Georganiseerd door Bram Tankink en zijn Grenspalen Klassieker-crew was het afgelopen zondag tijd voor de 11 Stuwmerentocht. Koude en lekke banden, drassige ondergrond en start en finishen in het donker, maar ó zo mooi. Redacteur Hans Raven deed opnieuw mee, net als in 2023. Zijn verslag uit dat jaar vind je hieronder. Het is alvast onze graveltip voor 2025…
Het is vrijdag 25 augustus 2023. Het is volop zomer en het regent dat het giet. Ik bel mijn fietsmaat Frank Poppe. “Heb je het weer gezien in Zuid-Limburg? Alles staat blank. Auto’s rijden door het water. Dat wordt een groot modderfestijn. En hoge kosten voor het vervangen van de drivetrain. Ik ga niet.” Frank: “Ik ga wel.” “Oké, dan ga ik mee.”
Maanden hadden we er immers naar uitgekeken. De 11 Stuwmerentocht van Bram Tankink en zijn Grenspalen Klassieker-organisatie. 205 kilometer aan gravelpaden met dik 3500 hoogtemeters door de westelijke Eifel en de oostkantons van de Ardennen. En een klein stukje Nederland. Frank laat zich nu niet meer tegenhouden door wat water. Hij heeft gelijk. Ik ben hem nog dankbaar.
Lekker sfeertje
We moeten nog wel even de nacht door zien te komen. Onze buren in het Bastion-hotelletje vlakbij de startlocatie hebben een lange en vooral harde avond gepland. Het lijkt wel of ze een pornofilm aan het maken zijn. Mijn oordoppen doen hun werk, Frank is ze vergeten. Uiteindelijk halen we de bewaker erbij die nog wordt uitgescholden door het stel. Ja Matje, we hebben van je geleerd. Wat slaperiger dan gepland maken we de buren vermoedelijk wakker als onze wekkers vroeg afgaan. Dat zal ze leren. De start is op een respectabel tijdstip: 7.30 uur. Bram is kennelijk niet zo’n vroege vogel, en ik al helemaal niet. Bonuspunten voor de organisatie.
Eenmaal aangekomen bij de start zien we al aardig wat mensen vertrekken als we de fietsen uitladen. Omdat het geen wedstrijd is en je alles op de gpx rijdt is dat mogelijk. Of later vertrekken. De start met Bram himself is om 7.30 uur, dat is ons eerste doel. Zoals bij veel van dit soort gravelevents hangt er een lekker los sfeertje. Een coffee2ride bij een kekke foodtruck. Stukje vlaai. Bram die ontspannen rondloopt. Hé, zien we daar Laurens ten Dam tussen de deelnemers staan? Toch leuk, die bekende namen.
Op gravelavontuur
De start is in Sippenaeken, bij een grenspaal… De organisatie heeft iets met grenspalen. Na een korte, geïmproviseerde speech van Bram met ongeveer drie volzinnen gaan we met een glimlach en groupe op gravelavontuur. Zal het erg nat zijn? Zullen we tot onze assen door het slijk baggeren? De omgeving ziet er wel droog uit. Over een mooie brede asfaltweg rijden we richting de eerste gravelpaden. Aangezien de batterij van de vermogensmeter van mijn testfiets ’s nachts is leeggetrokken, moet ik het zonder doen.
Opeens floepen er toch vermogenswaarden op mijn scherm; de waarden van Frank. Kan ik mooi checken of hij zich aan de afspraak houdt: we doen normaal, niet te gek en we komen samen aan. Frank is lichter (en sterker) dan ik en via wat omrekenmethoden kan ik nog aardig mijn eigen vermogenswaarden bepalen. Dat wil zeggen, zolang ik in zijn buurt kan blijven, want zodra de weg lang omhoog loopt en het steil wordt, raak ik Frank meestal kwijt.
Stenen en stuwmeren
Op de route valt het alles mee, niks geen smerigheid. Alle natheid is weggezakt tussen de steentjes. En wij dokkeren over heel wat steentjes en stenen. Grote en kleine stenen, losse stenen, kasseien, rotsblokjes, stenen langs beekjes, kleine kiezeltjes, grove kiezels. Alle soorten en maten. Afgewisseld met asfalt, grasland en bospaden. Er zijn heuvels met alle stijgingspercentages. We gaan over hoogvlaktes en langs kastelen, beekjes en dorpjes. Snelle afdalingen en technische afdalingen. Bruggetjes over vennetjes, lopen over grove stenen. En heel veel klimwerk. Van lichtglooiend ‘rammen maar’ tot op de grote krans achter.
En uiteraard… de elf stuwmeren. Daar was het immers om te doen. Het geeft een heel leuke dimensie aan de rit. De ontlading en vreugde bij het zien van weer een stuwmeer. Als kinderen die in een sprookjesbos een kabouter ontwaren.
We rijden in het eerste groepje op met Laurens ten Dam en de goedlachse Bram Tankink. Bram legt uit dat dit parcours weinig last heeft van regenval door de structuur van de ondergrond. Geen onbelangrijke bonuspunten. Tot een kilometer of 100 rijden we min of meer samen, dan is het over bij mij. Tempootje omlaag, ‘anders’ genieten en doorzetten. Het is nog ver…
De laatste 90 minuten kom ik weer lekker op stoom en kunnen we er nog een goed snel einde aan breien. Zo komen we toch mooi als vijfde over de streep. Maar ja, het is geen wedstrijd. Misschien is het daarom wel zo leuk. Bij de finish genieten we van een heerlijke hamburger, een alcoholvrij biertje en een lekkere pastasalade. We geven Bram de complimenten en bedanken hem voor een fantastische ervaring. Ik krijg er een brok van in mijn keel. Zo’n mooie dag, volgend jaar weer!
Informatie
De 11 Stuwmerentocht is een jong, kleinschalig gravelevenement dat wordt georganiseerd door de Grenspalen Klassieker van oud-prof Bram Tankink. Dit jaar waren er 225 deelnemers. De tocht kent geen wedstrijdelement, maar er is wel een groepsstart. Je mag ook eerder of later starten. Als je maar voor zonsondergang binnen bent.
Er zijn drie afstanden: 140 kilometer met ruim 2600 hoogtemeters, 180 kilometer met 3200 hoogtemeters en 210 kilometer met 3500 (gemeten) hoogtemeters. Grofweg de helft van de deelnemers reed de lange afstand. Het parcours loopt over glooiende en soms steile gravelpaden door de grensstreek van België en Duitsland. Start en finish zijn in Sippenaeken, op de grens met België.
De lange afstand voert langs elf stuwmeren, de andere twee afstanden langs zeven stuks. Onderweg staan voldoende verzorgingsposten maar de tocht is verder wel self supported. Je rijdt op de gpx en bent zelf verantwoordelijk voor bijvoorbeeld veilig oversteken. Er is wel medische ondersteuning en een pechhulpdienst. Vanwege het enthousiasme van de deelnemers en het goede verloop van de tocht overweegt de organisatie om het deelnemersaantal naar 400 te laten groeien. Het parcours leent zich ook goed voor de MTB, en vraagt de nodige handigheid en ervaring op een gravelbike.
De 11 stuwmeren:
1. Dreilagerbachtalsperre
2. Kalltalsperre
3. Wehebachtalsperre
4. Stausee Obermaubach
5. Rursee
6. Eiserbachsee
7. Obersee
8. Perlenbach
9. Schwarzsee
10. Lac de la Gileppe
11. Wesertalsperre
