Dit is niet het enige ‘stukje’ over de WK in Valkenburg, het is niet het eerste en ook niet het laatste. ‘Overal’ op internet duiken ze op van liefhebbers. Logisch, omdat de WK nu eenmaal vlakbij huis gehouden wordt. En dan ga je als liefhebber even langs. Om te kijken en om te fietsen.Wielrennen wordt op de openbare weg gedaan en dat is mooi. Zo kun je als gewone fietser op dezelfde wegen trappen als de profs. En tijdens dit WK kan dat ook gewoon. Er was ruimte op donderdag en vrijdag tijdens de officiële training voor de renners. Vooral op het zogenaamde ‘wegcircuit’, het 16 kilometer lange rondje dat de profs bijvoorbeeld tien keer moeten afleggen na een grote lus door het Limburgse land.
En die 16 kilometer zijn glooiend met twee beklimmingen: de Bemelerberg en de fameuze Cauberg. Mooi, strak asfalt, bijna overal hekken langs de kant en uiteraard heel veel seingevers. Maar ook: je kon als liefhebber gewoon het parcours op! ‘Gewoon’ in het wiel van Alberto of Mark of bij de gouden medaille winnares Judith Arndt ( zie foto).En onderweg – en dan vooral op de Cauberg en bij de ‘bocht’ in Valkenburg heel veel publiek. Canadezen, Nederlanders, veel Belgen, Fransen, Britten en Duitsers. En ook veel kennissen: want tja, als liefhebber ben je daar en dan kom je heel wat andere liefhebbers tegen. Mooi hoor. Als fietser moest je eigenlijk alleen heel goed opletten en helemaal op vrijdag: dan was er ook de finale van de Rabo ploegentijdrit voor bedrijven teams gehouden. Dat leverde wel wat ‘rommelige’ taferelen op –want nee, het parcours was niet afgesloten -maar de sfeer bleef aangenaam. En de weg bleef vrij totdat de dames junioren op vrijdag om 14.00 van start ging. Toen ging je langs de kant staan –bijvoorbeeld in Sibbe, bij het begin van de afdaling naar Valkenburg en kijken. Ook leuk!
En die 16 kilometer zijn glooiend met twee beklimmingen: de Bemelerberg en de fameuze Cauberg. Mooi, strak asfalt, bijna overal hekken langs de kant en uiteraard heel veel seingevers. Maar ook: je kon als liefhebber gewoon het parcours op! ‘Gewoon’ in het wiel van Alberto of Mark of bij de gouden medaille winnares Judith Arndt ( zie foto).En onderweg – en dan vooral op de Cauberg en bij de ‘bocht’ in Valkenburg heel veel publiek. Canadezen, Nederlanders, veel Belgen, Fransen, Britten en Duitsers. En ook veel kennissen: want tja, als liefhebber ben je daar en dan kom je heel wat andere liefhebbers tegen. Mooi hoor. Als fietser moest je eigenlijk alleen heel goed opletten en helemaal op vrijdag: dan was er ook de finale van de Rabo ploegentijdrit voor bedrijven teams gehouden. Dat leverde wel wat ‘rommelige’ taferelen op –want nee, het parcours was niet afgesloten -maar de sfeer bleef aangenaam. En de weg bleef vrij totdat de dames junioren op vrijdag om 14.00 van start ging. Toen ging je langs de kant staan –bijvoorbeeld in Sibbe, bij het begin van de afdaling naar Valkenburg en kijken. Ook leuk!
