, geef ik direct door aan de blozende Pro. Zijn lak verschiet duidelijk van kleur, of verbeeld ik het me?
Dezelfde ervaring heb ik op een vrij (bochten)technisch lokaal segment dat ik al meer dan 175 keer gereden heb en waar ik zeker niet voluit ga en toch zowaar mijn persoonlijk record verbeter (ik zeg het niet graag bij een test, maar deze keer wil ik het toch vermelden). Terwijl ik vrij ontspannen geniet van de stabiliteit en controle die de fiets me geeft, denk ik ondertussen al: dat gaat best gemakkelijk rap!
Nooit bonkig
Uiteindelijk maak ik op de Epic vooral gebruik van de Magic Middle-stand, afgewisseld door de Wide Open-positie op relatief ruige stukken. Op Schoorl, waar het mij onbekende parcours snel van karakter wisselt en me vaak verrast (zeker in combinatie met het hoge tempo) ben ik soms even kwijt in welke modus ik rijd. Op zulke momenten zou de Flight Attendant van pas kunnen komen, maar heel veel maakt het niet uit: ook in de open stand blijft de fiets op dergelijk terrein efficiënt, terwijl je in middenstand nog voldoende reserve en comfort hebt (natuurlijk, de dropper helpt daarbij).
Het is dan ook die magische middenstand die naast de uitgebalanceerde zitpositie – waardoor je direct lekker zit en je altijd veilig en stabiel voelt – het meest indruk op mij maakt. Waar bijvoorbeeld de Scott Spark in de middenstand wat stug wordt, bergop en op het vlakke(re) om de lockout vraagt en om de volledig open stand vraagt als het ruiger wordt, blijft de Epic in de middenstand voldoende reserve en efficiëntie bieden.
Tijdens de marathonrit gebruik ik deze positie negentig procent van de tijd, maar hier mis ik wel een wat diepere zitpositie, wat overigens makkelijk is op te lossen met een stuurpen van -12 of -17 graden. Met de spacers kun je het stuur opkrikken als je weer wat rechterop wilt zitten op ruigere parcoursen. Qua veerkarakter doet de Epic 8 Pro enigszins denken aan de Santa Cruz Blur, maar dan met meer reserve en anti-bob, ook door de stijvere voorvork en grotere veerweg. Over stijfheid gesproken: die is mooi in balans. De fiets wordt nooit ‘bonkig’ aan de voorkant zoals dat bijvoorbeeld op een superstijve Trek Supercaliber kan gebeuren.
De wielen volgen precies mijn gekozen pad, wellicht geholpen door de torque caps en natuurlijk de fijne geometrie, maar ook de banden bieden een mooie mix van grip en controle bij een prima rolweerstand (je moet ze wel iets harder oppompen dan bijvoorbeeld een Maxxisbandje). Is er dan helemaal niets te verbeteren? Jawel: ik zou een variant met lichtere wielen en SRAM XX SL-afmontage die qua prijs tussen de S-Works en Pro in zit een mooie extra optie vinden. De Epic 8 Pro mist nét even dat lichtvoetige, en lichtere wielen kunnen dan wonderen doen.
Uit de schaduw
Is deze Epic 8 Pro de beste fiets voor Nederland? Volgens mij bestaat zoiets niet, want ‘iedereen’ bestaat ook niet: elke fietser stelt andere eisen aan zijn fiets en gebruikt hem op zijn eigen manier. Wél ben ik ervan overtuigd dat deze fiets in staat is van iedereen een betere fietser te maken – en dus niet alleen geschikt is voor de pure specialisten. Het veelzijdige maar ook goedmoedige, rustige karakter in combinatie met de makkelijk instelbare cockpit en fijne balans (zonder te veel gedraai aan de lockout) zal een brede doelgroep aanspreken.
Of je hem nu hard of rustig berijdt, de Epic 8 Pro vindt het allemaal prima. Zo staat de Pro niet in de schaduw van de S-Works: hij staat er gewoon naast. En… hij is letterlijk en figuurlijk minder luidruchtig. Bijna magisch!
Specificaties Specialized Epic 8 Pro
Plus: efficiënte, breed inzetbare fully voor een brede doelgroep met een lichtgewicht frame en voortreffelijke vering in de middenpositie
Min: oké, de Pro is een stuk goedkoper dan de S- Works, maar nog steeds flink aan de prijs
Prijs: €9.500,-
Frame en voorvork: Carbon Fact 11M, RockShox Sid Luxe Ultimate, 3P/RockShock Sid Ultimate, 120mm, 3P
Gewicht: 10,8 kg
Groep: SRAM XO Eagle AXS T-Type
Wielen: Roval Control Carbon, 29mm binnenbreedte
Banden: Specialized Fast Trak Control 2.35 (V), Specialized Renegade Control 2.35 (A)
Zadel en -pen: Specialized Power/Bike Yoke Divine SL, 125mm
Stuur en -pen: S-Works Carbon XC Minirise/Specialized Pro SL, 60mm, -7 graden
Maten: S, M, L en XL
Lees hier meer over Specialized.
