We kregen en krijgen regelmatig mailtjes van Shimano waarin gewag wordt gemaakt van ‘alweer een overwinning met Dura-Ace Di2’. Leuk natuurlijk en we geloven het ook wel. Maar wat heeft een normale fietser nu eigenlijk aan dit systeem? Om dat uit te zoeken rijden we regelmatig met een (test)fiets met dit systeem. En we hebben eind 2009 een groep kunnen monteren voor een lange duur test. Op een Giant TCR Advanced SL.
Even het frame: het TCR Advanced SL met ISP zadelpen weegt 1175 gram, de voorvork met twee maten lagers 340 gram. De torsiestijfheid is met 115 N/m lekker hoog wat een super strak frame oplevert. De bracketstijfheid is 47. Prima! De Giant kreeg een 10-speed Di2 groep in combinatie met Ultegra 6700 crankstel en remhoeven, Pro stuur en stuurpen, Selle Italia zadel, Dura-Ace wielset en Michelin banden.
Dan maar meteen de eerste geluiden vanaf de weg. Collega Bram van der Leij heeft de Giant onder zich en trapt de kilometers er mee weg. Hij meldt het volgende:
‘Ik heb nu in een kleine 4 maanden (december – begin april) circa 2.000 kilometer gereden. Met name het slechte winterweer en de verhuizing zijn debet aan meer.
Opgevallen zaken
– schakelt fantastisch
– als je vóór schakelt hoef je maar een heel kort moment de druk van je pedalen te halen en hup de ketting ligt erop
– achter nog geen rateltje gehoord
– met name in de kou: dikke handschoenen, bevroren vingers, geen probleem. ‘T is geen touchscreen maar een kleine druk is voldoende. Dat heeft écht voordelen ten opzichte van de oude groep waarbij met name lichter schakelen een flinke hand/vinger beweging nodig was. Ook in niet-koude-omstandigheden is dat één-vinger-bediening echt lekker.
– ook: geen grip van sneeuw op de derailleurkabels. Was met Bertine ( vriendin van Bram!) een keer in de sneeuw terecht gekomen; die ijsklompen versperren op een gegeven moment de derailleurkabel (met name achter) van haar ‘gewone’ Ultegra. Dit electra kent dat probleem niet. Volgens mij is die motor tevens zo sterk dat ‘ie er doorheen zou duwen.
– batterij nog steeds niet hoeven herladen
– de grip van de remgrepen is echt super. Ik heb natuurlijk DuraAce-tweeversiesgeleden (kabels buitenom) dus weet niet of dit dezelfde handgrepen zijn als de nieuwere versie, maar ze liggen echt super in de hand.
– tijdens koersen heb je dan én lekkere grepen in je handen én je kunt met één vinger op en af schakelen.
Iets minder/ook bedenken:
– schoonmaken; je creeert toch weer wat moeilijk bereikbare hoekjes (verder te verwaarlozen punt)
– hierbij behorend: kijk uit met de voorderailleur. Als je aan het sleutelen bent – of aan het poetsen – haal dan de batterij eruit. Er zal net een grappenmaker op ‘de knop’ duwen terwijl je tengere vingertje er tussen hangt. Via Plieger kreeg ik die tip ook al; batterij eruit bij het sleutelen.
Tot slot alvast de ‘de 2 milliondollar-vraag…de secuurheid en snelheid van schakelen; wanneer heb je die nou echt nodig en wat is het je waard?’ Wordt vervolgd!Tekst en foto’s Menno GrootjansZoekcode: 101162
We kregen en krijgen regelmatig mailtjes van Shimano waarin gewag wordt gemaakt van ‘alweer een overwinning met Dura-Ace Di2’. Leuk natuurlijk en we geloven het ook wel. Maar wat heeft een normale fietser nu eigenlijk aan dit systeem? Om dat uit te zoeken rijden we regelmatig met een (test)fiets met dit systeem. En we hebben eind 2009 een groep kunnen monteren voor een lange duur test. Op een Giant TCR Advanced SL.
Even het frame: het TCR Advanced SL met ISP zadelpen weegt 1175 gram, de voorvork met twee maten lagers 340 gram. De torsiestijfheid is met 115 N/m lekker hoog wat een super strak frame oplevert. De bracketstijfheid is 47. Prima! De Giant kreeg een 10-speed Di2 groep in combinatie met Ultegra 6700 crankstel en remhoeven, Pro stuur en stuurpen, Selle Italia zadel, Dura-Ace wielset en Michelin banden.
Dan maar meteen de eerste geluiden vanaf de weg. Collega Bram van der Leij heeft de Giant onder zich en trapt de kilometers er mee weg. Hij meldt het volgende: 
‘Ik heb nu in een kleine 4 maanden (december – begin april) circa 2.000 kilometer gereden. Met name het slechte winterweer en de verhuizing zijn debet aan meer. Opgevallen zaken– schakelt fantastisch– als je vóór schakelt hoef je maar een heel kort moment de druk van je pedalen te halen en hup de ketting ligt erop– achter nog geen rateltje gehoord– met name in de kou: dikke handschoenen, bevroren vingers, geen probleem. ‘T is geen touchscreen maar een kleine druk is voldoende. Dat heeft écht voordelen ten opzichte van de oude groep waarbij met name lichter schakelen een flinke hand/vinger beweging nodig was. Ook in niet-koude-omstandigheden is dat één-vinger-bediening echt lekker.– ook: geen grip van sneeuw op de derailleurkabels. Was met Bertine ( vriendin van Bram!) een keer in de sneeuw terecht gekomen; die ijsklompen versperren op een gegeven moment de derailleurkabel (met name achter) van haar ‘gewone’ Ultegra. Dit electra kent dat probleem niet. Volgens mij is die motor tevens zo sterk dat ‘ie er doorheen zou duwen.
– batterij nog steeds niet hoeven herladen– de grip van de remgrepen is echt super. Ik heb natuurlijk DuraAce-tweeversiesgeleden (kabels buitenom) dus weet niet of dit dezelfde handgrepen zijn als de nieuwere versie, maar ze liggen echt super in de hand.– tijdens koersen heb je dan én lekkere grepen in je handen én je kunt met één vinger op en af schakelen. 
Iets minder/ook bedenken:– schoonmaken; je creeert toch weer wat moeilijk bereikbare hoekjes (verder te verwaarlozen punt)– hierbij behorend: kijk uit met de voorderailleur. Als je aan het sleutelen bent – of aan het poetsen – haal dan de batterij eruit. Er zal net een grappenmaker op ‘de knop’ duwen terwijl je tengere vingertje er tussen hangt. Via Plieger kreeg ik die tip ook al; batterij eruit bij het sleutelen. 
Tot slot alvast de ‘de 2 milliondollar-vraag…de secuurheid en snelheid van schakelen; wanneer heb je die nou echt nodig en wat is het je waard?’ Wordt vervolgd!Tekst en foto’s Menno GrootjansZoekcode: 101162