Voor deelname aan een Dikke Bandenrace ben ik al iets te oud, maar gelukkig heeft mijn 5-jarige zoon ook het wielervirus te pakken en wilde hij graag een keertje meedoen aan een wielerwedstrijd. Hoe zo’n wielerwedstrijd voor kinderen in zijn werk gaat en of het misschien ook iets voor jouw (klein)kind, neefje of nichtje is? Dat lees je hier.
Een avond voor de Dikke Bandenrace stap ik met Mees op de fiets. Ik op mijn rode Sensa-racefiets, hij op zijn blauwe Alpina-fiets die we een tijdje geleden bij een fietsenzaak hebben gekocht. Als hij een boom ziet, versnelt hij. Ik sprint mee en plaats een soort van jump. Tour de Franceje spelen deed ik twintig jaar geleden ook maar al te graag, dus ik weet hoe leuk het is om een massasprint na te bootsen. Hij is Mark Cavendish, ik ben volgens hem Wout van Aert. Prima verdeling.
Ronde van Kralingen
Een dag later is het tijd om écht te koersen. Al heel lang keek hij er naar uit om een wedstrijdje te fietsen, maar voor 4-jarigen is het meestal alleen mogelijk om aan een loopfietswedstrijd mee te doen. Hoewel je bij veel organisaties vaak op goedkeuring kan rekenen en ze het altijd wel door de vingers zien, loopt Mees vooral mee met kidsruns. Dat zijn hardloopwedstrijden van pakweg 500 meter tot een kilometer. Ook dat vindt hij hartstikke leuk. Vandaag is het dubbel feest: eerst een ‘familieloop’ van maar liefst 1600 meter en daarna een Dikke Bandenrace.
Plek van bestemming: hartje Kralingen in Rotterdam. Dicht bij het stadion van Excelsior is er door de organisatie van de Ronde van Kralingen een rondje van 1,6 kilometer uitgezet met daarin vier bochten en één heuveltje. Als we de auto parkeren is het al gezellig druk langs het parcours. Ook bij het inschrijven is het druk. Na een halfuur wachten op het startnummer – ja, echt – stelt Mees zich samen met tientallen andere kinderen en familieleden op om mee te doen aan de kidsrun. Het gaat geweldig: na iets meer dan 8 minuten finisht hij.
Dikke Bandenrace
Maar het hoofdgerecht moet dan nog komen: de Dikke Bandenrace. Na anderhalf uur pauze mag Mees zich opstellen voor zijn eerste echte wedstrijd. Gewapend met een helm en blauwe rugnummer 4 op zijn witte shirt wordt hij door de KNWU-juryleden weggefloten. De Dikke Bandenrace wordt georganiseerd door wielervereniging RWC Ahoy uit Rotterdam en namens die club fietsen er ook een paar begeleiders bij. Mees fietst bijna achteraan, maar heeft de grootste lol. Op zijn fiets met één versnelling fietst hij zich helemaal suf om een leeftijdsgenootje voor te blijven. Ik denk dat ik zo’n cadans nog nooit heb gehaald.
Als ik Mees de finishstraat in zie rijden, maakt mijn hart een sprongetje van trots. Hoe gaaf is het om je bloedeigen zoon mee te zien doen aan een wielerwedstrijdje? Ik buig over de hekken en moedig hem aan. Dat een iets te enthousiaste beveiliger met iets te weinig inlevingsvermogen mij toeschreeuwt dat ik niet over de hekken mag hangen, is even een smetje op de feestvreugde, maar ik laat me niet afleiden en kijk vol trots hoe Mees in de verte finisht. “Het was echt een spannende sprint, papa. Ik was Cavendish.”
Na afloop lopen een trotse papa en mama naar hun zoon. Vol trots vertelt Mees even later over zijn eerste koersje. Uit handen van de organisatie krijgt hij een mooi wit T-shirt van Ready 2 Race uitgereikt (project van Jumbo-Visma) en ontvangt hij een medaille. Iemand van RWC Ahoy komt langs en deelt een flyer uit. “Fiets je ook een keer met ons mee op de club? We hebben racefietsen en helmen, je hoeft alleen maar je glimlach mee te nemen.”
Ik kijk even naar mama. Die vindt het allemaal maar spannend en iets te gevaarlijk. Maar Mees? Die tovert een glimlach tevoorschijn en weet stiekem al wat hij later wil worden. Papa knikt instemmend toe.
Wil je kijken wanneer er een Dikke Bandenrace bij jou in de buurt is? Check dan deze site. Misschien zit er een leuke wedstrijd tussen. Om mee te doen heb je alleen een normale fiets of mountainbike nodig en een helm, al kun je die ook vaak bij de organisatie regelen. Er zijn diverse leeftijdscategorieën.
